Ο Πάσχος είναι πανέξυπνος Κωνσταντίνε.Λέει μισές αλήθεις και μισά ψέμματα αλλά μέ πειστικό τρόπο..
Πολλοί θα μπορούσαν να συμφωνήσουν γιά τίς ιδεοληψίες τής Μεταπολίτευσης,αλλά το θέμα τής Οικονομίας επιμελώς τό αποφεύγει..
Γιατί αν ευθυνεται απο την μιά πλευρά ο ´λαϊκισμός´πού υπάρχει οικονομικό πρόβλημα(αν και απο τότε που κατάλαβα τον εαυτό μου ολο γιά λιτότητα άκουγα)υπάρχει απο την αλλη και η τεράστια αγριότητα τής χωρίς ορια ελεύθερης αγοράς όπου ο πολίτης δέν έχει καμιά προστασία.
Ας μας πείσει οιαδήποτε κυβέρνηση πώς οι ´θυσίες´πού απαιτούνται θα έχουν ισο καταμερισμό κατ´αναλογίαν πραγματικών εισοδημάτων και δεν θα φορτωθούν γιά μιάν ακόμα φορά σε συγκεκριμένες πλάτες και το συζητάμε..
Ο Μανδραβέλης έχει μιά τάση νά τσουβαλιάζει τις ευθύνες πρός όλους και έτσι χάνεται το δάσος..Υπάρχουν πρωταίτιοι και πολιτικές που έχουν την κυρίαρχη ευθυνη ..
Για τίς ιδεοληψίες μερίδας τής αριστεράς πού οιαδηποτε ´κατάληψη´ή ´εξέγερση´πρέπει να υποστηρίζεται ακόμα και αν προέρχεται απο χουλιγκάνους-μπαχαλάκηδες ,προσωπικά δεν έχω αντίρρηση..Μονον που οι συγκεκριμένοι χώροι αντικειμενικά εξυπηρετούν το Κράτος παρά την ´αντεξουσιαστική´τους χροιά..
Αν χρειαζονται λοιπόν θυσίες ας γινουν αφ´ενός μέν επιμερισμένες δίκαια χωρίς ομως εθνικες υποχωρήσεις οπως αναφέρει ο Ξυδάκης στην ιδια εφημερίδα ...
Θυσίες και εγγυήσεις
Του Νικου Γ. Ξυδακη
Πέντε μόλις χρόνια από την πανεθνική ευφορία του 2004, πάνω από την Ελλάδα πλανιέται ο φόβος μιας εθνικής καταστροφής: η πτώχευση. Η δραματική αποστροφή του πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου, προ ημερών, για χρέος που απειλεί την ίδια την εθνική κυριαρχία, ορίζει μια ιστορική στιγμή εξαιρετικά κρίσιμη, τόσο που δεν μπορεί να τη διαχειριστεί μόνη της η ηγετική πολιτική ελίτ. Εξ ου και ο νεοεκλεγμένος πρωθυπουργός, με νωπή ακόμη και σαφή τη λαϊκή εντολή, αισθάνεται την ανάγκη να απευθυνθεί απευθείας στον λαό και να ζητήσει επιπλέον νομιμοποίηση - κατ' ουσίαν κοινωνική και ηθική, πέραν της τυπικής κοινοβουλευτικής.
Ζητάει κατανόηση, ζητάει συναίνεση και συστράτευση, ζητάει θυσίες, σε κλίμακα πρωτόγνωρη για τη μεταπολιτευτική δημοκρατία της δανεικής ευημερίας και της προεξοφλημένης προόδου. Για να πετύχει αυτού του είδους την ιστορική συστράτευση, ο πρωθυπουργός και σύμπασα η κυβέρνηση θα πρέπει να αντιληφθούν ότι η ελληνική κοινωνία τούτη τη στιγμή βγαίνει οργισμένη από αλλεπάλληλα σκάνδαλα, κερματισμένη και τραυματισμένη από τη δομική διαφθορά και ό,τι αποκαλείται σχηματικά «προδοσία των ελίτ». Μέσα στο ρευστό οικονομικό περιβάλλον, το κοινωνικό σώμα διατρέχεται από ανησυχία και φόβο, από καχυποψία ή και μίσος για τους κρατικούς μηχανισμούς. Στα μάτια πολλών, ιδίως νεότερων, το κράτος έχει απονομιμοποιηθεί - πρωτοφανές ιστορικό χαρακτηριστικό.
Η πολιτική ηγεσία οφείλει να ζητήσει συστράτευση. Οφείλει όμως ταυτοχρόνως να πείσει και να εγγυηθεί. Να πείσει ότι συμμετέχει στις θυσίες· να εγγυηθεί δικαιοσύνη και ισοπολιτεία, να εγγυηθεί επίσης ότι η εθνική κυριαρχία δεν θα γίνει αντικείμενο διαπραγμάτευσης. Οι πολίτες μπορούν να δεχτούν θυσίες, μόνο εφόσον οι θυσίες αφορούν όλους ακριβοδίκαια και μόνο εφόσον δεν τεθούν εν μειοδοσία τα μείζονα εθνικά θέματα, όσα παραμένουν ανοιχτά. Η κοινωνία θα δεχτεί να ξεπουληθούν τα τιμαλφή και τα σκεύη, αναλογικώς, αλλά δεν θα δεχτεί να υποθηκευτεί το οικόπεδο.
Καθημερινή 12/12/09...