Ο Μποντ ως ρόλος δε χρειάζεται κάποιον σπουδαίο ηθοποιό, αλλά έναν ικανό ηθοποιό με ζωώδη μαγνητισμό. Οι άνδρες να τον ζηλεύουν, οι γυναίκες να τον ποθούν. Ο Κρεγκ είναι καλός ηθοποιός, αλλά άχρωμος και γοητεία δυστυχώς δε διαθέτει. Ακόμη και την καλύτερη του ταινία το CR, κλασική ταινία Μποντ δε τη λες. Βάλε και τα ανύπαρκτα σενάρια στις υπόλοιπες ταινίες και τις generic σκηνές δράσης και έχουμε έναν τύπο που δηλώνει Μποντ, σε ταινίες που ο θεατής τις αισθάνεται ως γιαλαντζί Μποντ. Ο Κόνερι στις πρώτες ταινίες είχε καντάρια γοητείας (στο Russia with Love ήταν η χρυσή τομή μεταξύ αρρενωπότητας και κλασικής ομορφιάς). Ο Ντάλτον είχε το Licence to Kill (την πιο υποτιμημένη ταινία της σειράς IMHO που έδειξε την κατεύθυνση που έπρεπε να κινηθεί το franchise), ο Μπρόσναν το Goldeneye (την τελευταία αληθινή ταινία Μποντ, παρόλο το campiness). Ακόμη και ο Μουρ στην πρώτη του ταινία ήταν καλός, προτού το γυρίσει στην κωμωδία. Για όλα αυτά μεγάλο μερίδιο ευθύνης έχει η Βαρβάρα το Μπρόκολο που μπαστάρδεψε με τις επιλογές της, την κληρονομιά που της άφησε ο πατέρας της, μετατρέποντας τον Μποντ σε κυνικό ποζερά, εξολοθρευτή και προβληματισμένο μετροσέξουαλ. Από τη στιγμή βέβαια που οι ταινίες εξακολουθούν να σπάνε ταμεία λόγω ονόματος, δεν μπορεί κανείς να της πει κουβέντα και για να λέμε του στραβού το δίκιο το franchise έχει πεθάνει θεματολογικά μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου. Που είναι ο Μποντ να τα βάζει με την Αλ Κάιντα/ ISIS και να σκοτώνει Ισλαμιστές τρομοκράτες;
Υ.Γ.1. Όχι στον Φασμπέντερ ως Μποντ. Πιο πολύ φέρνει σε Γερμανό τεχνοκράτη του Eurogroup, παρά σε μυστικό πράκτορα. Ο Κάβιλ είναι μια καλή, ρεαλιστική επιλογή σε σωματότυπο/εμφάνιση με βασικό μειονέκτημα ότι έχει παίξει ήδη το Σούπερμαν. Έχει και την κατάλληλη ηλικία.
Υ.Γ.2. Πριν από μια δεκαετία είχα δει μια ταινία με τίτλο The Heavy με τον κάτωθι εικονιζόμενο. Όσο την έβλεπα μονολογούσα: ρε συ, αυτός θα γινόταν καλός Τζέιμς Μποντ. Είναι και πρώην μποξέρ, όπως ο Κόνερι. Ψάχνοντας βρήκα ότι όντως ήταν ανάμεσα στους αρχικούς υποψήφιους για το ρόλο, προτού επιλεγεί ο ξανθομπάμπουρας. Τελικά, ο εν λόγω κατέληξε γέρος, άνεργος και αλκοολικός και εμείς τρώμε στη μάπα το πρωτοπαλίκαρο του Πούτιν. Άτιμη κενωνία, που άλλους τους ανεβάζεις και άλλους τους κατεβάζεις!
