Που πάει η χώρα;

[Pleo]

Μάλιστα. Οπότε ο Κόκκινος στρατός μπήκε στις 30 Απριλίου στο Βερολίνο, πριν τις 8 ή 9 Μαϊου, οπότε κερδάει η άλλη πλευρά... :firstprize:

Το ερώτημα αφορά στην εκδήλωση, και τα σύμβολα που ιστορικώς είναι συγκεκριμένα CR. Δεν είναι ποιος την έχει πιο νωρίς τη νίκη. Η κόκκινη σημαία δηλαδή το σφυροδρέπανο που την εποχή εκείνη καλώς ή κακώς ήταν τα σύμβολα της νίκης και αυτά καταγράφηκαν στην ιστορία.

Και την ιστορία τη γνωρίζουμε, με τον αγώνα ταχύτητας ποιος θα εμφανίσει την παράδοση της Γερμανίας πιο νωρίς, και την παρέλαση το '45 στην κόκκινη πλατεία με τον συμβολισμό της παράδοσης των λαβάρων των ηττημένων (κάτι που είχε να γίνει από την εποχή της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας) και όλα τέλος πάντων.
Τα σύμβολα όμως τα θυμόμαστε όπως είναι, και τα καταγεγραμμένα γεγονότα, ανεξαρτήτως αν συμφωνούμε ή όχι με την ιδεολογική τους κατάταξη. Κάτω από τα σύμβολα αυτά τιμούνται οι νεκροί και η θυσία τους.

 

[andre74]

Σε μερικές δεκαετίες θα γιορτάζουμε το Ντι ντέη και τον ήρωα Ράιαν.

 

[andre74]

Απάντηση: Re: Που πάει η χώρα;

Εξαρτάται πως τα μετράει κανείς , υπάρχουν πολλοί που ισχυρίζονται ότι ο Στάλιν και ο Μαο είχαν ξεπεράσει κατα πολύ τον Χίτλερ.

Βασικά οι Ναζί ήταν άθεοι και ουδεμία σχέση είχαν με τον Δυτικό πολιτισμό όπως αυτός θεμελιώθηκε από τους αρχαίους Ελληνες και τις αρχές της Χριστιανικής πίστης.

Για τη χριστιανική πίστη δεκτό, τους αρχαίους Έλληνες τους μαγαρίζουμε λίγο όταν τους συνδέουμε με αυτό που λέμε σήμερα πολιτισμό.
Και όταν βάζουμε αρχαίους Έλληνες και χριστιανισμό μαζί, προκύπτει τραγέλαφος.

 

[Maestro]

Αυτό πάντως που η χώρα καταρρέει και οι επόμενες γενιές είναι ήδη καταδικασμένες κι εμείς ασχολούμαστε ακόμα με το ποιος απ'τους δύο sociopaths - δικτάτορες που αιματοκύλησαν τον πλανήτη είναι καλύτερος, με ξεπερνάει.

 

[Pleo]

Αυτό πάντως που η χώρα καταρρέει και οι επόμενες γενιές είναι ήδη καταδικασμένες κι εμείς ασχολούμαστε ακόμα με το ποιος απ'τους δύο sociopaths - δικτάτορες που αιματοκύλησαν τον πλανήτη είναι καλύτερος, με ξεπερνάει.

Δεν ήταν sociopaths. Βολεύει την αφήγηση αυτό, αλλά καμία σχέση με τρελούς.

 

[Maestro]

Κάθε άρθρο του ειδικά τελευταία είναι γροθιά στο στομάχι. Αλλά αξίζει το διάβασμα.

Μια χιονονιφάδα στη χιονοστιβάδα

Δύο εβδομάδες μετά από την ορκωμοσία του Ντόναλντ Τραμπ δημοσιεύτηκε στο περιοδικό New Yorker ένα άρθρο γνώμης το οποίο έχω κρατήσει αποθηκευμένο και έκτοτε πότε πότε επιστρέφω και το ξαναδιαβάζω. Το έχει γράψει ο Λιβανεζο-αμερικανός συγγραφέας και ζωγράφος Ραμπί Αλαμεντίν και έχει ένα θέμα πολύ ενδιαφέρον και διαχρονικά επίκαιρο: Το πόσο τυφλοί είμαστε απέναντι σε όσα συμβαίνουν και, κυρίως, απέναντι στις δικές μας ευθύνες για όσα συμβαίνουν. Θυμίζω, δύο εβδομάδες μετά την εκλογή του Τραμπ τα πάντα είχαν ήδη γραφτεί. Όλοι ήξεραν ποιος είναι αυτός ο άνθρωπος, πολλοί είχαν ήδη προβλέψει με λεπτομέρειες τα αδιανόητα πράγματα που (παρ’ όλα αυτά κατάπληκτοι) παρακολουθούμε να συμβαίνουν έκτοτε στις ΗΠΑ και τον κόσμο. Και ερχόταν λοιπόν αυτός εδώ να επισημάνει μια λανθασμένη επωδό σε κάθε αγανακτισμένο άρθρο φιλελεύθερου δημοκράτη εκείνες τις ημέρες: ότι “είμαστε καλύτεροι από αυτό”. Ότι δηλαδή αυτοί, οι αμερικάνοι, “ο λαός” είναι καλύτεροι από τον Τραμπ, ότι αξίζουν κάτι καλύτερο, ότι η πραγματικότητα τους αδικεί, ότι δεν είναι, στ’ αλήθεια, αυτό που υποδηλώνει η παρουσία ενός τέτοιου πλάσματος σε εκείνο το αξίωμα.

“Δεν είμαστε καλύτεροι από αυτό”, γράφει ο Αλαμεντίν. “Είμαστε αυτό”.

Αυτό ακριβώς θέλω να θυμάμαι. Γι’ αυτό ξαναδιαβάζω αυτό το άρθρο, κάθε φορά. Απευθύνεται στους αμερικανούς συμπολίτες του και τους θυμίζει ότι ο Τραμπ δεν είναι το φαινόμενο, ο Τραμπ είναι το σύμπτωμα. Τους θυμίζει το Αμπού Γκράιμπ, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης των Ιαπωνικής καταγωγής αμερικανών, τον Φράνκλιν Ρούσβελτ να δηλώνει ότι οι Εβραίοι είναι απειλή για την εθνική ασφάλεια, την καταπίεση των πολιτικών δικαιωμάτων των μειονοτήτων, τον συστημικό ρατσισμό, τον τρόπο που αντέδρασε το πολιτικό σύστημα στην επιδημία του AIDS, τη δουλεία. Δεν είναι καλύτεροι από “αυτό”. “Αυτό” είναι.

Και θέλω να το θυμάμαι επειδή κι εμείς “αυτό” είμαστε. Οι μεσήλικες “φοιτητές” που πριονίζουν το άγαλμα του Τρούμαν. Ο διαδηλωτής της ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ που αράζει πατώντας την ποδάρα του στο μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη. Ο βουλευτής που φωνάζει να καεί η Βουλή, οι ιδιοφυίες στο Υπουργείο Άμυνας που δεν είναι σίγουροι αν πήραμε ή αν δεν πήραμε φρεγάτες και δίνουν το βαθμό του υποναυάρχου στη Μπουμπουλίνα, οι γονείς που πλακώνονται στο ξύλο σε αγώνα παιδικού πρωταθλήματος ποδοσφαίρου στη Θεσσαλονίκη, η Φώφη Γεννηματά που την Πρωτομαγιά καταγγέλει τις “νεοφιλελεύθερες και αντιεργατικές λογικές” που κατά τη γνώμη της “κυριαρχούν στην Ευρώπη”, οι 507 κάτοικοι που προσφεύγουν στο ΣτΕ επειδή το έργο που θα κατασκευάσει ένα γιγάντιο πάρκο δίπλα στα σπίτια τους “βλάπτει ανεπανόρθωτα την ποιότητα ζωής τους και το φυσικό περιβάλλον της περιοχής, αλλά παράλληλα βλάπτει ανεπανόρθωτα την προσωπικότητά τους”. Αυτό είμαστε.

Μα πως, θα πει ο καλός αναγνώστης. Οι φίλοι μου δεν είναι έτσι. Κάτι άλλοι που φτιάχνουν στάρταψ, κάτι φοιτητές που κέρδισαν σε διεθνείς διαγωνισμούς δεν είναι έτσι. Αλλά αυτοί είναι οι εξαιρέσεις. “Εμείς” δεν είμαστε ο Σταμάτης Κριμιζής, ο Σταμάτης Κριμιζής είναι η παραφωνία, ο δακτυλοδεικτούμενος αλλιώτικος που παραιτείται από “εμάς” σε ενα μήνα. “Εμείς” είμαστε ο αντικαταστάτης του Σταμάτη Κριμιζή που πιστεύει ότι ο Άγιος Πορφύριος πρόβλεψε το ίντερνετ και έκανε το θαύμα της συστολής του χρόνου.

Και, όπως οι αμερικάνοι, δεν γίναμε τώρα έτσι. Πάντα αυτό ήμασταν. Η Αυριανή, οι “Σταμουλοκολλάδες”, οι Τσοχατζόπουλοι, οι Λιάπηδες, οι Τζουμάκες, οι σύλλογοι ιδιοκτητών αυθαιρέτων, η λαοθάλασσα που υποδεχόταν την Τσιτσιολίνα στο αεροδρόμιο, και τίποτε από αυτά ποτέ δεν ήταν το φαινόμενο. Όλα αυτά είναι τα συμπτώματα. Δεν είμαστε καλύτεροι από αυτά. Είμαστε αυτά.

Και έτσι, όλοι μαζί, έχουμε την ευθύνη. Δίκαιοι και άδικοι, λίγο ή πολύ. Ο ένας επειδή είναι γιατρός που δηλώνει εισοδήματα 9.999 ευρώ, ο άλλος επειδή είναι πολιτικός που τα παίρνει, ο τρίτος επειδή ψηφίζει αυτόν που θα του διορίσει το παιδί στο δήμο και εσύ επειδή μπορεί να μην έχεις κάνει τίποτε από αυτά, αλλά η συνισταμένη της κοινωνίας βγαίνει από όλους μαζί, όχι από εσένα, οπότε ακόμα κι αν είσαι αθώος (που, μεταξύ μας, μπορεί και να μην είσαι), ανήκεις στο “εμείς”, κι “εμείς”, όλοι μαζί, φταίμε. Βεβαίως, κανένας από εμάς δεν νιώθει ότι όντως έχει την ευθύνη. Είμαστε τόσο πολλοί, άλλωστε, που η ευθύνη διαχέεται. Όταν όλοι έχουν την ευθύνη, κανένας δεν έχει την ευθύνη. Στο κείμενο του New Yorker υπάρχει ένα απόφθεγμα του Πολωνού ποιητή Στάνισλαβ Γιέρζι Λεχ, το εξής: “καμιά χιονονιφάδα της χιονοστιβάδας δεν νιώθει υπεύθυνη”. Έτσι είναι.

Και, πολύ λογικά, θα ρωτήσει ο ευαίσθητος αναγνώστης, τι κάνουμε τώρα; Ωραία, έτσι είμαστε. Υπάρχει κάτι που μπορούμε να κάνουμε; Μεμονωμένες χιονονιφάδες είμαστε. Δεν μπορούμε να ανακόψουμε την πορεία της χιονοστιβάδας. Έτσι λίγοι που είμαστε, το πολύ να φτιάξουμε μια χιονόμπαλα, άντε και κανένα χιονάνθρωπο. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι το καλύτερο που μπορούμε, ο καθένας μόνος του, ελπίζοντας ότι κάπως, κάποτε, θα έχει σημασία. Κάπως έτσι κλείνει και εκείνο το άρθρο, με μια κάπως περίεργη ιστορία για ένα Μορμόνο συνταξιούχο εθελοντή από τη Γιούτα που βρέθηκε στη Μόρια της Λέσβου κι έκανε σπουδαία πράγματα. “Αυτό είμαστε”, καταλήγει. “Αλλά μπορούμε να γίνουμε καλύτεροι”.

 

[Yperion]

http://www.iefimerida.gr/news/41443...-adeia-onomastikis-eortis-ta-apithana-tis-ert

 

[Pleo]

Πολύ κακώς μόνο 4 ώρες άδειας για την ονομαστική εορτή. Όλη την ημέρα θα έπρεπε. Κατά τα λοιπα - πλην του αριθμού των αποσπασμένων που δεν ξέρω τι ισχύει - όλα τα υπόλοιπα ολόσωστα.

 

[Maestro]

Πολύ κακώς μόνο 4 ώρες άδειας για την ονομαστική εορτή. Όλη την ημέρα θα έπρεπε. Κατά τα λοιπα - πλην του αριθμού των αποσπασμένων που δεν ξέρω τι ισχύει - όλα τα υπόλοιπα ολόσωστα.

Ωραία όλα αυτά. Να ψηφίσουν όμως και έναν νόμο που να ορίζει πως όλα αυτά θα χρηματοδοτούνται από τους φόρους όσων τα θεωρούν «ολόσωστα».

Και μετά κανένα πρόβλημα από μένα.

 

[Pleo]

Ωραία όλα αυτά. Να ψηφίσουν όμως και έναν νόμο που να ορίζει πως όλα αυτά θα χρηματοδοτούνται από τους φόρους όσων τα θεωρούν «ολόσωστα».

Και μετά κανένα πρόβλημα από μένα.

Εγώ θα συμπληρώσω πως όλα αυτά τα σωστά θα πρέπει να με νόμο να ισχύουν για όλους τους εργαζόμενους. Και με προοπτική ακόμα καλύτερων συνθηκών για αυτούς.

 

[chrisssb]

Εμένα με απασχολεί περισσότερο αυτό:

Ζημιά 13 εκατομμυρίων στο Δημόσιο από το κύκλωμα διακίνησης φαρμάκων


Η Εισαγγελία Πρωτοδικών Αθηνών άσκησε ποινική δίωξη για σειρά κακουργηματικών πράξεων σε βάρος 21 ατόμων που φέρονται να εμπλέκονται σε κύκλωμα παράνομης διακίνησης πανάκριβων αντικαρκινικών φαρμάκων και άλλων σκευασμάτων, που είχαν ήδη πληρωθεί από τον ΕΟΠΥΥ. Το κύκλωμα δρούσε από το 2013 και εκτιμάται ότι έχει ζημιώσει το Δημόσιο κατά 13 εκατομμύρια ευρώ.

Η οικονομική αστυνομία κατάφερε να εξαρθρώσει την Παρασκευή κύκλωμα γιατρών, νοσηλευτών και φαρμακοποιών που διακινούσαν πανάκριβα αντικαρκινικά φάρμακα, ενώ άρπαζαν ακόμη και φάρμακα από νοσοκομεία και νοσηλευτικά ιδρύματα, καταφέρνοντας να αποκομίσουν μεγάλα οικονομικά κέρδη, από φάρμακα που είχαν ήδη πληρωθεί από τον ΕΟΠΥΥ. Συνελήφθησαν συνολικά 21 άτομα.

Επικεφαλής του κυκλώματος, που δρούσε από το 2013, ήταν 70χρονος Αιγύπτιος. Η «εταιρία» εμφανιζόταν να εισάγει στην Ελλάδα ακριβά φάρμακα για τη θεραπεία του καρκίνου. Οι εισαγωγές των σκευασμάτων, όπως και τα τιμολόγια που εξέδιδε, ήταν εικονικές. Παρείχαν ωστόσο την απαιτούμενη κάλυψη στη λαθραία διακίνηση των φαρμάκων που το κύκλωμα έκλεβε από δημόσια και ιδιωτικά νοσοκομεία, καθώς τα σκευάσματα που προωθούνταν προς πώληση στη Γερμανία υποτίθεται ότι είχαν προηγουμένως εισαχθεί νόμιμα από την Αίγυπτο. Τα λαθραία σκευάσματα κατέληγαν σε φαρμακαποθήκη στη Γερμανία, μόνιμο τόπο κατοικίας του 70χρονου, και πωλούνταν σε τιμή διπλάσια ή και τριπλάσια της αντίστοιχης τιμής στην Ελλάδα.

...
https://www.thepressproject.gr/arti...to-Dimosio-apo-to-kukloma-diakinisis-farmakon

Πόσο κάθαρμα πρέπει να είναι κανείς να κάνει τέτοιο πράγμα?

 

[chrisssb]

Μέχρι και 30 τρισεκατομμύρια κυβικά πόδια φυσικό αέριο στην Ελλάδα, λένε οι εκτιμήσεις

 

[Fixxxer]

Μέχρι και 30 τρισεκατομμύρια κυβικά πόδια φυσικό αέριο στην Ελλάδα, λένε οι εκτιμήσεις

Ποσα ευρω?

 

[ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ ΤΑΣΟΣ]

Τι σημασια εχει; Αφου ολα ειναι δεσμευμενα...... Τι ψαχνετε να βρειτε....

 

[chrisssb]

Ποσα ευρω?

Δεν γράφει Νίκο.

 

[Fixxxer]

Re: Απάντηση: Που πάει η χώρα;

Τι σημασια εχει; Αφου ολα ειναι δεσμευμενα...... Τι ψαχνετε να βρειτε....

20% στο κρατος και 5% στην περιφερεια πηγαινουν, αυτο ψαχνουμε να βρουμε...

 

[leo1964]

Τι σημασια εχει; Αφου ολα ειναι δεσμευμενα...... Τι ψαχνετε να βρειτε....

:a0210:
Αυτό!!!!

 

[Maestro]

Εγώ θα συμπληρώσω πως όλα αυτά τα σωστά θα πρέπει να με νόμο να ισχύουν για όλους τους εργαζόμενους. Και με προοπτική ακόμα καλύτερων συνθηκών για αυτούς.

Αυτό που μάλλον δεν έχεις καταλάβει είναι ότι οι ίδιοι οι εργαζόμενοι είναι αυτοί που θα πρέπει να συντηρήσουν όλα αυτά τα τέρατα. Οπότε αυτοί οι ίδιοι θα'πρεπε να ερωτηθούν για το αν θα πρέπει να παίρνουν ρεπό λόγω... ονομαστικής εορτής. Εκτός αν η ΠΟΣΠΕΡΤ μέσα στην 'αριστεία' που τη χαρακτηρίζει εφήυρε τα λεφτόδεντρα.

 

[rider]

Κάθε άρθρο του ειδικά τελευταία είναι γροθιά στο στομάχι. Αλλά αξίζει το διάβασμα.

Μια χιονονιφάδα στη χιονοστιβάδα

Δύο εβδομάδες μετά από την ορκωμοσία του Ντόναλντ Τραμπ δημοσιεύτηκε στο περιοδικό New Yorker ένα άρθρο γνώμης το οποίο έχω κρατήσει αποθηκευμένο και έκτοτε πότε πότε επιστρέφω και το ξαναδιαβάζω. Το έχει γράψει ο Λιβανεζο-αμερικανός συγγραφέας και ζωγράφος Ραμπί Αλαμεντίν και έχει ένα θέμα πολύ ενδιαφέρον και διαχρονικά επίκαιρο: Το πόσο τυφλοί είμαστε απέναντι σε όσα συμβαίνουν και, κυρίως, απέναντι στις δικές μας ευθύνες για όσα συμβαίνουν. Θυμίζω, δύο εβδομάδες μετά την εκλογή του Τραμπ τα πάντα είχαν ήδη γραφτεί. Όλοι ήξεραν ποιος είναι αυτός ο άνθρωπος, πολλοί είχαν ήδη προβλέψει με λεπτομέρειες τα αδιανόητα πράγματα που (παρ’ όλα αυτά κατάπληκτοι) παρακολουθούμε να συμβαίνουν έκτοτε στις ΗΠΑ και τον κόσμο. Και ερχόταν λοιπόν αυτός εδώ να επισημάνει μια λανθασμένη επωδό σε κάθε αγανακτισμένο άρθρο φιλελεύθερου δημοκράτη εκείνες τις ημέρες: ότι “είμαστε καλύτεροι από αυτό”. Ότι δηλαδή αυτοί, οι αμερικάνοι, “ο λαός” είναι καλύτεροι από τον Τραμπ, ότι αξίζουν κάτι καλύτερο, ότι η πραγματικότητα τους αδικεί, ότι δεν είναι, στ’ αλήθεια, αυτό που υποδηλώνει η παρουσία ενός τέτοιου πλάσματος σε εκείνο το αξίωμα.

“Δεν είμαστε καλύτεροι από αυτό”, γράφει ο Αλαμεντίν. “Είμαστε αυτό”.

Αυτό ακριβώς θέλω να θυμάμαι. Γι’ αυτό ξαναδιαβάζω αυτό το άρθρο, κάθε φορά. Απευθύνεται στους αμερικανούς συμπολίτες του και τους θυμίζει ότι ο Τραμπ δεν είναι το φαινόμενο, ο Τραμπ είναι το σύμπτωμα. Τους θυμίζει το Αμπού Γκράιμπ, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης των Ιαπωνικής καταγωγής αμερικανών, τον Φράνκλιν Ρούσβελτ να δηλώνει ότι οι Εβραίοι είναι απειλή για την εθνική ασφάλεια, την καταπίεση των πολιτικών δικαιωμάτων των μειονοτήτων, τον συστημικό ρατσισμό, τον τρόπο που αντέδρασε το πολιτικό σύστημα στην επιδημία του AIDS, τη δουλεία. Δεν είναι καλύτεροι από “αυτό”. “Αυτό” είναι.

Το αρθρα αυτα , ειτε ντοπια ειτε ξενα θυμιζουν ''πολιτικη'' κριτικη που γινεται σε απονομη στα οσκαρ.Ουτε κουβεντα για τον νεοφιλελευθερισμο και τον ιμπεριαλιασμο , απλα ενα Χολυγουντιανο...κατηγορω για τα κοινωνικα δικαιωματα

 

[rider]

Ο Τραμπ δεν εναι κανενα... συμπτωμα . Ειναι η αναποφευκτη καταληξη του Αμερικανικου ονειρου , η προσωποποιηση της αγριας δυσης του χρηματοπιστωτικου καπιταλισμου.