Ο Αφέντης της Πραγματικότητας

[Δημήτρης Ν.]

Η ουσία είναι ότι οι Black Sabbath ήταν ροκ το 1970 και είναι ροκ σήμερα 40 χρόνια μετά . Αξεπέραστου βάρους και μονολιθικής ευρηματικότητας ριφ , απίστευτη ερεβώδης φωνή βγαλμένη από τα ζοφερά έγκατα της κόλασης , συμπαγής ήχος , γρανιτένιος που ούτε το τρυπάνι του "Αρμαγεδώνα" δεν θα μπορούσε να τρυπήσει , εν κατακλείδι μια ελεγεία για τα παιδιά της εργατικής τάξης στην Αγγλία που σαπίζαν στα ορυχεία και πίνα τις σάρκες τους στα pubs.
20 και 30 χρόνια μετά οι Kyuss , οι Orange Goblin και οι Monster Magnet χρωστούν την ύπαρξη τους στους δαιμονισμένους υπηρέτες της κόλασης και δυστυχώς ακούγονται σαν τον Paul Mauriat μπροστά τους . Long live Black Sabbath .
Ατυχέστατες δε οι συγκρίσεις με την γλυκανάλατη χορωδία άπορων παίδων και κορασίδων που ήταν οι Beach Boys , κατ' ουσίαν μια προσβολή απέναντι στο δημιούργημα του ανθρώπου που λέγεται μουσική .

 

[supersonic]

έχουν καλά τραγούδια γιά κάποιους

γιά μένα δεν μου σηκώνουν τρίχα στον αγκώνα...

 

[petros_m]

Η ουσία είναι ότι οι Black Sabbath ήταν ροκ το 1970 και είναι ροκ σήμερα 40 χρόνια μετά . Αξεπέραστου βάρους και μονολιθικής ευρηματικότητας ριφ , απίστευτη ερεβώδης φωνή βγαλμένη από τα ζοφερά έγκατα της κόλασης , συμπαγής ήχος , γρανιτένιος που ούτε το τρυπάνι του "Αρμαγεδώνα" δεν θα μπορούσε να τρυπήσει , εν κατακλείδι μια ελεγεία για τα παιδιά της εργατικής τάξης στην Αγγλία που σαπίζαν στα ορυχεία και πίνα τις σάρκες τους στα pubs.
20 και 30 χρόνια μετά οι Kyuss , οι Orange Goblin και οι Monster Magnet χρωστούν την ύπαρξη τους στους δαιμονισμένους υπηρέτες της κόλασης και δυστυχώς ακούγονται σαν τον Paul Mauriat μπροστά τους . Long live Black Sabbath .

Nαι ρε Ντοκ! Καλα τα λες. Εισαι σε φορμα σημερα!:ernaehrung004:

 

[supersonic]

Re: Απάντηση: Ο Αφέντης της Πραγματικότητας

Η ουσία είναι ότι οι Black Sabbath ήταν ροκ το 1970 και είναι ροκ σήμερα 40 χρόνια μετά . Αξεπέραστου βάρους και μονολιθικής ευρηματικότητας ριφ , απίστευτη ερεβώδης φωνή βγαλμένη από τα ζοφερά έγκατα της κόλασης , συμπαγής ήχος , γρανιτένιος που ούτε το τρυπάνι του "Αρμαγεδώνα" δεν θα μπορούσε να τρυπήσει , εν κατακλείδι μια ελεγεία για τα παιδιά της εργατικής τάξης στην Αγγλία που σαπίζαν στα ορυχεία και πίνα τις σάρκες τους στα pubs.
20 και 30 χρόνια μετά οι Kyuss , οι Orange Goblin και οι Monster Magnet χρωστούν την ύπαρξη τους στους δαιμονισμένους υπηρέτες της κόλασης και δυστυχώς ακούγονται σαν τον Paul Mauriat μπροστά τους . Long live Black Sabbath .
Ατυχέστατες δε οι συγκρίσεις με την γλυκανάλατη χορωδία άπορων παίδων και κορασίδων που ήταν οι Beach Boys , κατ' ουσίαν μια προσβολή απέναντι στο δημιούργημα του ανρθώπου που λέγεται μουσική .

έκαστος στο είδος του και ο Λουμίδης στον καφέ...-bye-

 

[Haagenti]

Ποτέ δεν μου άρεσαν...και μιλάω σαν fan της συγκεκριμένης μουσικής...

Πάντα ένιωθα πως καταπιέζεται η το "σκουλήκι" που έχω μέσα μου ακούγοντας τους...δυο νότες στην καβατζα και τον Ozzy με τα μπουγέλα να έρχεται χαπακωμένος.......

Απ την άλλη δεν μπορώ να αγνοήσω ότι είναι εμπειρία ζωής να τους βλέπεις live,,όπως και τους Judas Priest με τον Rob η χωρίς......

Μπορεί ο Ozzy να δίνει μια ξεχωριστή νότα στου Sabbath αλλά μου αρέσουν περισσότερο με τον Dio...
Ίσως επειδή ο Ozzy μου θυμίζει Βοσκόπουλο και Πανταζη στο λαϊκό (μην βαράτε)








ΤΩΡΑ ΒΑΡΑΤΕ:flipout:

 

[Δημήτρης Ν.]

Πήρα το sabbath bloody Sabbath μόλις κυκλοφόρησε στην Ελλάδα . Επί 35 ολόκληρα χρόνια συνεχίζει να ακούγεται με την ίδια ευχαρίστηση , να κοσμεί την δισκοθήκη μου και να αποτελεί συνεχή πηγή ρίγους όποτε το ακούω . Οπως και τα άλλα τους επί Ozzy .

 

[supersonic]

Re: Απάντηση: Ο Αφέντης της Πραγματικότητας

Πήρα το sabbath bloody Sabbath μόλις κυκλοφόρησε στην Ελλάδα . Επί 35 ολόκληρα χρόνια συνεχίζει να ακούγεται με την ίδια ευχαρίστηση , να κοσμεί την δισκοθήκη μου και να αποτελεί συνεχή πηγή ρίγους όποτε το ακούω . Οπως και τα άλλα τους επί Ozzy .

same here
but also same witn BB:grinning-smiley-043

 

[Haagenti]

Re: Απάντηση: Ο Αφέντης της Πραγματικότητας

Πήρα το sabbath bloody Sabbath μόλις κυκλοφόρησε στην Ελλάδα . Επί 35 ολόκληρα χρόνια συνεχίζει να ακούγεται με την ίδια ευχαρίστηση , να κοσμεί την δισκοθήκη μου και να αποτελεί συνεχή πηγή ρίγους όποτε το ακούω . Οπως και τα άλλα τους επί Ozzy .

την χαίτη όμως την εδιωξες:BDGBGDB55:

 

[Δημήτρης Ν.]

Απάντηση: Re: Απάντηση: Ο Αφέντης της Πραγματικότητας

την χαίτη όμως την εδιωξες:BDGBGDB55:

χαίτη ;

 

[Δημήτρης Ν.]

Απάντηση: Re: Απάντηση: Ο Αφέντης της Πραγματικότητας

same here
but also same witn BB:grinning-smiley-043

Brigitte Βardot ;;;;;:flipout:

 

[Haagenti]

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Ο Αφέντης της Πραγματικότητας

χαίτη ;

ποτέ????

 

[Κωστας Λυμπεροπουλος]

o Κώστας αξιολογεί τον δίσκο αυτό όπως εγώ το never mind the bollocks...

Καμία αντίρρηση Αρχηγέ, ισχύει φυσικά η κολοκυθόπιτα, αλλά δεν μπορώ να μην τονίσω μερικές ειδοποιούς διαφορές. Οι Pistols ήταν το απόλυτο ρ’ν’ρ γκρούπ: μια έκρηξη θυμού προς κάθε κατεύθυνση, ανακατεμένη με μπόλικη αίσθηση χαβαλέ, κράτησε όσο μια πρόωρη εκσπερμάτωση: ένα άλμπουμ όλο κι όλο -το δεύτερο είναι μεταθανάτιο και το έβγαλε η εταιρία στην προσπάθειά της να ρευστοποιήσει όσο το πράγμα ήταν ακόμα ‘ζεστό’- πάρ’τα στο δόξα πατρί και χαιρετίσματα, Live fast Die young και …Συγχαρητήρια δια την τύχην σας, όλων εσάς των …απέναντι.
Πες τους τσόγλανους, άσχετους ή ό τι άλλο γουστάρεις…χοντρέμποροι δεν υπήρξαν ποτέ. Δεν σου κατσικώθηκαν στο σβέρκο για καμιά 20ριά άλμπουμ, όλα με την ίδια συνταγή, με τη διαφορά πως καθένα ήταν χειρότερο από το αμέσως προηγούμενό του.
Να πω και κάτι ακόμα; Πίσω από όλο αυτό τον ορυμαγδό του πανκ, διακρίνω αισιοδοξία και ελπίδα, όραμα ότι τα πράγματα μπορούν να είναι καλύτερα somewhere over the rainbow.
Πράγμα που δεν ισχύει φυσικά για τους ψευδοπροφήτες του …Σκότους, outlaws my ass, ολίγη από ‘κότσια’ και αντριλίκι του κώλου, τίποτα άλλο πέρα από Προϊόν με επακριβώς προσδιορισμένη εμπορική αξία, Αφέντες στο χώρο τους, ξέρουν Τι πουλάνε και Πόσο.

Ας τα βρούμε κάπου στη μέση: οι Motorhead είναι ένας αξιοπρεπέστατος 'συμβιβασμός' και για τους δυό μας.

 

[Δημήτρης Ν.]

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Ο Αφέντης της Πραγματικότητας

ποτέ????

μπα ...δεν βόλευε το μαλλί . Αναπτύσσεται καθ' ύψος :flipout::flipout:

 

[ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΑΝΩΛΑΚΟΣ]

Μεγάλη μπάντα τι να λέμε τώρα. Αλλά για κάποια άλμπουμ γιατί στα γεράματα έχουν κάνει και εγκλήματα (Gillan).

Μου αρέσουν και με τους δύο. Ο Dio ήταν όμως φωνάρα. Ο άλλος με την τσιριχτή ήταν για τα πιο δαιμονικά κατάλληλος.

Mόνο το πόσες μπάντες έχουν επηρεαστεί από δαύτους είναι αρκετό για να μας δείξει πως ακόμη και σήμερα ασκούν τη μαγική τους αύρα.


Πάντως για να είμαι ειλικρινής ,σίγουρα θα συνεχίσω μία στο τόσο να ακούω τη μπάντα αλλά εξακολουθώ να έχω την επιθυμία να ακούω νέα και πιο φρέσκα σχήματα.

Εννοείται πως αν έχω μία ώρα διαθέσιμη για ακρόαση θα επιλέξω με μεγάλη άνεση PILGRIM FATHERS παρά τα ίδια και τα ίδια.

 

[Simos.I]

Οι Sabbath, είναι άλλο πράμα με τον Ozzy και εντελώς άλλο πράμα με Dio, αλλά και Gillan ( θυμίζω ίσως την ατυχέστερη συνεύρεση στο δίσκο Born Again).
Μιλάμε για το Master of Reality, ίσως τον μοναδικό δίσκο που δικαιωματικά σε συνθετικό επίπεδο πιάνει το παλμό της εποχής ( 1971), περιγράφοντας το παγκόσμιο πολιτικό γίγνεσθαι τόσο παραστατικά.
Είναι οι πρώτοι που μίλησαν ανοικτά για θρησκεία, πολιτική και ναρκωτικά.

Edit: Τζίμ, μάλλον γράφαμε την ίδια στιγμή!!

 

[Κωστας Λυμπεροπουλος]

Είναι οι πρώτοι που μίλησαν ανοικτά για θρησκεία, πολιτική και ναρκωτικά.

Θού, Κύριε, φυλακήν τω στόματί μου και θύραν περιοχής περί τα χείλη μου...:icon15: -bye-

 

[Simos.I]

.....καλά το πας το χριστιανικό, δεν σε είχα, μπορώ να το σώσω με το ίσως?:flipout:

 

[Κωστας Λυμπεροπουλος]

.....καλά το πας το χριστιανικό, δεν σε είχα,

this, only shows the limits of your imagination :BDGBGDB55:

όχι. δεν ήταν οι πρώτοι. παίζει όμως να ήταν, ίσως, οι τελευταίοι :ciao:

 

[Stellios papa]

Απάντηση: Re: Ο Αφέντης της Πραγματικότητας

λυπάμαι αλλά ουδέποτε με έπεισαν.
αν δεν υπήρχαν κάτι απατεώνες τύπου Iron Maiden ή Nazareth, θα έλεγα ότι οι Sabbath είναι ό τι πιο συντηρητικό, κίβδηλο και χοντροκομένο, ότι πιο στενόμυαλο έως λοβοτομημένο άκουσα ποτέ: μουσική για να συνοδεύει τα βήματα της μάζας στο Σκοτάδι, 'λίγη' ακόμα και για βραδύνοες, φτωχή ακόμα και για ανεγκέφαλους football hooligans.

Αν σας αρέσουν τα 'σκληρά', θα σας σύστηνα να ψωνίσετε Motorhead : είναι ασύγκριτα καλύτεροι, ενεργειακό ηφαίστειο και 10 φορές πιο έντιμοι από αυτό εδώ το ερσάτζ σκουπίδι το οποίο, συν τοις άλλοις, είναι και αργό να το πάρει ο διάολος: γαμημένα αργό αν με ρωτάτε εμένα, σέρνεται κυριολεκτικά, σαν χαπακωμένος Γκοντζίλας...'Αρντάν ζωή και κίνηση' :shot:

Δεν είναι ώρα να μιλήσω εδώ για αυτό που θεωρώ σαν τον γενικότερο αποπτωχευτικό ρόλο του heavy metal στη σύγχρονη ποπ μουσική.
Φυσικά και δεν υφίσταται το παραμικρό πεδίο σύγκρισης με αυτά που έβγαζαν τύποι σαν τους Beach Boys εκείνη την εποχή: τα Sunflower ή Surf's Up που πολλοί τα θεωρούν παιδικά τραγουδάκια :blink: δεν έχουν καμία σχέση με τέτοιου είδους μικροαστικά τερψιλαρύγκια όπως ο 'Αφέντης...', για την ακρίβεια είναι πανεπιστημιακά δοκίμια σε σχέση με αυτό το δεινοσαυρικό κατασκεύασμα. Πέρα από την καθαρά καλλιτεχνική του αξία, μέσα στο Surf's Up για παράδειγμα, βλέπω αποκρυσταλλωμένο, σε παγωμένο πλάνο, το θάνατο μιάς ολόκληρης εποχής. Ακούγοντας τους Sabbath, το μόνο που ακούω είναι να έρχονται η Νύχτα και η Ομίχλη.

ποσο πολυ συμφωνω μαζι σου !!!

.:grandpa:

 

[Δημήτρης Ν.]

Απάντηση: Re: Ο Αφέντης της Πραγματικότητας

ποσο πολυ συμφωνω μαζι σου !!!

.:grandpa:

Οι συμμαχίες στον χώρο της μουσικής ειδικά και της τέχνης γενικά είναι τόσο ετερόκλητες , ακριβώς γιατί δεν μπορεί να εξοβελιστεί ο υποκειμενικός παράγων , ο οποίος είναι ο πρώτος κατά σειράν σπουδαιότητας . Το γούστο κοινώς .

Πάντως αυτό θα έπρεπε να σε προβληματίσει Κώστα :flipout::flipout::flipout: