To 1780 o Μozart συνέθεσε στό Σάλτσμπουργκ τήν τελευταία του ´Επισκοπική Λειτουργία´..
Δέν θα ξαναγυρνούσε ποτέ πλέον στην γενέτειρά του.
Αυτή η μάλλον υποτιμημένη Λειτουργία διαρκείας μόλις 20λεπτών,δεν έχει τίποτα να ζηλέψει απο γνωστότερα ´Θρησκευτικά Εργα´τού Mozart.
Mάλιστα ενώ περιμένει κανείς νά ακούσει μιά τυπική Επίσημη Εορταστική Λειτουργία πού έχει παραγγελθεί απο τον Αρχιεπίσκοπο ο Mozart εμφανίζει πολλά ανατρεπτικά και ´Ανίερα´στοιχεία πού άλλως τε είχαν αναγκάσει τούς Επισκόπους να διαμαρτυρηθούν πώς μέ αυτήν Μουσική ´Αποσπάται η Συγκέντρωση τών Πιστών απο την Προσευχή´.
Μάλιστα ο Einstein ειχε γράψει πώς το Benedictus τής 337 είναι 'τό πιό επαναστατικό Μέρος ολων τών Λειτουργιών τού Mozart.Σίγουρα ´θρησκευτικό´,μά τόσο Βλάσφημο´.
Η Λειτουργία χωρίζεται σε 6 μέρη.
1. Kyrie (Κύριε), 2. Gloria (Δόξα), 3. Credo (Πιστεύω), 4. Sanctus ('Αγιος), 5. Benedictus (Ευλογητός) και 6. Agnus Dei (Αμνός Θεού).
Μάλιστα στο Agnus Dei ο Μοzart περνάει μέρος τής Cavatina τής Κομησσας απο τούς Γάμους τού Φίγκαρο(Porgi ,Amor,qualche Ristoro,al mio dulo,a miei sospir,Ο mirendi mio Tesoro)))πού ακόμα δέν έχουν συντεθεί.!!!!!!!!!
Η 337 εδώ και πολλά χρόνια μέ Γοήτευε γιά λόγους πού δέν μπορούσα να κατανοήσω.
Πάμπολλες φορές οταν ήθελα να ακούσω κάποια Λειτουργία τού Mozart το χέρι μου πήγαινε σέ αυτήν και όχι στίς γνωστότερές του,πού φυσικά δέν υποτιμούσα.
Αυτό το καθόλου Εορταστικό Kyrie πού θύμιζε περισσότερο Παράκληση γιά ένα Αγαπημένο Πρόσωπο παρά ´Θεϊκό Υμνο´ πού το ακολουθούσε μιά Gloria ´άσεμνη´και γεμάτη ´Ανίερη Χαρά´και μετά ένα ´Πιστεύω´σχεδόν Οπερατικό πού υποκρύπτει μια Δραματική Χροιά,ένα Sanctus ελλειπτικό και Γήινο,πού έδινε την θέση του στο Αντιστικτικό και ´Βλάσφημο´κατά Einstein ,Benedictus ,γιά νά κλείσει μέ τό μελαγχολικό-σπαρακτικό-ανακουφιστικό Agnus Dei πού μοιάζει σάν Υμνος στην Βαθειά Αγάπη και Εκτίμηση και στην Συντροφικότητα...
Porgi ,Amor,qualche Ristoro,al mio dulo,a miei sospir,Ο mirendi mio Tesoro(Eρωτα ,δώσε μιάν ανάπαυλα στόν πόνο μου στούς στεναγμούς μου .Δώσε Πισω τον Θησαυρό μου)και Dona Nobis Pacem-Δώρισε μας την ειρήνη(που μοιάζει πολύ περισσότερο μέ την εσωτερική ανακούφιση στον Mozart).
H Λειτουργία 337 είναι έργο Ανθρώπινο πού απευθύνεται σέ Αγαπημένα Πρόσωπα περισσότερο παρά στον Θεό,τουλάχιστον γιά τίς δικές μου Αισθήσεις.
Αλλως τε τι περισσότερο νάναι ο ´Θεός´απο την Αγάπη πού νοιώθουμε για Πρόσωπα δικά μας ,Οικεία, πού φροντίζουμε και μάς φροντίζουν πού αγαπάμε και μάς αγαπούν μέ δεσμούς στέρεους ...
Τι νάναι περισσότερο ο ´Θεός´από τό Ξεχωριστό εκείνο αδιόρατο Χάδι πού συντροφεύει τήν Μέρα μας σάν φεύγουμε απο την Εστία γιά τήν επαφή μας με τον Εξω Κόσμο πού όλο και γίνεται σκληρότερος ...
Τι νάναι περισσότερο ο ´Θεός´από τον Ωμο πού σέ στηρίζει στά Γιορτινά και στά Πένθιμα.
Τί νάναι περισσότερο ο ´Θεός´από την Δροσιά τού Πρωινού Καφέ ,τίς Κυριακές,μιλώντας γιά ασήμαντα πράγματα,πού αποκτούν βαρύτητα,όταν εκστομίζονται απο Αγαπημένο Στόμα?
Κyrie,O mirendi mio Tesoro et Dona Nobis Pacem.!!!!!!!!!!!!!!!!
Δέν θα ξαναγυρνούσε ποτέ πλέον στην γενέτειρά του.
Αυτή η μάλλον υποτιμημένη Λειτουργία διαρκείας μόλις 20λεπτών,δεν έχει τίποτα να ζηλέψει απο γνωστότερα ´Θρησκευτικά Εργα´τού Mozart.
Mάλιστα ενώ περιμένει κανείς νά ακούσει μιά τυπική Επίσημη Εορταστική Λειτουργία πού έχει παραγγελθεί απο τον Αρχιεπίσκοπο ο Mozart εμφανίζει πολλά ανατρεπτικά και ´Ανίερα´στοιχεία πού άλλως τε είχαν αναγκάσει τούς Επισκόπους να διαμαρτυρηθούν πώς μέ αυτήν Μουσική ´Αποσπάται η Συγκέντρωση τών Πιστών απο την Προσευχή´.
Μάλιστα ο Einstein ειχε γράψει πώς το Benedictus τής 337 είναι 'τό πιό επαναστατικό Μέρος ολων τών Λειτουργιών τού Mozart.Σίγουρα ´θρησκευτικό´,μά τόσο Βλάσφημο´.
Η Λειτουργία χωρίζεται σε 6 μέρη.
1. Kyrie (Κύριε), 2. Gloria (Δόξα), 3. Credo (Πιστεύω), 4. Sanctus ('Αγιος), 5. Benedictus (Ευλογητός) και 6. Agnus Dei (Αμνός Θεού).
Μάλιστα στο Agnus Dei ο Μοzart περνάει μέρος τής Cavatina τής Κομησσας απο τούς Γάμους τού Φίγκαρο(Porgi ,Amor,qualche Ristoro,al mio dulo,a miei sospir,Ο mirendi mio Tesoro)))πού ακόμα δέν έχουν συντεθεί.!!!!!!!!!
Η 337 εδώ και πολλά χρόνια μέ Γοήτευε γιά λόγους πού δέν μπορούσα να κατανοήσω.
Πάμπολλες φορές οταν ήθελα να ακούσω κάποια Λειτουργία τού Mozart το χέρι μου πήγαινε σέ αυτήν και όχι στίς γνωστότερές του,πού φυσικά δέν υποτιμούσα.
Αυτό το καθόλου Εορταστικό Kyrie πού θύμιζε περισσότερο Παράκληση γιά ένα Αγαπημένο Πρόσωπο παρά ´Θεϊκό Υμνο´ πού το ακολουθούσε μιά Gloria ´άσεμνη´και γεμάτη ´Ανίερη Χαρά´και μετά ένα ´Πιστεύω´σχεδόν Οπερατικό πού υποκρύπτει μια Δραματική Χροιά,ένα Sanctus ελλειπτικό και Γήινο,πού έδινε την θέση του στο Αντιστικτικό και ´Βλάσφημο´κατά Einstein ,Benedictus ,γιά νά κλείσει μέ τό μελαγχολικό-σπαρακτικό-ανακουφιστικό Agnus Dei πού μοιάζει σάν Υμνος στην Βαθειά Αγάπη και Εκτίμηση και στην Συντροφικότητα...
Porgi ,Amor,qualche Ristoro,al mio dulo,a miei sospir,Ο mirendi mio Tesoro(Eρωτα ,δώσε μιάν ανάπαυλα στόν πόνο μου στούς στεναγμούς μου .Δώσε Πισω τον Θησαυρό μου)και Dona Nobis Pacem-Δώρισε μας την ειρήνη(που μοιάζει πολύ περισσότερο μέ την εσωτερική ανακούφιση στον Mozart).
H Λειτουργία 337 είναι έργο Ανθρώπινο πού απευθύνεται σέ Αγαπημένα Πρόσωπα περισσότερο παρά στον Θεό,τουλάχιστον γιά τίς δικές μου Αισθήσεις.
Αλλως τε τι περισσότερο νάναι ο ´Θεός´απο την Αγάπη πού νοιώθουμε για Πρόσωπα δικά μας ,Οικεία, πού φροντίζουμε και μάς φροντίζουν πού αγαπάμε και μάς αγαπούν μέ δεσμούς στέρεους ...
Τι νάναι περισσότερο ο ´Θεός´από τό Ξεχωριστό εκείνο αδιόρατο Χάδι πού συντροφεύει τήν Μέρα μας σάν φεύγουμε απο την Εστία γιά τήν επαφή μας με τον Εξω Κόσμο πού όλο και γίνεται σκληρότερος ...
Τι νάναι περισσότερο ο ´Θεός´από τον Ωμο πού σέ στηρίζει στά Γιορτινά και στά Πένθιμα.
Τί νάναι περισσότερο ο ´Θεός´από την Δροσιά τού Πρωινού Καφέ ,τίς Κυριακές,μιλώντας γιά ασήμαντα πράγματα,πού αποκτούν βαρύτητα,όταν εκστομίζονται απο Αγαπημένο Στόμα?
Κyrie,O mirendi mio Tesoro et Dona Nobis Pacem.!!!!!!!!!!!!!!!!
Last edited: