Σπύρος Σούρλας
AVClub Fanatic
Θωμάς Γκαντάρας :Ληστής ,πού στά 1923 αποφάσισε να φωτογραφηθεί..
´Αντε σέ κλιέν τά δέντρα όλα βρέ Γκαντάρα σέ κλιέν και τά κλαριά´...Από τά ομορφότερα δημοτικά τραγούδια πού γράφτηκαν γιά τον Λήσταρχο πού γιά τούς χωρικούς της Ελασσόνας ήταν κάτι σάν ´Σωτήρας τών Φτωχών´...
Τον σκότωσαν λίγους μήνες μετά την παραπάνω φωτογραφία.
Γκαντάρας και ο Αντάρτης Ραμόν ´στού Ουρανού τήν Ακρη´............
Απο το δημοτικό αριστούργημα στον υπέροχο Ραμόν...
Ο Παπακωνσταντίνου βρίσκει ξανά το νήμα σε αυτό το τραγούδι,και η φράση γιά ´την ομορφη μέρα πού πονάει´ακουγεται απο την ιδιόρρυθμη φωνή του σάν ένα πικρό παράπονο γιά εκείνο το αδιόρατο τής ´επανάστασης πού χάθηκε´...
Ο Σαββόπουλος εδώ μπαίνει στο πετσί τού τραγουδιού κανονικά....
Στό ´Ασπρομόντε´κάτι μεταξύ ταραντέλας και φάνκ ,γίνεται ειδική μνεία στούς αγαπημένους νεκρούς Φαμπρίτσιο Ντ´Αντρέ,Λουιτζι Πιραντέλο και Τσέζαρε Παβέζε ,πού κινούνται σαν φαντάσματα στά χαλάσματα και τραγουδάνε ενώ παραδίπλα ένας βοσκός ´γρεκίζει τά πρόβατα´χωρίς κάν να γνωρίζει ´πώς κρατά όλη την γή στίς πλάτες´,χωρίς κάν να αντιλαμβάνεται τήν σημασία τής αξίας του...
Το ´Αυτό´θυμίζει ,κατά την γνώμη μου σπονδή στον Άκη Πάνου,μέ στίχους εσωτερικούς και υπαρξιακούς...
Ο Φορτίνο Σαμάνο είναι όπως ακριβώς τον παρουσιάζει ο Μάριος....
Το τραγούδι αγκαλιάζει τρυφερά το τελευταίο τσιγάρο τού Φορτίνο πρίν αυτός ´στηθεί στον τοίχο´ως Επαναστάτης...
Μα κάποιο απο τά παιδιά ,κάποια στιγμή θα φωνάξει πάλι Liberta................
Tραγούδι πού μάλλον θα απαγορευτεί το 2010 άμα τή απαγορεύσει τού καπνίσματος εις ´Δημοσίους Χώρους´.
Το ´Ζεϊμπέκικο τής Κυριακής´μάλλον αδύναμη στιγμή.
Και κατά την εντελώς προσωπική μου γνώμη ερχόμαστε στο Τραγούδι-διασκευή(απο την Βροχή απο Κατω)πού δίνει το βασικό στίγμα στον Δίσκο...Τα Ορυχεία.
Είναι η μουσική σύνδεση μεταξύ Θείου και Ανηψιού,Πατέρα και Γιού..............
Απο την ´Θανάσιμη Μοναξιά τού Αλέξη Ασλάνη´στά ´Ορυχεία´....
Η ίδια φωνή 42 χρόνια μετά ,και μιά συγκρατημένη ροκιά πού δίνει στο Τραγούδι μιάν άλλη διάσταση απο το πώς ακούγεται στην ´Βροχή´...
Κοινός Τόπος και τών δύο η δυσκολία να τραγουδήσουν ή ακόμα και να γράψουν ......´Πολλές φορές προσπάθησα ,μα αυτά τά γαμημένα ,αντί να βγούν στά χείλη μου σφηνώνουν στόν αυχένα´...
Ο Παπακωνσταντίνου έφτιαξε έναν δίσκο πού χρώσταγε στον Σαββόπουλο ,μιάς και τον θεωρεί ως την βασική του ρίζα στην Μουσική.....
Τού παραχωρεί σχεδόν τά πάντα σάν ενδειξη σεβασμού και αγάπης,αυτός ο Μαθητής στον θεωρούμενο ως Δάσκαλό του...
Κρατάει την ερμηνεία σε δύο τραγούδια μόνον στό ´Σαν Αστραπή´και στό ´Ολα τά Πρωινά´(μαζί με τον Γιάννη Χαρούλη αυτό)και στά υπόλοιπα κρατάει μόνον φράσεις-περάσματα...
H Αστραπή ,συμπαθέστατη μέ ενδιαφερουσα ενορχήστρωση...
Η Sara (η άλλη διασκευή ,λιγότερο ενδιαφέρουσα),προσωπικά μου θυμίζει το ´Ειδα την Αννα Κάποτε´αλλά μέ ´σβησμένες τίς μηχανές´.
Το ´Κάλεσμα´βασισμένο σέ δημοτικούς δρόμους παραπεμπει στο πιό ´Διονυσιακό´ ,σέ μνήμες απο τά ´Πουλιά της Δυστυχίας´...Ανισο τραγούδι,πού έχει ενδιαφέρον μόνον στίς ´χαμηλές ´τού Διονύση...
Ο ´Μεθυστής´αποτελεί εξαίσιο δείγμα λιτότητας,πού βασίζεται στήν παράδοση μέσα απο μιά πολυφωνική ματιά.
Το Attinse ένας γλυκόπικρος ύμνος στον ´Χρόνο πού περνά´,πού όμως δέν φοβίζει αλλά αντιμετωπίζεται η γνώση τού επικειμένου τέλους με τρυφερότητα και Ζωντανή Μνημη...
Γλυκύτατο το τέλος μέ το σάν Νησιώτικο´Ολα τα Πρωϊνά´
Αγαπησιάρικος Υμνος στό Ζήν.
Συνολικά ένας καλός Ελληνικός δίσκος πού σέ ´κρατάει´....
Πολύ καλύτερος απο τον ´Διάφανο´αλλά χωρίς συγκεκριμένο στίγμα..
Εμένα μου έλειψε η φωνή τού Παπακωνσταντίνου,παρότι η ´σκηνική παρουσία´τού Διονύση ειναι πολύ καλή αλλά ,κατά την γνώμη μου καπελώνει τον δίσκο...
Ομως αυτό μοιάζει νάναι προσωπική επιλογή και ευγενής παραχώρηση τού Θανάση πρός τον Δάσκαλό του...
Προφανώς τόχε τάξει στον εαυτό του ,απο μικρό παιδί,νά τον συναντήσει....
Ομως το βασικό ζήτημα είναι πώς όταν ξανασυναντάμε τού αγαπημένους μας Πατεράδες ή Θείους,αφού τούς δόσουμε ένα γλυκό φιλί και τούς ευχαριστήσουμε γιά όσα σημαντικά μάς προσέφεραν,βαδίζουμε τον δικό μας δρόμο πρός τον οριστικό απογαλακτισμό...
Δίσκος οριακός,κατά την γνώμη μου γιά τον Παπακωνσταντίνου,πού πρέπει πλέον να αποφασίσει ´Με ποιούς θα πάει και ποιούς θά αφήσει´....
Μακάρι τά ´Ορυχεία´πού ερμηνεύει συναρπαστικά ο Πατέρας -Διονύσης ,να τόν αφήσουν πλέον πλήρως ελεύθερο και τά σφηνωμένα στόν αυχένα λόγια του νά πάνε οριστικά στά χείλη του ,γιατί έχει πολλά νά προσφέρει ακόμα στην Μουσική...
Η τουλάχιστον θέλω να τό ελπίζω......
Υ.Γ.
Μάριε σε ευχαριστώ πολύ γιά την φιλοξενία,αλλά και γιά το γεγονός ότι μού έδοσες τήν ευκαιρία να έχουμε έναν γόνιμο μουσικό διάλογο...:grinning-smiley-043:grinning-smiley-043
Η θέση σου είναι εδώ στην Μουσική Κατηγορία..
Αρκετά ξοδευτήκαμε ...............................................
Υ.Γ.2
Μεγάλωσα καί μέ Σαββόπουλο...Προσωπικά τού οφείλω πολλά γιατί χωρίς το Φορτηγό,τον Μπάλλο και το Βρώμικο Ψωμί(και μερικές ακόμα δυνατές στιγμές απο άλλους του δίσκους)θά ένοιωθα μουσικά φτωχότερος..
Δεν ξέρω όμως εάν έχει να πεί κάτι σημαντικό ακόμα...
Εάν έχει θάμαι εκεί....
Κάποια στιγμή ο συμπολίτης του Μανώλης Αναγνωστάκης προτίμησε την Σιωπή....Ουδείς τόν επέκρινε γι´αυτό,αλλά αντιθέτως όλοι τον τίμησαν...
Last edited:
