Οι κάμερες στα φανάρια έχουν από πίσω τους μια αρχή. Οι κάμερες που βάζει ο καθένας όχι.
Αλλά εδώ έχουμε διαβάσει ότι σιγά μη δώσει λογαριασμό κάποιος τι θα τραβάει και τι όχι.
Βασικά όχι μόνο θα δώσει λογαριασμό αν του ζητηθεί να δώσει λογαριασμό, αλλά αν δεν το κάνει, θα δώσει και τον λογαριασμό (που δεν θέλει να δώσει) και θα πει κι ένα τραγούδι στην Ασφάλεια.
Έτσι πάνε αυτά τα πράματα. Γιατί υπάρχει και η αρχή της αναλογικότητας μην ξεχνάμε. Ακόμα και η ΑΠΠΔ σε αυτό αναφέρεται αναλόγως περίπτωσης. Γι' αυτό λέμε ότι το ένα δεν αναιρεί το άλλο.
Ακόμα κι αν υποθετικά αφήσουμε την καταγραφή του δράστη μιας παρανομίας που καταγράφει η κάμερα (χάριν συντομίας, όχι πως δεν έχει και αυτός δικαιώματα) δεν γίνεται με αυτό ως επιχείρημα να αφήσουμε απ' έξω εκείνον που δεν παρανόμησε και που δεν φτάιει σε τίποτε να του καταγράφει η κάμερα την προσωπική του ζωή.
Και για να σας προλάβω πριν το πάει κανείς στο επίσης σαθρό επιχείρημα, τι τον πειράζει αν δεν είναι παράνομος, να του θυμήσω ότι η προσωπική ζωή του καθενός προστατεύεται ακόμα κι αν αυτό που κάνει δεν είναι παράνομο. Για πολλούς λόγους που δεν χρειάζεται να αναφέρω γιατί θα μακρυγορήσω.
Επομένως, λογαριασμό θα δώσει αυτός που έχει βάλει κάμερα έτσι κι αλλιώς.
Εγώ όπως είπα και πιο πριν, είμαι υπέρ των καμερών στα φανάρια. Αλλά εκεί υπάρχει η εξασφάλιση μιας αρχής από πίσω. Τελείως διαφορετικό από το να υπάρχει ένας οποιοσδήποτε ιδιώτης που δεν σου εξασφαλίζει τίποτε.
