Οι Σειρήνες Τραγουδούν από το Αύριο.

petros_m

Supreme Member
18 June 2006
8,210
Αλιμος
Συνεπως, το Mirrored ειναι πολυ καλυτερο απο το On the corner!

I couldn't disagree more (μιας και αρχισες τα αγγλικα).
 

petros_m

Supreme Member
18 June 2006
8,210
Αλιμος
Α, δεν ειχα δει το #27.

Για μενα το On the corner ειναι ενα απο τα 5-6 αλμπουμ του Miles που πλησιαζουν το 10 στα 10.
 

Δημήτρης Ν.

AVClub Fanatic
17 June 2006
10,209
Θεσσαλονίκη
Α, δεν ειχα δει το #27.

Για μενα το On the corner ειναι ενα απο τα 5-6 αλμπουμ του Miles που πλησιαζουν το 10 στα 10.

Δυο είναι τα άλμπουμ του Davis που δεν έχω καταφέρει ποτέ να τα ακούσω ολόκληρα . To On the Corner και το Live -Evil.Το πρωτο μου αρέσει -πολλές καινοτομίες ( χρειάστηκαν πολλά χρόνια για να χρησιμοποιήσει ο Laswell τις ινδικές τάβλες μ' ευτόν τον τρόπο σε δυτική μουσική )- αλλά δεν έχω την υπομονή να το ολοκληρώσω και το δεύτερο δεν μου αρέσει .
 

petros_m

Supreme Member
18 June 2006
8,210
Αλιμος
( χρειάστηκαν πολλά χρόνια για να χρησιμοποιήσει ο Laswell τις ινδικές τάβλες μ' ευτόν τον τρόπο σε δυτική μουσική )

Μα, ειναι και λιγο "κουφο" που ο Κωστας θεωρει 10αρι το Panthalassa, το οποιο περιεχει σχεδον αυτουσιο το Black Satin :chinscratch::FSGSFGS4:
 
17 June 2006
14,350
Re: Απάντηση: Οι Σειρήνες Τραγουδούν από το Αύριο.

ειναι και λιγο "κουφο" που ο Κωστας θεωρει 10αρι το Panthalassa, το οποιο περιεχει σχεδον αυτουσιο το Black Satin

ο λόγος που θεωρώ το "Panthalassa" στρογγυλό 10άρι, είναι γιατί ανήκει στη μικρή εκείνη κομπανία των δίσκων που, όντας αντιπροσωπευτικότατοι και πολύ καλοί στο ιδίωμά τους, καταφέρνουν ταυτόχρονα και την υπέρβασή του: το Panthalassa - όπως άλλωστε και το The Koln Concert (Keith Jarrett) - μπορούν εύκολα να αποπλανήσουν και ανθρώπους που ποτέ τους δεν άκουσαν κι ούτε πρόκειται να ξαναακούσουν τζάζ.
Πρόσθεσε τώρα σε αυτό, το γεγονός ότι το πρωτογενές υλικό, είναι πρώτης τάξεως και, σαν κολάζ, δεν είναι μιά απλή συραφή αλλά (είναι) ιδιαίτερα εμπνευσμένο. Mε κατάλαβες τώρα, πιστεύω ;) :cool:
 
Last edited:
10 July 2006
5,257
Θεσσαλονίκη
Περπατώντας βιαστικά κοιτάζω το εξώφυλλο, πλήκτρα, κιθάρες, τύμπανα, με τα είδωλά τους να καθρεφτίζονται σε τοίχους γυάλινους, μπαίνω στο σπίτι και ξεσφραγίζω. Σκέφτομαι, θα κάνω το γνωστό λάθος, βιαστικά να κρίνω ακόμη ένα δίσκο?, χρειάζεται πριν την ακρόαση να είμαι ήρεμος, δεκτικός, καθαρός από άγχη και έννοιες? Τρίχες!, απ'τις πρώτες νότες ο δίσκος σε αρπάζει απ'τα μαλλιά. Κι αν νομίζεις πως μέχρι τώρα βιαζόσουν, τώρα αρχίζει το τρέξιμο!

Η ειρωνική αυτή οπερέτα με τα μοναδικά κυμβαλοειδή μουγκρίσματα των (τριών!) εξάχορδων, με το έντονο τεζάρισμα των μεμβρανών σε κάθε κοφτό τους χτύπημα και με τα σύνθυ να ακούγονται σαν ιαπωνικά έγχορδα, μας δίνουν μια γερή δόση ορθολογισμού με ανορθοδοξία τους, ένα συνεχές ρυθμικό παιχνίδι αλλάζοντας συνεχώς στιλ, μα όχι και εφιάλτη.

Τα επαναλαμβανόμενα loops (που θυμίζουν LCDSoundsystem, χωρίς την κόπωσή τους), η ευρηματικότητά τους και η φρεσκάδα τους που ξεπερνά σε φαντασία τους BudPlus εκτροχιάζει απ'την αρχική του πορεία ότι πιάνουν στα χέρια τους. Καμιά τους νότα δεν χαϊδεύει τ'αυτιά, το αντίθετο, μοιάζει σαν να βρίσκεσαι όλη μέρα ανάμεσα σε πρέσες σφυριά και τροχούς και να το δέχεσαι με ευχαρίστηση, μουτζούρης κουρασμένος και ιδρωμένος αφού στο τέλος του δίσκου ή του μεροκάματου θα πάρεις ένα κομμάτι γλυκό ψωμί στο σπίτι.

Μεταλλάσσοντας την παροιμία, ο γιαλός είναι θεόστραβος και 'μείς τον κάνουμε χειρότερο με τα συνεχή εσάκια μας, συμπεραίνουμε πως Ή τον στρώνουμε απ'την αρχή ή καταλήγουμε στο νοσοκομείο.

Αν το πόνημα των Battles ήταν γυναίκα θα είχε γύρω απ'τα αμυγδαλωτά της μάτια τόνους πορφυρού κραγιόν και γύρω απτα σαρκώδη χείλη της μυτερά σαν καρφίτσες αιχμηρά ασημένια ματόκλαδα. Και αν πιστεύεται πως σαυτόν εδώ τον κόσμο κάτι δεν πάει καλά και η τράπουλα χρειάζεται ανακάτεμα και ξαναμοίρασμα, βάλτε τους στο σπίτι σας και νάστε σίγουροι πως θα σας το κάνουν Guernica.

Μετά την ακρόαση του πειθόμαστε πως τελικά δεν χρειάστηκαν και πολύ φαντασία ο Σαμ Πέκινπα στο The Wild Bunch, και ο Κλάιβ Μπάρκερ στην κριτική του νουβέλα The Hellbound Heart, για να βγάλουν τόση ομορφιά και ποίηση από την ωμή σφαγή.

The singer is a crook
The singer is a crook
The singer is a crook
The singer is a crook
The kitchen is the cook
The scissors are the barbers
The singer is a crook
The chorus, full of actors
 

Δημήτρης Ν.

AVClub Fanatic
17 June 2006
10,209
Θεσσαλονίκη
Χα χα τώρα κατάλαβα γιατί άρεσε τόσο πολύ στον Λυμπε .
Διότι , ως όψιμος φαν των Yes , αντελήφθη το προφανές : Εάν ξεκινούσαν σήμερα οι Yes έτσι θα έπαιζαν , ειδικά αν ήταν απ' την αρχή μαζί τους ο Μπράφορντ.

Δισκάρα . Και τα φωνητικά δεν μ'ενοχλούν. Ποτέ δεν με ενόχλησαν τα φωνητικά των Residents.;)
 
17 June 2006
14,350
Re: Απάντηση: Οι Σειρήνες Τραγουδούν από το Αύριο.

Διότι , ως όψιμος φαν των Yes , αντελήφθη το προφανές : Εάν ξεκινούσαν σήμερα οι Yes έτσι θα έπαιζαν , ειδικά αν ήταν απ' την αρχή μαζί τους ο Μπράφορντ.

Σούτ βρε! θα μας πάρουν χαμπάρι και ...πάει το image :blush:
Ο δίσκος των Battles είναι όντως το prog Σήμερα.
Εχει και (πολλά) άλλα στοιχεία βέβαια. Αλλά κατ εμένα βασικά, είναι ο ορισμός του σύγχρονου prog.
Τι λές, θα αρέσει του Μήτσου; :huh2:
 

supersonic

Μέλος Σωματείου
17 June 2006
49,351
όταν αναφέρεστε σ αυτούς μπορείτε να χρησιμοποιείτε άλλο όνομα ?
ακόμα το άλλο διαβάζω εγώ....