Brian Eno - The Ship
Νέο πολύ καλό άλμπουμ. Το πρώτο μέρος The Ship είναι ambient by the book,
δύστροπο σε πρώτη ακρόαση που όμως προσκαλεί σε επαναλαμβανόμενες ακροάσεις,
με την υπόσχεση να ανακαλύψει ο ακροατής κάτι σπουδαίο τελικά.
Σεληνιακά τοπία, ένας ήλιος που τρεμοσβήνει, ο πυθμένας του ωκεανού,
μεταλλάξεις, σπινθήρες, ψίθυροι.
Συνεχής αναζήτηση για το απροσδιόριστο, πέρα από τις συντεταγμένες
αυτή είναι η "θάλασσα" του Εnο: The piper plays the wind / But we are at the undefined
Αναπόφευκτα γίνονται συγκρίσεις με άλλα "πλοία": The Sinking of the Titanic του Gavin Bryars ή
το μυστηριώδες Salt Marie Celeste των Nurse with Wound.
Κανένα όμως δε μοιάζει με το Πλοίο του Eno: όπως το εισπράττω εδώ έχουμε να κάνουμε
περισσότερο με το Ταξίδι αυτό καθαυτό, παρά με το μέσον.
Για τη Άφιξη ο Eno επιλέγει να διασκευάσει το I'm set free, των Velvet Underground
και είναι ίσως η πρώτη φορά από το Before and After Science που τον ακούμε να γυρίζει στην τραγουδιστική φόρμα.
Έχω μια υποψία ότι αυτό το άλμπουμ είναι αφιερωμένο στο φίλο που έχασε φέτος!
https://www.theguardian.com/music/2...ip-review-bold-experiments-of-varying-success
http://www.allmusic.com/album/the-ship-mw0002923308
4/5
PJ Harvey β The Hope Six Demolition Project
Άλλο ένα Άλμπουμ-Κονσεπτ όπως και το προηγούμενο άλμπουμ της Let England Shake.
Στο The Hope Six Demolition Project η Polly Jean κατακεραυνώνει την υποκρισία
ου δυτικού κόσμου και περιγράφει τα βάσανα και τον τρόμο που σπέρνει σε διαφορετικές περιοχές του πλανήτη.
Με αυτό το άλμπουμ γίνεται πλέον φανερό ότι έχει πλέον αφήσει πίσω της το παρελθόν,
κάτι που φαινόταν από πριν. Ακόμα όμως και στους νέους δρόμους που ακολουθεί
δεν έχει χάσει τίποτα από το ταλέντο της στην τραγουδοποιία.
Κάποια (λίγα) κομμάτια είναι κάπως αδύνατα, όμως υπάρχουν πολλές κορυφαίες στιγμές,
ενώ η παραγωγή φαίνεται κάπως βλουστραρισμένηβ σε σχέση με παλιότερα. Η λέξη κλειδί για την PJ είναι "Εξέλιξη".
http://www.theguardian.com/music/2016/apr/17/pj-harvey-hope-six-demolition-project-album-review
http://thethinair.net/2016/04/pj-harvey-the-hope-six-demolition-project/
3.5/5
Anohni - Hopelessness
Θεματικά στα ίδια μονοπάτια με το παραπάνω, αλλά η μουσική προσέγγιση εντελώς διαφορετική.
Και αν η PJ παραμένει στα μονοπάτια του rock και των blues, εδώ έχουμε καταγγελτική τραγουδοποιία
σε ηλεκτρονικό φόντο. Συνεργάτες της ο Ross Birchard των Hudson Mohawke
και ο Daniel Lopatin των Oneohtrix Point Never. Αυτό το κλίμα συνδυάζεται με τα φωνητικά
της Anohni (τέως Antony Hegarty) με αποτέλεσμα που δεν έχω ξανακούσει.
Μοναδικό άλμπουμ που εδώ ταιριάζει πραγματικά ο τετριμμένος όρος "Ιδιαίτερο"
http://pitchfork.com/reviews/albums/21819-hopelessness/
http://www.tinymixtapes.com/music-review/anohni-hopelessness
4/5
Psychic Temple - Plays Music for Airports
Αυτό που κάνουν οι Psychic Temple θα πρέπει να κατηγοριοποιείται κάτω από την ταμπέλα
"Jazz-ambient" fusion. Πολυσυλλεκτικό σχήμα του Chris Schlarb από το LA ,
που μεταξύ των μελών που συμμετέχουν βρίσκουμε και τον Mike Watt των Minutemen.
Re-imaging του κλασικού έργου του Eno (όπως καταλαβαίνετε σπουδαίοι καλλιτέχνες κάνουν αλληλο- re-imaging)
βIt’s like patient jazz improvisation, with a surprising, organic quality that reminds me of
the Bill Evans Trio with Paul Motian and Scott LaFaro,β λέει ο Schlarb για την προσπάθειά του
να αποδώσει το Music for Airports με εντελώς διαφορετικό στυλ. Πολύ ενδιαφέρον ακουσμα.
http://www.tinymixtapes.com/chocolate-grinder/premiere-psychic-temple-music-airports-trailer
3.5/5
και μερικά ακόμα (κάθε γνώμη ευπρόσδεκτη)
Radiohead - A Moon Shaped Pool
Bob Dylan - Fallen Angels
Sandy Denny - I've Always Kept a Unicorn (το περιμένω πως και πως)
Steve Gunn - Eyes on the Lines
James Blake - The Colour in Anything
Telebossa - Garagem Aurora
