Που πάει η χώρα;
- Thread starter DIPIE
- Start date
- Status
Σε συνεχεια του παραπανω...
"Νεοέλληνες, εθισμένοι στη γαϊδουριά"
Μια είδηση πέρασε στα ψιλά αυτές τις μέρες, που βρίσκονται σε εξέλιξη τα περίφημα «μπάνια του λαού».
Μια είδηση από αυτές, που αποδεικνύουν ότι μπορεί να «δώσαμε τα φώτα στην ανθρωπότητα, όταν οι άλλοι ήταν στα δέντρα», αλλά στη συνέχεια ανεβήκαμε στα δέντρα και δεν ξανακατεβήκαμε πότε. Μείναμε εκεί, να αναπολούμε το φοβερό μας παρελθόν, αφού το παρόν από όπου και αν το πιάσεις, βρωμάει και ζέχνει.
Στη Νέα Μάκρη, λουόμενοι εμπόδισαν την τοποθέτηση ενός συστήματος, που επιτρέπει σε άτομα με ειδικές ανάγκες να απολαμβάνουν τη θάλασσα.
Μπορεί να αντέδρασαν, επειδή η εταιρεία δεν είχε ίσως άδεια, επειδή απλώς δεν ήθελαν να «χαλάσουν» οι όμορφες στιγμές τους και το τοπίο ή επειδή όπως είπαν κάποιοι εξ αυτών, το σύστημα «είναι άχρηστο», αφού δεν έχουν δει κάποιο ΑμΕα να το χρησιμοποιεί (δεν είδαν κάποιον να το χρησιμοποιεί, ενώ δεν υπήρχε. Υπαρκτός σουρεαλισμός).
Το εύκολο είναι να μιλήσουμε για αυτούς που αντέδρασαν εκείνη τη στιγμή. Περήφανα γαϊδούρια, που ξεχνούν ότι όταν δεν φέρεσαι ανθρώπινα στους γύρω σου, ίσως δεν βρεις ανθρώπους, όταν χρειαστείς και ο ίδιος βοήθεια. Δανεικά είναι αυτά
Επίσης εύκολο είναι να σκεφθούμε ότι ίσως η εταιρεία που τοποθετεί αυτά τα συστήματα, θέλει να κάνει ντόρο στο όνομα των ΑμΕα.
Άλλα όμως είναι τα ερωτήματα, που πρέπει να απαντηθούν. Έχουν όλες οι ελληνικές παραλίες τέτοιου είδους συστήματα πρόσβασης; Υπάρχει κάποιο σχέδιο από το δημόσιο με τη συνεργασία ιδιωτών ή χωρίς τους ιδιώτες για να τοποθετηθούν;
Και το ερώτημα του 1.000.000$ (δεν βάζω ευρώ γιατί δεν ξέρεις τι γίνεται). Πώς θα αντιδρούσε ο νεοέλληνας την ώρα που απολάμβανε το μπάνιο του, αν υπήρχαν τέτοια συστήματα δίπλα του. Δεν μιλάω για την ώρα της εργασίας και της τοποθέτησης. Μιλώ για μετά.
Για τα βλέμματα αποστροφής και λύπης. Για τον φόβο στα μάτια, «μήπως χαλάσει η διασκέδασή μου;», «τι θα γινόταν αν το πάθαινα και εγώ;», «Γιατί την ώρα που ‛περνάμε καλά’, να μου δημιουργούνται δυσάρεστες σκέψεις;».
Από τις πρώτες τάξεις του σχολείου, μέχρι την καθημερινότητα της νεοελληνικής πραγματικότητας, καλλιεργείται όχι μόνο ο φόβος απέναντι στο διαφορετικό, αλλά και ο ρατσισμός απέναντι σε όποιον αντιμετωπίζει μια δυσκολία.
Αποστροφή για το άτομο με ειδικές ανάγκες, αποστροφή για τον ηλικιωμένο, οργή για τον τοξικομανή, απέχθεια για τον φτωχό, μίσος για τον ξένο. Κάθε στιγμή, σε κάθε χώρο με ελάχιστες εξαιρέσεις και με τη βούλα του χρεοκοπημένου μας κράτους.
Παντρέψτε αυτή τη συμπεριφορά με το «περνάμε καλά» του νεοέλληνα, το 5 μέρες στη δουλειά για μια νύχτα γκλαμουριά και άλλα δόγματα της Μεταπολίτευσης και βγάλτε συμπέρασμα, αν το παραπάνω περιστατικό «φουσκωμένο» ή μη, είναι απλώς η εξαίρεση ή ο κανόνας.
Και αν το θεωρείτε εξαίρεση, δείτε τι συμβαίνει με το παρκάρισμα σε θέσεις αναπήρων, με τα γαϊδούρια, που παρκάρουν σε ράμπες, με τους χώρους διασκέδασης, που είναι απαγορευμένοι για ανθρώπους με κινητικές δυσκολίες.
Εθισμένοι στη γαϊδουριά, ζούμε μια χαρά χωρίς να σκεφτόμαστε στιγμή ότι δεν επιτρέπουμε σε κάποιον να απολαύσει τη ζωή, επειδή απλώς είχε μια ατυχία στη ζωή του ή επειδή αντιμετωπίζει πρόβλημα υγείας. Το ιδανικό θα ήταν, όχι να «επιτρέπουμε», αλλά να παλεύουμε γι’ αυτό.
Αν κάποια μέρα, είτε οι πολλοί άλλαζαν συμπεριφορά, είτε ακόμα και η Πολιτεία επέβαλε στην πράξη και όχι στα λόγια, οργανωμένα και όχι με δήθεν «σωτήριες παρεμβάσεις υπουργών» , τον σεβασμό στους ασθενέστερους, θα ήταν ένας λόγος για να είμαστε εθνικά υπερήφανοι.
Δεν μιλάμε για κάτι επαναστατικό, αλλά για ό,τι ισχύει στις περισσότερες χώρες της Δύσης και για αυτό που έχει περάσει στις συνήθειες των Ευρωπαίων εδώ και χρόνια.
Ξέρετε, αυτών των κουτόφραγκων, που όταν εμείς ήμασταν πολιτισμένοι, ήταν ακόμα στα δέντρα.
Απο news247.gr
"Νεοέλληνες, εθισμένοι στη γαϊδουριά"
Μια είδηση πέρασε στα ψιλά αυτές τις μέρες, που βρίσκονται σε εξέλιξη τα περίφημα «μπάνια του λαού».
Μια είδηση από αυτές, που αποδεικνύουν ότι μπορεί να «δώσαμε τα φώτα στην ανθρωπότητα, όταν οι άλλοι ήταν στα δέντρα», αλλά στη συνέχεια ανεβήκαμε στα δέντρα και δεν ξανακατεβήκαμε πότε. Μείναμε εκεί, να αναπολούμε το φοβερό μας παρελθόν, αφού το παρόν από όπου και αν το πιάσεις, βρωμάει και ζέχνει.
Στη Νέα Μάκρη, λουόμενοι εμπόδισαν την τοποθέτηση ενός συστήματος, που επιτρέπει σε άτομα με ειδικές ανάγκες να απολαμβάνουν τη θάλασσα.
Μπορεί να αντέδρασαν, επειδή η εταιρεία δεν είχε ίσως άδεια, επειδή απλώς δεν ήθελαν να «χαλάσουν» οι όμορφες στιγμές τους και το τοπίο ή επειδή όπως είπαν κάποιοι εξ αυτών, το σύστημα «είναι άχρηστο», αφού δεν έχουν δει κάποιο ΑμΕα να το χρησιμοποιεί (δεν είδαν κάποιον να το χρησιμοποιεί, ενώ δεν υπήρχε. Υπαρκτός σουρεαλισμός).
Το εύκολο είναι να μιλήσουμε για αυτούς που αντέδρασαν εκείνη τη στιγμή. Περήφανα γαϊδούρια, που ξεχνούν ότι όταν δεν φέρεσαι ανθρώπινα στους γύρω σου, ίσως δεν βρεις ανθρώπους, όταν χρειαστείς και ο ίδιος βοήθεια. Δανεικά είναι αυτά
Επίσης εύκολο είναι να σκεφθούμε ότι ίσως η εταιρεία που τοποθετεί αυτά τα συστήματα, θέλει να κάνει ντόρο στο όνομα των ΑμΕα.
Άλλα όμως είναι τα ερωτήματα, που πρέπει να απαντηθούν. Έχουν όλες οι ελληνικές παραλίες τέτοιου είδους συστήματα πρόσβασης; Υπάρχει κάποιο σχέδιο από το δημόσιο με τη συνεργασία ιδιωτών ή χωρίς τους ιδιώτες για να τοποθετηθούν;
Και το ερώτημα του 1.000.000$ (δεν βάζω ευρώ γιατί δεν ξέρεις τι γίνεται). Πώς θα αντιδρούσε ο νεοέλληνας την ώρα που απολάμβανε το μπάνιο του, αν υπήρχαν τέτοια συστήματα δίπλα του. Δεν μιλάω για την ώρα της εργασίας και της τοποθέτησης. Μιλώ για μετά.
Για τα βλέμματα αποστροφής και λύπης. Για τον φόβο στα μάτια, «μήπως χαλάσει η διασκέδασή μου;», «τι θα γινόταν αν το πάθαινα και εγώ;», «Γιατί την ώρα που ‛περνάμε καλά’, να μου δημιουργούνται δυσάρεστες σκέψεις;».
Από τις πρώτες τάξεις του σχολείου, μέχρι την καθημερινότητα της νεοελληνικής πραγματικότητας, καλλιεργείται όχι μόνο ο φόβος απέναντι στο διαφορετικό, αλλά και ο ρατσισμός απέναντι σε όποιον αντιμετωπίζει μια δυσκολία.
Αποστροφή για το άτομο με ειδικές ανάγκες, αποστροφή για τον ηλικιωμένο, οργή για τον τοξικομανή, απέχθεια για τον φτωχό, μίσος για τον ξένο. Κάθε στιγμή, σε κάθε χώρο με ελάχιστες εξαιρέσεις και με τη βούλα του χρεοκοπημένου μας κράτους.
Παντρέψτε αυτή τη συμπεριφορά με το «περνάμε καλά» του νεοέλληνα, το 5 μέρες στη δουλειά για μια νύχτα γκλαμουριά και άλλα δόγματα της Μεταπολίτευσης και βγάλτε συμπέρασμα, αν το παραπάνω περιστατικό «φουσκωμένο» ή μη, είναι απλώς η εξαίρεση ή ο κανόνας.
Και αν το θεωρείτε εξαίρεση, δείτε τι συμβαίνει με το παρκάρισμα σε θέσεις αναπήρων, με τα γαϊδούρια, που παρκάρουν σε ράμπες, με τους χώρους διασκέδασης, που είναι απαγορευμένοι για ανθρώπους με κινητικές δυσκολίες.
Εθισμένοι στη γαϊδουριά, ζούμε μια χαρά χωρίς να σκεφτόμαστε στιγμή ότι δεν επιτρέπουμε σε κάποιον να απολαύσει τη ζωή, επειδή απλώς είχε μια ατυχία στη ζωή του ή επειδή αντιμετωπίζει πρόβλημα υγείας. Το ιδανικό θα ήταν, όχι να «επιτρέπουμε», αλλά να παλεύουμε γι’ αυτό.
Αν κάποια μέρα, είτε οι πολλοί άλλαζαν συμπεριφορά, είτε ακόμα και η Πολιτεία επέβαλε στην πράξη και όχι στα λόγια, οργανωμένα και όχι με δήθεν «σωτήριες παρεμβάσεις υπουργών» , τον σεβασμό στους ασθενέστερους, θα ήταν ένας λόγος για να είμαστε εθνικά υπερήφανοι.
Δεν μιλάμε για κάτι επαναστατικό, αλλά για ό,τι ισχύει στις περισσότερες χώρες της Δύσης και για αυτό που έχει περάσει στις συνήθειες των Ευρωπαίων εδώ και χρόνια.
Ξέρετε, αυτών των κουτόφραγκων, που όταν εμείς ήμασταν πολιτισμένοι, ήταν ακόμα στα δέντρα.
Απο news247.gr
chrisssb
Μέλος Σωματείου
Για να έχουμε μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα από το αντριλίκι.
Καλή όρεξη στους πελάτες του!
Υπάρχουν και άλλες, πιο σκληρές εικόνες.
Το σκυλάκι ήταν "υιοθετημένο" απο κατοίκους καταστηματάρχες της παραλίας, μάλιστα προ ημερών του είχε καρφωθεί ένα αγκίστρι στη μύτη και του το βγάλαμε.
Παιχνιδιάρικο και χαδιάρικο όσο δεν πάει, πλήρωσε με τη ζωή του το "αντριλίκι" ενός κοινωνικού troll.
Τουλάχιστον η θυσία του να μην πάει χαμένη μπάς και βάλουν έστω και λίγο μυαλό μερικοί.
Ο ταβερνιάρης ήταν και γεωπόνος, λίπασμα όμως στο μυαλό του δεν έριξε ποτέ.
Τι να την κάνεις τη μόρφωση εάν είσαι "αμόρφωτος".....
Το σκυλάκι ήταν "υιοθετημένο" απο κατοίκους καταστηματάρχες της παραλίας, μάλιστα προ ημερών του είχε καρφωθεί ένα αγκίστρι στη μύτη και του το βγάλαμε.
Παιχνιδιάρικο και χαδιάρικο όσο δεν πάει, πλήρωσε με τη ζωή του το "αντριλίκι" ενός κοινωνικού troll.
Τουλάχιστον η θυσία του να μην πάει χαμένη μπάς και βάλουν έστω και λίγο μυαλό μερικοί.
Ο ταβερνιάρης ήταν και γεωπόνος, λίπασμα όμως στο μυαλό του δεν έριξε ποτέ.
Τι να την κάνεις τη μόρφωση εάν είσαι "αμόρφωτος".....
andre74
Banned
- 13 September 2008
- 5,733
Οι παραπάνω ειδήσεις είναι λεπτομέρειες της καθημερινής ζωής του Έλληνα. Η παραλία είναι μονάχα για να βλέπουμε παχιές κοιλιες, ωραία κολαρακια και να "περνάμε τέλεια".
Οι αναπηροι μακρια...
Ο αγροίκος σουβλατζης που μαυλιζει αδέσποτο και το σκοτώνει... Ίσως γκουρμέ άποψη, τώρα που τελείωσε το αλογίσιο κρέας;
Και στα μεγαλα και στα μικρά είμαστε μια κοινωνία σε παρακμή.
Οι αναπηροι μακρια...
Ο αγροίκος σουβλατζης που μαυλιζει αδέσποτο και το σκοτώνει... Ίσως γκουρμέ άποψη, τώρα που τελείωσε το αλογίσιο κρέας;
Και στα μεγαλα και στα μικρά είμαστε μια κοινωνία σε παρακμή.
Spartiatis
AVClub Fanatic
- 3 December 2007
- 10,197
Re: Απάντηση: Που πάει η χώρα;
Εγώ πάντως θα γράψω ................
Ένα πράγμα που χαίρομαι να βλέπω εδώ στη Δανία καθημερινά είναι, πολλές δεκάδες άτομα με ειδικές ανάγκες να κυκλοφορούν ΕΛΕΥΘΕΡΑ και να έχουν πρόσβαση ΠΑΝΤΟΥ. είτε λέγεται πεζοδρόμιο, λεωφορείο, σούπερ μάρκετ, ξενοδοχείο, εστιατόριο κλπ.κλπ.
Εγώ πάντως θα γράψω ................
Ένα πράγμα που χαίρομαι να βλέπω εδώ στη Δανία καθημερινά είναι, πολλές δεκάδες άτομα με ειδικές ανάγκες να κυκλοφορούν ΕΛΕΥΘΕΡΑ και να έχουν πρόσβαση ΠΑΝΤΟΥ. είτε λέγεται πεζοδρόμιο, λεωφορείο, σούπερ μάρκετ, ξενοδοχείο, εστιατόριο κλπ.κλπ.
Νικος Πετειναρακης
AVClub Fanatic
Σε μια ευνομούμενη κοινωνία θα ήθελα να βλέπω φονιάδες ζώων συντροφιάς να αντιμετωπίζονται απο τον ποινικό κώδικα ως κοινοί φονιάδες που είναι.Προχτές δολοφόνησαν με φόλα τον αγαπημένο μου Ρόκυ,ένα σκυλάκι που το μοναδικό που γύρευε απο όλους ήταν χάδια.Το μοναδικό κακό του ήταν ότι ήταν μπερμπάντης και τα βράδυα το έσκαγε απο την αυλή.Η μάνα μου θρηνεί τρείς μέρες τώρα.Ας έρθει λοιπόν κάποιος δικαστής να μου πει με το χέρι στην καρδιά ποιός είναι πιο βάναυσος η πιο επικίνδυνος για την κοινωνία μας,το κτήνος που το έκανε,η εγώ που θα τον φάω ζωντανό αν τον βρώ.
ΥΓ
Όπως είπε και ο Β.Ουγκώ,ο πολιτισμός ενός έθνους φαίνεται από τον τρόπο που φέρεται στα ζώα.Τα υπόλοιπα είναι... πέτρα και μάρμαρο.
ΥΓ
Όπως είπε και ο Β.Ουγκώ,ο πολιτισμός ενός έθνους φαίνεται από τον τρόπο που φέρεται στα ζώα.Τα υπόλοιπα είναι... πέτρα και μάρμαρο.
Spartiatis
AVClub Fanatic
- 3 December 2007
- 10,197
Μιας και είμαι μέλος φιλοζωικής από το 2003 επιβεβαιώνω τα παραπάνω και φυσικά έχω δει απίστευτες καταστάσεις. Αυτό που δεν καταλάβατε από το ποστ μου είναι πως τα έβαλα με τους "φιλόζωους" (εξού και τα εισαγωγικά) των καναλιών και της ευκαιριακής δημοσιότητας. Θα προτιμούσα να είναι φιλόζωοι και τις υπόλοιπες 364 ημέρες του χρόνου.
Ευχαριστώ για τις συμβουλές. Απλά μιας και δεν με γνωρίζετε να σας αναφέρω ότι διαθέτω 8 αδέσποτες γάτες (η αδυναμία μου φαίνεται και από την υπογραφή μου) και 4 σκύλους (τον έναν τον απέκτησα από συμφορουμίτη εδώ που τον είχε βρει σε οικοδομή και ταξίδεψε από Αθήνα Κέρκυρα για να βρει σπίτι) μιας και έχω την τύχη να έχω πολύ χώρο σπίτι μου.
Καλό βράδυ και εύχομαι να βρουν όλα την ηρεμία και την αγάπη που χρειάζονται....-bye-
Περί ΜΕΡΚΕΛ και ΕΛΛΗΝΩΝ
Θα ήθελα να καταθέσω την ένστασή μου για το πνεύμα της δημοσίευσης, παρουσιάζοντας μία διαφορετική προσέγγιση, για όποιον ενδιαφέρεται.
Εκτίμησή μου είναι πως αυτή η κατεύθυνση «αντίδρασης», δεν έχει να προσφέρει τίποτα θετικό στη προσπάθεια διεξόδου από τα πολύ σοβαρά προβλήματά της κοινωνίας μας.
Όσο και να δαιμονοποιούμε και να σιχτιρίζουμε την κάθε Μέρκελ, τον κάθε Γερμανό, Ολλανδό, Άγγλο, εβραίο κλπ, με αυτή τη πρακτική οι οικονομικές και κοινωνικές συμπληγάδες στις οποίες βρισκόμαστε δεν πρόκειται να ανοίξουν ούτε πόντο.
Απεναντίας μάλιστα, πιστεύω ότι η συσπείρωση γύρω από αυτό το μοντέλο εθνικής συναισθηματικής συμπεριφοράς (οργή, μίσος, επιθυμία αντεκδίκησης κλπ) έχει πολύ στενό οπτικό ορίζοντα. Μας αποπροσανατολίζει τελείως από την ουσία των όσων μας καίνε, κάνοντάς μας να σπαταλιώμαστε σε τελείως άγονες κατευθύνσεις.
Μας αποστερεί τη δυνατότητα να σκεφτόμαστε παραγωγικά ώστε να αποκτήσουμε ελπίδες κάποτε να σχεδιάσουμε σοβαρές και εμπνευσμένες εθνικές στρατηγικές που να είναι εφαρμόσιμες. Ρεαλιστικές στρατηγικές, τις οποίες εάν τις ακολουθήσουμε, να μπορέσουμε σιγά-σιγά να μπούμε ως χώρα σε μία τροχιά οικονομικής ανασυγκρότησης και ανόδου από τον βαθύ πάτο στον οποίο βρεθήκαμε.
Όσο και να συντονιστούμε όλοι οι Έλληνες ώστε να «σείεται η γη» από τις φωνές όλων μας κατά της κάθε Μέρκελ, σε τι ακριβώς ελπίζουμε ότι θα αλλάξει την επόμενη μέρα κάνοντάς το;
Θα γίνουμε ξαφνικά πλουσιότεροι;
Η οικονομία μας θα αποκτήσει πακτωλούς αξιοποιήσιμων και ανανεώσιμων πόρων όπου θα βασιστεί για να πάρει μπρος;
Θα γίνουμε παραγωγικότεροι;
Το εμφύλιο διχαστικό μίσος θα κωπάσει;
Η ανεργία θα εξαλειφθεί;
Θα αποκτήσουμε καλύτερη επίγνωση της κατάστασης στην οποία βρισκόμαστε;
Τίποτα από όλα αυτά δεν θα μπορέσει να προκύψει έτσι αυτόματα, ενώ παράλληλα θα συνεχίζουμε να βουλιάζουμε στην ολοένα αυξανόμενη οικονομο-κοινωνική μιζέρια.
Θα είμαι από τους τελευταίους που θα κατατάξουν τη κάθε Μέρκελ στους… φιλέλληνες ή, που θα δικαιώσει την ευρωπαϊκή πολιτική της ως γόνιμη και δημιουργική. Από την άλλη όμως, μπορώ να κατανοήσω το σκεπτικό που διαμορφώνει τη πολιτικής της, καθώς και να αιτιολογήσω τις επιλογές της (δηλαδή να καταλάβω το γιατί, ως ηγέτης μίας ξένης χώρας, επιλέγει τακτικές που προασπίζονται τα συμφέροντα της χώρας της).
Είμαι όμως σχεδόν βέβαιος, ότι στο σενάριο (επιστημονικής φαντασίας…) σύμφωνα με το οποίο η Ελλάδα θα είχε -με το σπαθί της- καταστεί η ισχυρότερη οικονομία της Ευρώπης, η ευρωπαϊκή πολιτική των ηγετών αυτής της πανίσχυρης Ελλάδας, θα ήταν αρκετά παρόμοια με αυτή της Γερμανίας, και τότε εμείς οι Έλληνες, με τον αέρα των ισχυρών, σαφώς και θα την επικροτούσαμε.
Το κύριο σημείο στο οποίο επιχειρώ να υποδείξω και να εστιάσω με το σκεπτικό που αναπτύσσω εδώ, είναι ότι αυτό που έχουμε επιτακτική ανάγκη ως Έλληνες πολίτες, είναι να αρχίσουμε να κατανοούμε τις βαθύτερες αιτίες των προβλημάτων μας, οι οποίες είναι κυρίως εσωτερικές. Διότι η τάση μας είναι να εστιάζουμε στην επιφάνεια των συμπτωμάτων και να αγνοούμε (είτε να αδιαφορούμε να ερευνήσουμε) τις γενεσιουργές αιτίες των διαχρονικών προβλημάτων της κοινωνίας μας.
Στις εσωτερικές αιτίες, κατατάσσω επίσης και τις ανεπαρκείς επιδόσεις μας στο να διαχειριστούμε και να αντιμετωπίσουμε θετικά και αποτελεσματικά όλες τις εξωγενείς αιτίες (είτε τις κακόβουλες, είτε τις συγκυριακές).
Όσο κι αν καλλιεργήσουμε εθνικό μίσος και οργή για τη Μέρκελ, τους Εβραίους, τους κάθε μορφής ιμπεριαλιστές και καπιταλιστές, η πραγματικότητά μας δε θα αλλάξει ούτε ρούπι. Το καυτό μπαλάκι των οικονομικών αδιεξόδων της μη-παραγωγικής οικονομίας μας, θα εξακολουθεί να μας μένει στο χέρι.
Ακόμα και εάν μας χαριστεί το χρέος, η πραγματικότητα είναι ότι ακόμα και σήμερα, μετά από αυτή την αιμοσταγή λιτότητα και υπερ-φορολόγηση επί οποιασδήποτε σκιάς που μοιάζει με περιουσιακό στοιχείο, η οικονομία μόλις μετά ξεχειλωμένης βίας εμφανίζει πρωτογενές πλεόνασμα. Πρακτικά μιλώντας, δεν περισσεύει σχεδόν τίποτα από τα έσοδα του κράτους για να τα επενδύσει στην ανάπτυξη της οικονομίας και να δώσει ελπίδα στη ζωή μας.
Αυτό συμβαίνει επειδή ο πλούτος που κυκλοφόρησε στη χώρα κατά τις τελευταίες δύο δεκαετίες ήταν κυρίως η φούσκα της εξαργύρωσης των δανεικών σε διάφορες μορφές ευκαιριακής κατανάλωσης, χωρίς όμως να επενδυθεί σχεδόν τίποτα σε πλουτοπαραγωγικές υποδομές.
Τα δανεικά όμως τελείωσαν, η κατανάλωση αυτομάτως στέγνωσε, οπότε δεν υπάρχει κανένα υγιές υποκατάστατο που να παράγει και να ανανεώνει τον ετήσιο πλούτο που απαιτείται για τη συντήρηση μίας αξιόπιστης ατμομηχανής που να κινεί την οικονομία.
Εάν μάλιστα λάβουμε υπόψιν ότι τα κύρια οικονομικά έσοδα προέρχονται από έμμεση «δήμευση» των μικρο-αποταμιεύσεων (ροκάνισμα καταθέσεων και περιουσιών), δηλαδή από παραγωγή πλούτου παρελθόντων καιρών και όχι από σήμερα παραγόμενο –και άρα ανανεώσιμο- πλούτο, θα μπορέσουμε να συνειδητοποιήσουμε τα θεόρατα οικονομικά αδιέξοδα μέσα στα οποία ζούμε ως χώρα και ως πολίτες.
Αυτή η υποδαύλιση μίσους και οργής έναντι των εξωγενών παραγόντων, πέραν του ότι είναι πρακτικά άγονη και αδιέξοδη, συγκαλύπτει -αποκρύπτοντάς τες- όλες τις αλήθειες που σχετίζονται με τη συνειδητοποίηση των βαθύτερων προβλημάτων μας και των αιτιών τους. Με αυτό το τρόπο αποτρέπει τη μάζα της κοινωνίας μας να εγερθεί και να συσπειρώσει το δυναμικό της σε αληθινά δημιουργικές και αποτελεσματικές κατευθύνσεις λύσεων που θα είναι βιώσιμες και μόνιμες.
Καλλιεργεί στους ανθρώπους εντέχνως την (ουτοπική, πλην όμως πολύ γοητευτική) αντίληψη, ότι μόλις οι πονηρές δυνάμεις που καταστέλλουν τη «φυσιολογικά καλή» οικονομία μας εκδιωχθούν, η ελληνική οικονομία θα εκτιναχθεί αυτομάτως και πάλι στη… δικαιωματικά υψηλή φυσική της θέση...
Αυτή η κατάσταση εξυπηρετεί πολλούς κύκλους οι οποίοι έτσι αποκτούν υπόσταση και τρέφονται αποκλειστικά από αυτή τη στασιμότητα. Εξυπηρετεί όσους έχουν μικρά ή μεγάλα συμφέροντα να παραμένει ο λαός στο ημίφως της άγνοιας ώστε να μπορεί να γίνεται μάζα που παθιάζεται χωρίς να σκέφτεται βαθύτερα, ώστε τελικά να καθίσταται χρήσιμα χειραγωγίσιμη προς όφελός τους.
Σε όποιες παρέες βρεθεί κανείς, συνήθως θα υπάρχουν κάποιοι που με αέρα παντογνωσίας θα αποκαλύψουν (με αδιαμφισβήτητη βεβαιότητα, φυσικά) τις πολύ απλές και εύκολες λύσεις των προβλημάτων της χώρας που τις αποκρύπτουν οι υπηρέτες των σκοτεινών δυνάμεων, ή, ότι δεν υπάρχουν αληθινά προβλήματα αλλά όλα είναι τεχνητά. Αυτά , καθώς και διάφορα άλλα ασαφή σενάρια, τα οποία χαρακτηρίζονται από τη γνώριμη εθνική λογική της υπερ-απλούστευσης.
Σε καμία περίπτωση δεν επιθυμώ να το παίξω φωστήρας, καθότι δεν είμαι. Ετερο-φωτισμένος είμαι κι εγώ. Επιμορφώνομαι διαβάζοντας και μελετώντας απόψεις σκέψεις και βιβλία σχεδόν όλων των αποχρώσεων.
Απλά, προσπαθώ σε ό,τι λέω, να μπορώ να το υποστηρίξω με ένα ορθολογιστικό σκεπτικό που να εντάσσεται στο πλαίσιο της κοινής λογικής, και που να μη καταρρέει στο πρώτο αντεπιχείρημα μίας συγκροτημένης σκέψης.
Σε καμία περίπτωση δεν αξιώνω –ούτε επιθυμώ- να πάρει κανείς τα γραφόμενά μου απολύτως τοις μετρητοίς. Κατάθεση προσωπικών σκέψεων και προβληματισμών κάνω, με την ελπίδα να αποτελέσουν αφορμή για γόνιμες επιμέρους σκέψεις και έρευνες από οποιονδήποτε που τυχόν ενδιαφερθεί.
Στο πνεύμα αυτό θα ήθελα να σας προτείνω ένα βιβλίο που είναι από το πλέον ενδιαφέροντα και χρήσιμα που έχω διαβάσει τον τελευταίο καιρό:
«Το Αόρατο Ρήγμα: Θεσμοί και συμπεριφορές στην ελληνική οικονομία»
του Αρίστου Δοξιάδη.
http://www.ikarosbooks.gr/publication-details.asp?book=558&filter=specificAuthor&author=478
Εάν κάποιος ενδιαφέρεται να διευρύνει την αντίληψή του κατανοώντας το πώς λειτουργεί και το πόσο πολύ-σύνθετος «οργανισμός» είναι μία εθνική οικονομία, θα πρέπει οπωσδήποτε να το διαβάσει. Η γραφή του είναι εξαιρετικά κατανοητή, χειροπιαστή, και προσφέρει τεράστιο πλούτο γνώσης γύρω από τα ειδικά χαρακτηριστικά της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας.
Εάν δεν είστε πολύ του διαβάσματος, αλλά αντέχετε να διαβάσετε μόνο ένα βιβλίο, ας είναι το συγκεκριμένο! Το συνιστώ ανεπιφύλακτα!
Το βιβλίο αυτό θα ήταν μάλλον άχρηστη σπατάλη χρόνου σε όποιον τυχόν θεωρεί ότι το σύστημα των αντιλήψεών του είναι αλάνθαστο παγιωμένο και αδιαπραγμάτευτο.
Ή, σε όποιον έχει προαποφασίσει να πιστεύει με άσβεστο πάθος ότι:
Μία εθνική οικονομία:
- είναι κάτι τόσο απλό όσο ένα λογιστήριο περιπτέρου, ή
- είναι τόσο πολύ εύκολα διαχειρίσιμη και ελέγξιμη ώστε απλώς πατώντας ένα κουμπί, οι «κακοί» μπορούν να ανεβάζουν και να κατεβάζουν όποια οικονομία θέλουν στο λεπτό, ή
- δεν υπόκειται αιωνίως (και) σε πανίσχυρους αστάθμητους και μη ελέγξιμους τυχαίους παράγοντες, ή
- οι εβραίοι, οι γερμανοί, οι αμερικανοί κλπ κουμαντάρουν «ατσαλάκωτοι» τη παγκόσμια οικονομία με μαθηματική ακρίβεια και προβλεψιμότητα βάσει αριστοτεχνικών και αλάνθαστων σχεδίων, με σκοπό να υποτάξουν πλήρως την ανθρωπότητα (και δη τους Έλληνες)
Θα ήθελα να καταθέσω την ένστασή μου για το πνεύμα της δημοσίευσης, παρουσιάζοντας μία διαφορετική προσέγγιση, για όποιον ενδιαφέρεται.
Εκτίμησή μου είναι πως αυτή η κατεύθυνση «αντίδρασης», δεν έχει να προσφέρει τίποτα θετικό στη προσπάθεια διεξόδου από τα πολύ σοβαρά προβλήματά της κοινωνίας μας.
Όσο και να δαιμονοποιούμε και να σιχτιρίζουμε την κάθε Μέρκελ, τον κάθε Γερμανό, Ολλανδό, Άγγλο, εβραίο κλπ, με αυτή τη πρακτική οι οικονομικές και κοινωνικές συμπληγάδες στις οποίες βρισκόμαστε δεν πρόκειται να ανοίξουν ούτε πόντο.
Απεναντίας μάλιστα, πιστεύω ότι η συσπείρωση γύρω από αυτό το μοντέλο εθνικής συναισθηματικής συμπεριφοράς (οργή, μίσος, επιθυμία αντεκδίκησης κλπ) έχει πολύ στενό οπτικό ορίζοντα. Μας αποπροσανατολίζει τελείως από την ουσία των όσων μας καίνε, κάνοντάς μας να σπαταλιώμαστε σε τελείως άγονες κατευθύνσεις.
Μας αποστερεί τη δυνατότητα να σκεφτόμαστε παραγωγικά ώστε να αποκτήσουμε ελπίδες κάποτε να σχεδιάσουμε σοβαρές και εμπνευσμένες εθνικές στρατηγικές που να είναι εφαρμόσιμες. Ρεαλιστικές στρατηγικές, τις οποίες εάν τις ακολουθήσουμε, να μπορέσουμε σιγά-σιγά να μπούμε ως χώρα σε μία τροχιά οικονομικής ανασυγκρότησης και ανόδου από τον βαθύ πάτο στον οποίο βρεθήκαμε.
Όσο και να συντονιστούμε όλοι οι Έλληνες ώστε να «σείεται η γη» από τις φωνές όλων μας κατά της κάθε Μέρκελ, σε τι ακριβώς ελπίζουμε ότι θα αλλάξει την επόμενη μέρα κάνοντάς το;
Θα γίνουμε ξαφνικά πλουσιότεροι;
Η οικονομία μας θα αποκτήσει πακτωλούς αξιοποιήσιμων και ανανεώσιμων πόρων όπου θα βασιστεί για να πάρει μπρος;
Θα γίνουμε παραγωγικότεροι;
Το εμφύλιο διχαστικό μίσος θα κωπάσει;
Η ανεργία θα εξαλειφθεί;
Θα αποκτήσουμε καλύτερη επίγνωση της κατάστασης στην οποία βρισκόμαστε;
Τίποτα από όλα αυτά δεν θα μπορέσει να προκύψει έτσι αυτόματα, ενώ παράλληλα θα συνεχίζουμε να βουλιάζουμε στην ολοένα αυξανόμενη οικονομο-κοινωνική μιζέρια.
Θα είμαι από τους τελευταίους που θα κατατάξουν τη κάθε Μέρκελ στους… φιλέλληνες ή, που θα δικαιώσει την ευρωπαϊκή πολιτική της ως γόνιμη και δημιουργική. Από την άλλη όμως, μπορώ να κατανοήσω το σκεπτικό που διαμορφώνει τη πολιτικής της, καθώς και να αιτιολογήσω τις επιλογές της (δηλαδή να καταλάβω το γιατί, ως ηγέτης μίας ξένης χώρας, επιλέγει τακτικές που προασπίζονται τα συμφέροντα της χώρας της).
Είμαι όμως σχεδόν βέβαιος, ότι στο σενάριο (επιστημονικής φαντασίας…) σύμφωνα με το οποίο η Ελλάδα θα είχε -με το σπαθί της- καταστεί η ισχυρότερη οικονομία της Ευρώπης, η ευρωπαϊκή πολιτική των ηγετών αυτής της πανίσχυρης Ελλάδας, θα ήταν αρκετά παρόμοια με αυτή της Γερμανίας, και τότε εμείς οι Έλληνες, με τον αέρα των ισχυρών, σαφώς και θα την επικροτούσαμε.
Το κύριο σημείο στο οποίο επιχειρώ να υποδείξω και να εστιάσω με το σκεπτικό που αναπτύσσω εδώ, είναι ότι αυτό που έχουμε επιτακτική ανάγκη ως Έλληνες πολίτες, είναι να αρχίσουμε να κατανοούμε τις βαθύτερες αιτίες των προβλημάτων μας, οι οποίες είναι κυρίως εσωτερικές. Διότι η τάση μας είναι να εστιάζουμε στην επιφάνεια των συμπτωμάτων και να αγνοούμε (είτε να αδιαφορούμε να ερευνήσουμε) τις γενεσιουργές αιτίες των διαχρονικών προβλημάτων της κοινωνίας μας.
Στις εσωτερικές αιτίες, κατατάσσω επίσης και τις ανεπαρκείς επιδόσεις μας στο να διαχειριστούμε και να αντιμετωπίσουμε θετικά και αποτελεσματικά όλες τις εξωγενείς αιτίες (είτε τις κακόβουλες, είτε τις συγκυριακές).
Όσο κι αν καλλιεργήσουμε εθνικό μίσος και οργή για τη Μέρκελ, τους Εβραίους, τους κάθε μορφής ιμπεριαλιστές και καπιταλιστές, η πραγματικότητά μας δε θα αλλάξει ούτε ρούπι. Το καυτό μπαλάκι των οικονομικών αδιεξόδων της μη-παραγωγικής οικονομίας μας, θα εξακολουθεί να μας μένει στο χέρι.
Ακόμα και εάν μας χαριστεί το χρέος, η πραγματικότητα είναι ότι ακόμα και σήμερα, μετά από αυτή την αιμοσταγή λιτότητα και υπερ-φορολόγηση επί οποιασδήποτε σκιάς που μοιάζει με περιουσιακό στοιχείο, η οικονομία μόλις μετά ξεχειλωμένης βίας εμφανίζει πρωτογενές πλεόνασμα. Πρακτικά μιλώντας, δεν περισσεύει σχεδόν τίποτα από τα έσοδα του κράτους για να τα επενδύσει στην ανάπτυξη της οικονομίας και να δώσει ελπίδα στη ζωή μας.
Αυτό συμβαίνει επειδή ο πλούτος που κυκλοφόρησε στη χώρα κατά τις τελευταίες δύο δεκαετίες ήταν κυρίως η φούσκα της εξαργύρωσης των δανεικών σε διάφορες μορφές ευκαιριακής κατανάλωσης, χωρίς όμως να επενδυθεί σχεδόν τίποτα σε πλουτοπαραγωγικές υποδομές.
Τα δανεικά όμως τελείωσαν, η κατανάλωση αυτομάτως στέγνωσε, οπότε δεν υπάρχει κανένα υγιές υποκατάστατο που να παράγει και να ανανεώνει τον ετήσιο πλούτο που απαιτείται για τη συντήρηση μίας αξιόπιστης ατμομηχανής που να κινεί την οικονομία.
Εάν μάλιστα λάβουμε υπόψιν ότι τα κύρια οικονομικά έσοδα προέρχονται από έμμεση «δήμευση» των μικρο-αποταμιεύσεων (ροκάνισμα καταθέσεων και περιουσιών), δηλαδή από παραγωγή πλούτου παρελθόντων καιρών και όχι από σήμερα παραγόμενο –και άρα ανανεώσιμο- πλούτο, θα μπορέσουμε να συνειδητοποιήσουμε τα θεόρατα οικονομικά αδιέξοδα μέσα στα οποία ζούμε ως χώρα και ως πολίτες.
Αυτή η υποδαύλιση μίσους και οργής έναντι των εξωγενών παραγόντων, πέραν του ότι είναι πρακτικά άγονη και αδιέξοδη, συγκαλύπτει -αποκρύπτοντάς τες- όλες τις αλήθειες που σχετίζονται με τη συνειδητοποίηση των βαθύτερων προβλημάτων μας και των αιτιών τους. Με αυτό το τρόπο αποτρέπει τη μάζα της κοινωνίας μας να εγερθεί και να συσπειρώσει το δυναμικό της σε αληθινά δημιουργικές και αποτελεσματικές κατευθύνσεις λύσεων που θα είναι βιώσιμες και μόνιμες.
Καλλιεργεί στους ανθρώπους εντέχνως την (ουτοπική, πλην όμως πολύ γοητευτική) αντίληψη, ότι μόλις οι πονηρές δυνάμεις που καταστέλλουν τη «φυσιολογικά καλή» οικονομία μας εκδιωχθούν, η ελληνική οικονομία θα εκτιναχθεί αυτομάτως και πάλι στη… δικαιωματικά υψηλή φυσική της θέση...
Αυτή η κατάσταση εξυπηρετεί πολλούς κύκλους οι οποίοι έτσι αποκτούν υπόσταση και τρέφονται αποκλειστικά από αυτή τη στασιμότητα. Εξυπηρετεί όσους έχουν μικρά ή μεγάλα συμφέροντα να παραμένει ο λαός στο ημίφως της άγνοιας ώστε να μπορεί να γίνεται μάζα που παθιάζεται χωρίς να σκέφτεται βαθύτερα, ώστε τελικά να καθίσταται χρήσιμα χειραγωγίσιμη προς όφελός τους.
Σε όποιες παρέες βρεθεί κανείς, συνήθως θα υπάρχουν κάποιοι που με αέρα παντογνωσίας θα αποκαλύψουν (με αδιαμφισβήτητη βεβαιότητα, φυσικά) τις πολύ απλές και εύκολες λύσεις των προβλημάτων της χώρας που τις αποκρύπτουν οι υπηρέτες των σκοτεινών δυνάμεων, ή, ότι δεν υπάρχουν αληθινά προβλήματα αλλά όλα είναι τεχνητά. Αυτά , καθώς και διάφορα άλλα ασαφή σενάρια, τα οποία χαρακτηρίζονται από τη γνώριμη εθνική λογική της υπερ-απλούστευσης.
Σε καμία περίπτωση δεν επιθυμώ να το παίξω φωστήρας, καθότι δεν είμαι. Ετερο-φωτισμένος είμαι κι εγώ. Επιμορφώνομαι διαβάζοντας και μελετώντας απόψεις σκέψεις και βιβλία σχεδόν όλων των αποχρώσεων.
Απλά, προσπαθώ σε ό,τι λέω, να μπορώ να το υποστηρίξω με ένα ορθολογιστικό σκεπτικό που να εντάσσεται στο πλαίσιο της κοινής λογικής, και που να μη καταρρέει στο πρώτο αντεπιχείρημα μίας συγκροτημένης σκέψης.
Σε καμία περίπτωση δεν αξιώνω –ούτε επιθυμώ- να πάρει κανείς τα γραφόμενά μου απολύτως τοις μετρητοίς. Κατάθεση προσωπικών σκέψεων και προβληματισμών κάνω, με την ελπίδα να αποτελέσουν αφορμή για γόνιμες επιμέρους σκέψεις και έρευνες από οποιονδήποτε που τυχόν ενδιαφερθεί.
Στο πνεύμα αυτό θα ήθελα να σας προτείνω ένα βιβλίο που είναι από το πλέον ενδιαφέροντα και χρήσιμα που έχω διαβάσει τον τελευταίο καιρό:
«Το Αόρατο Ρήγμα: Θεσμοί και συμπεριφορές στην ελληνική οικονομία»
του Αρίστου Δοξιάδη.
http://www.ikarosbooks.gr/publication-details.asp?book=558&filter=specificAuthor&author=478
Εάν κάποιος ενδιαφέρεται να διευρύνει την αντίληψή του κατανοώντας το πώς λειτουργεί και το πόσο πολύ-σύνθετος «οργανισμός» είναι μία εθνική οικονομία, θα πρέπει οπωσδήποτε να το διαβάσει. Η γραφή του είναι εξαιρετικά κατανοητή, χειροπιαστή, και προσφέρει τεράστιο πλούτο γνώσης γύρω από τα ειδικά χαρακτηριστικά της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας.
Εάν δεν είστε πολύ του διαβάσματος, αλλά αντέχετε να διαβάσετε μόνο ένα βιβλίο, ας είναι το συγκεκριμένο! Το συνιστώ ανεπιφύλακτα!
Το βιβλίο αυτό θα ήταν μάλλον άχρηστη σπατάλη χρόνου σε όποιον τυχόν θεωρεί ότι το σύστημα των αντιλήψεών του είναι αλάνθαστο παγιωμένο και αδιαπραγμάτευτο.
Ή, σε όποιον έχει προαποφασίσει να πιστεύει με άσβεστο πάθος ότι:
Μία εθνική οικονομία:
- είναι κάτι τόσο απλό όσο ένα λογιστήριο περιπτέρου, ή
- είναι τόσο πολύ εύκολα διαχειρίσιμη και ελέγξιμη ώστε απλώς πατώντας ένα κουμπί, οι «κακοί» μπορούν να ανεβάζουν και να κατεβάζουν όποια οικονομία θέλουν στο λεπτό, ή
- δεν υπόκειται αιωνίως (και) σε πανίσχυρους αστάθμητους και μη ελέγξιμους τυχαίους παράγοντες, ή
- οι εβραίοι, οι γερμανοί, οι αμερικανοί κλπ κουμαντάρουν «ατσαλάκωτοι» τη παγκόσμια οικονομία με μαθηματική ακρίβεια και προβλεψιμότητα βάσει αριστοτεχνικών και αλάνθαστων σχεδίων, με σκοπό να υποτάξουν πλήρως την ανθρωπότητα (και δη τους Έλληνες)
nikosGX
Supreme Member
- 9 November 2007
- 7,544
Σωστά τα λες, αλλά υπάρχει ένα πολύ βασικό πρόβλημα.
Ονομάζεται Cognitive dissonance.
http://en.wikipedia.org/wiki/Cognitive_dissonance
Γενικά λέει ότι ο άνθρωπος νιώθει πολύ άσχημα όταν βρίσκεται αντιμέτωπος με νέα δεδομένα που είναι τελείως αντίθετα με την πίστη που είχε επί χρόνια. Το άγχος είναι τόσο επώδυνο που οι περισσότεροι απλώς βρίσκουν μια θεωρία που αποδεικνύει ότι όλα όσα πίστευαν επί χρόνια είναι σωστά. Με πάση θυσία πρέπει να βρουν τρόπο ώστε λάθος να είναι τα νέα δεδομένα και όχι όσα πίστευαν επί δεκαετίες.
Δηλαδή αν επί χρόνια πιστεύουμε ότι είμαστε ο πιο έξυπνος λαός... και ξαφνικά όλα δείχνουν ότι είμαστε χρεοκοπημένοι βλάκες που ψηφίζουμε να μας κυβερνούν άλλοι βλάκες και ανίκανοι... ε, δεν αντέχεται αυτό! Καλύτερα είναι μια θεωρία συνωμοσίας! Δεν είμαστε βλάκες τελικά, απλώς μας παγίδεψαν όσοι μας ζηλεύουν.
Τα ίδια συμβαίνουν και σε άλλα θέματα, ας πούμε με τους οπαδούς του ΚΚΕ.
Αλλά και σε πολλά πιο απλά, καθημερινά θέματα.
Ονομάζεται Cognitive dissonance.
http://en.wikipedia.org/wiki/Cognitive_dissonance
Γενικά λέει ότι ο άνθρωπος νιώθει πολύ άσχημα όταν βρίσκεται αντιμέτωπος με νέα δεδομένα που είναι τελείως αντίθετα με την πίστη που είχε επί χρόνια. Το άγχος είναι τόσο επώδυνο που οι περισσότεροι απλώς βρίσκουν μια θεωρία που αποδεικνύει ότι όλα όσα πίστευαν επί χρόνια είναι σωστά. Με πάση θυσία πρέπει να βρουν τρόπο ώστε λάθος να είναι τα νέα δεδομένα και όχι όσα πίστευαν επί δεκαετίες.
Δηλαδή αν επί χρόνια πιστεύουμε ότι είμαστε ο πιο έξυπνος λαός... και ξαφνικά όλα δείχνουν ότι είμαστε χρεοκοπημένοι βλάκες που ψηφίζουμε να μας κυβερνούν άλλοι βλάκες και ανίκανοι... ε, δεν αντέχεται αυτό! Καλύτερα είναι μια θεωρία συνωμοσίας! Δεν είμαστε βλάκες τελικά, απλώς μας παγίδεψαν όσοι μας ζηλεύουν.
Τα ίδια συμβαίνουν και σε άλλα θέματα, ας πούμε με τους οπαδούς του ΚΚΕ.
Αλλά και σε πολλά πιο απλά, καθημερινά θέματα.
Haagenti
AVClub Fanatic
Να δωσουμε 15 ευρω να διαβασουμε τι;Οτι δουλευουμε εννιαωρα με δυομιση ευρω την ωρα ενω την ιδια στιγμη τα προιοντα στα σουπερ μαρκετ παραμενουν σε απλησιαστες τιμες;;
Η μηπως θα διαβασουμε για τον ετσιθελισμο των εταιρειων κινητης τηλεφωνιας,οι οποιες κατηργησαν σε περιοδο κρισης την πενταρα καρτα αδιαφοροντας για τους φτωχοποιημενους τους πελατες...
Θα διαβασουμε μηπως για την ατιμωρησια των καρτελ του γαλακτος και τον αθεμιτο ανταγωνισμο των σουπερ μαρκετ που πουλουν το γαλα κατω απο την χονδρικη τιμη αγορας,η θα διαβασουμε για τα λεφτα που δοθηκαν με την σεσουλα στους μεγαλοεργολαβους για τις κατασκευες ανυπαρκτων δρομων (σε σχεση με τα λεφτα που δαπανηθηκαν..)..
Αν ειναι να διαβασουμε κατι απο τα παραπανω τα οποια ειναι υπαρκτα να το αγορασουμε...Αν ειναι να διαβασουμε αεριστολογιες περι ανταγωνιστικοτητας και νομιμοποιησης της σκλαβιας τοτε να μην ασχοληθουμε καθολου...
Η μηπως θα διαβασουμε για τον ετσιθελισμο των εταιρειων κινητης τηλεφωνιας,οι οποιες κατηργησαν σε περιοδο κρισης την πενταρα καρτα αδιαφοροντας για τους φτωχοποιημενους τους πελατες...
Θα διαβασουμε μηπως για την ατιμωρησια των καρτελ του γαλακτος και τον αθεμιτο ανταγωνισμο των σουπερ μαρκετ που πουλουν το γαλα κατω απο την χονδρικη τιμη αγορας,η θα διαβασουμε για τα λεφτα που δοθηκαν με την σεσουλα στους μεγαλοεργολαβους για τις κατασκευες ανυπαρκτων δρομων (σε σχεση με τα λεφτα που δαπανηθηκαν..)..
Αν ειναι να διαβασουμε κατι απο τα παραπανω τα οποια ειναι υπαρκτα να το αγορασουμε...Αν ειναι να διαβασουμε αεριστολογιες περι ανταγωνιστικοτητας και νομιμοποιησης της σκλαβιας τοτε να μην ασχοληθουμε καθολου...
Haagenti
AVClub Fanatic
Haagenti
AVClub Fanatic
Στην πρωτη αναγνωση που εκανα,μου γεννηθηκε η επιθυμια ν' αναφωνησω ''Ω μοντιε''....Οταν το διαβασα καλυτερα το επιασα το υπονοουμενο...Σου λεει στην ψυχρα ''που βρηκαν τα λεφτα οι αξεστοι φτωχομπατιριδες και ηρθαν στην Μυκονο...Εχουν λεφτα..Τσακιστε τους''...
Τωρα αν ψαχτουμε μεταξυ μας δεν θα βρουμε ανθρωπο απο τον περιγυρο μας που θα κανει φετος διακοπες...Οι περισσοτεροι αντε να πανε στο χωριο τους..Και αυτο με πολυ μεγαλη δυσκολια...Μαλλον προκειται για Κωστοπουλικου τυπου προπαγανδα...
Haagenti
AVClub Fanatic
Το κορυφαιο ειναι το παρακατω:
''Πού βρήκε τα λεφτά ο μανάβης, η κομμώτρια, η νοσοκόμα και ο γκαραζιέρης να έρθουν στο νησί Ιούλιο μήνα, κουβαλώντας όλες τις απαράδεκτες συμπεριφορές και τα χούγια τους; Ποια ελληνική επαρχία υποφέρει οικονομικά, οέο;
Να μη σέβονται κανέναν και τίποτε, να πετάνε όλα τα σκουπίδια κάτω, να ουρούν όπου βρουν, να τρώνε μόνο τεράστια ξεχειλισμένα σάντουιτς τίγκα στο κέτσαπ και πιτόγυρα και να μιλάνε με ύφος 100 και βάλε καρδιναλίων;''
Και που να ρχοταν στο χωριο μου ο ευγενης του protagon...Τα σοδομα και τα γομορα...Εκει θα εβλεπε καζανια να βραζουν στην μεση του δρομου με αιχμαλωτους τουριστες να σιγοβραζουν μεσα σε αυτα...Φρικη...
Φορολογιστε τους κι αλλο κυριε υπουργε...Θα προγγιξουν τον Ντιν και τον Νταν οι αχρειοι...
- Status