Μπορείς να το αναλύσεις λίγο περισσότερο αυτό; Ειλικρινά δεν κατανοώ τι είδους "νομιμοποίηση" χρειάζεται μια εξέγερση.
Εξέγερση έχουμε όταν ο λαός (είτε στην πλειοψηφία του, είτε μειοψηφία) ζητά με βίαιο ή μη βίαιο αλλά όχι επιτρεπτό τρόπο την αλλαγή του πολιτεύματος, στο σύνολό του ή μέρος αυτού.
Επομένως έστω ότι έχουμε εκλογές βουλευτικές ή αυτοδιοίκησης και ο λαός δεν πηγαίνει να ψηφίσει, ως δείγμα πολιτικής έκφρασης. Ακόμη και με 90% αποχή, δηλ. ολική αποδοκιμασία του πολιτεύματος και του τρόπου με τον οποίο κυβερνούν τα κόμματα συνολικά, τα κόμματα μπορούν να κυβερνούν νόμιμα, κάνοντας κυβέρνηση κι αρνούμενα να προβούν σε συνταγματικές αλλαγές. Η ολική αποχή του λαού είναι μια μορφή εξέγερσης, παθητικής όμως κι όχι ενεργητικής, αλλά με εκκωφαντικά αποτελέσματα. Με βάση το πολίτευμά μας, το σύνταγμα του 2001, τη νομιμοποίηση των ενεργειών του λαού τη δίνει μόνο η Βουλή. Αν αυτή δεν δεχθεί την αυτοακύρωσή της, όπως ζητά π.χ. το 90% του λαού, τότε η βούληση του λαού, έστω και συντριπτική, είναι μη νόμιμη.
Έστω ότι θέλουμε να οργανώσουμε ένα δημοψήφισμα, με όλους τους κανόνες των εκλογών, το οποίο θα στρέφεται εναντίον των παραδοσιακών πολιτικών θεσμών (π.χ. βουλευτικές εκλογές). Με συμμετοχή δικαστικών εκπροσώπων κλπ. στο οποίο μετέχει η συντριπτική πλειοψηφία του λαού, ενώ απέχει από τις βουλευτικές εκλογές. Με βάση το Σύνταγμα, τόσο χειρότερο για το λαό. Η Βουλή μπορεί να νομοθετήσει και με έκτακτα μέτρα να στραφεί εναντίον όλων όσων διοργανώνουν το δημοψήφισμα και όσων συμμετέχουν. Πολιτικός επιστήμονας και συνταγματολόγος έχει διατυπώσει την άποψη, ότι η κυβέρνηση σε μια τέτοια περίπτωση έχει τη δυνατότητα να φέρει προς ψήφιση στη Βουλή ακόμη και διάταγμα με το οποίο αφαιρείται η ελληνική ιθαγένεια και τα πολιτικά δικαιώματα από όσους οργανώνουν και μετέχουν στο δημοψήφισμα, το οποίο στρέφεται εναντίον των "νόμιμων" εκπροσώπων του λαού.
Έστω ότι διοργανώνεται ένα κίνημα του λαού, οργανωμένο όχι τουρλουμπούκι, το οποίο επιδιώκει την ανεξάρτητη έρευνα για τον καταλογισμό ευθυνών των πολιτικών (ή και του λαού ακόμα) για τη σημερινή κατάσταση. Έστω ότι η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών συμμετέχει αποδεδειγμένα στην ενέργεια αυτή και το τελικό αποτέλεσμα δείχνει ότι ο λαός θέλει αυτό τον τρόπο κάθαρσης κι όχι αυτόν που ορίζει η Βουλή με εξεταστικές επιτροπές-ανέκδοτα. Το παρόν πολιτικό σύστημα δεν υποχρεώνει τη Βουλή να αποδεχθεί αυτό το κίνημα.
Ουσιαστικά το παρόν σύνταγμα νομιμοποιεί μόνο τις ενέργειες της Βουλής και καμιάς άλλης κίνησης εκτός Βουλής, ακόμη κι αν αυτή εκπροσωπεί το σύνολο του ελληνικού λαού.
Πέρα τώρα από τα παραπάνω που αποτελούν εξήγηση για το τί είναι εξέγερση κατά του πολιτικού συστήματος.
Το πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα είναι έτσι φτιαγμένο ώστε να αποτρέπει κάποια νέα δύναμη, η οποία δημιουργείται εκτός Βουλής, να αποτελέσει κυβερνητική εξουσία σε σύντομο χρονικό διάστημα. Σε απόλυτο βαθμό.
Επίσης το σύστημα είναι έτσι φτιαγμένο, ώστε αποτρέπει τη δημιουργία μιας νέας πολιτικής κίνησης εκ του μηδενός, η οποία έχοντας ισχυρή λαική βάση θα θελήσει να συνεργαστεί με ένα κόμμα, ώστε να μπει στο Κοινοβούλιο και εκ των έσω να αλλάξει τους πολιτικούς συσχετισμούς. Κι αυτό γιατί ο αρχηγός του κάθε κόμματος ελέγχει απόλυτα τη διαδικασία επιλογής των υποψηφίων βουλευτών.
Μετά από πολλές ολονυχτίες μπροστά στους ΗΥ μας, καταλήγουμε στο συμπέρασμα, ότι χωρίς να φθάσουμε σε βίαιη αλλαγή του πολιτεύματος, η μόνη λύση ουσιαστικής αλλαγής, είναι στις επόμενες εκλογές (όποιες κι αν είναι αυτές) ο λαός να ψηφίσει μαζικά μόνο υποψήφιους, από κάθε κόμμα, που δεν έχουν καμιά απολύτως προηγούμενη παρουσία στη Βουλή, δηλ. θα είναι νέοι υποψήφιοι. Άρα στην καλύτερη δυνατή περίπτωση θα έχουμε μια νέα Βουλή, όπου από το παλαιό καθεστώς θα υπάρχουν μόνο οι αρχηγοί κομμάτων και οι διατελέσαντες πρωθυπουργοί κι όλοι οι άλλοι θα εκπροσωπούν το λαό κι όχι τη θέληση του όποιου αρχηγού.
Τα παραπάνω δεν αποτελούν μια ευθεία και γραμμική ανάγνωση του συντάγματός μας (το γράφω επίτηδες με μικρό) αλλά μια ανατρεπτική έρευνα του είδους what if then that ή what. Με μεγάλη μας λύπη βλέπουμε ότι υπάρχουν στεγανά και δικλείδες που έχουν θέσει αυτοί που ασκούν την εξουσία (τη νομοθετική) έτσι ώστε να μη μπορεί κάποιος outsider να αμφισβητήσει με νόμιμο τρόπο το απόλυτο προνόμιο των εκπροσώπων του λαού, που εκλέγονται μέσα από κόμματα στη Βουλή.
Γι αυτό και η μόνη (μέχρι στιγμής) απάντηση του λαού που μπορεί να αλλάξει ριζικά τον τρόπο ελέγχου των βουλευτών, άρα και της πολιτικής στο σύνολό της φαίνεται ότι είναι αυτή που διατυπώθηκε παραπάνω.
Πολύ θα ήθελα να ακούσω την άποψη των μελών του φόρουμ, τόσο την πολιτική, όσο και τη νομική από όσους ασκούν το επάγγελμα του νομικού.