Τον Τζαρμους,οπως και ολους τους δημιουργους,ή τον λατρευεις ή τον μισεις.
Οταν μιλαμε για απολυτως προσωπικο κινηματογραφο,οπως αυτον που-αιωνες τωρα-κανει ο Τζαρμους,δεν μιλαμε τοσο για τεχνικες φιλμαρισματος,οσο για τη δημιουγια κοσμων που θα'θελες να ζεις μεσα τους.
Αυτο ειναι για μενα το βασικοτερο συστατικο που σε κανει να λατρευεις ενα δημιουργο.Η επιθυμια να θελεις να ζησεις στον κοσμο που χτιζει.
Ολα τα αλλα ειναι δευτερευοντα.
Ενα δημιουργο που αγαπας δεν θα τον κρινεις αντικειμενικα (αν υπαρχει τετοιο πραγμα).
Οπως και μια ταινια του δεν περιμενεις να τη δεις ολοκληρη για να την κρινεις.Πολλες φορες τη λατρευεις μονο για μια σκηνη,ενα πλανο,μια ατακα που θα σε "πεθανει".Που θα σε κανει να σηκωθεις απο την καρεκλα σου,που θα σου σηκωσει την τριχα καγκελο.Μια σκηνη αρκει να σου καρφωθει στο κεφαλι και να σε κανει να ξεχασεις τις υπολοιπες,πολλες φορες μετριες,σκηνες.
Αλλωστε,οπως μου ειπε και ενας καλος φιλος προσφατα,σινεφιλ σημαινει να κρατας μια ταινια για μια σκηνη ή μια ατακα,ακριβως οπως και στη μουσικη κρατας ενα δισκο πολλες φορες για μια δυο νοτες.
Στο προκειμενο τωρα μιλωντας για το Only Lovers Left Alive,προκειται για την πιο αυτοαναφορικη-και σε αρκετα σημεια αυτοσαρκαστικη-ταινια του Τζαρμους.Ο Αδαμ ειναι ο Τζαρμους καθαρα και ξαστερα.Μιλαει γι'αυτα που αγαπαει,γι'αυτα που σιχαινεται,χωρις ομως να αυτοψυχαναλυεται.
Νo regrets.
Συμπαγης,για Τζαρμους,ιστορια,καταπληκτικοι χαρακτηρες και μερικες απο τις καλυτερες ατακες που εχει γραψει ποτε,φινες και εκλεπτισμενες.
Αλλωστε ο Τζαρμους μπορουσε παντα να ελισσεται και στο "βουρκο" και στα "σαλονια",το ιδιο οπως ο-συγχωρεμενος πια-φιλος του Lou Reed το εκανε στη μουσικη.
Το ζευγαρι Τilda Swindon - Tom Hiddleston ειναι ανετα ενα απο τα καλυτερα ζευγαρια που εχουμε δει στο πανι ever-λες και ηταν παντα φτιαγμενοι ο ενας για τον αλλον.
Ο John Hurt κανει αλλη μια μεγαλη εμφανιση-ο Christopher Marlowe δεν δολοφονηθηκε μεθυσμενος σε μια ταβερνα,αλλα ειναι βαμπιρ,σκηνοθετησε το θανατο του και συνεχισε να γραφει με το ονομα....William Shakespeare-και μονο γι'αυτο αρκει για μενα να κανει την ταινια αριστουργημα.
Για οσους αγαπουν τον Τζαρμους θα πω οτι,κτγμ παντα,προκειται για την καλυτερη ταινια του μετα το Νεκρο (χρονικα μιλωντας-οχι στο συνολο).
Απο εκει και περα οσοι αγαπουν τις (παλιες) ηλεκτρικες κιθαρες,τα μπομπινοφωνα,τους λαμπατους ενισχυτες,τα πικαπ,τα βιβλια,τη Μοtown(ή... τη Stax
),τη Jaguar XJS V12,ολο και κατι θα βρουν. Και με ενα soundtrack,για αλλη μια φορα,εθιστικο.
Εν τελη το Only Lovers Left Alive "Βυθισμένο, καθώς είναι, σε άπλετη Ρομαντική πικρία (και όχι επιτηδευμένα cool όπως βιάστηκαν να βαφτίσουν αρκετοί, λόγω της εθιστικής γοητείας που ασκεί το μελαγχολικό του ύφος και ο παράφορος, αλλά περιθωριοποιημένος, ελιτισμός του) υπενθυμίζει το τίμημα του ξεχωριστού, της εξαίρεσης τούτου του κόσμου, που αναγκάζεται να αυτοεξοριστεί μιας και θέλησε να υπάρξει όχι ως παραφωνία, αλλά ως αδιαπραγμάτευτη μοναδικότητα.
Πάντως, όσοι σε αυτήν τη σφόδρα αντιπνευματική εποχή επιμένουν πεισματικά Εραστές (του οτιδήποτε), αξίζουν να παραμείνουν ζωντανοί. Μαζί σου, Τζιμ." (http://nostromopresents.blogspot.gr/2014/01/2013-12_1.html#more)
Last edited:
