Οι γνώσεις μου για την Ελληνική μουσική είναι ελάχιστες. Για μένα πάντα η Ελληνική μουσική ήταν τα παλιά: κλαρίνα, λύρες, βιολιά κτλ και το ρεμπέτικο, πάντα σε ζωντανές εκτελέσεις.
Έχω εκπλαγεί πολλές φορές ευχάριστα όταν τα βρίσκω μπροστά μου ταξιδεύοντας σε διάφορα μέρη της Ελλάδας σε καρναβάλια, πανηγύρια και τοπικές γιορτές.
Φυσικά δεν είναι η μουσική που θα βάλεις να ακούσεις στο σαλόνι σου αλλά δεν φτιάχτηκε για αυτό το σκοπό.
Θα έλεγα λοιπόν να μην αφήσουμε έξω τον Βαμβακάρη από τις προτάσεις μας. Εντάξει, θέλει το χρόνο του και τον τόπο του αλλά σε αποζημιώνει με τη γλυκύτητα της πενιάς του.
Στο κλαρίνο ο Ηπειρώτης Πετρολούκας Χαλκιάς είναι μια καλή πρόταση για όποιον θέλει να γνωρίσει αυτό το όργανο στην παραδοσιακή μουσική. Ξεχωρίζει με διαφορά από οτιδήποτε έχω ακούσει από αυτό το χώρο. Είναι ο μόνος από όσο γνωρίζω που έχει πάει την -στάσιμη- παραδοσιακή μουσική ένα βήμα παραπέρα. Αν ξέρετε κάτι άλλο θα με ενδιέφερε να το ακούσω.
Από τους πιο σύγχρονους, ο Μάλαμας έβγαλε μερικές δουλειές που μου αρέσανε. Ο Ξυδάκης επίσης έδωσε καλούς δίσκους σε στείρες εποχές όπως εύστοχα έγραψε ο Σπύρος. Η εκδίκηση της γυφτιάς και το Χαράτσι είναι πολλοί καλοί. Στα συν η φωνή του Παπάζογλου.
Τέλος όλοι οι δίσκοι του Θανάση Παπακωσταντίνου. Οι κορυφαίες δουλείες του, για μένα πάντα, είναι Ο βραχνός προφήτης και η Αγρύπνια αλλά δεν έχει βγάλει κακό δίσκο. Η συμβολή του Μπάμπη Παπαδόπουλου σε αυτά τα δύο είναι μεγάλη αλλά όλοι οι μουσικοί του είναι εκπληκτικοί. Επίσης να πώ ότι μου αρέσουν πολλοί και οι στοίχοι του Θανάση, η ελληνική μουσική είναι πολύ απαιτητική σε στοίχους. Όσο καλή και να είναι η μουσική αν είναι κακοί οι στοίχοι ξενερώνω...
Έχω εκπλαγεί πολλές φορές ευχάριστα όταν τα βρίσκω μπροστά μου ταξιδεύοντας σε διάφορα μέρη της Ελλάδας σε καρναβάλια, πανηγύρια και τοπικές γιορτές.
Φυσικά δεν είναι η μουσική που θα βάλεις να ακούσεις στο σαλόνι σου αλλά δεν φτιάχτηκε για αυτό το σκοπό.
Θα έλεγα λοιπόν να μην αφήσουμε έξω τον Βαμβακάρη από τις προτάσεις μας. Εντάξει, θέλει το χρόνο του και τον τόπο του αλλά σε αποζημιώνει με τη γλυκύτητα της πενιάς του.
Στο κλαρίνο ο Ηπειρώτης Πετρολούκας Χαλκιάς είναι μια καλή πρόταση για όποιον θέλει να γνωρίσει αυτό το όργανο στην παραδοσιακή μουσική. Ξεχωρίζει με διαφορά από οτιδήποτε έχω ακούσει από αυτό το χώρο. Είναι ο μόνος από όσο γνωρίζω που έχει πάει την -στάσιμη- παραδοσιακή μουσική ένα βήμα παραπέρα. Αν ξέρετε κάτι άλλο θα με ενδιέφερε να το ακούσω.
Από τους πιο σύγχρονους, ο Μάλαμας έβγαλε μερικές δουλειές που μου αρέσανε. Ο Ξυδάκης επίσης έδωσε καλούς δίσκους σε στείρες εποχές όπως εύστοχα έγραψε ο Σπύρος. Η εκδίκηση της γυφτιάς και το Χαράτσι είναι πολλοί καλοί. Στα συν η φωνή του Παπάζογλου.
Τέλος όλοι οι δίσκοι του Θανάση Παπακωσταντίνου. Οι κορυφαίες δουλείες του, για μένα πάντα, είναι Ο βραχνός προφήτης και η Αγρύπνια αλλά δεν έχει βγάλει κακό δίσκο. Η συμβολή του Μπάμπη Παπαδόπουλου σε αυτά τα δύο είναι μεγάλη αλλά όλοι οι μουσικοί του είναι εκπληκτικοί. Επίσης να πώ ότι μου αρέσουν πολλοί και οι στοίχοι του Θανάση, η ελληνική μουσική είναι πολύ απαιτητική σε στοίχους. Όσο καλή και να είναι η μουσική αν είναι κακοί οι στοίχοι ξενερώνω...
Η τελευταία μου φαίνεται πολύ μπαλκονάτη και κινηματική, - για όσους καταλαβαίνουν τι εννοώ 
