Επιτέλους ένα άρθρο που τοποθετει τα πράγματα στην σωστή τους (κατ' εμε) βαση...Ο Θανος ήταν κάτι άλλο πολύ μακρινό από τα υστερικά αφιερώματα της ιλουστρασιον βιομηχανίας προς χαριν της ''ενημερωσης''...
Δεν επιζητούσε ουτε την φήμη αλλα ουτε και την υστεροφημια..Άνοιγε δρόμο πρωτίστως για τον εαυτό του και ύστερα στο το κοινό που υπηρέτησε με σεβασμό και διακριτικοτητα...Το κοινο του δεν αποτελούταν από λάτρεις εντυπωσιακών φωτοβολίδων της μιας σεζόν αλλά από πιστούς ονειροπόλους που ηλπιζαν και ελπίζουν οτι μπορούν να αλλαξουν τον κοσμο με ενα τραγούδι..Με ενα ποίημα..
Αντιγράφω το σχόλιο από το κανάλι που ανέβασε το παρακάτω βίντεο..
-----
''Θάνος Ανεστόπουλος-Η Γαλέρα (il galeone) (Σκλάβοι στα όπλα) Mουσικό πριόνι Νίκος Γιούσεφ.
Από πηγές στα ιταλικά και στα αγγλικά το τραγούδι αυτό μάλλον γράφτηκε στη φυλακή Fossombrone το 1967 από τον Belgrado Pedrini, αναρχικό και αντιφασίστα, φίλο του Μαλατέστα σε νεαρή ηλικία. Ο αρχικός τίτλος του ποιήματος ήταν Schiavi (σκλάβοι) και όταν αργότερα μελοποιήθηκε άλλαξε τίτλο σε Il Galeone (Η γαλέρα).
Ο Belgrado Pedrini αρχικά φυλακίστηκε το 1937-1938 για διάδοση αντιφασιστικής προπαγάνδας. Το 1942 με άλλους 2 συντρόφους του αφόπλισαν και έδειραν σε ένα μπαρ 5 φασίστες και διωκόμενοι από το καθεστώς κατέφυγαν στο Μιλάνο. Το Νοέμβριο του ίδιου έτους καθώς κολλούσαν αφίσες που καλούσαν το λαό να ξεσηκωθεί ενάντια στους φασίστες βρέθηκαν αντιμέτωποι με την αστυνομία και κατάφεραν να διαφύγουν έπειτα από ανταλλαγή πυροβολισμών.
Ένα χρόνο αργότερα και όντας στην λίστα των καταζητούμενων της μυστικής αστυνομίας του Μουσολίνι τους περικύκλωσαν σε ένα ξενοδοχείο στη La Spezia και έπειτα από νέα ανταλλαγή πυροβολισμών που διήρκεσε αρκετές ώρες και είχε ως αποτέλεσμα το θάνατο ενός μπάτσου συνελήφθησαν σοβαρά τραυματισμένοι.
Μεταφέρθηκαν στη φυλακή Massa με σκοπό να δικαστούν συνοπτικά και να εκτελεστούν, όμως τον Ιούνιο του '44 απελευθερώθηκαν έπειτα από επίθεση στη φυλακή από την ιταλική Αντίσταση στην οποία ο Pedrini προσχώρησε ξανά και πήρε μέρος σε μάχες και σαμποτάζ εναντίον των φασιστών.
Λίγο πριν την απελευθέρωση συνελήφθη ξανά τον Μάη του '45 και το '49 καταδικάστηκε σε ισόβια καθώς οι δικαστές αγνόησαν επιδεικτικά τον πολιτικό χαρακτήρα της αντίστασης στους φασίστες κατά τη διάρκεια του πολέμου.
Στη φυλακή κατηγορήθηκε αρκετές φορές για υποκίνηση εξεγέρσεων και προσπάθειες απόδρασης με αποτέλεσμα τη συχνή μετακίνηση του από φυλακή σε φυλακή.
Αποφυλακίστηκε το 1975 και μέχρι το θάνατο του το 1979 ασχολήθηκε με τη συγγραφή προκηρύξεων και αφισών και την προετοιμασία έκδοσης της εφημερίδας L'Amico del Popolo της οποίας το πρώτο φύλλο τυπώθηκε λίγους μήνες πριν πεθάνει.
Μια πολύ σπάνια εκτέλεση ενός αναρχικού ύμνου στα ελληνικά. Από live συναυλία στη Ζάκυνθο. Ακυκλοφόρητο κομμάτι, αποκλειστικά από τους RossoNero με την συγκατάθεση του ίδιου του καλλιτέχνη.''
Επίσης το άρθρο στο οποίο αναφέρθηκα στην αρχή...
''...Χαζοχαρούμενες γιαποπαρέες των 90s, ανούσιοι πουκαμισάτοι και φανταχτερές μπι μπι μπο, παρέες του Κολωνακίου και της Κηφισιάς γεμάτες ασόσιειτς και κονσάλταντς, πράσινοι και μπλε στρατοί γλυφτρών των κατασκευαστικών και των media, καλλιτέχνιδες της αυλής σε πολιτισμικές Ολυμπιάδες, Γραμματείες Νέας Γενιάς ή Κωστοπουλικά πρωινάδικα,
Δεν ήταν για σας…
Χαφιέδες της εργοδοσίας, Σημαιάκηδες των Ιμίων και της Μακεδονίας, Ξεμωραμένοι και μετανοημένοι αριστεροί της μεταπολίτευσης με λακοστ, καριερίστες της Αριστεράς πάντα με χαμόγελο και μέσα στη μάσα
Δεν ήταν για σας…
Νταβατζήδες μεταναστών και μεταναστριών, Ελληναράδες της μπάλας, της τσόντας και του σκυλάδικου.
Δεν είναι για σας…
Ιδεολόγοι των ΕΣΠΑ, σταρταπάκηδες που είδατε “την κρίση ως ευκαιρία”, νεο ή παλαιο μνημονιάκηδες…
Ο Θάνος και τα Κρίνα ήταν για τους άλλους…
Για νευριασμένες παρέες εφήβων σε σκοτεινές επαρχίες, για μαθήτριες που χλεύαζαν τη χυδαία σεμνοτυφία των σχολικών αιθουσών, για αλάνια με σχισμένα τζιν και δερμάτινα μπουφάν, για βραδιές σε σχολεία υπό κατάληψη.
Ήταν για άλλους και άλλες.
Για παρέες σε υπόγεια στούντιο στο Αιγάλεω ή την Κυψέλη, για μαθητικά δωμάτια που φιλοξενούσαν την απορία και την απόγνωση μιας γενιάς για το πώς κατάντησαν οι μεγαλύτεροι, του Πολυτεχνείου και των άλλων, για άφραγκα καλοκαίρια στο Αιγαίο και τσιγάρα που έπαιρνε ο αέρας την καύτρα στο κατάστρωμα.
Είναι για τους άλλους και τις άλλες.
Για τον βιβλιοϋπάλληλο που πονάει από την ορθοστασία, για την ιδιωτική υπάλληλο που δεν αντέχει το μαλακισμένο αφεντικό, για το ζευγάρι των 40άρηδων μισθωτών που επιμένει να διαβάζει λογοτεχνία το βράδυ αν και όλα γύρω του έχουν κατακλυστεί από την ασχήμια και την παλιανθρωπιά.
Για τους τρελούς που κάνουν συναυλίες στον Κορυδαλλό, για αντιρατσιστικά φεστιβάλ, για αντιφασιστικές πορείες, για έναν κόσμο που συνεχίζει να αγωνίζεται όχι επειδή ξέρει ότι θα κερδίσει αλλά γιατί δεν έχει άλλη επιλογή.
Ο Θάνος και τα Κρίνα ήταν για αυτούς και για αυτές, γιατί ήταν αυτοί και αυτές.
Το ροκ τους ήταν βαθιά ταξικό, ήταν απαιτητικό και ποιοτικό αλλά πραγματικά λαϊκό. Το ροκ ειδικά των 90s στην Ελλάδα ήταν το ροκ το φτωχογειτονιών των μεγαλουπόλεων, είχε μέσα του τη μαυρίλα, την κατάθλιψη, τη μαγκιά, τον έρωτα και την ελπίδα αυτών.
Και έγινε σε μια εποχή που το είδος είχε σε μεγάλο βαθμό εκφυλιστεί σε σουίτες ξενοδοχείων και τίτλους βασιλικών τιμών.
Αγάπη και σεβασμός''
πηγη:
http://info-war.gr/o-thanos-ke-ta-krina-den-itan-gia-sas/
Αυτά τα ολίγα για έναν άνθρωπο που φάνταζε ''μαύρος'' αλλά που διψούσε για ζωή...
