RME ADI-2 Pro - Παρουσίαση από το avclub.gr
- Thread starter Manosss
- Start date
Sonus Naturalis
Μέλος Σωματείου
AKG K271 και οι Ενισχυτές Ακουστικών.
Ξεκινάω με αυτά διότι τα συμπερασματα βγήκαν αμέσως και ξεμπερδέψαμε μάλλον γρήγορα.
Τα αποτελέσματα με τα AKG ήταν απογοητευτικά, αν και αναμενόμενα εδώ που τα λέμε. Τα συγκεκριμένα χρειάζονται πολλή ισχύ για να παίξουν σωστά. Σε συνδυασμό με χαμηλή αντίσταση εξόδου από τη μεριά του ενισχυτή. Καθώς τα ίδια είναι 55 Ohms κατά τον κατασκευαστή. Αν τα βρούν και τα δύο μετατρέπονται σε απολύτως κορυφαία ακουστικά, παίζουν καταπληκτικά και συνιστούν ακουστική εμπειρία. Δύσκολο όμως. Μέχρι στιγμής ελάχιστα μηχανήματα, μετρημένα, τα έχουν καταφέρει: Όλα τα Auralic, ο Questyle CMA600i, Questyle QP1R, Benchmark HD2 (υποθέτω και ο HD3) και ...ο παλιός ενισχυτής Sony 2 X 20 wats δεκαετίας 1970 (!) που έχω στο χωριό! Για όλους αυτούς τους λόγους τα χρησιμοποιώ πάντα σαν αναφορά. Προφανώς υπάρχουν και άλλα κατάλληλα μηχανήματα αλλά μέχρι στιγμής απλά δεν έτυχε...
Με το δικό μου Prism Orpheus παίζουν πολύ ωραία και ισορροπημένα με καλή στερεοφωνική εικόνα, με πλούτο ηχοχρωμάτων αλλά πολύ σιγά. Τόσο σιγά που απλά δεν έχει νόημα να συνεχίζεις.
Να δούμε τώρα τι έγινε με τους ενισχυτές που χρησιμοποιήθηκαν στη δοκιμή.
-Με τον RME ADI-2 Pro.
Τα ακουστικά "έδειξαν τα δόντια τους" αμέσως. Όλα τα όργανα ήταν διακριτά και εμφανή και κυρίως τα ηχοχρώματα, οι χροιές των οργάνων που κάνουν να ξεχωρίζεις ποιό είναι ποιό. Το μεγάλο προτέρημα των AKG που πάντα το διατηρούν. Όμως το χαμηλό ήταν αδύναμο και χαλαρό, η στερεοφωνική εικόνα ρηχή και στενή και πάνω από όλα υπήρχε μία έντονη και πολύ ενοχλητική ξηρότητα και παραμορφώσεις στον ήχο που γινόταν εντονώτερες σε υψηλές εντάσεις και στα δυνατά περάσματα, σημάδι ότι τα ακουστικά απλά "αδειάζουν" τον ενισχυτή. Ο RME με βάση τις προδιαγραφές έχει ισχύ. Όμως τι να κάνουμε, τα AKG θέλουν κι' άλλη, πολύ περισσότερη.
Με τον Lake.
Τα ακουστικά απέκτησαν τώρα περισσότερο χαμηλό, πλην όμως βαρύ και ακαθόριστο. Τα όργανα και οι χροιές τους ήταν και εδώ διακριτά, λιγότερο από τον RME. Η στερεοφωνική εικόνα περίπου τα ίδια, ενώ και εδώ υπήρχε παρόμοια ενοχλητική ξηρότητα και στένεμα, σημάδι ότι και αυτός ο ενισχυτής "άδειαζε". Συν κάποιο "σκοτεινό" χαρακτήρα που έχει ο ίδιος ο Lake, για τον οποίο οι απόψεις μου διίστανται από του Μάνου, όπως θα δούμε παρακάτω.
Με τον "Λαμπάτο".
Με τον λαμπάτο ήταν φανερό από την πρώτη στιγμή ότι τα ακουστικά δεν ταίριαξαν καθόλου. Σε αυτό πρέπει να συνέβαλε εκτός των άλλων και η υψηλή αντίσταση εξόδου του ενισχυτή που είναι 60 Ohms κατά την πληροφόρηση που παρέχει ο Μάνος. Το άκουσμα δεν ήταν ευχάριστο και απομακρύναμε τα ακουστικά αμέσως.
Με λίγα λόγια τα ακουστικά δεν ταίριαξαν με κανένα ενισχυτή και λιγότερο από όλους με τον λαμπάτο, όπου έδωσαν το χειρότερο άκουσμα.
Ξεκινάω με αυτά διότι τα συμπερασματα βγήκαν αμέσως και ξεμπερδέψαμε μάλλον γρήγορα.
Τα αποτελέσματα με τα AKG ήταν απογοητευτικά, αν και αναμενόμενα εδώ που τα λέμε. Τα συγκεκριμένα χρειάζονται πολλή ισχύ για να παίξουν σωστά. Σε συνδυασμό με χαμηλή αντίσταση εξόδου από τη μεριά του ενισχυτή. Καθώς τα ίδια είναι 55 Ohms κατά τον κατασκευαστή. Αν τα βρούν και τα δύο μετατρέπονται σε απολύτως κορυφαία ακουστικά, παίζουν καταπληκτικά και συνιστούν ακουστική εμπειρία. Δύσκολο όμως. Μέχρι στιγμής ελάχιστα μηχανήματα, μετρημένα, τα έχουν καταφέρει: Όλα τα Auralic, ο Questyle CMA600i, Questyle QP1R, Benchmark HD2 (υποθέτω και ο HD3) και ...ο παλιός ενισχυτής Sony 2 X 20 wats δεκαετίας 1970 (!) που έχω στο χωριό! Για όλους αυτούς τους λόγους τα χρησιμοποιώ πάντα σαν αναφορά. Προφανώς υπάρχουν και άλλα κατάλληλα μηχανήματα αλλά μέχρι στιγμής απλά δεν έτυχε...
Με το δικό μου Prism Orpheus παίζουν πολύ ωραία και ισορροπημένα με καλή στερεοφωνική εικόνα, με πλούτο ηχοχρωμάτων αλλά πολύ σιγά. Τόσο σιγά που απλά δεν έχει νόημα να συνεχίζεις.
Να δούμε τώρα τι έγινε με τους ενισχυτές που χρησιμοποιήθηκαν στη δοκιμή.
-Με τον RME ADI-2 Pro.
Τα ακουστικά "έδειξαν τα δόντια τους" αμέσως. Όλα τα όργανα ήταν διακριτά και εμφανή και κυρίως τα ηχοχρώματα, οι χροιές των οργάνων που κάνουν να ξεχωρίζεις ποιό είναι ποιό. Το μεγάλο προτέρημα των AKG που πάντα το διατηρούν. Όμως το χαμηλό ήταν αδύναμο και χαλαρό, η στερεοφωνική εικόνα ρηχή και στενή και πάνω από όλα υπήρχε μία έντονη και πολύ ενοχλητική ξηρότητα και παραμορφώσεις στον ήχο που γινόταν εντονώτερες σε υψηλές εντάσεις και στα δυνατά περάσματα, σημάδι ότι τα ακουστικά απλά "αδειάζουν" τον ενισχυτή. Ο RME με βάση τις προδιαγραφές έχει ισχύ. Όμως τι να κάνουμε, τα AKG θέλουν κι' άλλη, πολύ περισσότερη.
Με τον Lake.
Τα ακουστικά απέκτησαν τώρα περισσότερο χαμηλό, πλην όμως βαρύ και ακαθόριστο. Τα όργανα και οι χροιές τους ήταν και εδώ διακριτά, λιγότερο από τον RME. Η στερεοφωνική εικόνα περίπου τα ίδια, ενώ και εδώ υπήρχε παρόμοια ενοχλητική ξηρότητα και στένεμα, σημάδι ότι και αυτός ο ενισχυτής "άδειαζε". Συν κάποιο "σκοτεινό" χαρακτήρα που έχει ο ίδιος ο Lake, για τον οποίο οι απόψεις μου διίστανται από του Μάνου, όπως θα δούμε παρακάτω.
Με τον "Λαμπάτο".
Με τον λαμπάτο ήταν φανερό από την πρώτη στιγμή ότι τα ακουστικά δεν ταίριαξαν καθόλου. Σε αυτό πρέπει να συνέβαλε εκτός των άλλων και η υψηλή αντίσταση εξόδου του ενισχυτή που είναι 60 Ohms κατά την πληροφόρηση που παρέχει ο Μάνος. Το άκουσμα δεν ήταν ευχάριστο και απομακρύναμε τα ακουστικά αμέσως.
Με λίγα λόγια τα ακουστικά δεν ταίριαξαν με κανένα ενισχυτή και λιγότερο από όλους με τον λαμπάτο, όπου έδωσαν το χειρότερο άκουσμα.
συνεχίζεται...->
Sonus Naturalis
Μέλος Σωματείου
Εάν υπάρξει clipping φαινεται στην ενδεικτική οθόνη του RME και μπορούμε να το δούμε και να μειώσουμε αντίστοιχα τη στάθμη.
Αλλά δε συνέβη κάτι τέτοιο.
Και στη μοναδική περίπτωση που μπορούσε να συμβεί η στάθμη ήταν μειωμένη εκ των προτέρων. (Θα το δούμε παρακάτω πως και γιατί).
Κλείνει η παρένθεση. -bye-
συνεχίζεται...->
Ωραία παρουσίαση! Μονο αυτο μου εκανε περίεργη εντύπωση ( Χρησιμοποιήθηκαν κυρίως κομμάτια των Pink Floyd (The Wall, The Dark Side of the Moon) από TIDAL (ασυμπίεστα 16bits). Και κομμάτια από Youtube (AAC 128 Kbps) ) .
Sonus Naturalis
Μέλος Σωματείου
Πολύ απλά οι Pink Floyd είναι γνωστοί περφεξιονίστες και οι ηχογραφήσεις τους είναι πάντα εξαιρετικές. Περιέχουν όλο το φάσμα των συχνοτήτων. Ειδικότερα στο "The Dark Side of the Moon" και στο "The Wall" γίνεται εκτεταμένη χρήση συνθεσάϊζερ και βρίσκουμε την περίφημη εκείνη συχνότητα των 30 Hz, που δείχνει πραγματικά πόσο χαμηλά μπορεί να κατέβει ένα σύστημα και πόσο καλά μπορεί να αποδώσει το χαμηλό. Ενώ η συνύπαρξη φωνών και των άλλων οργάνων (κιθάρες, μπάσο, σαξόφωνα, ντράμς κλπ) πρέπει να αποδίδεται χωρίς να διασπάται η συνοχή, χωρίς να τονίζεται κάποιο εις βάρος άλλου ή να υποβαθμίζεται κάποιο άλλο. Έιναι λοιπόν τα κομμάτια αυτά εξαιρετικά κατάλληλα για τις δοκιμές οποοουδήποτε συστήματος.
Στο ερώτημα περί Tidal είναι γνωστό ότι λήγει το ρεπερτόριο της ασυμπίεστο σε ποιότητα CD (44,1 KHz, 16 Bits).
Για το Youtube πάλι ξέρουμε ότι τα βίντεο είναι πλέον σε format MP4, ενώ ο ήχος είναι συμπιεσμένος με κωδικοποίηση AAC στα 128 Kbps (44,1 KHz, 16 Bits), πολύ καλύτερη από την αντίστοιχη των 128 Kbps των MP3. Και βρίσκονται συχνά στο Youtube ηχογραφήσεις διαμάντια σαν αυτή που χρησιμοποιήσαμε.
Έκλεισε και αυτή η παρένθεση! :smile:
συνεχίζεται...->
Ωραίος! Δεν διαφωνω ως προς το περιεχομενο αλλα ως προς την ποιοτητα των Tidal και youtube , τα οποια θεωρώ ανεπαρκή.
teddy743
Supreme Member
Sonus...μια ερώτηση επειδή θέλω να σιγουρευτώ ότι κατάλαβα καλά......άρα το ποτενσιόμετρο του RME παρακάμπτεται σε περίπτωση σύνδεσης με άλλο ενισχυτή; (ζητώ συγνώμη αν το χεις απαντήσει)
petronik
Μέλος Σωματείου
Θοδωρή πάντως εδώ και δυό μέρες έχω μπεί σε προβληματισμό .Τα καινά δαιμόνια τα εισήγαγε ο Εκτορας .
teddy743
Supreme Member
Sonus Naturalis
Μέλος Σωματείου
Sennheiser HD-600 και οι Ενισχυτές.
Πριν ξεκινήσουμε ένα σχόλιο για τα Sennheiser HD-600.
Το μεγάλο πλεονέκτημά τους είναι η εκτεταμένη και επίπεδη απόκριση συχνότητας και η πλήρης ουδετερότητα. Όταν λέμε ουδετερότητα διευκρινίζουμε: Τα ακουστικά δεν προσθέτουν ούτε αφαιρούν το παραμικρό από το σήμα, αλλά ακούς την ηχογράφηση ακριβώς όπως είναι με τα όλες τις αρετές και με όλες τις ατέλειες της. Δεν ωραιοποιούν και δεν χαρίζονται διόλου, ούτε στις ηχογραφήσεις ούτε στα συνοδά μηχανήματα. Και είναι πολύ αναλυτικά χωρίς να προβάλλουν κάποιο ιδιαίτερο χαρακτηριστικό.
Με λίγα λόγια τα ακουστικά δεν έχουν δικό τους χαρακτήρα. Αυτή ακριβώς η έλλειψη χαρακτήρα είναι το κύριο χαρακτηριστικό τους. Επιπλέον, παρόλο που είναι ακουστικά στα 300 Ohm, είναι μάλλον εύκολο φορτίο. Και για αυτό πολύ κατάλληλα για κριτικές ακροάσεις και συγκρίσεις μηχανημάτων.
Μετά από λεπτομερείς ακροάσεις και συγκρίσεις που έχουμε κάνει, έχει γίνει φανερό - τουλάχιστον για μένα- ότι από όλα τα ακουστικά της σειράς HD της Sennheiser τα "ταπεινά" 600άρια είναι τα πιο ουδέτερα. Συγκαταλέγονται ανάμεσα στα πλέον ουδέτερα από όσα κυκλοφορούν αυτή τη στιγμή στην αγορά. Σαφώς πιο ουδέτερα από τα μεγαλύτερα αδέλφια τους, τα 650 και 800 που είναι φτιαγμένα να έχουν το δικό τους χαρακτήρα. Χαρακτήρα ευγενικό που σε τραβάει. Που ομορφαίνει και κάνει πιο ελκυστικά τα πράγματα. Όμως σε κάθε περίπτωση χαρακτήρα.
Δεν είναι λοιπόν τυχαίο ότι η Sennheiser κυκλοφορεί εδώ και 20 χρόνια το ίδιο μοντέλο χωρίς αλλαγές. Ενώ εν τω μεταξύ έχει βγάλει και παραγάγει δεκάδες άλλα μοντέλα, ανάμεσά τους και πάρα πολύ ακριβότερα. Δεν μπορεί, αυτοί οι μηχανικοί της Sennheiser κάτι θα ξέρουν παραπάνω!
Τα HD-600 είναι πολύ -πάρα πολύ- ευαίσθητα στο θέμα πηγή. Όσο καλύτερη τους πηγή τους δώσεις τόσο καλύτερα παίζουν.
Με τον Prism Sound Orpheus αν και υπάρχει ένας ανεπαίσθητος περιορισμός σε ισχύ και στο headroom, απλά κελαηδάνε!
Και ναι, γίνονται Hi-End με τα κατάλληλα συνοδά, πηγή και ενίσχυση!
-Με τον RME
Από την έξοδο ακουστικών του.
Απέδωσαν αμέσως όλα τα χαρακτηριστικά του. Εκτεταμένη ανάλυση και διαχωρισμός των οργάνων, χροιές και πάνω από όλα τονική ισορροπία και απόλυτη ουδετερότητα χωρίς καθόλου εξάρσεις. Αυτό είναι το μεγάλο πλεονέκτημα του RME. Το χαμηλό του γρήγορο, αλλά λίγο πιο αδύναμο από όσο θα θέλαμε. Η στερεοφωνική εικόνα ικανοποιητική σε πλάτος και βάθος. Υπήρχε όμως, γινοταν αντιληπτή μία υποψία αδιόρατης ξηρότητας. Που μπορούσαμε να αντιληφθούμε και εγώ και ο Μάνος.
Το συνολικό αποτέλεσμα; Σε κάθε περίπτωση πολύ καλό.
Με τον RME σε σύνδεση Balanced.
Χρησιμοποιήσαμε το ειδικό καλώδιο που έχει ο Μάνος για τη Balanced σύνδεση των Sennheiser. Και τον τρόπο που δίνει η RME χρησιμοποιώντας τις δύο εξόδους από το πρόσθιο μέρος της συσκευής. Υπόψη ότι με αυτό τον τρόπο σύνδεσης η ισχύς με την οποία οδηγούνται τα ακουστικά περίπου διπλασιάζεται.
Εδώ τα πράγματα άλλαξαν προς το πολύ καλύτερο. Το χαμηλό κατέβηκε ακόμα πιο χαμηλά, ο όγκος των οργάνων αυξήθηκε, η στερεοφωνική εικόνα επεκτάθηκε και η ελάχιστη υποψία ξηρότητας που υπήρχε πριν εξαφανίστηκε.
Το συνολικό αποτέλεσμα; -Άριστο.
Με τον Lake.
Εδώ ο ενισχυτής έδειξε τον εντελώς δικό του χαρακτήρα. Σε σχέση με τον RME απέχει από το να είναι ουδέτερος.
Κατ' αρχήν φαίνεται να κατεβαίνει πιο χαμηλά και διαθέτει και μεγαλύτερο όγκο χαμηλού. Ο όγκος των φωνών και των οργάνων παρουσιάζεται επίσης αυξημένος, ενώ η στερεοφωνική εικόνα βρίσκεται πάνω κάτω στα ίδια επίπεδα. Εντόπισα πάντως και μία μικρή αδυναμία στη άρθρωση των φωνών (intelligibility). Συνολικά διαθέτει ένα κάπως βαρύ κατά την άποψη του Μάνου χαρακτήρα, η "σκοτεινό" κατά το δικό μου χαρακτηρισμό. Που φαίνεται να προκύπτει από τον αυξημένο συνολικά όγκο χαμηλού και μιας πιθανής ελαφριάς αποκοπής στις πολύ υψηλές συχνότητες (roll-off).
Ως τελική εκτίμηση, ο ενισχυτής θα ικανοποιήσει πολύ κόσμο ακριβώς λόγω του ιδιαίτερου χαρακτήρα του με τον αυξημένο όγκο και χαμηλό. Ωστόσο τούτο το στοιχείο θα πρέπει σοβαρά και συνειδητά να το λαμβάνει υπόψη του ο κάθε υποψήφιος κάτοχος.
Συνολικό αποτέλεσμα; -Πολυ καλό.
Με τον Λαμπάτο.
Θα ξεκινήσω με μία δήλωση. Δεν είμαι φίλος της λάμπας. Για πολλούς και διάφορους λόγους. Και απέφυγα μέχρι τώρα να μπλέξω με λάμπες με οποιοδήποτε τρόπο. Αναγνωρίζω τα πλεονεκτήματά τους σε ορισμένες περιπτώσεις, πλην όμως δεν είναι του γούστου μου. Η λάμπα εισάγει αρμονικές δεύτερης τάξης, οι οποίες φαίνονται σαν αύξηση του σώματός των φωνών και των οργάνων και κατά κάποιο τρόπο ωραιοποιεί. Εμφανίζοντας στοιχεία που στην πραγματικότητα δεν υπάρχουν. Αυτή ακριβώς η ωραιοποίηση είναι που δεν μου αρέσει. Μετά από την καθ' όλα ειλικρινή παραπάνω δήλωση προχωράμε.
Πόσο ζεσταίνει αυτό το μηχάνημα και μάλιστα εν μέσω καλοκαιριού, δεν περιγράφεται, αλλά ...για το καλό της επιστήμης!
Η εναλλαγή από τον Lake στον Λαμπάτο έδωσε μία πολύ παράξενη αίσθηση. Δύο εντελώς διαφορετικοί κόσμοι.
Κατ' αρχήν το χαμηλό ήταν πιο αδύναμο και λιγότερο εκτεταμένο. Αναμενόμενο. Η μεγάλη διαφορά όμως ήταν στη μεσαία περιοχή. Τα όργανα και οι φωνές ακούγονταν με πολύ περισσότερο σώμα, πιο γεμάτα και πολύ πιο ζεστά και καθαρά ταυτόχρονα, η άρθρωση ειδικά στις φωνές ήταν πράγματι εξαιρετική και γενικά το συνολικό άκουσμα ήταν πολύ ευχάριστο. Ουδετερότητα; Δεν θα έλεγα! Ο ενισχυτής επιβάλλει το δικό του χαρακτήρα σε όλες τις περιπτώσεις. Ο οποίος είναι τόσο ισχυρός, ώστε κρύβει το χαρακτήρα άλλων συνοδών (π.χ. DAC) πριν από τον ενισχυτή. Η στερεοφωνική εικόνα μάλλον τυπική και οι υψηλές συχνότητες μαλακές. Η καθοριστική μεσαία περιοχή επιβάλλει την παρουσία της. Όποιος ψάχνει υπερανάλυση δεν θα τη βρει εδώ. Αλλά πάλι, όποιος αγοράσει τον ενισχυτή δεν θα τον αγοράσει για την ανάλυση που προσφέρει, ούτε για τις επιδόσεις του σε επιμέρους σημεία του φάσματος, αλλά για το συνολικό ζεστό του άκουσμα και την ευχαρίστηση που μπορεί να προσφέρει.
Η ωραιοποίηση είναι σε κάθε περίπτωση δεδομένη, ο βαθμός της όμως ποικίλλει αναλόγως των ακουστικών με τα οποία θα γίνει η ακρόαση. Εάν συμβεί να ωραιοποιούν και τα ακουστικά, όπως άλλωστε προέκυψε, τότε το αποτέλεσμα, , θα είναι αθροιστικό! Επομένως η επιλογή πρέπει να είναι κατάλληλη.
Τελική εκτίμηση: Ένα μηχάνημα που θα ικανοποιήσει τους φίλους της λάμπας, ειδικά εκείνους που δεν έχουν και δεν διαθέτουν πάρα πολλά χρήματα που χρειάζονται για να πάνε σε μηχάνημα high-end της αντίστοιχης κατηγορίας. (Λάμπες).
Συνολικό αποτέλεσμα; Καλό προς πολύ καλό.
Με τον Fiio A5 σε σύνδεση με τον RME ως DAC.
Σε μία έμπνευση της στιγμής σκεφτήκαμε να συνδέσουμε τα HD-600 με το φορητό ενισχυτή ακουστικών της Fiio Α5 και με τον RME σε λειτουργία DAC.
Το αποτέλεσμα; Μία απροσδόκητη και πολύ ευχάριστη έκπληξη! Τόσο απροσδόκητη και τόσο ευχάριστη, ώστε θα χρειαστεί να της αφιερώσουμε ιδιαίτερο κεφάλαιο παρακάτω!..
Πριν ξεκινήσουμε ένα σχόλιο για τα Sennheiser HD-600.
Το μεγάλο πλεονέκτημά τους είναι η εκτεταμένη και επίπεδη απόκριση συχνότητας και η πλήρης ουδετερότητα. Όταν λέμε ουδετερότητα διευκρινίζουμε: Τα ακουστικά δεν προσθέτουν ούτε αφαιρούν το παραμικρό από το σήμα, αλλά ακούς την ηχογράφηση ακριβώς όπως είναι με τα όλες τις αρετές και με όλες τις ατέλειες της. Δεν ωραιοποιούν και δεν χαρίζονται διόλου, ούτε στις ηχογραφήσεις ούτε στα συνοδά μηχανήματα. Και είναι πολύ αναλυτικά χωρίς να προβάλλουν κάποιο ιδιαίτερο χαρακτηριστικό.
Με λίγα λόγια τα ακουστικά δεν έχουν δικό τους χαρακτήρα. Αυτή ακριβώς η έλλειψη χαρακτήρα είναι το κύριο χαρακτηριστικό τους. Επιπλέον, παρόλο που είναι ακουστικά στα 300 Ohm, είναι μάλλον εύκολο φορτίο. Και για αυτό πολύ κατάλληλα για κριτικές ακροάσεις και συγκρίσεις μηχανημάτων.
Μετά από λεπτομερείς ακροάσεις και συγκρίσεις που έχουμε κάνει, έχει γίνει φανερό - τουλάχιστον για μένα- ότι από όλα τα ακουστικά της σειράς HD της Sennheiser τα "ταπεινά" 600άρια είναι τα πιο ουδέτερα. Συγκαταλέγονται ανάμεσα στα πλέον ουδέτερα από όσα κυκλοφορούν αυτή τη στιγμή στην αγορά. Σαφώς πιο ουδέτερα από τα μεγαλύτερα αδέλφια τους, τα 650 και 800 που είναι φτιαγμένα να έχουν το δικό τους χαρακτήρα. Χαρακτήρα ευγενικό που σε τραβάει. Που ομορφαίνει και κάνει πιο ελκυστικά τα πράγματα. Όμως σε κάθε περίπτωση χαρακτήρα.
Δεν είναι λοιπόν τυχαίο ότι η Sennheiser κυκλοφορεί εδώ και 20 χρόνια το ίδιο μοντέλο χωρίς αλλαγές. Ενώ εν τω μεταξύ έχει βγάλει και παραγάγει δεκάδες άλλα μοντέλα, ανάμεσά τους και πάρα πολύ ακριβότερα. Δεν μπορεί, αυτοί οι μηχανικοί της Sennheiser κάτι θα ξέρουν παραπάνω!
Τα HD-600 είναι πολύ -πάρα πολύ- ευαίσθητα στο θέμα πηγή. Όσο καλύτερη τους πηγή τους δώσεις τόσο καλύτερα παίζουν.
Με τον Prism Sound Orpheus αν και υπάρχει ένας ανεπαίσθητος περιορισμός σε ισχύ και στο headroom, απλά κελαηδάνε!
Και ναι, γίνονται Hi-End με τα κατάλληλα συνοδά, πηγή και ενίσχυση!
-Με τον RME
Από την έξοδο ακουστικών του.
Απέδωσαν αμέσως όλα τα χαρακτηριστικά του. Εκτεταμένη ανάλυση και διαχωρισμός των οργάνων, χροιές και πάνω από όλα τονική ισορροπία και απόλυτη ουδετερότητα χωρίς καθόλου εξάρσεις. Αυτό είναι το μεγάλο πλεονέκτημα του RME. Το χαμηλό του γρήγορο, αλλά λίγο πιο αδύναμο από όσο θα θέλαμε. Η στερεοφωνική εικόνα ικανοποιητική σε πλάτος και βάθος. Υπήρχε όμως, γινοταν αντιληπτή μία υποψία αδιόρατης ξηρότητας. Που μπορούσαμε να αντιληφθούμε και εγώ και ο Μάνος.
Το συνολικό αποτέλεσμα; Σε κάθε περίπτωση πολύ καλό.
Με τον RME σε σύνδεση Balanced.
Χρησιμοποιήσαμε το ειδικό καλώδιο που έχει ο Μάνος για τη Balanced σύνδεση των Sennheiser. Και τον τρόπο που δίνει η RME χρησιμοποιώντας τις δύο εξόδους από το πρόσθιο μέρος της συσκευής. Υπόψη ότι με αυτό τον τρόπο σύνδεσης η ισχύς με την οποία οδηγούνται τα ακουστικά περίπου διπλασιάζεται.
Εδώ τα πράγματα άλλαξαν προς το πολύ καλύτερο. Το χαμηλό κατέβηκε ακόμα πιο χαμηλά, ο όγκος των οργάνων αυξήθηκε, η στερεοφωνική εικόνα επεκτάθηκε και η ελάχιστη υποψία ξηρότητας που υπήρχε πριν εξαφανίστηκε.
Το συνολικό αποτέλεσμα; -Άριστο.
Με τον Lake.
Εδώ ο ενισχυτής έδειξε τον εντελώς δικό του χαρακτήρα. Σε σχέση με τον RME απέχει από το να είναι ουδέτερος.
Κατ' αρχήν φαίνεται να κατεβαίνει πιο χαμηλά και διαθέτει και μεγαλύτερο όγκο χαμηλού. Ο όγκος των φωνών και των οργάνων παρουσιάζεται επίσης αυξημένος, ενώ η στερεοφωνική εικόνα βρίσκεται πάνω κάτω στα ίδια επίπεδα. Εντόπισα πάντως και μία μικρή αδυναμία στη άρθρωση των φωνών (intelligibility). Συνολικά διαθέτει ένα κάπως βαρύ κατά την άποψη του Μάνου χαρακτήρα, η "σκοτεινό" κατά το δικό μου χαρακτηρισμό. Που φαίνεται να προκύπτει από τον αυξημένο συνολικά όγκο χαμηλού και μιας πιθανής ελαφριάς αποκοπής στις πολύ υψηλές συχνότητες (roll-off).
Ως τελική εκτίμηση, ο ενισχυτής θα ικανοποιήσει πολύ κόσμο ακριβώς λόγω του ιδιαίτερου χαρακτήρα του με τον αυξημένο όγκο και χαμηλό. Ωστόσο τούτο το στοιχείο θα πρέπει σοβαρά και συνειδητά να το λαμβάνει υπόψη του ο κάθε υποψήφιος κάτοχος.
Συνολικό αποτέλεσμα; -Πολυ καλό.
Με τον Λαμπάτο.
Θα ξεκινήσω με μία δήλωση. Δεν είμαι φίλος της λάμπας. Για πολλούς και διάφορους λόγους. Και απέφυγα μέχρι τώρα να μπλέξω με λάμπες με οποιοδήποτε τρόπο. Αναγνωρίζω τα πλεονεκτήματά τους σε ορισμένες περιπτώσεις, πλην όμως δεν είναι του γούστου μου. Η λάμπα εισάγει αρμονικές δεύτερης τάξης, οι οποίες φαίνονται σαν αύξηση του σώματός των φωνών και των οργάνων και κατά κάποιο τρόπο ωραιοποιεί. Εμφανίζοντας στοιχεία που στην πραγματικότητα δεν υπάρχουν. Αυτή ακριβώς η ωραιοποίηση είναι που δεν μου αρέσει. Μετά από την καθ' όλα ειλικρινή παραπάνω δήλωση προχωράμε.
Πόσο ζεσταίνει αυτό το μηχάνημα και μάλιστα εν μέσω καλοκαιριού, δεν περιγράφεται, αλλά ...για το καλό της επιστήμης!
Η εναλλαγή από τον Lake στον Λαμπάτο έδωσε μία πολύ παράξενη αίσθηση. Δύο εντελώς διαφορετικοί κόσμοι.
Κατ' αρχήν το χαμηλό ήταν πιο αδύναμο και λιγότερο εκτεταμένο. Αναμενόμενο. Η μεγάλη διαφορά όμως ήταν στη μεσαία περιοχή. Τα όργανα και οι φωνές ακούγονταν με πολύ περισσότερο σώμα, πιο γεμάτα και πολύ πιο ζεστά και καθαρά ταυτόχρονα, η άρθρωση ειδικά στις φωνές ήταν πράγματι εξαιρετική και γενικά το συνολικό άκουσμα ήταν πολύ ευχάριστο. Ουδετερότητα; Δεν θα έλεγα! Ο ενισχυτής επιβάλλει το δικό του χαρακτήρα σε όλες τις περιπτώσεις. Ο οποίος είναι τόσο ισχυρός, ώστε κρύβει το χαρακτήρα άλλων συνοδών (π.χ. DAC) πριν από τον ενισχυτή. Η στερεοφωνική εικόνα μάλλον τυπική και οι υψηλές συχνότητες μαλακές. Η καθοριστική μεσαία περιοχή επιβάλλει την παρουσία της. Όποιος ψάχνει υπερανάλυση δεν θα τη βρει εδώ. Αλλά πάλι, όποιος αγοράσει τον ενισχυτή δεν θα τον αγοράσει για την ανάλυση που προσφέρει, ούτε για τις επιδόσεις του σε επιμέρους σημεία του φάσματος, αλλά για το συνολικό ζεστό του άκουσμα και την ευχαρίστηση που μπορεί να προσφέρει.
Η ωραιοποίηση είναι σε κάθε περίπτωση δεδομένη, ο βαθμός της όμως ποικίλλει αναλόγως των ακουστικών με τα οποία θα γίνει η ακρόαση. Εάν συμβεί να ωραιοποιούν και τα ακουστικά, όπως άλλωστε προέκυψε, τότε το αποτέλεσμα, , θα είναι αθροιστικό! Επομένως η επιλογή πρέπει να είναι κατάλληλη.
Τελική εκτίμηση: Ένα μηχάνημα που θα ικανοποιήσει τους φίλους της λάμπας, ειδικά εκείνους που δεν έχουν και δεν διαθέτουν πάρα πολλά χρήματα που χρειάζονται για να πάνε σε μηχάνημα high-end της αντίστοιχης κατηγορίας. (Λάμπες).
Συνολικό αποτέλεσμα; Καλό προς πολύ καλό.
Με τον Fiio A5 σε σύνδεση με τον RME ως DAC.
Σε μία έμπνευση της στιγμής σκεφτήκαμε να συνδέσουμε τα HD-600 με το φορητό ενισχυτή ακουστικών της Fiio Α5 και με τον RME σε λειτουργία DAC.
Το αποτέλεσμα; Μία απροσδόκητη και πολύ ευχάριστη έκπληξη! Τόσο απροσδόκητη και τόσο ευχάριστη, ώστε θα χρειαστεί να της αφιερώσουμε ιδιαίτερο κεφάλαιο παρακάτω!..
συνεχίζεται...->
teddy743
Supreme Member
Re: Απάντηση: RME ADI-2 Pro - Παρουσίαση από το avclub.gr
Το tidal και το youtube αναφέρονται γιατί αυτά είχαμε διαθέσιμα τη δεδομένη στιγμή (το απόγευμα που πήγα)
Το μηχάνημα έχει μείνει στο σπίτι του Μιχάλη για περαιτέρω διερεύνηση
Αλλά να πω την αλήθεια η ποιότητα CD προσωπικά δεν μου φαίνεται ανεπαρκής για να βγάλει κάποιος κάποια βασικά συμπεράσματα. Ειδικά αν μιλάμε για ηχογραφήσεις που ξέρει καλά που είναι ο βασικότερος παράγοντας. Αλλωστε πόσοι έχουν το μεγαλύτερο κομμάτι της βιβλιοθήκης τους σε DSD και άνω των 44,1 khz αρχεία?
Το tidal και το youtube αναφέρονται γιατί αυτά είχαμε διαθέσιμα τη δεδομένη στιγμή (το απόγευμα που πήγα)
Το μηχάνημα έχει μείνει στο σπίτι του Μιχάλη για περαιτέρω διερεύνηση
Αλλά να πω την αλήθεια η ποιότητα CD προσωπικά δεν μου φαίνεται ανεπαρκής για να βγάλει κάποιος κάποια βασικά συμπεράσματα. Ειδικά αν μιλάμε για ηχογραφήσεις που ξέρει καλά που είναι ο βασικότερος παράγοντας. Αλλωστε πόσοι έχουν το μεγαλύτερο κομμάτι της βιβλιοθήκης τους σε DSD και άνω των 44,1 khz αρχεία?
Σου ακούγεται δηλαδή το ιδιο ενα κομματι απο την βιβλιοθηκη σου σε σχεση με το tidal? Ίδια έκδοση κλπ.
Ενα κομμάτι "υψηλής ανάλυσης" από τη βιβλιοθήκη μου προφανώς και δεν ακούγεται το ίδιο με το tidal. Βέβαια αντίστροφα ένα μεγάλο μέρος της βιβλιοθήκης του tidal δεν είναι καν διαθέσιμο σε "υψηλή ανάλυση" αλλά αυτό είναι άλλη συζήτηση..
Αν με ρωτάς αν ένα κομμάτι από cd μου ακούγεται το ίδιο με το tidal θα σου απαντήσω ότι δεν έχω κάνει τέτοια σύγκριση. Για πρακτικούς λόγους χρησιμοποιώ κυρίως το tidal αντί να αγοράζω cd.
Αλλά γιατί ξεκινάμε τέτοια κουβέντα? Aυτό που έγραψα είναι oτι η αναφορά σε tidal και youtube ισχύει για τη συγκεκριμένη απογευματινή συνάντηση γιατί αυτά είχαμε διαθέσιμα εκείνη τη στιγμή. Ο Rme έχει μείνει στο σπίτι του Μιχάλη και μπορεί να το δοκιμάσει με ότι θέλει. Αμα θέλει ας ψηφιοποιήσει και τα βινύλια του που λέει ο λόγος και να τα ακούσει μετά
Αν με ρωτάς αν ένα κομμάτι από cd μου ακούγεται το ίδιο με το tidal θα σου απαντήσω ότι δεν έχω κάνει τέτοια σύγκριση. Για πρακτικούς λόγους χρησιμοποιώ κυρίως το tidal αντί να αγοράζω cd.
Αλλά γιατί ξεκινάμε τέτοια κουβέντα? Aυτό που έγραψα είναι oτι η αναφορά σε tidal και youtube ισχύει για τη συγκεκριμένη απογευματινή συνάντηση γιατί αυτά είχαμε διαθέσιμα εκείνη τη στιγμή. Ο Rme έχει μείνει στο σπίτι του Μιχάλη και μπορεί να το δοκιμάσει με ότι θέλει. Αμα θέλει ας ψηφιοποιήσει και τα βινύλια του που λέει ο λόγος και να τα ακούσει μετά
Last edited:
Sonus Naturalis
Μέλος Σωματείου
Νομίζω το εξήγησα στην αρχή. Υπήρχε έλλειψη χρόνου και έλλειψη κάποιου καλωδίου για να συνδέαμε τον Prism ως πηγή, που θα ήταν το ιδανικό. Τότε θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε και αρχεία υψηλής ανάλυσης.
Η επάρκεια όμως στην οποία αναφέρεσαι ειναι σχετική και εξαρτάται από την τάξη μεγέθους των διαφορών που υπάρχουν ή μπορεί να προκύψουν. Όσο πιο μικρές είναι οι διαφορές, τόσο πιο αυστηροί και πιο απαιτητικοί γινόμαστε στην επιλογή του υλικού που θα χρησιμοποιήσουμε. Π.χ. εάν είχαμε να συγκρίνουμε δύο interconnects, ή δύο DAC's, όπου οι διαφορές είναι πολύ μικρές, ή ακόμα πιο δύσκολο, δύο αλγόριθμους συμπίεσης, τότε θα έπρεπε να είμαστε πολύ πιο απαιτητικοί και πιο προσεκτικοί.
Στην προκειμένη περίπτωση οι διαφορές που υπήρχαν ήταν πολύ μεγάλες, "οφθαλμοφανείς" θα έλεγα, ώστε το υλικό που χρησιμοποιήθηκε ήταν παραπάνω από επαρκές. Οι διαφορές ήταν τόσο μεγάλες, ώστε και με απλά mp3 των 128 Kbps πάλι θα μπορούσαμε να κάνουμε τη δουλειά μας μία χαρά!
Πέρα από αυτά νομίζω δεν πρέπει να υποτιμούμε το Tidal και το Youtube ως πηγές ποιοτικής μουσικής αναπαραγωγής. Στο Tidal (ποιότητα CD) η ποιότητα CD είναι επαρκής στα 99% των περιπτώσεων. Όσο για το Youtube έχω βρεί εξαιρετικές σε ποιότητα ηχογραφήσεις που δύσκολα βρίσκει κανείς. Και για να πάμε ακόμα λίγο πιο πέρα, η σύγχρονη τάση είναι οι μουσικές παραγωγές να βγαίνουν πλέον απευθείας στο YouTube. Το ίδιο το mastering της ηχογράφησης μεταφέρεται κατ' ευθείαν στο YouTube χωρίς άλλη διαμεσολάβηση.
Παραδείγματα από δύο τραγουδίστριες που αγαπώ πολύ:
Silvia Perez Cruz και Μαρία Φασουλάκη.
Ένα Youtube search και θα με θυμηθείς! -bye-
Αρμόδιος για να σου απαντήσει με σιγουριά σ' αυτό είναι ο Μάνος, ο τυχερός ιδιοκτήτης, που έχει διαβάσει το manual. Για να μάθεις όλα όσα κάνει ο RME, θέλεις κανένα μήνα τουλάχιστον.
Αλλά μην τρελαινόμαστε, τα 0 dBFS είναι ακριβώς το ίδιο πράγμα με την παράκαμψη. Το ποτενσιόμετρο ειναι στην ουσία ένας ψηφιακός εξασθενητης του σήματος, όπου όλα γίνονται σε επίπεδο software. Και στη θέση 0 dBFS πολύ απλά το σήμα δεν μεταβάλλεται.
Υποθέτω πάντως ότι έχει την παράκαμψη που ψάχνεις. Αλλά μη φανταστείς ότι πρόκειται για κάποιο ηλεκτρονικό μηχανισμό. Είναι απλά μία εντολή από το Software, να παρακαμφθεί το Software εξασθένησης του σήματος. Στη δική μου περίπτωση (Prism) αυτό γίνεται μέσω των drivers από το Control Panel. Ακόμα κι αν δεν έχει το χαρακτηριστικό της παράκαμψης, εάν το ζητήσουν οι πελάτες της η RME μπορεί εύκολα να το προσθέσει με ένα update των drivers ή του firmware.
Δεν υπάρχει πάντως περίπτωση να ακούσεις διαφορά μεταξύ της άμεσης παράκαμψης και του 0dBFS, αυτό στο υπογράφω!
Μην μπερδεύουμε τα αναλογικά με τα ψηφιακά, λειτουργούν εντελώς διαφορετικά.
Έκλεισε και αυτή η παρένθεση. :smile:
συνεχίζεται...->
teddy743
Supreme Member
Sonus Naturalis
Μέλος Σωματείου
Διάλειμμα!
Η παρουσίαση συνεχίζετσι με πολλά και ενδιαφέροντα στοιχεία. Αλλά αναγκαστικά θα μεσολαβήσει ένα διάλειμμα.
Αιτία; Αφού τυχαίνει να έχω στα χέρια μου αυτές τις μέρες τον RME, ευκαιρία να τον "βασανίσω¨ λίγο! Με διαρκείς ακροάσεις φυσικά.
Όσο περισσότερο τον ακούω, τόσο περισσότερο ανεβαίνει στην εκτίμηση μου. Προκύπτει ένα ακόμα χαρακτηριστικό του, το οποίο σπάνια θα ακούσεις να αναφέρεται σε μηχάνημα υψηλής πιστότητας. Διαφάνεια (Transparency)! Η διαφάνεια διαφέρει από την ανάλυση, διότι σου επιτρέπει να ακούς τα όργανα, τις φωνές, τις χροιές, την τοποθέτηση, αλλά επιπλέον και ότι υπάρχει πίσω από την ηχογράφηση, λεπτομέρειες κρυμμένες, λάθη στη μίξη, ή στο mastering, κλπ.
Για να το πετύχει αυτό ένα μηχάνημα δεν αρκεί απλά να είναι ουδέτερο, χρειάζεται κάτι παραπάνω:
Να μην παρεμβαίνει καθόλου στη διαδρομή του σήματος και να μην επιφέρει καμμία απολύτως αλλοίωση.
Και ο RME στον τομέα αυτό τα καταφέρνει άριστα!
Αναμείνατε τα επόμενα τεύχη της παρουσίασης...
Η παρουσίαση συνεχίζετσι με πολλά και ενδιαφέροντα στοιχεία. Αλλά αναγκαστικά θα μεσολαβήσει ένα διάλειμμα.
Αιτία; Αφού τυχαίνει να έχω στα χέρια μου αυτές τις μέρες τον RME, ευκαιρία να τον "βασανίσω¨ λίγο! Με διαρκείς ακροάσεις φυσικά.
Όσο περισσότερο τον ακούω, τόσο περισσότερο ανεβαίνει στην εκτίμηση μου. Προκύπτει ένα ακόμα χαρακτηριστικό του, το οποίο σπάνια θα ακούσεις να αναφέρεται σε μηχάνημα υψηλής πιστότητας. Διαφάνεια (Transparency)! Η διαφάνεια διαφέρει από την ανάλυση, διότι σου επιτρέπει να ακούς τα όργανα, τις φωνές, τις χροιές, την τοποθέτηση, αλλά επιπλέον και ότι υπάρχει πίσω από την ηχογράφηση, λεπτομέρειες κρυμμένες, λάθη στη μίξη, ή στο mastering, κλπ.
Για να το πετύχει αυτό ένα μηχάνημα δεν αρκεί απλά να είναι ουδέτερο, χρειάζεται κάτι παραπάνω:
Να μην παρεμβαίνει καθόλου στη διαδρομή του σήματος και να μην επιφέρει καμμία απολύτως αλλοίωση.
Και ο RME στον τομέα αυτό τα καταφέρνει άριστα!
Αναμείνατε τα επόμενα τεύχη της παρουσίασης...
συνεχίζεται...->
Sonus Naturalis
Μέλος Σωματείου
Να δώσω και ένα παράδειγμα διαφάνειας για να γίνει πιο κατανοητό.
Ακούγοντας για πολλοστή φορά το Ματωμένο Γάμο του Μάνου Χατζιδάκι μου ήταν πολύ εύκολο να αντιληφθώ, πόσο μπροστά ήταν τοποθετημένη στη μίξη η φωνή του Λάκη Παπά σε σχέση με τα άλλα όργανα, σύμφωνα με τα συνήθεια εκείνης της εποχής.
Την ικανότητα αυτή δεν την έχουν όλα τα μηχανήματα.
Ακούγοντας για πολλοστή φορά το Ματωμένο Γάμο του Μάνου Χατζιδάκι μου ήταν πολύ εύκολο να αντιληφθώ, πόσο μπροστά ήταν τοποθετημένη στη μίξη η φωνή του Λάκη Παπά σε σχέση με τα άλλα όργανα, σύμφωνα με τα συνήθεια εκείνης της εποχής.
Την ικανότητα αυτή δεν την έχουν όλα τα μηχανήματα.
συνεχίζεται...->
Sonus Naturalis
Μέλος Σωματείου
Τα Sennheiser HD-650 και οι ενισχυτές.
Sennheiser HD-600 και HD-650. Ομοιότητες και διαφορές.
Πριν προχωρήσουμε ας μιλήσουμε για τις ομοιότητες και διαφορές μεταξύ των HD-600 και HD-650.
Και τα δύο μοντέλα κυκλοφορούν εδώ και πολλά χρόνια σε παραπλήσιες τιμές από την κατασκευάστρια εταιρία. Και είναι γνωστό ότι ηχητικά τα δύο ζευγάρια ακουστικών μοιάζουν μεταξύ τους πάρα πολύ. Τόσο που είναι πάρα πολύ δύσκολο να τα ξεχωρίσεις. Ακόμα πιο δύσκολο να διαλέξεις. Ποιες είναι λοιπόν οι μεταξύ τους διαφορές;
Είχαμε την ευκαιρία να κάνουμε λεπτομερή σύγκριση των δύο ακουστικών στην περσινή συνάντηση των ακουστικάριων, όταν είχαμε στα χέρια μας τον Questyle CMA600i. Ο οποίος είναι ένας εξαιρετικός DAC/ενισχυτής ακουστικών και έχει τη δυνατότητα να τροφοδοτήσει ταυτόχρονα δύο ζευγάρια ακουστικά με το ίδιο μουσικό πρόγραμμα. Οι διαφορές που προέκυψαν λοιπόν, είναι πάρα πολύ μικρές και εντοπίζονται μόνο στα σημεία.
Από τη σύγκριση προέκυψε ότι τα HD-600 είναι τα πιο ουδέτερα. Εκείνα που προσεγγίζουν περισσότερο την έννοια της υψηλής πιστότητας, αναδεικνύοντας όλα τα στοιχεία μιας ηχογράφησης, θετικά ή αρνητικά χωρίς να παρεμβαίνουν.
Από την άλλη πλευρά πάλι τα HD-650 ενώ διατηρούν την υψηλή ανάλυση και όλα τα στοιχεία των HD-600, έχουν την τάση να ωραιοποιούν κάποια επιμέρους σημεία και να είναι πιο ανεκτικά σε κάποια άλλα, που μπορεί να είναι δυσάρεστα σε ορισμένες ηχογραφήσεις.
Έχουν δηλαδή χαρακτήρα που ωραιοποιεί ή βελτιώνει στοιχεία μιας ηχογράφησης. Χαρακτήρα πολύ εκλεπτυσμένο και πολύ ευγενικό όμως, κατά τρόπο που τα κάνει πολύ ελκυστικά. Αυτός είναι και ο λόγος που πολλοί, ίσως οι περισσότεροι, τα προτιμούν.
Για να κατανοήσουμε καλύτερα τις ομοιότητες και διαφορές, ας φανταστούμε μία πανέμορφη κοπέλα. Ας την ονομάσουμε Αφροδίτη. Ας φανταστούμε λοιπόν ότι η πανέμορφη Αφροδίτη βγαίνει ολόγυμνη από τη θάλασσα. Λάμπει, καθώς την κοιτάζουμε, με τα μαλλιά της βρεγμένα να ρίχνονται στους ώμους της. Αλλά μέσα στη γυμνή της λάμψη και κάτω από το δυνατό φως του ήλιου μπορούμε να παρατηρήσουμε και κάποιες μικρές ατέλειες μία μικρή ελιά εδώ κι εκεί, μιά φακίδα, ένα σπυράκι, κάποιες μικρές αδιόρατες ρυτίδες στο δέρμα της.
Κι' ας φανταστούμε ξανά τη γυμνή μας Αφροδίτη να βγαίνει πάλι από τη θάλασσα. Αλλά τώρα με δεμένα τα μαλλιά της πίσω, φορώντας κοσμήματα, δαχτυλίδι, βραχιόλια που αστράφτουν, ένα πανέμορφο περιδέραιο και ένα αραχνοΰφαντο, διαφανές, σχεδόν αόρατο "πέπλο" που την κάνουν πολύ πιο επιθυμητή. Δεν είναι πλέον η πανέμορφη γυμνή κόρη, είναι μία Πριγκήπισσα. Και της πριγκήπισσας οι ατέλειες δεν επιτρέπεται να φαίνονται!
Αυτός ο παραλληλισμός δίνει καλύτερα από κάθε άλλον τη σχέση ανάμεσα στα HD-600 και στα HD-650!
Με τα παραπάνω δεδομένα είναι εύκολο να καταλάβουμε ότι η συμπεριφορά των HD-650 ήταν ίδια με των HD-600. Για αυτό δεν χρειάζεται να επαναλάβουμε τα αποτελέσματα με τον RME ούτε με τον Lake. Ισχύουν όσα έγραψα παραπάνω για τα HD-600.
Με τον λαμπάτο όμως υπήρξαν διαφορές.
Με τον Λαμπάτο
Με τον λαμπάτο τα HD-600 παρουσίασαν μία αξιοσημείωτη διαφορά. Το ίδιο συνέβη σε ακόμα μεγαλύτερο βαθμό με τα HD-800. Ο εξωραϊσμένος και εξευγενισμένος χαρακτήρας των HD-600 προστίθεται σε αυτόν του Λαμπάτου και το συνολικό αποτέλεσμα γίνεται ακόμα πιο γλυκό και πολύ πιο ζεστό κατά τη γνώμη μου πολύ περισσότερο από όσο χρειάζεται.
-"Πω-πω μέλια και σιρόπια!", φώναζα κάποιες στιγμές στο Μάνο!
Πιστεύω λοιπόν ότι χρειάζεται κάποια προσοχή με τι θα συνδυάσετε τη λάμπα. Χρειάζονται ακουστικά κάπως πιο ουδέτερα. Να μην ωραιοποιούν. Για να έχουμε το γλυκό ισορροπημένο και όχι σιροπιασμένο! Αν πάλι έτσι σας αρέσει, κανένα πρόβλημα. Αρκεί να ξέρετε τι θέλετε και πως το θέλετε!
Sennheiser HD-600 και HD-650. Ομοιότητες και διαφορές.
Πριν προχωρήσουμε ας μιλήσουμε για τις ομοιότητες και διαφορές μεταξύ των HD-600 και HD-650.
Και τα δύο μοντέλα κυκλοφορούν εδώ και πολλά χρόνια σε παραπλήσιες τιμές από την κατασκευάστρια εταιρία. Και είναι γνωστό ότι ηχητικά τα δύο ζευγάρια ακουστικών μοιάζουν μεταξύ τους πάρα πολύ. Τόσο που είναι πάρα πολύ δύσκολο να τα ξεχωρίσεις. Ακόμα πιο δύσκολο να διαλέξεις. Ποιες είναι λοιπόν οι μεταξύ τους διαφορές;
Είχαμε την ευκαιρία να κάνουμε λεπτομερή σύγκριση των δύο ακουστικών στην περσινή συνάντηση των ακουστικάριων, όταν είχαμε στα χέρια μας τον Questyle CMA600i. Ο οποίος είναι ένας εξαιρετικός DAC/ενισχυτής ακουστικών και έχει τη δυνατότητα να τροφοδοτήσει ταυτόχρονα δύο ζευγάρια ακουστικά με το ίδιο μουσικό πρόγραμμα. Οι διαφορές που προέκυψαν λοιπόν, είναι πάρα πολύ μικρές και εντοπίζονται μόνο στα σημεία.
Από τη σύγκριση προέκυψε ότι τα HD-600 είναι τα πιο ουδέτερα. Εκείνα που προσεγγίζουν περισσότερο την έννοια της υψηλής πιστότητας, αναδεικνύοντας όλα τα στοιχεία μιας ηχογράφησης, θετικά ή αρνητικά χωρίς να παρεμβαίνουν.
Από την άλλη πλευρά πάλι τα HD-650 ενώ διατηρούν την υψηλή ανάλυση και όλα τα στοιχεία των HD-600, έχουν την τάση να ωραιοποιούν κάποια επιμέρους σημεία και να είναι πιο ανεκτικά σε κάποια άλλα, που μπορεί να είναι δυσάρεστα σε ορισμένες ηχογραφήσεις.
Έχουν δηλαδή χαρακτήρα που ωραιοποιεί ή βελτιώνει στοιχεία μιας ηχογράφησης. Χαρακτήρα πολύ εκλεπτυσμένο και πολύ ευγενικό όμως, κατά τρόπο που τα κάνει πολύ ελκυστικά. Αυτός είναι και ο λόγος που πολλοί, ίσως οι περισσότεροι, τα προτιμούν.
Για να κατανοήσουμε καλύτερα τις ομοιότητες και διαφορές, ας φανταστούμε μία πανέμορφη κοπέλα. Ας την ονομάσουμε Αφροδίτη. Ας φανταστούμε λοιπόν ότι η πανέμορφη Αφροδίτη βγαίνει ολόγυμνη από τη θάλασσα. Λάμπει, καθώς την κοιτάζουμε, με τα μαλλιά της βρεγμένα να ρίχνονται στους ώμους της. Αλλά μέσα στη γυμνή της λάμψη και κάτω από το δυνατό φως του ήλιου μπορούμε να παρατηρήσουμε και κάποιες μικρές ατέλειες μία μικρή ελιά εδώ κι εκεί, μιά φακίδα, ένα σπυράκι, κάποιες μικρές αδιόρατες ρυτίδες στο δέρμα της.
Κι' ας φανταστούμε ξανά τη γυμνή μας Αφροδίτη να βγαίνει πάλι από τη θάλασσα. Αλλά τώρα με δεμένα τα μαλλιά της πίσω, φορώντας κοσμήματα, δαχτυλίδι, βραχιόλια που αστράφτουν, ένα πανέμορφο περιδέραιο και ένα αραχνοΰφαντο, διαφανές, σχεδόν αόρατο "πέπλο" που την κάνουν πολύ πιο επιθυμητή. Δεν είναι πλέον η πανέμορφη γυμνή κόρη, είναι μία Πριγκήπισσα. Και της πριγκήπισσας οι ατέλειες δεν επιτρέπεται να φαίνονται!
Αυτός ο παραλληλισμός δίνει καλύτερα από κάθε άλλον τη σχέση ανάμεσα στα HD-600 και στα HD-650!
Με τα παραπάνω δεδομένα είναι εύκολο να καταλάβουμε ότι η συμπεριφορά των HD-650 ήταν ίδια με των HD-600. Για αυτό δεν χρειάζεται να επαναλάβουμε τα αποτελέσματα με τον RME ούτε με τον Lake. Ισχύουν όσα έγραψα παραπάνω για τα HD-600.
Με τον λαμπάτο όμως υπήρξαν διαφορές.
Με τον Λαμπάτο
Με τον λαμπάτο τα HD-600 παρουσίασαν μία αξιοσημείωτη διαφορά. Το ίδιο συνέβη σε ακόμα μεγαλύτερο βαθμό με τα HD-800. Ο εξωραϊσμένος και εξευγενισμένος χαρακτήρας των HD-600 προστίθεται σε αυτόν του Λαμπάτου και το συνολικό αποτέλεσμα γίνεται ακόμα πιο γλυκό και πολύ πιο ζεστό κατά τη γνώμη μου πολύ περισσότερο από όσο χρειάζεται.
-"Πω-πω μέλια και σιρόπια!", φώναζα κάποιες στιγμές στο Μάνο!
Πιστεύω λοιπόν ότι χρειάζεται κάποια προσοχή με τι θα συνδυάσετε τη λάμπα. Χρειάζονται ακουστικά κάπως πιο ουδέτερα. Να μην ωραιοποιούν. Για να έχουμε το γλυκό ισορροπημένο και όχι σιροπιασμένο! Αν πάλι έτσι σας αρέσει, κανένα πρόβλημα. Αρκεί να ξέρετε τι θέλετε και πως το θέλετε!
συνεχίζεται...->
Last edited:
Sonus Naturalis
Μέλος Σωματείου
Ο δαίμων του τυπογραφείου! :bang:
Αντί για τα HD-650 που είναι το σωστό, γραφτηκαν κατά λάθος τα 600.
Τα HD-650 είναι που παρουσίασαν τη διαφορά... Γι' αυτά γίνεται λόγος.
συνεχίζεται...->