Κάλεσμα από ένα αστέρι... [Merrell Fankhauser]

[grio]

- Calling From A Star -

Γυρισμένο το 1978, σε φιλμ 16 χλστ., στον κρατήρα Χαλεακάλα στο νησί Μάουι​

Cowabunga! (κραυγή ενθουσιασμού από έναν σέρφερ)​

Η διάθεση είναι άκρως καλοκαιρινή και το θέμα μας έχει όλα αυτά που τη φτιάχνουν: ήλιο, παραλίες, σερφ, ορχηστρικά κομμάτια, ψυχεδέλεια και βέβαια στο επίκεντρό μας, μια θρυλική φιγούρα του ήχου της δυτικής ακτής.

Ο κιθαρίστας Merrell Fankhauser γεννήθηκε στο Λούισβιλ του Κεντάκι το 1943 και κατέληξε στην Καλιφόρνια για οικογενειακούς λόγους. Ευτυχώς, γιατί στις αρχές του '60 ήταν μεταξύ εκείνων των πρωτοπόρων, των ορχηστρικών κομματιών και της σερφ κουλτούρας. Το γκρουπ του, Impacts, όπως ισχυρίστηκε και τελικά απέδειξε, ήταν οι δημιουργοί του "Wipe Out", μιας από τις μεγαλύτερες επιτυχίες στην ιστορία της σερφ μουσικής.

Μετά την έκρηξη του ροκ εντ ρολ τη δεκαετία του '50 και πριν η βρετανική εισβολή κατακτήσει την Αμερική, η σερφ μουσική ήταν ο πιο φρέσκος και υποσχόμενος ήχος στα ερτζιανά. Ήταν το σερφ που δόξασε την αντήχηση και έφερε την ηλεκτρική κιθάρα στο προσκήνιο.

​

«Ο πατέρας μου άρχισε να μας βάζει από νωρίς στο μυαλό, το όραμα της Καλιφόρνιας και μετά από έναν απ' αυτούς τους κρύους χιονισμένους χειμώνες στο Κεντάκι, μας είπε, 'Μετακομίζουμε στην ηλιόλουστη Καλιφόρνια'. Ήμουν περίπου 12 χρονών όταν μετακινηθήκαμε στο Λέικγουντ, ένα προάστιο του Λος Άντζελες και το αντιμετώπισα σαν περιπέτεια, προσαρμοζόμενος στην καλιφορνέζικη ζωή αρκετά γρήγορα. Δεν έπαθα πολιτισμικό σοκ, αν και πείραζαν λίγο τη νότια προφορά μου!

Ο μπαμπάς ήταν εκπαιδευτής πτήσεων και πιλότος τσάρτερ και ζούσαμε σ' ένα μικρό αεροδρόμιο στην πόλη της νότιας Καλιφόρνιας, Lake Elsinore για περίπου 4 χρόνια ενώ στη συνέχεια μετακινηθήκαμε βόρεια στην πόλη Arroyo Grande στην κεντρική ακτή της Καλιφόρνιας. Εκεί είναι που άρχισε η ερωτική σχέση μου με τον ωκεανό. Ήμουν πάντα καλός κολυμβητής και από το καλοκαίρι του 17ου έτους της ηλικίας μου... ήμουν και πολύ καλός σέρφερ.

Επηρεάστηκα αρχικά από τον πατέρα μου, για να πρωταρχίσω την κιθάρα και αυτός μου έδειξε τις πρώτες συγχορδίες. Στα δεκαεφτά μου, ξεκίνησα να παίζω με την μπάντα μου, τους Impacts, αναμειγνύοντας το ροκ στυλ της δεκαετίας του '50 με τα ορχηστρικά των Fireballs, Champs και Duane Eddy. Εντυπωσιαστήκαμε όλοι όταν οι Ventures παρουσίασαν το 'Walk Don’t Run'. Έγραφα οργανικά κομμάτια και όντας ένας σέρφερ, έδινα στα τραγούδια ανάλογους τίτλους. Υπήρχαν δύο μπάντες στην κεντρική ακτή, εκτός από μας, που έκαναν ορχηστρικά, οι Revels ('Church Key' & 'Comanche') και Sentinals ('Latin'ia'). Πολύ αργότερα ακούσαμε τους Challengers και τον Dick Dale από τη Νότια Καλιφόρνια... και αυτό ήταν! Αργότερα, στη συνέχεια, όταν ο όρος 'ορχηστρικό σερφ' επινοήθηκε, οι μπάντες άρχισαν να ξεπετάγονται σ' όλη την Καλιφόρνια κάνοντας αυτό το συναρπαστικό, οργανικό, με αντήχηση, στυλ της μουσικής. Δεν είχαμε ακούσει για καμιά σερφ μπάντα από την Ανατολική ακτή ή τα Μεσοδυτικά αλλά αργότερα οι Astronauts ήρθαν από το Κολοράντο με το τραγούδι τους 'Baja'.

Ο τρόπος ζωής του σέρφερ ήταν παντού παρών, όχι μόνο στη νότια Καλιφόρνια, αλλά σ' όλη τη διαδρομή από το Σαν Φρανσίσκο μέχρι την ακτή του Μεξικού. Συνηθίζαμε να γελάμε με τους τύπους που ζούσαν στην έρημο, οδηγώντας με τις ιστιοσανίδες πάνω στα αυτοκίνητά τους, που ποτέ όμως δεν σερφάριζαν καθώς ο ωκεανός ήταν 150 μίλια μακριά ή περισσότερο! Μια μέρα, σερφάριζα στην Πίσμο Μπιτς... τα κύματα ήταν μικρά και απλά καθόμουν στη σανίδα μου ονειρευόμενος, όταν ένα μεγάλο κύμα που φτιαχνόταν πίσω μου, με απογείωσε και πέταξε στην αμμουδιά. Όταν συνήλθα, βήχοντας και φτύνοντας την άμμο, ο σαξοφωνίστας των Impacts, στην παραλία γελούσε και φώναζε 'Ha Ha Ha... You sure got Wiped Out!' (σ.σ. ο όρος 'wipe out' αναφέρεται σε πτώση και μάλιστα οδυνηρή, από σανίδα του σερφ), βέβαιος ότι όλα τα όμορφα κορίτσια στην παραλία τον άκουγαν, καθώς με έδειχνε! Ήταν ένα χρόνο πριν, το καλοκαίρι του 1962 που είχα γράψει ένα τραγούδι που ονομαζόταν 'Kick Out' και αποφάσισα να αλλάξω τον τίτλο σε 'Wipe Out!'.

Merrell Fankhauser and The Impacts, 1963 - Από αριστερά προς τα δεξιά, πρώτη σειρά: John Oliver-μπάσο, Merrell Fankhauser-κιθάρα,
Steve Evans-κιθάρα, Joel Rose-σαξόφωνο, πίσω σειρά: Martin Brown-κιθάρα στιλ, Steve Metz-τύμπανα, Jack Metz-φωνητικά​

Ηχογραφήσαμε το άλμπουμ Wipe Out των Impacts τον Σεπτέμβριο του 1962 και τον Νοέμβριο κυκλοφόρησε στην Del Fi Records. Αργότερα, τον Ιανουάριο του 1963 ο παραγωγός, μας κάλεσε πίσω στο στούντιο για να το ηχογραφήσουμε πάλι, για ένα 45άρι σινγκλ. Ο ντράμερ των Challengers, Richard Delvy που συνεργάστηκε με τους Surfaris, ήταν στο σέσιόν μας και άκουσε πολύ προσεκτικά όλες τις ηχογραφήσεις μας. Οι Surfaris ηχογράφησαν επίσης ένα από τα τραγούδια μας, το 'Blue Surf' και με κάποιο τρόπο ο Delvy κατέληξε ιδιοκτήτης των δικαιωμάτων του 'Wipe Out', όταν ο παραγωγός Tony Hilder τον έστειλε στο αυτοκίνητο να φέρει τα συμφωνητικά. Εμείς ποτέ δεν πήραμε ένα δισκογραφικό συμβόλαιο ή οποιαδήποτε δικαιώματα μέχρι το 1994, όταν η Del Fi επαναλειτούργησε. Η δική μου έκδοση, του 'Wipe Out' κυκλοφόρησε σχεδόν εννιά μήνες πριν αυτή των Surfaris. Το τμήμα της ληντ κιθάρας μου, είναι πολύ παρόμοιο, αλλά θάφτηκε στη μείξη και η ακολουθία των συγχορδιών ταιριάζει στην έκδοση των Surfaris. Τυχαίο...;

...Μετά κατέφθασαν οι Beatles και επέφεραν πλήγμα στα τσαρτ, όχι μόνο για το ορχηστρικό σερφ αλλά επίσης για τη φολκ, το ρυθμ εντ μπλουζ και τη Motown, τους επηρέασαν όλους. Γι' αυτό έβλεπες τότε πολλά αμερικάνικα γκρουπ να υιοθετούν βρετανικά στυλ και ονόματα συγκροτημάτων...».

---

Ο Fankhauser επίσης βοήθησε στον καθορισμό της ψυχεδελικής φολκ μουσικής. Το πολυσχιδές μουσικό του ταξίδι σ' όλη τη δεκαετία του '60 και του '70 "γέννησε" τις μπάντες, Merrell And The Exiles, Fapardokly, Merrell And HMS Bounty, MU, Fankhauser/Cassidy Band και οδήγησε σε μια απίστευτη σόλο καριέρα. Οι συμπράξεις και συνεργασίες ήταν διαλεχτές, με τον Jeff Cotton (αργότερα κιθαρίστας της Beefheart & The Magic Band), τον Ed Cassidy (ντράμερ των Spirit) και τον John Cipollina (κιθαρίστα των Quicksilver Messenger Service) για την ηχογράφηση του Doctor Fankhauser. Ο θρυλικός σερφ και καλτ φολκ-ρόκερ, πιστώνεται με πάνω από τριακόσιες κυκλοφορημένες συνθέσεις, καθώς και για το άλμπουμ Fapardokly, θεωρούμενο σαν ένα από τα μεγάλα χαμένα φολκ-ροκ κλασικά της δεκαετίας του '60 που υπήρξε για χρόνια επιθυμητό από τους συλλέκτες και τους αφισιονάδο.

Για τα σχήματά του, μέχρι το τέλος της δεκαετίας του '60, θα αφήσουμε τον ίδιο να μιλήσει παρακάτω, μιας και συνεντεύξεις, κείμενα και σημειώσεις του, υπάρχουν σε ηλεκτρονικά έντυπα, περιοδικά και επανεκδόσεις των άλμπουμ του. Πάντως από τη δεκαετία του '80 ο Μέρελ Φανκχάουσερ αποτέλεσε αντικείμενο έρευνας και μελέτης, κυκλοφόρησαν τότε και οι πρώτες επανεκδόσεις των θρυλικών και σπάνιων δίσκων του, που σπεύσαμε να προμηθευτούμε και να συμβάλουμε έτσι στη διάδοση του θρύλου του, αλλά περισσότερα γι' αυτά αργότερα.

- The Impacts · Wipe Out -

 

[grio]

Εξόριστοι στην έρημο​

Fapardokly - Fapardokly (1967, UIP)

​

Τραγούδια: A1 Lila (M. Fankhauser, D. Aldridge) [στούντιο γκρουπ] - 3:22, A2 The Music Scene [Fapardokly] - 2:35, A3 Sorry For Yourself [Merrell & The Exiles] - 2:00, A4 Glass Chandelier (M. Fankhauser, D. Aldridge) [στούντιο γκρουπ] - 2:05, A5 Tomorrow's Girl [Merrell & The Exiles] - 2:27, A6 Suzie Cryin' [Merrell & The Exiles] - 2:22, B1 Mr. Clock (M. Fankhauser, D. Aldridge) [στούντιο γκρουπ] - 2:26, B2 Gone To Pot (M. Fankhauser) [Fapardokly] - 2:00, B3 No Retreat [Fapardokly] - 1:53, B4 Too Many Heartbreaks [Merrell & The Exiles] - 2:24, B5 When I Get Home (M. Fankhauser, L. Willey) [Merrell & The Exiles] - 2:43, B6 Super Market (M. Fankhauser, D. Aldridge) [στούντιο γκρουπ] - 2:08
--- Πρόσθετα κομμάτια (1995, Sundazed Music)
13 The War - 2:33, 14 Yes I Love You - 2:40, 15 Run Baby Run - 2:20
Μουσικοί: Merrell Fankhauser (κύρια φωνητικά, κιθάρα σε όλα, σύνθεση σε όλα εκτός όπου αναφέρεται διαφορετικά), Bill Dodd (A2, B2-B3, 13), Jeff Cotton (A3, A6, B4), Mark Thompson (A5, B5) (κιθάρα, υποστηρικτικά φωνητικά), Larry Willey (A5, B5, 15), Jim Furguson (A3, A6, B4), Jody Cobb (A1, A4, B1, B6, 14), John Oliver (A2, B2-B3, 13) (μπάσο, υποστηρικτικά φωνητικά), Dick Lee (A2, B2-B3, 13), John Parr ή John French (A1, A4, B1, B6, 14), Greg Hampton (A3, A6, B4, 15), Randy Wimer (A5, B5) (τύμπανα), John Day (A3, A6), Mark Thompson (A5, B1, B5, 14) (όργανο), Bruce Ulch (A6, B6) (τρομπέτα), Don Aldridge (A1, A4, B1, 14), Gary Lotspeich (A1, A4, B1) (υποστηρικτικά φωνητικά)
Παραγωγή: Glen MacArthur, Jim Hilton, Dan Boller ( ; )

Το B4 ηχογραφήθηκε τον Ιανουάριο του 1964 στην Glenn Records, στο Πάλμντεϊλ
Τα A3, A6 ηχογραφήθηκαν το 1965 στην Glenn Records
Τα A1, A4, B1, B6 ηχογραφήθηκαν το 1966 στο στούντιο Gary Paxton, στο Χόλιγουντ
Το A2 ηχογραφήθηκε το 1967 στο Gold Star του Χόλιγουντ
Τα A5, B5 ηχογραφήθηκαν το 1967 στο στούντιο Audio Arts του Χόλιγουντ
Τα B2, B3 ηχογραφήθηκαν το 1967 στην Glenn Records

​

Η αγάπη έχει κάνει για κάποιους δυνατή την επιδίωξη των ονείρων
Το Ινδιάνικο Πουλί της Αγάπης έχει ευλογήσει τους Fapardokly
Εκείνοι που ακούν θα είναι επίσης ευλογημένοι​

«Η ιστορία του Fapardokly πηγαίνει πίσω στο τέλος του 1963, όταν εγκατέλειψα τη σερφ μπάντα Impacts στο Pismo Beach και μετακόμισα στην, μεγάλου υψομέτρου, περιοχή της ερήμου του Λάνκαστερ, της Καλιφόρνια. Εκεί γνώρισα έναν νεαρό δεκατετράχρονο κιθαρίστα που ονομαζόταν Jeff Cotton (1949) και μαζί με τον Jim Furguson στο μπάσο και τον Greg Hampton στα τύμπανα σχηματίσαμε τους Merrell and The Exiles. Παίζαμε στην περιοχή Antelope Valley και στις αρχές του 1964, μας ανακάλυψε η Glenn Records, μια μικρή ετικέτα στην κοντινή πόλη της ερήμου, Palmdale και ξεκινήσαμε ηχογραφήσεις στο μικρό στούντιο του MacArthur Glenn. Στο πρώτο μας σέσιον ηχογραφήσαμε ένα από τα πρώτα κομμάτια με φωνητικά που είχα γράψει πίσω το 1961, το 'Too Many Heartbreaks' και ένα νέο τραγούδι το 'Please Be Mine'. Λανσαρίστηκε σαν το πρώτο μας σινγκλ στην ετικέτα Glenn και μεταδόθηκε ραδιοφωνικά στην Antelope Valley και στο L.A. από τον τοπικό σταθμό KUTY, φθάνοντας το #9 τον Απρίλιο του 1964.

Merrell Fankhauser and The Exiles, 1964 - Από αριστερά προς τα δεξιά: Greg Hampton, Dan Stevens, Jim Furguson (όρθιος), Merrell Fankhauser (γονατιστός) και Jeff Cotton / Merrell Fankhauser, 1965​

Στη συνέχεια, ο Glenn κυκλοφόρησε και άλλα σινγκλ, το 'Send Me Your Love' με το 'Don't Call On Me' στη δεύτερη πλευρά το 1965, το 'Sorry For Yourself' με το 'I Saw Susie Cryin' το 1966 και το 'Tomorrow's Girl' με το 'When I Get Home' το 1967. Αυτό ήταν το σινγκλ με τις καλύτερες πωλήσεις μας, αναμεταδόθηκε εθνικά και παίχτηκε ακόμη στο American Bandstand του Dick Clark. Η σύνθεση μελών των Exiles είχε ήδη αλλάξει εκείνη την εποχή και αυτή ήταν η τελευταία ηχογράφησή τους. Από το 1964 μέχρι το 1967 οι Exiles και διάφοροι στούντιο μουσικοί ηχογράφησαν αρκετό υλικό, για περισσότερο από δύο άλμπουμ, ακόμη και σε στούντιο του Λος Άντζελες που κατέληξε όλο στα ράφια της Glenn Records στο Palmdale. Η Glenn Records είχε περίπου 50 ραδιοφωνικές επαφές σ' ολόκληρη τη χώρα και μόνο ένα μικρό διανομέα στο L.A. Χωρίς προϋπολογισμό για την προώθηση, τα σινγκλ πήραν περιορισμένη ραδιοφωνική μετάδοση και πώλησαν μερικές χιλιάδες αντίτυπα και στη συνέχεια εξαφανίζονταν.

Γύρω στον Μάιο του 1967 μετακόμισα πίσω στην κεντρική ακτή της Καλιφόρνιας, σχημάτισα τους Fapardokly και ξεκινήσαμε να παίζουμε στο νάιτκλαμπ Cove στο Pismo Beach. Περίπου δύο μήνες αργότερα η Glenn Records τηλεφώνησε και είπε ότι θα ήθελε να βγάλει ένα άλμπουμ με κάποια τραγούδια από το ράφι και μερικά νέα. Έτσι ταξιδέψαμε στο στούντιο του Glenn στο Palmdale και ηχογραφήσαμε αρκετά τραγούδια. Ακόμη κατεβήκαμε στα στούντιο Gold Star στο Χόλιγουντ όπου ηχογραφήσαμε ένα τραγούδι και το παραδώσαμε στον Glenn, λέγοντάς του ότι η μπάντα τώρα ονομαζόταν 'Fapardokly'. Ήταν στην κορύφωση της ψυχεδελικής σκηνής, όταν αποφάσισα ότι χρειαζόμασταν ένα περισσότερο 'αντισυμβατικό' όνομα μπάντας, έτσι εγκατέλειψα το 'Merrell and The Exiles', κάθισα μ' ένα στυλό και πήρα τα πρώτα γράμματα του επωνύμου των τρεχόντων μελών της μπάντας, FA- Fankhauser, PAR- Parrish (σ.σ. προσωρινός μπασίστας, αντικαταστάθηκε από τον John Oliver), DO- Dodd, KLY- Dick Lee και προέκυψε το 'Fapardokly'!

η φωτο με τις περούκες και τα ριχτάρια, χρησιμοποιήθηκε στο οπισθόφυλλο / πορτρέτο του Merrell Fankhauser, μια εναλλακτική ιδέα εξωφύλλου για το Fapardokly, σχεδιασμένο από τον Mike French​

Ο Glenn επέλεξε τυχαία από τα αρχεία τους, μια ντουζίνα τραγούδια από διαφορετικές χρονικές περιόδους και κυκλοφόρησε το άλμπουμ Fapardokly, στη θυγατρική ετικέτα UIP Records, στα τέλη του 1967. Μπέρδεμα υπήρξε στα τραγούδια που δεν ήταν σε χρονολογική σειρά - ανακάτεμα νέων και παλιών χωρίς να αναφέρεται ποιος έπαιξε σε κάθε κομμάτι. Απλώς υπήρχε μια λίστα με μουσικούς που συνέβαλαν στο άλμπουμ. Υπήρχαν πράγματι μόνο τρία τραγούδια στο άλμπουμ Fapardokly από το συγκρότημα Fapardokly, τέσσερα τραγούδια από το στούντιο γκρουπ, που ποτέ δεν κυκλοφόρησαν κάτω από οποιοδήποτε όνομα συγκροτήματος και πέντε τραγούδια από τους Merrell and The Exiles. Τα υπόλοιπα τραγούδια των Merrell and The Exiles που έμειναν στα ράφια της Glenn Records είδαν τελικά το φως της ημέρας στις αρχές της δεκαετίας του ενενήντα σε δύο, περιορισμένης έκδοσης, LP και CD (σ.σ. Merrell and The Exiles - 'The Early Years'/'Wild In The Desert').

Κανείς δεν θα φανταζόταν ποτέ, ότι το άλμπουμ Fapardokly θα κατέληγε να είναι μια από τις πιο πολύτιμες και περιζήτητες ιστορικές ηχογραφήσεις της δεκαετίας του 1960!»

---

Το άλμπουμ, περισσότερο ένα συνονθύλευμα, συναρπάζει με τον συνδυασμό των διαφορετικών στυλ του, από το μπιτ των αρχών του '60 μέχρι τη σοφτ ψυχεδέλεια και το φολκ-ροκ, με τον Merrell Fankhauser σαν το μόνο κοινό στοιχείο που συνδέει όλα τα κομμάτια, από το 1964 μέχρι το 1967. Εδώ συνυπάρχουν, η αθωότητα του πρώιμου υλικού των Exiles, με την ψυχεδελική γοητεία των κομματιών των Aldridge, Fankhauser & Lotspeich και τα πιο νέα σκληρά ροκ τραγούδια, χωρίς το αποτέλεσμα να χαρακτηρίζεται άνισο.

Το "Lila", ένα εξαιρετικό φολκ-ροκ κομμάτι, το "Music Scene", επηρεασμένο από τον Ντύλαν που εξηγούσε τις απογοητεύσεις από τη μουσική βιομηχανία, η ηλιόλουστη ποπ του "Sorry For Your Self" και το παράξενο "Glass Chandelier", το τύπου-Ζόμπις χιτ "Tomorrow's Girl" και το πιασάρικο "Suzie Cryin'". H αρμονική, ρυθμική παραδοξότητα του "Mr. Clock" και το αδελφικό οργανικό του "Eight Miles High", καταπληκτικό ράγκα-ροκ "Gone To Pot", το ταξιδιάρικο, φορτωμένο με αντήχηση "No Retreat" και στον αντίποδα το "Too Many Heartbreaks", που φλερτάρει τον Μπάντι Χόλι, το καλοδιάθετο "When I Get Home" και το "Super Market" μια κορυφαία στιγμή, που έκλεινε το άλμπουμ, με την όμορφη δωδεκάχορδη ακουστική κιθάρα, τους ψυχεδελικούς στίχους και τη δραστήρια τρομπέτα.

Το αρχικό άλμπουμ βινυλίου είναι εξαιρετικά συλλεκτικό (τυπώθηκαν μόνο 1.000 αντίτυπα) και ένα ορίτζιναλ σφραγισμένο αντίγραφο πωλείται σήμερα αρκετά πάνω από 500 δολάρια!

 

[grio]

Χαμένοι στην πόλη​

Merrell Fankhauser And (His Trusty) H.M.S. Bounty! - Things! (Νοέμβριος 1968, Shamley)

​

Τραγούδια: A1 Things (Goin' Round In My Mind) - 2:23, A2 Girl (I'm Waiting For You) - 2:18, A3 What Does She See In You - 2:20, A4 Lost In The City - 2:03, A5 Your Painted Lives - 2:08, A6 Drivin' Sideways (On A One Way Street) - 2:19, B1 In A Minute Not Too Soon - 1:50, B2 A Visit With Ashiya - 3:28, B3 The Big Gray Sky - 2:12, B4 Rich Man's Fable - 2:20, B5 Ice Cube Island - 3:17, B6 Madame Silky - 2:20
--- Πρόσθετα κομμάτια (1997, Sundazed Music)
13 I'm Flying Home - 2:47, 14 Everybody's Talkin' (Fred Neil) - 2:43, 15 Tampa Run - 2:43
Μουσικοί: Merrell Fankhauser (κύρια φωνητικά, κιθάρα & σιτάρ, σύνθεση, στίχοι), Bill Dodd (ληντ κιθάρα, όργανο & φωνητικά), Jack Jordan (μπάσο), Larry Meyers (τύμπανα, τάμπλα)
Παραγωγή / Μηχανικός: Norman Malkin, Jack Hoffman & Glen MacArthur / Jim Hilton

Ηχογραφήθηκε στο στούντιο Gold Star, Χόλιγουντ

​

«Το γκρουπ, HMS Bounty, σχηματίστηκε στο τελευταίο διάστημα του 1967, όταν μετακόμισα από την έρημο πίσω στην κεντρική ακτή της Καλιφόρνιας. Με τη διάλυση των Exiles και με τα σέσιον των Fapardokly παρελθόν, ήθελα να σχηματίσω ένα νέο γκρουπ και να ηχογραφήσω κάποια νέα τραγούδια που είχα γράψει. Έπαιζα στο τοπικό κλαμπ The Cove στο Pismo Beach όπου διάφοροι παίχτες πηγαινοέρχονταν κατά τη διάρκεια των επόμενων δέκα μηνών. Ο Bill Dodd, ένας μουσικός με τον οποίο είχα παίξει το 1960, με πλαισίωσε στο Cove. Μαζί αρχίσαμε να ψάχνουμε για μπασίστα και ντράμερ για να ολοκληρωθεί η σύνθεση της μπάντας. Καταλήξαμε στους Jack Jordan (γνωστός και ως Jack Metz) στο μπάσο και Larry Meyers στα τύμπανα. Προβάροντας αδιάκοπα τελειοποιήσαμε τον ήχο μας, ενώ σχεδιάζαμε την κίνησή μας στο Χόλιγουντ, ελπίζοντας να πετύχουμε ένα δισκογραφικό συμβόλαιο.

Μόλις βρεθήκαμε στο Χόλιγουντ, οι HMS Bounty ξεκίνησαν να εμφανίζονται σε κάθε ευκαιρία, ανοίγοντας για τους Canned Heat, Electric Flag, CTA (Chicago) και άλλους. Ζούσα στα προάστια του L.A. στο Woodland Hills και ο Captain Beefheart είχε μετακομίσει εκεί από το Lancaster. Περιστασιακά τζαμάραμε μαζί του και με την μπάντα του, που περιλάμβανε δύο παλιά μέλη των Exiles (σ.σ. Jeff Cotton, John French). Διασκεδάζαμε πολύ παίζοντας σε συναυλίες στην περιοχή του L.A. με τα εντυπωσιακά ψυχεδελικά λάιτ σόου. Είχα επίσης και μια ημερήσια δουλειά, γράψιμο τραγουδιών σε μια εκδοτική εταιρεία για 75 δολάρια την εβδομάδα και το γραφείο μου ήταν δίπλα σ' έναν άλλο νεαρό, εμπνευσμένο συνθέτη, που ονομαζόταν Harry Nilsson. Ευτυχώς, οι παραγωγοί και ενορχηστρωτές που είχαν γραφεία στο ίδιο κτίριο βρήκαν τα τραγούδια μου ενδιαφέροντα και αποφάσισαν να κόψουν ένα ντέμο για το γκρουπ μας. Γρήγορα κλείστηκαν τα Gold Star Studios (όπου πολλά από τα χιτ των ημερών είχαν ηχογραφηθεί) και οι HMS Bounty παρέδωσαν τα τρία πρώτα τους κομμάτια!

Οι παραγωγοί των σέσιον ηχογράφησης, Norm Malkin και Jack Hoffman, αγόρασαν τα κομμάτια, με εκδήλωση ενδιαφέροντος από διάφορες ετικέτες. Σύντομα ηχογραφήθηκε ένα πλήρες άλμπουμ και πραγματοποιήθηκε συμφωνία με τη Shamley Records. Ο δίσκος που αρχικά εκδόθηκε το 1968, επαινέθηκε από τους κριτικούς, αποκαλώντας τον ένα 'μείγμα από Byrds, Buffalo Springfield και Spirit με μια στάλα από Cream'! Αυτό το άλμπουμ και το πρώτο σινγκλ μπήκαν στο τοπ 10 πολλών τοπικών τσαρτ σε όλη τη χώρα.

Mε τη φορά του ρολογιού από τα αριστερά: Jack Jordan, Bill Dodd, Larry Meyers, Merrell Fankhauser​

Εκείνη την περίοδο, στη Uni Records (τότε διανομέας της Shamley), υπέγραψε ο Neil Diamond καθώς και ο Elton John. Φυσικά, αυτό είχε ως αποτέλεσμα την απώλεια της εστίασης και προώθησης στο άλμπουμ μας, που από τα τσαρτ έπεσε στην αφάνεια. Πείσαμε τους παραγωγούς μας, να μας δώσουν μια ακόμη ευκαιρία, κάνοντας ένα χιτ σινγκλ. Ηχογραφήθηκε το πρωτότυπό μου τραγούδι, 'I'm Flyin' Home', που τελικά θεωρήθηκε αντιεμπορικό από τους παραγωγούς. Προς μεγάλη απογοήτευση του γκρουπ, οι Norm και Jack ήθελαν να με πάρουν στο στούντιο για να ηχογραφήσω ένα σόλο σινγκλ, αυτή τη φορά με στούντιο μουσικούς, όχι με τους HMS Bounty. Οι σεσιονάδες, εκείνες τις ημερομηνίες, περιλάμβαναν τους Jim Gordon στα τύμπανα, Carol Kaye στο μπάσο, Larry Knechtel στο πιάνο και Al Casey στη ρυθμική κιθάρα. Τα κομμάτια που ηχογραφήθηκαν ήταν το πρωτότυπό μου, 'Tampa Run' και ένα νέο τραγούδι του συνθέτη Fred Neil με τίτλο 'Everybody's Talkin'' που σύντομα κυκλοφόρησε ως σινγκλ, αλλά χωρίς δράση στα τσαρτ. Τελικά, στην πραγματικότητα, ήταν η αποτυχία ενός χιτ που μέτρησε, απαιτώντας το τίμημά της και όλοι εκτός από εμένα αποφάσισαν να αφήσουν τις μουσικές επιχειρήσεις και να επιστρέψουν στη ζωή της μικρής πόλης στην κεντρική ακτή.

Το άλμπουμ HMS Bounty συνεχίζει να στέκεται ως ένα από τα σπάνια, χαμένα ψυχεδελικά πετράδια των τελών της δεκαετίας του '60».

---

Το όνομα του γκρουπ στο αιρετικό εξώφυλλο, υπαγορευμένο από το μάρκετινγκ της εποχής, πλοίο της Αυτής Μεγαλειότητος Μπάουντι, χρωματισμένο με τη Γιούνιον Τζακ, κλείνει το μάτι στην Βρετανική εισβολή για ευνόητους λόγους. Αυτό το άλμπουμ έχει διαφορετική διάθεση από το Fapardokly, ένα μελωδικό αμάλγαμα φολκ και άσιντ ροκ, γεμάτο περάσματα, αρμονίες και ηχητικά εφέ. Κομμάτια αντιπροσωπευτικά ήταν το μπιφχαρτικό "Lost In The City" και το "Drivin' Sideways (On A One Way Street)" με τον τραγουδιστή να εξιστορεί ένα κακό ταξίδι. Το μυστικιστικό "A Visit With Ashiya", είναι ίσως από τα πιο ψυχεδελικά κομμάτια του Fankhauser, πλημμυρισμένο με φτιαγμένα φωνητικά και σιτάρ, ένα δολοφονικό ράγκα ροκ που κλείνει μέσα στην παραμόρφωση.

Το Things έχει και μερικά ευχάριστα, μελωδικά φολκ-ροκ κομμάτια που παραπέμπουν σε παλαιότερες εποχές, μ' ένα από αυτά, το ευδαιμονικό και αιθέριο "Ice Cube Island". Άλλα τραγούδια όπως το γραμμένο για μια ντροπαλή γκρούπι, "Madame Silky", "What Does He See In You" και "Rich Man’s Fable" χαρακτηρίζονται από ιδιαίτερα φωνητικά και υγρές φαζ κιθάρες. Από τα καλύτερα του άλμπουμ, το απίστευτο "Your Painted Lives", ένα πρώιμο ψυχεδελικό κάντρι, που ξεφυσάει με αντηχούμενα φωνητικά και σκληρά φαζ κιθαριστικά ριφ. Ένας σπουδαίος αμερικάνικος αντεργκράουντ ροκ δίσκος.

Εδώ αξίζει να αναφερθούμε στον Bill Dodd που διαδραμάτισε σημαντικότατο ρόλο και στα δύο πρώτα άλμπουμ του Μέρελ και πάντα παραγνωριζόταν σε σχέση με την πιο προβεβλημένη παρουσία του Jeff Cotton, λόγω και της μετέπειτα σχέσης του με την Μαγική μπάντα του Καπετάνιου. Η κιθαριστική δουλειά, λοιπόν, του Dodd ήταν υπέροχη, πειραματιζόμενος συνεχώς με τη φόρμα και την υφή. Βασικός συντελεστής του ήχου των Fapardokly και HMS Bounty. Όσο για τη συνέχεια, λοιπόν, ο μεγάλος Φανκχάουσερ το 1969 πια, μαζί με τους Jeff Cotton, Larry Willey και Randy Wimer σχηματίζουν την μπάντα MU, αλλά αυτή είναι μια άλλη, μεγάλη και τελείως διαφορετική ιστορία που θα την πούμε κάποια άλλη φορά...

Το Things επανεκδόθηκε το 1985 από τη θυγατρική της Cherry Red, Time Stood Still και στην Ελλάδα, το τύπωσε η Fabelsound και διένειμε η Music-box. To Fapardokly, το αγοράσαμε την ίδια εποχή σαν αγγλική εισαγωγή, στην ετικέτα 5 Hours Back. Τα εξώφυλλα των επανεκδόσεων ήταν εντελώς διαφορετικά από των αρχικών, όπου στο αβανταδόρικο του Things ξεφύτρωναν μανιτάρια μέσα από ένα κεφάλι, ενώ στο Fapardokly, μια ξανθιά στα λευκά περιβαλλόταν από περίεργα πολύχρωμα βιτρό. Για τα αυθεντικά, ούτε συζήτηση λόγω των εξωφρενικών τιμών τους, που αργότερα βέβαια, στα '90ς με τις επανεκδόσεις των φροντισμένων CD της Sundazed, κάπως εκλογικεύτηκαν.

​

Στον Αιμίλιο, που με τις εκπομπές της Απαγορευμένης Ζώνης του, στο Κανάλι 15, μας ταξίδευε κάποιες βραδιές, στις αρχές των '90ς!

(***** και για τα δύο, πηγές: εξώφυλλα, σημειώσεις επανεκδόσεων της Sundazed, Merrell Fankhauser)

 

[grio]

- Fapardokly · Tomorrow's Girl -

- Merrell Fankhauser & H.M.S. Bounty · Drivin' Sideways (On a One Way Street) -

 

[grio]

- MU / Merrell Fankhauser - πλήρες βίντεο προώθησης με ζωντανά πλάνα

 

[grio]

Χαμένη Ήπειρος​

Mu - Mu (Δεκέμβριος 1971, RTV Records)

​

Τραγούδια: A1 Ain't No Blues (Cotton) - 4:03, A2 Ballad Of Brother Lew (Fankhauser) - 4:30, A3 Blue Form (Cotton, Fankhauser) - 4:03, A4 Interlude (Cotton) - 1:56, A5 Nobody Wants To Shine (Cotton, Fankhauser) - 4:08, B1 Eternal Thirst (Cotton, Fankhauser) - 9:34, B2 Too Naked For Demetrius (Cotton) - 2:32, B3 Mumbella Baye Tu La (Cotton, Fankhauser) - 3:19, B4 The Clouds Went That Way (Fankhauser) - 3:16
Μουσικοί: Merrell Fankhauser (φωνητικά, ακουστική και ηλεκτρική κιθάρα, κρουστά), Jeff Cotton (φωνητικά, ηλεκτρική κιθάρα, μπάσο κλαρινέτο), Larry Willey (φωνητικά, μπάσο, κρουστά), Randy Wimer (φωνητικά, ντραμς, κρουστά)
Ζωγραφική εμπροσθόφυλλου: Catherine Andrews
Παραγωγή / Μηχανικοί: Mu, Philip J. Meldman (διευθυντής) / John Golden

Ηχογραφήθηκε τον Φεβρουάριο του 1971, στο Wally Heider Studio B, Λος Άντζελες, Καλιφόρνια

η βρετανική έκδοση του 1974, στην United Artists​

Ο Merrell Fankhauser συνδέθηκε ξανά με έναν πρώην μουσικό συνεργάτη, έχοντας ανανεώσει τη γνωριμία τους, τους προηγούμενους μήνες. «Στις αρχές του 1969 επισκεπτόμουν τον Jeff Cotton και τον Don Van Vliet καθώς ζούσαν σ' ένα φαράγγι πάνω από μένα, στην προαστιακή περιοχή Woodland Hills. Πήγαινα και τζαμάριζα με τον Captain Beefheart καμιά φορά. Σε μια από αυτές τις επισκέψεις, ο Jeff Cotton μου είπε ότι θα ήθελε να φύγει από τον Beefheart και να επανενωθεί μαζί μου».

«Παρόλο που το Trout Mask είχε ολοκληρωθεί επιτυχώς, η πίεση υπήρχε ακόμα.», λέει ο ντόπιος της ερήμου Μοχάβε, Jeff Cotton σε μια πρόσφατη συνέντευξή του. «Επιστρέψαμε, λοιπόν, στις πρόβες ως συνήθως, και αυτή τη μέρα, όλα φαινομενικά πήγαιναν μια χαρά. Αλλά μετά, ο Ντον ρίχνει ένα σκοτεινό βλέμμα στον προσωρινό ντράμερ (σ.σ. Jeff Burchell ; ) και ήξερα ότι υπήρχε πρόβλημα. Έτσι, ο τύπος σηκώνεται από το κάθισμα της ντραμς του και ερχόμενος σε μένα, με κλοτσάει με τις καουμπόικες μπότες του στο στήθος, ρίχνοντας με κάτω, και τελικά με στέλνει στο Γενικό Νοσοκομείο της Κομητείας του L.A. με τρυπημένο πνεύμονα και ραγισμένη πλευρά. Την επόμενη μέρα ήρθε ο πατέρας μου από το Λάνκαστερ της Καλιφόρνια και επέστρεψα στην έρημο. Και αυτό ήταν το τέλος του κεφαλαίου [της Magic Band] των δυόμισι περίπου χρόνων.»

«Τελικά μετακόμισε στο σπίτι μου, μαζί μου», εξιστορεί ο Merrell, «με τον ντράμερ Randy Wimer και έναν άλλο πρώην Exile, τον μπασίστα Larry Willey». Έτσι ξεκίνησε η περίεργη ιστορία των MU. «Η νέα μπάντα είχε πολλές αλλαγές ονομάτων μέχρι που βρεθήκαμε μπροστά σε μια έκδοση του βιβλίου The Lost Continent Of Mu/η χαμένη ήπειρος της Μου, του James Churchward, του 1930. Με έκπληξη διαπιστώσαμε ότι ορισμένες από τις πεποιθήσεις των αρχαίων ανθρώπων της Mu, όπως η χορτοφαγία, ταίριαζαν με τις δικές μας. Αποφασίσαμε ότι είχαμε πολλά κοινά με τον λαό της Mu, οπότε δώσαμε το όνομά της στη νέα μας μπάντα. Το βιβλίο του Churchwood άσκησε μεγάλη επιρροή, κεντρίζοντας το ενδιαφέρον μας για άλλους αρχαίους πολιτισμούς και θρησκείες. Μάθαμε, για παράδειγμα, ότι κάποιες Βορειοαμερικάνικες Ινδιάνικες φυλές ισχυρίστηκαν ότι προέρχονταν από μια βυθισμένη πλέον ήπειρο στον Ειρηνικό Ωκεανό...»

«Ο Jeff Cotton και εγώ συνεχίσαμε να γράφουμε καταπληκτική μουσική, όταν μας ανακάλυψαν ο παραγωγός Phil Meldman και ο μάνατζερ Marty Gabler σε μια από τις αναβαθμισμένες συναυλίες μας στο Century Plaza LA Ballroom. Ο Phil έβαλε τα χρήματα για να ηχογραφήσει το πρώτο μας άλμπουμ, στα Wally Heider Studios στο Χόλιγουντ, και κάναμε μια συμφωνία με την ετικέτα Era/RTV Records του Μπέβερλι Χιλς, η οποία είχε κυκλοφορήσει έναν πρώιμο δίσκο των Beach Boys και άλλους. Το άλμπουμ έγινε αμέσως επιτυχία στους FM ραδιοφωνικούς σταθμούς που ήταν ο νέος χιπ ήχος. Συναντήσαμε την Audrey Franklyn, η οποία είχε προωθήσει τους Lovin' Spoonful και την πρώτη συναυλία των Rolling Stones στο The Hollywood Bowl. Προώθησε επίσης για χρόνια την τραγουδίστρια της τζαζ, Ella Fitzgerald, και της άρεσε αυτό που αποκαλούσε «νέο είδος μουσικής». Ξεκίνησε μια εκτενή καμπάνια προώθησης στο ραδιόφωνο, τον τύπο και την τηλεόραση. Σύντομα ήμασταν γνωστοί ως η πιο χιπ νέα μπάντα στο Λος Άντζελες και παραβρεθήκαμε στην τηλεοπτική εκπομπή Head Shop του Elliot Mintz έξι φορές. Ο Έλιοτ λάτρευε τους MU, αργότερα συνέχισε να εργάζεται για τον Τζον Λένον και τη Γιόκο Όνο. Δεν ξέρω πραγματικά πόσα αντίτυπα έγιναν στο πρώτο άλμπουμ των MU στην RTV, αλλά ξέρω ότι τα αρχικά ήταν περίπου 3.500».

 

[grio]

​

 

[grio]

Αιώνια Δίψα​

Το άλμπουμ ηχογραφήθηκε στις αρχές του 1971 και κυκλοφόρησε τον Δεκέμβριο της ίδιας χρονιάς, ενώ απέκτησε και μια κανονική βρετανική έκδοση τρία χρόνια αργότερα μέσω της United Artists, η οποία μετονόμασε το σετ σε Lemurian Music. Το LP διαφέρει πολύ από τον υπόλοιπο κατάλογο του Fankhauser, με τον Cotton να παραδίδει εξαιρετικό παίξιμο στη σλάιντ κιθάρα, αλλά και στο μπάσο κλαρινέτο, και να συμβάλλει σε μεγάλο βαθμό στη σύνθεση τραγουδιών. Το άλμπουμ περιλαμβάνει μια στροφή προς το μπλουζ-ροκ και τα μεγαλύτερα κομμάτια.

Το εναρκτήριο του άλμπουμ "Ain't No Blues", ένα 'σπασμωδικό' μπλουζ κομμάτι α λα Μπίφχαρτ, έχει το μπάσο του Willey να ανθεί και μια βαλτώδη ροκ ληντ γραμμή μαζί με ένα υπέροχο σλάιντ σόλο. Το ατμοσφαιρικό "Ballad Of Brother Lew", έχει ονειρικά φωνητικά που συμπληρώνονται με περισσότερη ροκ κιθάρα, και σλάιντ τελείωμα. Το "Blue Form" που ακολουθεί, συνεχίζει το κλίμα της αιθέριας ψυχεδέλειας με τις φωνητικές αρμονίες και το τζαζ σαξόφωνο.

Πάντως ο δίσκος είναι δύσκολο να κατηγοριοποιηθεί, αφού είναι συνολικά μια εξαιρετικά ποικίλη προσπάθεια, που βγάζει το καπέλο της στη φολκ και στο αρτ-ροκ, ακόμα και όταν επιλέγει σαν θέμα ένα ηλιοβασίλεμα στη Δυτική Ακτή ή κάποιο πνευστό να κλαίει στο σούρουπο. Τα τυπικά μπλουζ-μέτρα θα επεκταθούν ξαφνικά σε παράξενες χρονικές υπογραφές χωρίς καθόλου να υποχωρούν μελωδία ή φράσεις, μια απόδειξη της ικανότητας του Cotton, και ζωντανό τεκμήριο ότι ένας τέτοιος φανταστικός συνδυασμός στοιχείων και μίξης ειδών δεν εμφανίζεται πολύ συχνά.

Αυτό φαίνεται καλύτερα σε κομμάτια όπως το "Nobody Wants To Shine", με έναν μοναδικό ρυθμό που αναμειγνύει τράιμπαλ, φολκ, μπλουζ-ροκ και τζαζ, και στο αριστούργημα του άλμπουμ, την εννιάμισι λεπτών με τζαζ απόχρωση, μυστικιστική/φυλετική σουίτα "Eternal Thirst", ένα κυκλοθυμικό κομμάτι με σλάιντ εισαγωγή και ένα διάλειμμα κρουστών που το μεταμορφώνει σε κάτι σαν αφρο-ποπ, ωθώντας το άλμπουμ στη σφαίρα του υπνωτικού. Το "Too Naked For Demetrius" είναι ένα άλλο ατμοσφαιρικό, τζάζι κομμάτι με χαλαρές πινελιές κιθάρας. Η εξωτική καινοτομία διαποτίζει και το "Mumbella Baye Tu La", με τις αφρικάνικες επιρροές που χρωματίζονται από ψυχεδέλεια και μπλουζ.

Ο Merrell Fankhauser γοητεύτηκε όλο και περισσότερο με τη χαμένη ήπειρο Mu, ηχογραφώντας περισσότερα άλμπουμ βασισμένα στο θέμα της Mu και συνεχίζοντας να παίζει μουσική στα νησιά της Χαβάης. Έγραψε επίσης και μια συναρπαστική αυτοβιογραφία, το Calling From A Star, ένα αναγκαίο ανάγνωσμα για όποιον ενδιαφέρεται για τις μυριάδες δραστηριότητες κάποιου που εμφανίστηκε κατά τη διάρκεια του μουσικού πυρετού-χρυσοθηρίας στην Καλιφόρνια της δεκαετίας του '60 και έζησε για να πει την ιστορία.

(*****, πηγές: εξώφυλλο, wikipedia.org, merrellfankhauser.com, David Wells, Kevin Rathert, It’s Psychedelic Baby! Magazine)

ο Merrell Fankhauser και οι Mu, το 1972, στον τηλεοπτικό σταθμό KHJ TV στο Λος Άντζελες, Καλιφόρνια​

 

[grio]

- MU [Playlist] -

 

[grio]

Μια μέρα στον παράδεισο​

-- Mu - The Last Album (1982, Appaloosa)
Τραγούδια: A1 The Land Of MU - 1:50, A2 Make A Joyful Noise - 2:43, A3 Haleakala - 2:26, A4 Blue Jay Blue - 3:18, A5 Who Will Write This Song - 3:23, A6 Too Naked For Demetrius - 2:31, A7 One More Day - 2:29, B1 On Our Way To Hana - 2:13, B2 You've Been Here Before - 2:55, B3 Waiting For The Sun - 2:40, B4 In MU - 3:02, B5 You And I - 2:47, B6 Drink From The Fountain - 4:40, B7 End Of An Era - 3:07
Μουσικοί: Merrell Fankhauser (φωνητικά, κιθάρα, μπάσο, σύνθεση), Jeff Cotton (φωνητικά, κιθάρα, μπάσο κλαρινέτο, σύνθεση: A2, A3), Randy Wimer (φωνητικά, ντραμς), Jeff Parker (μπάσο), Mary Lee (βιολί)
Παραγωγή / Μηχανικοί: Merrell Fankhauser, Franco Ratti (Appaloosa) / Barry Mayo, Lumpy Sahroian
Ηχογραφήθηκε το 1974 στο νησί Μάουι της Χαβάης, εκτός από το A7 που ηχογραφήθηκε στο Λος Άντζελες το 1972, και μιξαρίστηκε στα E.C.R. Studios, Emerald City, Καλιφόρνια το 1981

-- Merrell Fankhauser - The Maui Album (Φεβρουάριος 1976, Maui Music Recording Co)
Τραγούδια: A1 Lovely Lady, A2 I Saw Your Photograph, A3 We Were All Free, A4 On Our Way To Hana, A5 Make A Joyful Noise, B1 Garden In The Rain, B2 Waterfall, B3 La La Does The Boo Ru, B4 Sail It Over The Ocean, B5 Love Is All There Is, B6 The Source
(οι εκδόσεις των A4 & A5 σε αυτό το LP διαφέρουν από τις εκδόσεις των MU στο Mu)
Μουσικοί: Merrell Fankhauser (φωνητικά, ακουστική και τενόρο κιθάρα, σύνθεση), Mary Lee (δεύτερα φωνητικά, πιάνο, βιολί, μαντολίνο), Jimmy Dillon (ηλεκτρική, σλάιντ και ακουστική κιθάρα), Ollie Ignacio (μπάσο), Bill Berg (ντραμς), Steve Meese (πιάνο)
Παραγωγή / Μηχανικοί: Rick Heiman, Jay Bassin / John Nowland, Bob Edwards
Ηχογραφήθηκε στα MCA, Λος Άντζελες, και His Master's Wheels, Σαν Φρανσίσκο, και μιξαρίστηκε στο The Record Plant, Σαουσαλίτο

-- Merrell Fankhauser And The Maui Band - A Day In Paradise (1985, Source Records)
Τραγούδια: A1 Calling From A Star - 3:13, A2 I Saw Your Photograph - 2:54, A3 On Our Way To Hana - 3:17, A4 Sail It Over The Ocean - 2:57, A5 The Mothership - 4:12, A6 Dharmic Connection - 2:55, A7 Waterfall - 3:24, B1 Jungle Drums - 1:35, B2 La La Does The Boo Ru - 2:00, B3 Some Of Them Escaped It All - 3:33, B4 Money Hungry Woman - 4:32, B5 Daddy's Song - 2:53, B6 Oceans Of Intelligence - 3:56, B7 Calling From A Star (Reprise) - 2:00
Μουσικοί: Merrell Fankhauser (φωνητικά, κιθάρα, σύνθεση), Mary Lee (βιολί), Ben Benay / Art Munson (κιθάρα), Darrel Thatcher (στιλ κιθάρα), Gary Malabar / Art Dougall (ντραμς), Colin Cameron / Lumpy Sahroian (μπάσο), Bill Cuomo (κίμπορντ), Peter Noone (δεύτερα φωνητικά: A1) και τοπικοί μουσικοί
Παραγωγή / Μηχανικοί: Merrell Fankhauser / Joe Klein, Lumpy Sahroian, Merrell Fankhauser
Ηχογραφημένο στο Λος Άντζελες και τη Χαβάη, το άλμπουμ αποδίδεται στους Fankhauser και στη Maui Band, και περιείχε υλικό που είχε ηχογραφηθεί στα μέσα της δεκαετίας του 1970, μετά τη διάλυση των Mu

​

Ξαφνικά, όμως, οι MU απομακρύνθηκαν από τη σκηνή του Λος Άντζελες, αποφασίζοντας το 1973 να μετεγκατασταθούν στο νησί Μάουι, που πιστεύετο ότι ήταν η κορυφή του βουνού της θρυλικής Χαμένης Ηπείρου της Μου. Το μπάσο ανέλαβε ο Jeff Parker, αφού ο Larry Willey δεν ήθελε να πάει μαζί τους. Ζώντας στις ζούγκλες της Χαβάης, ο Merrell και οι συνάδελφοί του μοίρασαν τον χρόνο τους μεταξύ της δημιουργίας μουσικής, του καπνίσματος χόρτου, της παρακολούθησης UFO, της διερεύνησης της ιστορίας και των θρύλων του νησιού και της αναζήτησης της χαμένης ηπείρου. Στη δικιά τους ετικέτα MU Records, που υποστηριζόταν οικονομικά από τη φυτεία μπανάνας και παπάγιας του γκρουπ στο νησί, κυκλοφόρησαν και δύο σινγκλ, τα "One More Day" και "On Our Way To Hana".

Εδώ βρήκαν νέα, φρέσκια πνευματική έμπνευση και στις αρχές του 1974, ηχογράφησαν στο στούντιό τους στη ζούγκλα του Μάουι, με τον πρώην μηχανικό των Quicksilver, Barry Mayo, το υλικό για το άλμπουμ The Last Album, που έμεινε όμως ανέκδοτο μέχρι το 1982, όταν μια ιταλική ετικέτα εξειδικευμένη στα μπλουζ ανακάλυψε τις μάστερ ταινίες και το κυκλοφόρησε για πρώτη φορά. Η μουσική είναι χαλαρή, γαλήνια και μελωδική, με τα κομμάτια να διαθέτουν μια κυκλοθυμική, συχνά πνευματική αίσθηση και συνήθως τη νόστιμη σλάιντ κιθάρα του Cotton. Ιδιαίτερης μνείας είναι το κατάλληλο εναρκτήριο "The Land Of MU", τα πιασάρικα "Make a Joyful Noise" και "On Our Way to Hana", το μόνταλ, γεμάτο υπέροχες, αιωρούμενες αρμονίες "Blue Jay Blue", και το καλοπαιγμένο "End Of An Era". Διαστημικά μπλουζ!

Το 1975, οι MU διαλύθηκαν όταν οι Cotton και Wimer έφυγαν για να σπουδάσουν τη Χριστιανική Διακονία. Λίγο πριν αυτό, σε μια συναυλία στο νησί, ο Merrel γνώρισε τη βιολονίστα Mary Lee, και ηχογράφησε μερικά κομμάτια με την μπάντα. Ο Merrell και η Mary συνέχισαν να φτιάχνουν ένα άλμπουμ που κάποιοι λένε ότι είναι το απόλυτο χίπι όνειρο για ειρήνη και αγάπη, το The Maui Album του 1976. Ο ντράμερ Bill Berg, του Blood On The Tracks του Bob Dylan, δίνει τον ρυθμό σε αυτά τα εκπληκτικά κομμάτια. Η μουσική είναι ενδοσκοπική και πνευματικής φύσεως, αντικατοπτρίζοντας τον διαλογιστικό τρόπο ζωής του καλλιτέχνη, με το βιολί της Mary Lee να εμφανίζεται σε μεγάλο βαθμό μαζί με τις ηλεκτρικές και τις σλάιντ κιθάρες του Jimmy Dillon. Το άλμπουμ περιλαμβάνει επανηχογραφήσεις και νέο υλικό. Το "Lovely Lady" είναι ένα υπέροχο ερωτικό τραγούδι με έγχορδα που προσθέτουν στην ατμόσφαιρα της ακουστικής κιθάρας και των φωνητικών. Τα κεφάτα ριμέικ των "I Saw Your Photograph" και "Make A Joyful Noise" βρίσκουν το βιολί της Lee να προσθέτει υφή. Μια νέα έκδοση του "On Our Way To Hana" αναδεικνύει τη δουλειά στη σλάιντ του Dillon. Τα "Garden In The Rain", "Waterfall", "Sail It Over The Ocean", "Love Is All There Is" και το κλείσιμο του άλμπουμ "The Source", είναι όλα απαλά τραγούδια ελπίδας για το μέλλον. Ο Merrell έζησε στο σπίτι, ιδιοκατασκευής του, στη ζούγκλα του Maui για δεκαπέντε χρόνια, δίπλα σε ένα ελεύθερο ρέμα και έναν καταρράκτη, όπου έγραψε τραγούδια και εξερεύνησε τα ερείπια της προ-Χαβάης στο τροπικό δάσος.

- MU · The Last Album [Playlist] -

- Merrell Fankhauser · The Maui Album (Expanded Edition) [Playlist] -

 

[grio]

Ωκεανοί νοημοσύνης​

​

Το 1977 ο Merrel ταξίδεψε πίσω στο Χόλιγουντ και ηχογράφησε το "Dharmic Connection" με στίχους εμπνευσμένους από τον διαλογισμό με έναν από τους κορυφαίους λάμα από το Θιβέτ που έδωσε στον Merrell το όνομα Lodru Jantso, που μεταφράζεται σε Oceans Of Intelligence. Αυτή η ηχογράφηση είχε ένα αστρικό καστ από μουσικούς στούντιο του L.A., τον ντράμερ Gary Malabar της μπάντας του Steve Miller, τον μάγο του μπάσου Colin Cameron, τον κιμπορντίστα Bill Cuomo και τον κιθαρίστα Art Munson, ο οποίος, παλαιότερα, έπαιζε με τον σερφ κιθαρίστα Dick Dale. Από την ίδια χρονιά είναι και το "Some Of Them Escaped It All" του Merrell, έναν θρήνο για χαμένους φίλους που είχαν πεθάνει ή εξαφανιστεί.

Ο Merrell στο Χόλιγουντ ηχογράφησε και το κλασικό "Calling From A Star" –ακούγεται στο βίντεο που ανοίγει το αφιέρωμά μας–, εμπνευσμένο από τρία UFO που είδε πάνω από τον κρατήρα Haleakala στο Maui. Υπήρχαν τότε πολλές ιστορίες στο Μάουι για χίπηδες και ντόπιους Χαβανέζους που έβλεπαν εξωγήινους επισκέπτες στη ζούγκλα. Η σύνθεση είναι ο Merrell στα φωνητικά και στην κιθάρα, η ιδιοφυΐα του στούντιο, Ben Benay στην κιθάρα, και για άλλη μια φορά ο Colin Cameron στο μπάσο, ο Gary Malabar στα ντραμς, ο Bill Cuomo στα πλήκτρα και ο Peter Noone των Herman's Hermits στη φωνητική υπόκρουση.

Το τραγούδι κυκλοφόρησε σε σινγκλ το 1979 και έγινε επιτυχία, αλλά είχε και μια δεύτερη ζωή όταν ξαναπαίχτηκε στο ραδιόφωνο το 2003 ως φόρος τιμής στους πεσόντες αστροναύτες του Columbia. Ο Merrell έλαβε μάλιστα μια ευχαριστήρια κάρτα από τη NASA και τον Λευκό Οίκο! Και τα τρία κομμάτια κυκλοφόρησαν στο A Day In Paradise του 1985, αλλά και σαν μπόνους κομμάτια στην ψηφιακή μορφή του The Maui Album.

Αλόχα!

- Merrell Fankhauser · Some Of Them Escaped -

- Merrell Fankhauser · Dharmic Connection -

 

[grio]

ο Merrell Fankhauser ποζάρει στο στούντιο (φωτογραφία Charlie Gillett)​

Προσετέθησαν από το #5 και κάτω καταχωρήσεις για τον εκπληκτικό δίσκο των MU και τις επακόλουθες περιπέτειες του Merrell Fankhauser, που είχαν προγραμματιστεί για το καλοκαίρι, αλλά οι συνθήκες το επέτρεψαν μόλις τώρα...

 

[Cicadelic Ranger]

Χαμένοι στην πόλη​

Merrell Fankhauser And (His Trusty) H.M.S. Bounty! - Things! (Νοέμβριος 1968, Shamley)

View attachment 129183​

Τραγούδια: A1 Things (Goin' Round In My Mind) - 2:23, A2 Girl (I'm Waiting For You) - 2:18, A3 What Does She See In You - 2:20, A4 Lost In The City - 2:03, A5 Your Painted Lives - 2:08, A6 Drivin' Sideways (On A One Way Street) - 2:19, B1 In A Minute Not Too Soon - 1:50, B2 A Visit With Ashiya - 3:28, B3 The Big Gray Sky - 2:12, B4 Rich Man's Fable - 2:20, B5 Ice Cube Island - 3:17, B6 Madame Silky - 2:20
--- Πρόσθετα κομμάτια (1997, Sundazed Music)
13 I'm Flying Home - 2:47, 14 Everybody's Talkin' (Fred Neil) - 2:43, 15 Tampa Run - 2:43
Μουσικοί: Merrell Fankhauser (κύρια φωνητικά, κιθάρα & σιτάρ, σύνθεση, στίχοι), Bill Dodd (ληντ κιθάρα, όργανο & φωνητικά), Jack Jordan (μπάσο), Larry Meyers (τύμπανα, τάμπλα)
Παραγωγή / Μηχανικός: Norman Malkin, Jack Hoffman & Glen MacArthur / Jim Hilton

Ηχογραφήθηκε στο στούντιο Gold Star, Χόλιγουντ

View attachment 129186​

«Το γκρουπ, HMS Bounty, σχηματίστηκε στο τελευταίο διάστημα του 1967, όταν μετακόμισα από την έρημο πίσω στην κεντρική ακτή της Καλιφόρνιας. Με τη διάλυση των Exiles και με τα σέσιον των Fapardokly παρελθόν, ήθελα να σχηματίσω ένα νέο γκρουπ και να ηχογραφήσω κάποια νέα τραγούδια που είχα γράψει. Έπαιζα στο τοπικό κλαμπ The Cove στο Pismo Beach όπου διάφοροι παίχτες πηγαινοέρχονταν κατά τη διάρκεια των επόμενων δέκα μηνών. Ο Bill Dodd, ένας μουσικός με τον οποίο είχα παίξει το 1960, με πλαισίωσε στο Cove. Μαζί αρχίσαμε να ψάχνουμε για μπασίστα και ντράμερ για να ολοκληρωθεί η σύνθεση της μπάντας. Καταλήξαμε στους Jack Jordan (γνωστός και ως Jack Metz) στο μπάσο και Larry Meyers στα τύμπανα. Προβάροντας αδιάκοπα τελειοποιήσαμε τον ήχο μας, ενώ σχεδιάζαμε την κίνησή μας στο Χόλιγουντ, ελπίζοντας να πετύχουμε ένα δισκογραφικό συμβόλαιο.

Μόλις βρεθήκαμε στο Χόλιγουντ, οι HMS Bounty ξεκίνησαν να εμφανίζονται σε κάθε ευκαιρία, ανοίγοντας για τους Canned Heat, Electric Flag, CTA (Chicago) και άλλους. Ζούσα στα προάστια του L.A. στο Woodland Hills και ο Captain Beefheart είχε μετακομίσει εκεί από το Lancaster. Περιστασιακά τζαμάραμε μαζί του και με την μπάντα του, που περιλάμβανε δύο παλιά μέλη των Exiles (σ.σ. Jeff Cotton, John French). Διασκεδάζαμε πολύ παίζοντας σε συναυλίες στην περιοχή του L.A. με τα εντυπωσιακά ψυχεδελικά λάιτ σόου. Είχα επίσης και μια ημερήσια δουλειά, γράψιμο τραγουδιών σε μια εκδοτική εταιρεία για 75 δολάρια την εβδομάδα και το γραφείο μου ήταν δίπλα σ' έναν άλλο νεαρό, εμπνευσμένο συνθέτη, που ονομαζόταν Harry Nilsson. Ευτυχώς, οι παραγωγοί και ενορχηστρωτές που είχαν γραφεία στο ίδιο κτίριο βρήκαν τα τραγούδια μου ενδιαφέροντα και αποφάσισαν να κόψουν ένα ντέμο για το γκρουπ μας. Γρήγορα κλείστηκαν τα Gold Star Studios (όπου πολλά από τα χιτ των ημερών είχαν ηχογραφηθεί) και οι HMS Bounty παρέδωσαν τα τρία πρώτα τους κομμάτια!

Οι παραγωγοί των σέσιον ηχογράφησης, Norm Malkin και Jack Hoffman, αγόρασαν τα κομμάτια, με εκδήλωση ενδιαφέροντος από διάφορες ετικέτες. Σύντομα ηχογραφήθηκε ένα πλήρες άλμπουμ και πραγματοποιήθηκε συμφωνία με τη Shamley Records. Ο δίσκος που αρχικά εκδόθηκε το 1968, επαινέθηκε από τους κριτικούς, αποκαλώντας τον ένα 'μείγμα από Byrds, Buffalo Springfield και Spirit με μια στάλα από Cream'! Αυτό το άλμπουμ και το πρώτο σινγκλ μπήκαν στο τοπ 10 πολλών τοπικών τσαρτ σε όλη τη χώρα.

View attachment 129187
Mε τη φορά του ρολογιού από τα αριστερά: Jack Jordan, Bill Dodd, Larry Meyers, Merrell Fankhauser​

Εκείνη την περίοδο, στη Uni Records (τότε διανομέας της Shamley), υπέγραψε ο Neil Diamond καθώς και ο Elton John. Φυσικά, αυτό είχε ως αποτέλεσμα την απώλεια της εστίασης και προώθησης στο άλμπουμ μας, που από τα τσαρτ έπεσε στην αφάνεια. Πείσαμε τους παραγωγούς μας, να μας δώσουν μια ακόμη ευκαιρία, κάνοντας ένα χιτ σινγκλ. Ηχογραφήθηκε το πρωτότυπό μου τραγούδι, 'I'm Flyin' Home', που τελικά θεωρήθηκε αντιεμπορικό από τους παραγωγούς. Προς μεγάλη απογοήτευση του γκρουπ, οι Norm και Jack ήθελαν να με πάρουν στο στούντιο για να ηχογραφήσω ένα σόλο σινγκλ, αυτή τη φορά με στούντιο μουσικούς, όχι με τους HMS Bounty. Οι σεσιονάδες, εκείνες τις ημερομηνίες, περιλάμβαναν τους Jim Gordon στα τύμπανα, Carol Kaye στο μπάσο, Larry Knechtel στο πιάνο και Al Casey στη ρυθμική κιθάρα. Τα κομμάτια που ηχογραφήθηκαν ήταν το πρωτότυπό μου, 'Tampa Run' και ένα νέο τραγούδι του συνθέτη Fred Neil με τίτλο 'Everybody's Talkin'' που σύντομα κυκλοφόρησε ως σινγκλ, αλλά χωρίς δράση στα τσαρτ. Τελικά, στην πραγματικότητα, ήταν η αποτυχία ενός χιτ που μέτρησε, απαιτώντας το τίμημά της και όλοι εκτός από εμένα αποφάσισαν να αφήσουν τις μουσικές επιχειρήσεις και να επιστρέψουν στη ζωή της μικρής πόλης στην κεντρική ακτή.

Το άλμπουμ HMS Bounty συνεχίζει να στέκεται ως ένα από τα σπάνια, χαμένα ψυχεδελικά πετράδια των τελών της δεκαετίας του '60».

---

Το όνομα του γκρουπ στο αιρετικό εξώφυλλο, υπαγορευμένο από το μάρκετινγκ της εποχής, πλοίο της Αυτής Μεγαλειότητος Μπάουντι, χρωματισμένο με τη Γιούνιον Τζακ, κλείνει το μάτι στην Βρετανική εισβολή για ευνόητους λόγους. Αυτό το άλμπουμ έχει διαφορετική διάθεση από το Fapardokly, ένα μελωδικό αμάλγαμα φολκ και άσιντ ροκ, γεμάτο περάσματα, αρμονίες και ηχητικά εφέ. Κομμάτια αντιπροσωπευτικά ήταν το μπιφχαρτικό "Lost In The City" και το "Drivin' Sideways (On A One Way Street)" με τον τραγουδιστή να εξιστορεί ένα κακό ταξίδι. Το μυστικιστικό "A Visit With Ashiya", είναι ίσως από τα πιο ψυχεδελικά κομμάτια του Fankhauser, πλημμυρισμένο με φτιαγμένα φωνητικά και σιτάρ, ένα δολοφονικό ράγκα ροκ που κλείνει μέσα στην παραμόρφωση.

Το Things έχει και μερικά ευχάριστα, μελωδικά φολκ-ροκ κομμάτια που παραπέμπουν σε παλαιότερες εποχές, μ' ένα από αυτά, το ευδαιμονικό και αιθέριο "Ice Cube Island". Άλλα τραγούδια όπως το γραμμένο για μια ντροπαλή γκρούπι, "Madame Silky", "What Does He See In You" και "Rich Man’s Fable" χαρακτηρίζονται από ιδιαίτερα φωνητικά και υγρές φαζ κιθάρες. Από τα καλύτερα του άλμπουμ, το απίστευτο "Your Painted Lives", ένα πρώιμο ψυχεδελικό κάντρι, που ξεφυσάει με αντηχούμενα φωνητικά και σκληρά φαζ κιθαριστικά ριφ. Ένας σπουδαίος αμερικάνικος αντεργκράουντ ροκ δίσκος.

................................................................................................................

Το Things επανεκδόθηκε το 1985 από τη θυγατρική της Cherry Red, Time Stood Still και στην Ελλάδα, το τύπωσε η Fabelsound και διένειμε η Music-box. To Fapardokly, το αγοράσαμε την ίδια εποχή σαν αγγλική εισαγωγή, στην ετικέτα 5 Hours Back. Τα εξώφυλλα των επανεκδόσεων ήταν εντελώς διαφορετικά από των αρχικών, όπου στο αβανταδόρικο του Things ξεφύτρωναν μανιτάρια μέσα από ένα κεφάλι, ενώ στο Fapardokly, μια ξανθιά στα λευκά περιβαλλόταν από περίεργα πολύχρωμα βιτρό. Για τα αυθεντικά, ούτε συζήτηση λόγω των εξωφρενικών τιμών τους, που αργότερα βέβαια, στα '90ς με τις επανεκδόσεις των φροντισμένων CD της Sundazed, κάπως εκλογικεύτηκαν.

View attachment 129188​

Στον Αιμίλιο, που με τις εκπομπές της Απαγορευμένης Ζώνης του, στο Κανάλι 15, μας ταξίδευε κάποιες βραδιές, στις αρχές των '90ς!

(***** και για τα δύο, πηγές: εξώφυλλα, σημειώσεις επανεκδόσεων της Sundazed, Merrell Fankhauser)

Αυτο που ειχε βγει στην Ελλαδα με το σκιτσο σε μαβι φοντο σε ασπρο πλαισιο το ειχα παρει και εγω οταν ειχε βγει στην Ελλαδα. Με ειχε τραβηξει το εξωφυλλο και το πηρα χωρις να ξερω τι παιζει μεσα. Εχω αγορασει πολλα ετσι την εποχη που δεν υπηρχε "δειγματοληψια" στο ιντερνετ και φυσικα ουτε ιντερνετ. Ειναι απο αυτα που εχουν μεινει στο πατρικο στην Ελλαδα.

Για τον Αιμιλιο που λες, μαλλον εννοεις τον Αιμιλιο Κατσουρη που ηταν απο τους αγαπημενους μου chroniqueurs στον Ηχο μαζι με τον Λυμπε, καθως αρθρογραφουσε για μουσικη που ηταν η προτιμηση μου... Ηταν επισης και ο αγαπημενος DJ οταν εβαζε μουσικη στον Πηγασο.

 

[grio]

Γιώργο, σ' ευχαριστώ για το σχόλιο, ναι αυτόν εννοώ!

 

[Cicadelic Ranger]

Eγω σε ευχαριστω Γρηγορη. Οποτε περναω απο το φορουμ, πιο σπανια πλεον, και βλεπω φως εδω μπαινω και απολαμβανω ολα αυτα τα αγαπημενα.
Σου ειπα οσο υπαρχει ακομα Ιντερνετ, τα γραπτα σου και οι αναφορες σου εδω ειναι μνημειο !
Ο Θεος να σε εχει καλα εσενα και τους αγαπημενους σου.