Οταν τα Μουντιάλ...σκοτώνουν.

Emilot

AVClub Fanatic
18 June 2006
32,823
Εξάρχεια
Μιας και απο ότι διάβασα σε διάφορα site περάσαμε στο Μουντιαλ της Βραζιλίας, ας δούμε λίγο τι γίνεται με το Μουντιαλ του Καταρ το 2022.....το οποίο προετοιμάζεται "πυρετωδώς"....

«Όχι στο Μουντιάλ σκλαβιάς του Κατάρ!»

Η Γενική Γραμματέας της Διεθνούς Συνομοσπονδίας Συνδικάτων, Σάραν Μπάροου, μιλάει αποκλειστικά στο othersidefootball.com για τους νεκρούς εργάτες στα έργα για το Μουντιάλ του 2022 στο Κατάρ, το οποίο χαρακτηρίζει κράτος σκλαβιάς του 21ου αιώνα και προειδοποιεί ότι αν δεν ληφθούν μέτρα από όλες τις εμπλεκόμενες πλευρές, οι θάνατοι θα συνεχιστούν. Παράλληλα, καλεί τον Σεπ Μπλάτερ να απομακρύνει τη διοργάνωση από το αραβικό κράτος.

Απλήρωτοι εργάτες επί μήνες. Κατάσχεση διαβατηρίων και άρνηση έκδοσης δελτίων ταυτότητας από εργοδότες. Απαγόρευση πρόσβασης σε πόσιμο νερό, σε συνθήκες απόλυτου καύσωνα. Περίπου στους 30 μετανάστες αναζήτησαν καταφύγιο στην πρεσβεία τους για να γλυτώσουν από την βίαιη μεταχείριση των εργοδοτών τους.

Σαράντα τέσσερις νεκροί εργάτες μέσα σε διάστημα δυο μηνών…

Οι αποκαλύψεις της εφημερίδας Guardian όσον αφορά τις συνθήκες εργασίας, εν έτει 2013, σε μια ταχέως αναπτυσσόμενη και αναμφίβολα πλούσια χώρα σαν το Κατάρ, ήρθαν να συνταράξουν την παγκόσμια κοινότητα, συμπεριλαμβανομένων των ανθρώπων γύρω από το ποδόσφαιρο.

Το πλάνο του Μπλάτερ


Ήταν 2 Δεκεμβρίου του 2010 όταν ο Ζεπ Μπλάτερ ανακοίνωσε ότι το Κατάρ θα αναλάβει την διοργάνωση του Μουντιάλ του 2022. Το πλάνο αρκετά εντυπωσιακό. Υπερσύγχρονα γήπεδα με κλιματισμό, χωριά που θα χτιστούν από το μηδέν για να φιλοξενήσουν τους επισκέπτες, εξοπλισμοί τελευταίας τεχνολογίας και προπονητικά κέντρα που θα ζηλεύουν οι χώρες της Δύσης.

Νέοι δρόμοι, ολοκαίνουργιο αεροδρόμιο, αερογέφυρα που θα ενώνει το Κατάρ με το γειτονικό Μπαχρέιν, νέο υπερσύγχρονο σιδηροδρομικό δίκτυο και 55 χιλιάδες δωμάτια ξενοδοχείων που θα εξυπηρετήσουν όσους επισκεφτούν την χώρα. Έργα υποδομής των οποίων το συνολικό κόστος υπολογίζεται στα 100 δισεκατομμύρια δολάρια!

Κραυγή αγωνίας

Οι ψίθυροι, όμως, δεν άργησαν να ακουστούν και να μετατραπούν σε φωνές. Οι αμφιβολίες για την διεξαγωγή του Μουντιάλ σε μια χώρα σαν το Κατάρ την περίοδο του καλοκαιριού που η θερμοκρασία αγγίζει τους 50 βαθμούς Κελσίου, δώσανε την θέση τους σε καταγγελίες για δωροδοκία δύο μελών της ΦΙΦΑ από ανθρώπους του Κατάρ.

Τον προηγούμενο μήνα οι φωνές αυτές, έγιναν κραυγές. Κραυγές απελπισμένων μεταναστών στο Κατάρ, οι οποίες πνίγονταν τόσο καιρό, βγήκαν στην επιφάνεια και τα στοιχεία που αποκαλύφθηκαν είναι πραγματικά συνταρακτικά.

Οι εργαζόμενοι μετανάστες, η πλειοψηφία των οποίων προέρχεται από το Νεπάλ, βλέπουν μέρα με την μέρα τα δικαιώματα τους να καταπατούνται όλο και περισσότερο. Οι περισσότεροι από αυτούς βρίσκονται μπροστά σε ένα ολοκληρωτικό αδιέξοδο. Κάποιοι από αυτούς δουλεύουν κάθε μέρα στους 40-50 βαθμούς Κελσίου, χωρίς να έχουνε πρόσβαση σε πόσιμο νερό, την ώρα που οι εργοδότες τους αρνούνται να τους πληρώσουν.

Τα διαβατήρια μαζί με τα υπόλοιπα έγγραφα τους βρίσκονται στα χέρια των εργοδοτών, οι οποίοι αρνούνται να τους τα επιστρέψουν, αλλά ακόμα και αν τους τα έδιναν πίσω η έξοδος από την χώρα ή η αλλαγή εργοδότη θα ήταν ανέφικτη.

Σύστημα… σκλαβιάς

Αιτία είναι το «σύστημα Καφάλα», το οποίο έχει θεσπιστεί εδώ και μερικά χρόνια στο Κατάρ. Σύμφωνα με αυτό κανένας εργάτης δεν μπορεί να αποχωρήσει ούτε από την εταιρία που εργάζεται – και η οποία έχει πληρώσει για την βίζα του –, αλλά ούτε και από την χώρα, χωρίς την συγκατάθεση του εργοδότη του.

Τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι μετανάστες στο Κατάρ δεν σταματούν εκεί. Ακόμα και αν παραλάβουν τα έγγραφα και την βίζα τους και αποσπάσουν την υπογραφή του εργοδότη προσπαθώντας να αποχωρήσουν, πολλοί από αυτούς έχουν επιβαρυνθεί με δάνεια από πρακτορεία εύρεσης εργασίας στην χώρα τους, το επιτόκιο των οποίων μπορεί να αγγίζει το 36%.

Την ώρα που οι άνθρωποι αυτοί είναι εγκλωβισμένοι σε μια κατάσταση δουλείας, οι αρμόδιοι της ΦΙΦΑ κωλυσιεργούν επικίνδυνα. Ο Ζεπ Μπλάτερ δήλωσε προβληματισμένος από την κατάσταση και παράλληλα δεσμεύτηκε να συναντήσει τον Εμίρη του Κατάρ για να δοθούν οι απαραίτητες εξηγήσεις. Ενώ ο αριθμός των νεκρών εργαζόμενων μεταναστών –οι οποίοι υπολογίζεται ότι αποτελούν το 90% του εργατικού δυναμικού της χώρας – ανεβαίνει, φορείς όπως η Διεθνής Συνομοσπονδία Συνδικάτων (ITUC), προσπαθούν να αντιδράσουν αναδεικνύοντας την κατάσταση στο Κατάρ και πιέζοντας την ΦΙΦΑ να λάβει μέτρα και να υπερασπιστεί τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα των εργατών.

Το othersidefootball.com επικοινώνησε με την γενική γραμματέα της Διεθνούς Συνομοσπονδίας Συνδικάτων, Σάραν Μπάροου, την «φωνή» των εργατών ανά τον κόσμο, η οποία λέει πράγματα που θα συζητηθούν…

Σε προηγούμενη συνέντευξη σας σε ελληνική εφημερίδα (Αυγή, 10/2/2013) προβλέψατε ότι οι εργάτες που θα πεθάνουν κατά την διάρκεια των έργων στο Κατάρ θα είναι περισσότεροι από τους ποδοσφαιριστές που θα πατήσουν το πόδι τους στο γήπεδο. Η εφημερίδα «The Guardian» αποκάλυψε ότι 44 εργάτες έχασαν την ζωή τους στο Κατάρ μεταξύ της 4ης Ιουνίου και 8ης Αυγούστου. Ποιες ήταν οι κινήσεις που κάνατε αυτούς τους μήνες για να αποτρέψετε αυτά τα δυσάρεστα περιστατικά;

«Οι αρχές του Κατάρ οι οποίες είναι υπεύθυνες για τους εργάτες στην χώρα δεν έχουν κάνει ακόμα κανένα βήμα για να προστατέψουν τους εργάτες και τα δικαιώματα τους. Θα προκύψουν περισσότεροι θάνατοι στο Κατάρ αν δεν ληφθούν άμεσα μέτρα από τις αρχές του Κατάρ και την ΦΙΦΑ. Η Παγκόσμια Ομοσπονδία έθεσε μια προϋπόθεση, να προστατεύονται τα δικαιώματα των εργατών, ώστε το Κατάρ να φιλοξενήσει το Μουντιάλ του 2022 και η χώρα πρέπει να θέσει σε εφαρμογή τους διεθνείς κανόνες για την προστασία των εργατών».

Στην ίδια συνέντευξη είπατε ότι η κυβέρνηση του Κατάρ υποσχέθηκε να προβεί σε κάποιες αλλαγές όσων αφορά το σύστημα χορήγησης βίζα για τους εργάτες. Υπήρξε καμία πρόοδος σε αυτό το θέμα;

«Οι αρχές του Κατάρ δεν σημείωσαν καμία πρόοδο όσον αφορά τις προσπάθειες για αλλαγή του συστήματος Καφάλα ή το να δώσουν στους εργάτες την ελευθερία να συνεταιρισθούν και το δικαίωμα να συμμετέχουν σε συνδικαλιστικές οργανώσεις».

Πιέσατε τις αρμόδιες αρχές του Κατάρ να δράσουν πάνω σε αυτό το ζήτημα;

«Τον Μάρτιο του 2013 η Διεθνής Ομοσπονδία Συνδικάτων (ITUC) υπέβαλλε καταγγελία στο Υπουργείο Εργασίας εναντίον 6 επιχειρήσεων στο Καταρ, μετά από την επικοινωνία εργατών με την Δ.Ο.Σ. για να παρουσιάσουν τις υποθέσεις τους. Μια από αυτές τις περιπτώσεις περιλαμβάνει αποδεικτικά στοιχεία μέσω βίντεο εργατών στα μάρμαρα. Οι αρχές του Κατάρ δεν ανέλαβαν δράση…

Το επίμαχο βίντεο στο οποίο οι κόφτες μαρμάρων εξηγούν τις άκρως επικίνδυνες συνθήκες κάτω από τις οποίες εργάζονται: http://www.youtube.com/watch?v=1g6ry7xtbs4».

Ο αριθμός των εργατών που θα προσληφθούν μέσα στα επόμενα χρόνια αναμένεται να είναι έως και 1.5 εκατομμύριο. Πως μπορεί αυτή η κατάσταση να τελειώσει, πριν να έχουμε περισσότερους θανάτους;

«Οι νομικές και πολιτικές λύσεις που θα δώσουν στους εργάτες τα δικαιώματα τους και θα δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις για ένα ασφαλές Μουντιάλ το 2022 είναι στην διάθεση της κυβέρνησης του Κατάρ και είναι οι εξής: Να σταματήσουν το σύστημα Καφάλα και έτσι οι εργάτες θα μπορούν να αλλάζουν εργοδότες και να εγκαταλείψουν ελεύθερα την χώρα. Να περάσουν νομοθεσίες που θα επιτρέπουν την ελευθερία του συνεταιρίζεσθαι για τους μετανάστες που εργάζονται, δίνοντάς τους το δικαίωμα να σχηματίσουν και να συμμετέχουν σε συνδικάτα ώστε να μπορούν να διαπραγματεύονται συλλογικά για δίκαιους μισθούς και ασφαλή εργασία. Να επαναδιαμορφώσουν το σύστημα παραπόνων, όσο αφορά τις καταγγελίες εργασίας. Να συνεργαστούν με διεθνείς εταιρίες προσλήψεων ώστε να τελειώσουν οι μαζικές προσλήψεις εργαζομένων μεταναστών».

Επικοινωνήσατε με την ΦΙΦΑ μετά τις αποκαλύψεις για τον αριθμό των νεκρών εργατών; Υπήρξε κάποια αντίδραση;

«Η ΦΙΦΑ προσέφερε μια “εθιμοτυπική επίσκεψη” στον Εμίρη του Κατάρ μετά τις αποκαλύψεις των θανάτων των εργατών. Αυτό είναι κάτι εντελώς ανεπαρκές και αδυνατεί να θέσει σε εφαρμογή κάποιο σχέδιο για να σταματήσουν τους θανάτους».

Μπορείτε να μας περιγράψετε περιληπτικά τι σημαίνει το σύστημα Καφάλα για τους εργάτες και τα συνδικάτα;

«To “Σύστημα Καφάλα” δεσμεύει τους εργάτες στους εργοδότες τους, αποσπώντας τους την οποιαδήποτε ελευθερία ή ανεξαρτησία να μιλήσουν για τις συνθήκες εργασίας τους χωρίς φόβο. Οι εργαζόμενοι μετανάστες – ανεξαρτήτως εθνικότητας – δεν μπορούν να αλλάξουν θέσεις εργασίας χωρίς την άδεια του εργοδότη τους και δεν μπορούν να φύγουν από την χώρα εκτός εάν ο εργοδότης υπογράψει την άδεια εξόδου τους».

Σύμφωνα με ισχυρισμούς το Κατάρ θα ξοδέψει περίπου 100 δισεκατομμύρια δολάρια για το πρόγραμμα υποδομών το οποίο περιλαμβάνει την κατασκευή εγκαταστάσεων οι οποίες θα χρησιμοποιηθούν για το Μουντιάλ του 2022. Ποια είναι η αντίδραση σας όσων αφορά το όραμα του Κατάρ;

«Ήρθε η ώρα για τη ΦΙΦΑ να ανακηρύξει επανάληψη της ψηφοφορίας για το Μουντιάλ του 2022, εκτός εάν το Κατάρ συμμορφωθεί. Δεν πρέπει να υπάρξει Μουντιάλ χωρίς να προστατεύονται τα δικαιώματα των εργαζομένων».

Εσείς περιμένετε από τη ΦΙΦΑ να αλλάξει η χώρα διεξαγωγής του Μουντιάλ;

Ένα δίκτυο πρακτικών που καταλήγουν σε θανάτους εργατών στο Κατάρ βαραίνουν πολυεθνικές εταιρείες, την κυβέρνηση του Κατάρ και τη ΦΙΦΑ. Μπορώ να φανταστώ τον Σεπ Μπλάτερ να αλλάζει τη χώρα διεξαγωγής, αν και έχει πει ότι η διοργάνωση θα διεξαχθεί κανονικά εκεί. Ωστόσο, η πίεση στη ΦΙΦΑ για να απομακρύνει το Μουντιάλ από το Εμιράτο ολοένα θα αυξάνεται».

Πιστεύετε ότι η κατάσταση για τους εργάτες στο Κατάρ αυτή τη στιγμή μπορεί να θεωρηθεί «σύγχρονη σκλαβιά»;

«Το Κατάρ είναι ένα κράτος σκλάβων του 21ου αιώνα…»

Συνέντευξη-Επιμέλεια: Πάνος Κωστόπουλος


http://www.kar.org.gr/?p=30164
 
Last edited:

Emilot

AVClub Fanatic
18 June 2006
32,823
Εξάρχεια
Ο διευθυντής του ελληνικού τμήματος της Διεθνούς Αμνηστίας, Ηλίας Αναγνωστόπουλος μίλησε στον 105.5 και το Σκορ στο Κόκκινο για την «σύγχρονη δουλεία» ενόψει Μουντιάλ στο Κατάρ αλλά και την Βραζιλία.

- See more at: http://www.stokokkino.gr/article/3681/Diethnis-Amnistia-gia-Mountial#sthash.5HmGriiU.dpuf

Τραγικά τα όσα λέει....
 

sotos65

AVClub Fanatic
25 August 2007
10,620
Χανιά
Εμείς όμως φυσικά πανηγυρίζουμε για το νέο άθλο του Ηρακλέους... (κάπως έτσι το παρουσιάζουν και μας ζάλισαν τα μπιπ μπιπ, από χθες)
 

DIPIE

AVClub Fanatic
13 July 2007
17,251
Βραζιλία...


999305_434231930038503_209904297_n.jpg


funny-manifestation-Brazil-football-ball-police.jpg
 

opsim

Moderator
Staff member
11 May 2008
15,839
Αθήνα
Και να'ταν η πρώτη φορά που τέτοια πράγματα γίνονται , και στις εργασίες για την Ολυμπιάδα της Αθήνας υπήρχαν εργατικά ατυχήματα που αποσιωποιήθηκαν για να μην χαλάσει η "μόστρα".
 

Emilot

AVClub Fanatic
18 June 2006
32,823
Εξάρχεια
Και να'ταν η πρώτη φορά που τέτοια πράγματα γίνονται , και στις εργασίες για την Ολυμπιάδα της Αθήνας υπήρχαν εργατικά ατυχήματα που αποσιωποιήθηκαν για να μην χαλάσει η "μόστρα".

Ακριβώς Πάνο και επι την ευκαιρία να συμπληρώσω την Ολυμπιάδα της Κίνας επίσης, που έγιναν σημεία και τέρατα....(νομίζω αναφέρεται στην συνέντευξη στο Κόκκινο)....
 

Haagenti

AVClub Fanatic
18 November 2006
16,551
Ministry Of Silly Walks
Στην Ουκρανια δεν ηταν που εξαφανισαν ολα τα αδεσποτα σε μια νυχτα;;Για τις αναγκες του Ευρωπαικου πρωταθληματος;;
Κερδοφορα βιομηχανια το ποδοσφαιρο κατα τα αλλα..Που αγνοει,παραγκωνιζει κι εξαφανιζει με συνοπτικες διασικασιες τους αδυναμους απο προσωπου γης...
Εμιλ,χιλια μπραβο για το thread...
Καποιοι θα πρεπει να αναθεωρησουν και να βαλουν επιτελους την ουσια πανω απ' το θεαμα...Αλλιως να γυρισουμε στο Κολλοσαιο,εκει οπου για χαρη του θεαματος,λιονταρια ετρωγαν ανθρωπους για κολατσιο...
 

Emilot

AVClub Fanatic
18 June 2006
32,823
Εξάρχεια
"Φανέλες στις φαβέλες του Αλδεβαράν" [Επιστρέφοντας τα δώρα...]



Όταν έρχεται στο προσκήνιο μια αθλητική επιτυχία- καλήν ώρα όπως η χθεσινή πρόκριση της εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Βραζιλίας του 2014- νομοτελειακά συγχρονίζεται η μεγάλη εθνική χορωδία και ο θίασος παρουσιάζει επί σκηνής τη γνωστή "Συμφωνία του Περιούσιου Λαού" σε γαλανόλευκο λα ματζόρε. Τα κόρνα, κυρίως, εξακοντίζουν πάνω από τα κεφάλια μας το "προικισμένο ελληνικό DNA", τα τύμπανα χτυπούν στο ρυθμό της "αθάνατης ελληνικής ψυχής" και οι τρομπέτες σφυρίζουν τις νότες της "εθνικής περηφάνειας".

Μέσα σε αυτόν τον ορυμαγδό και την εθνοβαβούρα, προτιμώ να αποσύρομαι και να ξαναδιαβάζω μια μικρή διδακτική ιστορία από τη συνάντηση του Σεφέρη και του Καββαδία, όπως τη διασώζει ο Μήτσος Κασόλας:

"Το 1954, ο Γιώργος Σεφέρης, καταξιωμένος ποιητής και διπλωμάτης, ήταν πρέσβης στη Βηρυτό, όπου βρισκόταν, προσωρινά ξέμπαρκος, κι ο Νίκος Καββαδίας. Ο Σεφέρης θα πήγαινε στην Πρεσβεία για μια από τις εθνικές μας επετείους. "Άσε να σε πάω εγώ", του είπε ο Καββαδίας. Μπήκαν σε μιαν άμαξα και σε όλην τη διαδρομή ο Σεφέρης αγόρευε με επική διάθεση για το μείζονα ελληνισμό που διατηρεί ζωντανή εκτός συνόρων την εθνική ψυχή, το σπουδαίο ελληνικό πολιτισμό και την ελληνικότητα των περιοχών της ανατολικής Μεσογείου. Ο Καββαδίας τον άκουγε σιωπηλός.

Κάποια στιγμή ζητά από τον οδηγό να τους περάσει από μια συγκεκριμένη περιοχή. Τον πηγαίνει σε ένα δρόμο πήχτρα στις ελληνικές σημαίες στα μπαλκόνια. Ο Σεφέρης εκστασιάζεται και ρητορεύει για την απτή τεκμηρίωση των λεγομένων του. "Εδώ είναι Ελλάδα", φωνάζει, "δεν τον ήξερα αυτόν το δρόμο". "Είναι τα μπορντέλα της Βηρυτού", του απαντά ο Καββαδίας. "Κύριε", απευθύνεται θυμωμένος ο Σεφέρης στον Καββαδία, "ή εσείς θα κατεβείτε από το αμάξι ή εγώ". Κατέβηκε ο θαλασσινός".

Η ιστορία θα μπορούσε να τελειώνει εδώ. Κάθε φορά, όμως, που φέρνω στο μυαλό μου αυτή τη διήγηση, μου έρχεται στο μυαλό -θες από το αραβικό του όνομα θες από τη θαλασσινή του υπόσταση- το άστρο του Αλδεβαράν. Πολύ πιστέψαμε σε τούτη τη γωνιά -μάλλον εξαιτίας της "γενιάς του '30"- στον Ήλιο τον Ηλιάτορα και την ευλογία του, στον Ήλιο της Δικαιοσύνης το νοητό και μέσα στο τόσο φως ξεχνάγαμε να σηκώσουμε τα μάτια μας, πιο σιωπηλά και πιο ταπεινά στο στερέωμα της νύχτας. Τότε, ίσως να ξεχωρίζαμε το πιο φωτεινό αστέρι του αστερισμού του Ταύρου, το νότιο μάτι του Ταύρου, τον Αλδεβαράν, δεκαπέντε φορές πιο μεγάλο από τον Ήλιο.
Και ίσως τότε, κατανοούσαμε και μιαν άλλη διάσταση των πραγμάτων. Αυτήν που κι ο ίδιος ο Σεφέρης κατανόησε εδώ. Αυτήν που προσπάθησε να εκφράσει με τη μελωδική του αναρθρία ο Λαπαθιώτης σε εκείνο το ποίημα που ακούγεται στην παλιά ομώνυμη ταινία του Ανδρέα Θωμόπουλου.

Αυτήν που, τελικά, ο ίδιος ο Καββαδίας μας άφησε, καθώς χανόμαστε στην παλίρροια των καιρών, αναζητώντας το φευγαλέο χέρι των δικών μας ανθρώπων κι όχι τη φτιασιδωμένη μεγάλη αφήγηση:

http://www.youtube.com/watch?v=WhWQWsWM8lw


http://blogs.radiobubble.gr/2013/11/15.html
 

Emilot

AVClub Fanatic
18 June 2006
32,823
Εξάρχεια
Μπέλο Οριζοντε, Δευτέρα 17.06.2013

Αγαπητέ φίλε,

ναι μιλάω σε εσένα που ακους Βραζιλία και σκέφτεσαι παραλίες, τακουνάκια, ανάποδα ψαλίδια, υπερμεγέθεις κώλους και ατελείωτα πάρτι. Συγγνώμη που σου χαλάω το όνειρο, αλλά το πάρτι τελείωσε. Η μάλλον έχει τελειώσει εδώ και πολλά χρόνια αλλά δεν σου το είπανε. Εδώ εξάγουμε, αλλά δεν πίνουμε καφέ, δεν χορεύουμε σάμπα εκτός των ορίων του Ρίο ντε Ζανέιρο ή μάλλον χορεύουμε σπάνια έτσι κι αλλιώς. Μέχρι και στην μπάλα εξάγουμε πλέον αμυντικά χαφ και στόπερ. Τα στερεότυπα μας τελείωσαν όπως και η υπομονή.

Τελείωσε η υπομονή. Την τελευταία εβδομάδα πήραμε τους δρόμους. Οι διαμαρτυρίες ξεκίνησαν για την αύξηση 7 λεπτών του ευρώ στις συγκοινωνίες αλλά πλέον διαμαρτυρόμαστε για όλη τη σαπίλα πίσω από αυτό. Το πρόβλημα δεν είναι τα επτά λεπτά αλλά τα βασικά δικαιώματα. Η στρατονομία, κατάλοιπο της δικτατορίας, μοιράζει αφειδώς λαστιχένιες σφαίρες και ληγμένα δακρυγόνα. Αλλά είναι πλέον αργά. Ο κόσμος επιτέλους ξύπνησε και ζητά επίπεδο ζωής ανάλογο με την θέση της χώρας στο οικονομικό χάρτη. Βαρέθηκε να βλέπει τους λίγους να γεμίζουν τις τσέπες και να επανεκλέγονται εδώ και δεκαετίες. Βαρέθηκε ο φτωχός αλλά, επιτέλους βαρέθηκε και ο πλούσιος, και θα στο εξηγήσω.

Στην Βραζιλία ο βασικός μισθός είναι 234 ευρώ. Το εισιτήριο του λεωφορείου είναι 1 ευρώ και το ρημάδι έρχεται όποτε γουστάρει. Κάποιος που ζει στο Μπέλο Οριζόντε κερδίζοντας βασικό μισθό, μένει τουλάχιστον 15 χιλιόμετρα από την δουλειά του και θέλει δύο λεωφορεία και μιάμιση ώρα για να φτάσει εκεί όταν δεν έχει κίνηση. Και όταν μιλάμε για κίνηση, μιλάμε για χάος. Στο Σάο Πάουλο για παράδειγμα κάθε μέρα έχουμε ουρές 70 χιλιομέτρων στις ώρες αιχμής. Εκεί συναντιούνται ο φτωχός με τον πλούσιο. Ο φτωχός στο λεωφορείο και πλούσιος στην αμαξάρα του με τα φιμέ τζάμια.

Ο πλούσιος που θα γυρίσει στο σπίτι το οποίο πληρώνει κατά μέσο όρο 1500 ευρώ ενοίκιο και άλλα 400 για κοινόχρηστα. Πληρώνει ιδιωτική ασφάλιση υγείας γιατί το δημόσιο δεν δουλεύει, πληρώνει πανάκριβα σχολεία για τα παιδιά του γιατί στο δημόσιο είναι δύσκολο να μάθουν οτιδήποτε, πληρώνει τα διπλάσια για οποιοδήποτε προϊόν (αυτοκίνητο, ρούχα, υπολογιστής κλπ.) έρχεται απ’έξω γιατί ο φόρος εισαγωγής είναι 60% συν το κέρδος του εμπόρου. Πληρώνει με φόβο, γιατί δεν μπορεί να βγεί απο το «κάστρο» με τον ηλεκτρικό φράχτη όποτε θέλει. Γιατί δεν μπορεί να πάει μια βόλτα όπου και όποτε του γουστάρει. Γιατί φοβάται για την ζωή του καθημερινά. Και σου μιλάω πάντα για το Μπέλο Οριζόντε και τις άλλες μεγαλουπόλεις της χώρας. Αν πάρεις τον δρόμο και πας προς το βορρά ξέχνα τα όλα αυτά, εκεί είσαι πλέον σε στάνταρντς Αφρικής.

Κανείς σχεδόν δεν τα περνάει όσο ωραία φαντάζεσαι στην Βραζιλία. Ναι, έχουμε παραλίες και ήλιο αλλά ο αναλφαβητισμός είναι στο 10% και κάθε μέρα περίπου 13 εκατομμύρια άνθρωποι δεν έχουνε φαΐ στο τραπέζι τους.

Είμαστε η 6η οικονομική δύναμη στον κόσμο και την ίδια στιγμή πολύ χαμηλά στους δείκτες της παιδείας και της δημόσιας υγείας. Οσο αφορά την διαφθορά και την γραφειοκρατία πρέπει να είμαστε στο τοπ 3 εύκολα. Πολύ ψηλά είμαστε και στην εγκληματικότητα με τα νούμερα νεκρών σε Ρίο και Σάο Πάουλο να είναι μεγαλύτερα από εκείνα σε εμπόλεμες ζώνες (49 χιλιάδες μέσα στο 2010). Δυστυχώς το Μουντιάλ και η Ολυμπιάδα δεν θα αλλάξουν τίποτα από όλα αυτά.

Για μια ακόμα φορά μας δούλεψαν ψιλό γαζί. Μας υποσχέθηκαν πως θα αλλάξει η ζωή μας, επιτέλους, προς το καλύτερο. Πως θα έχουμε συγκοινωνίες και δρόμους πρώτου και όχι τρίτου κόσμου και πως θα αλλάξουμε, λέει, επίπεδο σε όλα. Πως όλο αυτό το «φαγοπότι» θα αξίζει τον κόπο. Αντίθετα, μέχρι τώρα όλη αυτή η ιστορία έχει στοιχίσει πάνω από 27 δις δολάρια, περισσότερα από όσο τα τελευταία τρία μουντιάλ μαζί. Εδώ στο Μπέλο Οριζόντε, το Μινεϊράο κόστισε 270 εκ. ενώ αρχικά είχε υπολογιστεί σε 146 εκ. Να σου πω ακόμα πως πήγα στο στάδιο «Ιντεπεντένσια», επίσης εδώ στο Μπέλο Οριζόντε, που κόστισε 45 εκ. ευρώ, παραδόθηκε με 2 χρόνια καθυστέρηση και λόγω κατασκευαστικού λάθους έχει πάνω από 6 χιλιάδες θέσεις που δεν βλέπουν το ένα τέρμα. Ανάλογες και χειρότερες είναι οι ιστορίες και στα υπόλοιπα γήπεδα.

Μιας και μιλάμε για μπάλα, να σου πω πως οι περισσότεροι Βραζιλιάνοι θα δουν το Μουντιάλ από την τηλεόραση. Το φτηνό εισιτήριο για το Κύπελλο Συνομοσπονδιών για τον αγώνα Ταϊτή – Νιγηρία κοστίζει κοντά στα 50 ευρώ. Φαντάσου λοιπόν τι θα πρέπει να πληρώσουμε στο Παγκόσμιο Κύπελλο και μην ξεχνάς, ο βασικός μισθός είναι στα 234 ευρώ.

Μουντιάλ για ποιόν λοιπόν; Ίσως για εκείνους που θα έρθουν για να «ζήσουν το όνειρο» τους στην Βραζιλία. Αυτή ακριβώς τη στιγμή γύρω στους 200 χιλιάδες Βραζιλιάνους σε οκτώ μεγαλουπόλεις είναι στους δρόμους και διαδηλώνουν για τα δικαιώματα τους. Δεν τους νοιάζει το Μουντιάλ, δεν πίνουν καφέ και σίγουρα δεν χορεύουν σάμπα.

Αλέξης Γκότσης

- See more at: http://www.sombrero.gr/2013/06/γράμμα-από-τη-βραζιλία/#sthash.9i5deJ9n.dpuf