Re: Lenco L75 Restoration Project
ΑΝΑΚΑΛΥΨΗ, ΠΡΟΩΘΗΣΗ ΚΑΙ ΕΞΕΛΙΞΗ
Το 1992 ανακάλυψα το σύστημα μετάδοσης με τροχαλία όταν αγόρασα ένα μικρό πικάπ σε ένα flea marκet του Ελσίνκι. Εκείνη την εποχή ήμουν ιδιοκτήτης του υπέροχου Maplenoll Ariadne (και ενός πλατώ της Audiomeca), διάσημου για τo μπάσο, τις δυναμικές και τα άλλα ηχητικά χαρακτηριστικά του, που αποτέλεσε αργότερα το πρότυπο για τα πικάπ Walker Proscenium.
'Οταν αφαίρεσα το μεγαλύτερο μέρος από τους άχρηστους μηχανισμούς του ταπεινού Garrard SP-25, κόλλησα καλύτερη καλωδίωση και μοντάρισα μία καλή κεφαλή ΜΜ έμεινα έκπληκτος-άκουσα υπέροχο, δυνατό και λεπτομερές μπάσο, τρομερές δυναμικές και εκτυφλωτική ταχύτητα μεταβατικών. Μέχρι που έκανα μερικές επιδείξεις του ελαφρά μοντιφαρισμένου πικάπ σε τοπικά χαϊεντομάγαζα-προκαλώντας μεγάλη εντύπωση.
Μιά και το μικρό Garrard είχε τόσο κακή ποιότητα κατασκευής (καμία σχέση με το 301), δεν είχα άλλη εξήγηση για το ηχητικό του μεγαλείο από το σύστημα μετάδοσής του. Κάνοντας έρευνα για την “τροχαλία”-σύστημα μετάδοσης το οποίο εκείνες τις προ-ιντερνετικές εποχές μου ήταν άγνωστο, καθώς γνώριζα μόνο τον ιμάντα και το direct drive- ανακάλυψα την ύπαρξη των Garrard 301 και 401, και την πρακτική στην Αγγλία και την Ιαπωνία να τα μετατρέπουν με βελτιωμένα πλινθ. Έτσι ξεκίνησα να ψάχνω για ένα τέτοιο μηχάνημα.
Ήταν οι εποχές πριν το Ίντερνετ και ζούσα στη Σκανδιναβία, έτσι δε μπόρεσα να βρω ένα Garrard, αλλά μιά μέρα, πάλι σε ένα flea market, σκόνταψα πάνω σε ένα πικάπ τροχαλίας, το οποίο είχε βαριά και στιβαρή κατασκευή, ένα Lenco L-75. Όπως έκανα και με το μικρό Garrard, to έγδυσα από κάθε τι περιττό, μοντάρισα ένα βραχίονα Rega RB-300, και παρά την τελείως εσφαλμένη γεωμετρία και το λάθος ύψος ανάγνωσης έγινα μάρτυρας της πιό υπέροχης αναπαραγωγής βινυλίου που είχα ακούσει ποτέ- ρευστή, λεπτομερής με ΤΕΡΑΣΤΙΑ στερεοφωνική εικόνα.
Μιμούμενος το παράδειγμα των βρεττανικών μοντιφαρισμένων Garrard, ξεκίνησα να κατασκευάζω πλινθ σύμφωνα με την πιό σύγχρονη αρχή της αποσβεση περιορισμου στρωματων (constrained-layer-damping CLD). Ανακάλυψα μιά δική μου μέθοδο διπλής ανάρτησης, στηρίζοντας το πάνω μέρος του Lenco στο άνω επίπεδο, μονωμένο με sorbothane, και στηρίζοντας το μοτέρ στο χαμηλώτερο και βαρύτερο επίπεδο για μείωση θορύβου. Είχα πιό πολλή τύχη με τα Lenco παρά με τα Garrard που εξακολουθούσαν να μου ξεφεύγουν, και πούλησα αρκετά ανακατασκευασμένα Lenco σε φινλανδούς μουσικούς κατά την εκεί διαμονή μου. Μετά από ένα διάστημα εγκατέλειψα τη Φινλανδία και τις ανακατασκευές των Lenco, με τις οποίες δεν καταπιάστηκα για τα επόμενα δέκα χρόνια, ενώ ήμουν πλέον στον Καναδά.
Το επάγγελμά μου όταν έφυγα από τον Καναδά το 1991 ήταν συγγραφέας/ερευνητής, και σε αυτό το επάγγελμα επέστρεψα,αυτή τη φορά μέσω Ίντερνετ. Σε μιά στιγμή πλήξης, αφού είχα σκοντάψει στο Audiogon, έβαλα σκοπό να μάθει όλη η υφήλιος τη μετάδοση τροχαλίας χρησιμοποιώντας σαν όχημα το Lenco το οποίο εκείνη την εποχή μπορούσε να αγοραστεί για ένα κλάσμα της τιμής ενός Garrard 301 ή 401(αυτό ισχύει και σήμερα).Αφού δοκίμασα την ευθεία μέθοδο με ένα νήμα με τίτλο “Η Επανάσταση της μετάδοσης με τροχαλία” το οποίο δεν προκάλεσε παρά ελάχιστες απαντήσεις (εκείνη την εποχή οι σοβαροί audiophile ασχολούνταν μόνο με τη μετάδοση ιμάντα, οι άλλες εναλλακτικές εξαντλούνταν στo περιθωριακό φαινόμενο των Garrard, Thorens TD 124 και Τechnics SP-10), αποφάσισα να ξεκινήσω μιά εκστρατεία δημοσίων σχέσεων ώστε να ξεγελάσω τον κόσμο των audiophile και να ανακαλύψει
Α) το Lenco και
Β) τη μετάδοση με τροχαλία.
εκείνη τη χρονική στιγμή και δεδομένης της εργασίας μου και του ότι είχα εγκαταλείψει κάθε σχέδιο επιχειρηματικής εκμετάλευσης των πλατώ, αποφάσισα να αποκαλύψω τόσο το μυστικό αυτών των συσκευών όσο και τα μέσα για να τις βελτιώσεις, και έτσι το 2003 ξεκίνησα στο Audiogon το νήμα “Building high-end 'tables cheap at Home Despot”. Ο σκοπός αυτού του νήματος ήταν να συλλέξω στοιχεία: όσο πιό πολλούς audiophiles κατάφερνα να παρασύρω στο να προσπαθήσουν να κατασκευάσουν- και ακόμα πιό σημαντικό, να συγκρίνουν με αναγνωρισμένα πλατώ ιμάντα και να ποστάρουν τα ευρήματά τους- τόσο πιό πολλά στοιχεία θα είχα για να πετύχω στο να εγκαθιδρύσω τα πικάπ τροχαλίας σαν σοβαρό σύστημα μετάδοσης.
Για να πετύχει το σχέδιο μου και να μαζέψω τα στοιχεία που ήθελα έπρεπε να προσελκύσω μεγάλο αριθμό ενδιαφερομένων και για να προσελκύσω τον αριθμό των ενδιαφερομένων δύο παράγοντες ήταν σημαντικοί 1) το πρότζεκτ έπρεπε να είναι απλό για να ενθαρρύνω ερασιτέχνες να συμμετάσχουν, γι αυτό έκανα το πλινθ ενος επιπέδου, απλό στην κατασκευή και την συναρμολόγηση, αν και συνέχισα να ακολουθώ την αρχή του CLD. 2) το πρότζεκτ έπρεπε να είναι χαμηλού κόστους, γι αυτό και πρότεινα το Lenco, το οποίο οι ελάχιστοι που το γνώριζαν το θεωρούσαν το χειρότερο πικάπ του κόσμου και μπορούσε να αγορασθεί για λιγότερα από $100. είχα εντοπίσει επίσης βραχίονες Decca International που πωλούνταν τότε απο την Ah!Tjoeb ΝΟS για $25. αργότερα ανακάλυψα ότι τα πλινθ δύο επιπέδων δεν είχαν κάποιο ακουστικό πλεονέκτημα,το απλό πλινθ είναι και πιό απλό στην κατασκευή και ανώτερο ηχητικά. Εξετάζοντας διάφορα υλικά για τα πλινθ μου κατέληξα στο συνδυασμό σημύδας Βαλτικής με MDF, γιατί όντας διαφορετικά ήταν καλοί υποψήφιοι για τη μέθοδο CLD. Όταν το πρωτοάκουσα αυτό που πρότεινα, μπόρεσα να ακούσω ανώτερες δυναμικές, χρονισμό και μπάσο, μια αίσθηση του ‛σωστού.
Όπως ήταν αναμενόμενο, δεδομένης της μαχητικής νοοτροπίας που κυριαρχεί στα περισσότερα φόρουμ παγκοσμίως, οι οπαδοί της μετάδοσης με ιμάντα δεν άργησαν να οργανώσουν την αντεπίθεσή τους προσπαθώντας με κάθε μέσο να διαβάλλουν το πρότζεκτ μου. Η επίθεση αυτή απέφερε απρόσμενα κέρδη: Όσο πιό πολλή κριτική ασκούνταν στο πρότζεκτ μου, τόσο περισσότερο αναγκαζόμουν να βρω τρόπους να απαντήσω στην κριτική, και κατ επέκταση να βελτιώσω το προϊόν. Όσο περισσότερες μάχες έδινα υπερασπιζόμενος το Lenco και τη μετάδοση τροχαλίας, τόσο περισσότερη προσοχή τραβούσε το νήμα,και τόσο περισσότεροι χομπίστες συμμετείχαν.
Άρχισαν να εμφανίζονται αναφορές από ιδιοκτήτες Linn LP-12, Well Tempered, VPI κοκ, ότι το Lenco ήταν ανώτερο ηχητικά. Μετά από αυτά τα αποτελέσματα ενθάρρυνα τους συμμετέχοντες να δοκιμάσουν πιό σοβαρούς βραχίονες, και ξεκίνησα με τους πανταχού παρώντες Rega. Νέα ενθουσιώδη ποστ εμφανίστηκαν και το πρώτο φόρουμ αποκλειστικά αφιερωμένο στα Lenco ξεκίνησε.
Με τόσους συμμετέχοντες η συζήτηση πήρε μπρος και κάποιος πρότεινε το πλινθ της Shindo που ακολουθεί τη μέθοδο της τέλειας εφαρμογής. Ένας χομπίστας το δοκίμασε και πήγε ένα βήμα πιό πέρα, τρυπώντας το σασί του Lenco και βιδώνοντάς το πάνω στο πλινθ. Το δοκίμασα κι εγώ και όταν το πέτυχα σωστά ανακάλυψα ότι έτσι μειώθηκε σημαντικά ο θόρυβος και αυξήθηκε η καθαρότητα, η εστίαση και η λεπτομέρεια. Βάφτισα αυτή τη μέθοδο ‛’Direct Coupling” (άμεση σύζευξη) και την προώθησα στα διάφορα φόρουμ όπου συμμετείχα και πολεμούσα, πάντα ενάντια στην αντίδραση μερικών-λίγων.
Εκείνη τη χρονική στιγμή τα εργαλεία μου ήταν ελάχιστα και τα πλινθ μου από άποψη αισθητικής καθόλου καλά, γιατί σε εκείνη τη φάση μανατζάριζα το όλο πρότζεκτ γιά πρωτάρηδες ερασιτέχνες και ένα πρότζεκτ ‛‛χύμα‛‛ θα ενθάρρυνε τους πρωτάρηδες να συμμετάσχουν και να αναφέρουν τα ευρήματά τους, αυξάνοντας έτσι τον αριθμό των συμμετεχόντων. Τα δικά μου πλινθ τύπου ‛‛χύμα‛‛ ή ’’για πλάκα’’ χρησίμευαν και ως αντίβαρο στους επαγγελματίες ξυλουργούς που άρχισαν σιγά σιγά να κάνουν την εμφάνισή τους, ώστε οι νεοφερμένοι να μην αποθαρρυνθούν βλέποντας μόνο πλινθ επαγγελματικού επιπέδου.
Κάποια στιγμή,ένας τύπος ήρθε σε επαφή μαζί μου για να του φτιάξω ένα πλινθ αρκετά μεγάλο ώστε να μπορεί να φιλοξενήσει δύο βραχίονες. Το αποτέλεσμα ήταν κάπου δυό φορές πιό βαρύ από τα προηγούμενα πλινθ μου και πάνω από δυό φορές πιό καλό. Έτσι ξεκίνησε το the Giant Direct Coupled Lencο που υιοθέτησα έκτοτε χρησιμοποιώντας την κλασσική συνταγή του CLD από σημύδα και MDF.
Τότε περίπου κάποιος Roger Hebert της Wyetech Electronics έτυχε να βρεθεί σε μιά επίδειξη του Lenco στο στούντιο των Tetra Loudspeakers, και σύντομα με πήρε στο τηλέφωνο για να πάω στο σπίτι του και να κάνω εκεί μιά επίδειξη. Δεν χρειάστηκε πάνω από ένα τραγούδι για να πάρω μιά παραγγελία από τον κ.Herbert. έτσι προσέλαβα έναν επαγγελματία επιπλοποιό, δούλεψα μαζί του σε μερικά πρότζεκτ με Lenco και Thorens και στη συνέχεια έφτιαξα το δικό μου εργαστήριο. Η ώρα είχε σημάνει για αυτό το βήμα για δυό λόγους: 1) Ολοένα και περισσότεροι επιπλοποιοί έμπαιναν στο παιχνίδι και ποστάρανε τις δημιουργίες τους, έτσι δεν είχα πλέον τη δυνατότητα να ελέγξω αυτή την πλευρά του πρότζεκτ συλλογής στοιχείων και 2) συνειδητοποίησα ότι για να αποκτήσω πρόσβαση στα καλύτερα συστήματα με τα καλύτερα, υψηλής απόδοσης πλατώ ($10Κ και άνω), με τα οποία ήθελα να αναμετρηθώ εγώ και τα Lenco, έπρεπε να προσφέρω ένα προϊόν με την ανάλογη εμφάνιση.
Ήδη πολλοί άλλοι είχαν συνειδητοποιήσει ότι η υπόθεση είχε χρήμα, και ενώ δημοσίευσα πολλές από τις βελτιώσεις που έκανα, έπαψα να μοιράζομαι τα πάντα με όλους. Τα δικά μου πλινθ εξελίχθηκαν, και πολλές άλλες μετατροπές προέκυψαν με τον καιρό, κάποιες από τις οποίες δημοσίευσα και κάποιες όχι. Μετά την διαγραφή του πρώτου νήματος από το Audiogon, η νέα εκδοχή, (MkII) σέρνεται στερούμενη ενός μεγάλου μέρους της αρχικής συμμετοχής, ώσπου είδα ότι δεν είχα κάτι άλλο να κερδίσω από εκεί.
Έκτοτε συνεχίζω να εξελίσσω το μηχάνημα, τις κατασκευαστικές μεθόδους μου και τα υλικά μου, και τώρα εστιάζω κυρίως σε ρηβιούερς και δημόσιες επιδείξεις.