Σίγουρα τα Λουτρά Ηραίας στην Αρκαδία, δεν μας έχουν απασχολήσει, ωστόσο είναι ο τόπος καταγωγής του μεγαλύτερου Ελληνα σκηνοθέτη του Κώστα Γαβρά.
Πριν από 76 χρόνια λοιπόν γεννήθηκε ο Γαβράς στα Λουτρά Ηραίας, από πολύ φτωχή οικογένεια, ο πατέρας τακτικό μέλος του ΕΑΜ, με πολλές φυλακίσεις στο ενεργητικό του, ύστερα από τον πόλεμο, έρχονται στην Αθήνα και ο Κώστας, θα προσπαθήσει να σπουδάσει.
Ο Κώστας Γαβράς είναι ένας Ελληνας που έφυγε λίγο μετά την εφηβεία του από την Ελλάδα, αναζητώντας την τύχη του στα πέρατα του κόσμου.
Ενας κυνηγός της ζωής είναι, που δεν ησυχάζει ό,τι και αν κάνει, όσο σημαντικό και αν είναι. «Δεν κάνουμε ό,τι κάνουμε για να πετύχουμε, για να φτάσουμε στην κορυφή ώστε να είμαστε ορατοί για όλους...
Κάνουμε ό,τι κάνουμε για να ανέβουμε το επόμενο σκαλοπάτι στη σκάλα της ζωής μας». Με άλλα λόγια, για τον Κώστα Γαβρά δεν υπάρχει κορυφή... και αν υπάρχει δεν είναι αυτό το ζητούμενό του.
Αυτό που τον συγκινεί είναι η σκάλα της ζωής και γι' αυτό όσα σκαλοπάτια και αν έχει ανεβεί ως τώρα δεν νιώθει καμία επιθυμία να σταματήσει να ανεβοκατεβαίνει αυτή τη σκάλα.
Του Κώστα Γαβρά δεν του αρέσει να απομακρύνεται ιδιαίτερα από τη γη, δεν θέλει να φτάσει τόσο ψηλά που να μη βλέπει τι γίνεται κάτω...
Αλήθεια, ποιά είναι η θεματολογία του....μα η καταγραφή της σύγχρονης αστικής ζωής, μέσα από ένα πολιτικό πρίσμα.
Το σινεμά του Κώστα Γαβρά είναι ένα σινεμά αφηγηματικό, που όμως αντλεί την θεματολογία του από τις ανοιχτές πληγές της ιστορίας.
Πατρίδα, είναι όπου, εσύ αισθάνεσαι καλά, έλεγε χαρακτηρικά σε κάποια συνένετυξη.
Στις αρχές της δεκαετίας του ʼ50, με μια βαλίτσα στο χέρι, χωρίς φράγκο στην τσέπη ο 19χρονος Κώστας Γαβράς βρισκόταν έξω από τα έδρανα της Σορβόνης.
Τίποτα δεν του χαρίστηκε, τίποτα δεν τον έκανε να χάσει την αρχοντιά του. Σʼ αυτή και στο ταλέντο του υποκλίνονται Ευρωπαίοι και Αμερικανοί.
Σεμνός και οικουμενικός, ασυμβίβαστος και τρυφερός.
Από τους πιο διάσημους Ελληνες της διασποράς, Γάλλος υπήκοος και σκηνοθέτης ταινιών με πολιτικά θέματα με το ενδιαφέρον του μόνιμα στραμμένο στα κοινά προβλήματα και στις προσωπικές τραγωδίες καθημερινών ανθρώπων.
Από το 1965 και το Διαμέρισμα Δολοφόνων (πρώτη ταινία του σκηνοθέτη), στο Ζ (μια ταινία για την προετοιμασία της στρατιωτικής δικτατορίας στην Ελλάδα), στην Ομολογία (για τις σταλινικές δίκες και το φαινόμενο του ολοκληρωτισμού στις σοσιαλιστικές χώρες), στην Κατάσταση πολιορκίας και στον Αγνοούμενος (σκληρές καταγγελίες των επεμβάσεων των ΗΠΑ στις χώρες της Λατινικής Αμερικής), στο Μουσικό Κουτί και Το Στίγμα της Προδοσίας (για το ρατσιστικό φαινόμενο), μέχρι το Αμήν, το έργο του Κώστα Γαβρά είναι σταθερά προσανατολισμένο στην πολιτική και κοινωνική πραγματικότητα, προσεγγίζοντας τα θέματα του μέσα από μια οπτική ευαισθησίας, όπου στο κέντρο της πάντα είναι ο άνθρωπος.
Το παλμαρέ του, καταγράφει απίστευτες συνεργασίες και είναι γεμάτο επαγγελματικές και προσωπικές σχέσεις με ανθρώπους - μύθους για όλους εμάς... Τζέσικα Λανγκ, Σιμόν Σινιορέ, Τζακ Λέμον, Υβ Μοντάν, Ρόμι Σνάιντερ, Μισέλ Πικολί, Ζαν Λουί Τρεντινιάν, Φανί Αρντάν και τόσοι άλλοι.
Η φιλμογραφία του
• 1958: Les Rates (ταινία μικρού μήκους)
• 1965: Compartiment tueurs - Διαμέρισμα δολοφόνων
• 1967: Un homme de trop - Μακί, τα λιοντάρια της κολάσεως
• 1969: Z
• 1970: L'Aveu - Η Ομολογία
• 1973: Etat de siege - Κατάσταση Πολιορκίας
• 1975: Section spéciale - Ειδικό δικαστήριο
• 1979: Clair de femme - Η λάμψη μιας γυναίκας
• 1982: Missing - Ο Αγνοούμενος
• 1983: Hanna K
• 1986: Conseil de famille
• 1988: La main droite du diable (Betrayed) - Το στίγμα της προδοσίας
• 1989: Music box - Το Μουσικό Κουτί
• 1991: Pour Kim Song-Man
• 1991: Contre l'oubli
• 1992: La Petite Apocalypse
• 1995: Lumière et Compagnie
• 1995: A propos de Nice, la suite
• 1997: Mad City
• 2002: Amen. - Αμήν.
• 2005: Le Couperet - Το τσεκούρι
• 2009: Eden l'ouest - Παράδεισος στη Δύση
Ας του ευχηθούμε να είναι καλά και να μας χαρίζει απλόχερα τις δημιουργίες του :grinning-smiley-043
Πριν από 76 χρόνια λοιπόν γεννήθηκε ο Γαβράς στα Λουτρά Ηραίας, από πολύ φτωχή οικογένεια, ο πατέρας τακτικό μέλος του ΕΑΜ, με πολλές φυλακίσεις στο ενεργητικό του, ύστερα από τον πόλεμο, έρχονται στην Αθήνα και ο Κώστας, θα προσπαθήσει να σπουδάσει.
Ο Κώστας Γαβράς είναι ένας Ελληνας που έφυγε λίγο μετά την εφηβεία του από την Ελλάδα, αναζητώντας την τύχη του στα πέρατα του κόσμου.
Ενας κυνηγός της ζωής είναι, που δεν ησυχάζει ό,τι και αν κάνει, όσο σημαντικό και αν είναι. «Δεν κάνουμε ό,τι κάνουμε για να πετύχουμε, για να φτάσουμε στην κορυφή ώστε να είμαστε ορατοί για όλους...
Κάνουμε ό,τι κάνουμε για να ανέβουμε το επόμενο σκαλοπάτι στη σκάλα της ζωής μας». Με άλλα λόγια, για τον Κώστα Γαβρά δεν υπάρχει κορυφή... και αν υπάρχει δεν είναι αυτό το ζητούμενό του.
Αυτό που τον συγκινεί είναι η σκάλα της ζωής και γι' αυτό όσα σκαλοπάτια και αν έχει ανεβεί ως τώρα δεν νιώθει καμία επιθυμία να σταματήσει να ανεβοκατεβαίνει αυτή τη σκάλα.
Του Κώστα Γαβρά δεν του αρέσει να απομακρύνεται ιδιαίτερα από τη γη, δεν θέλει να φτάσει τόσο ψηλά που να μη βλέπει τι γίνεται κάτω...
Αλήθεια, ποιά είναι η θεματολογία του....μα η καταγραφή της σύγχρονης αστικής ζωής, μέσα από ένα πολιτικό πρίσμα.
Το σινεμά του Κώστα Γαβρά είναι ένα σινεμά αφηγηματικό, που όμως αντλεί την θεματολογία του από τις ανοιχτές πληγές της ιστορίας.
Πατρίδα, είναι όπου, εσύ αισθάνεσαι καλά, έλεγε χαρακτηρικά σε κάποια συνένετυξη.
Στις αρχές της δεκαετίας του ʼ50, με μια βαλίτσα στο χέρι, χωρίς φράγκο στην τσέπη ο 19χρονος Κώστας Γαβράς βρισκόταν έξω από τα έδρανα της Σορβόνης.
Τίποτα δεν του χαρίστηκε, τίποτα δεν τον έκανε να χάσει την αρχοντιά του. Σʼ αυτή και στο ταλέντο του υποκλίνονται Ευρωπαίοι και Αμερικανοί.
Σεμνός και οικουμενικός, ασυμβίβαστος και τρυφερός.
Από τους πιο διάσημους Ελληνες της διασποράς, Γάλλος υπήκοος και σκηνοθέτης ταινιών με πολιτικά θέματα με το ενδιαφέρον του μόνιμα στραμμένο στα κοινά προβλήματα και στις προσωπικές τραγωδίες καθημερινών ανθρώπων.
Από το 1965 και το Διαμέρισμα Δολοφόνων (πρώτη ταινία του σκηνοθέτη), στο Ζ (μια ταινία για την προετοιμασία της στρατιωτικής δικτατορίας στην Ελλάδα), στην Ομολογία (για τις σταλινικές δίκες και το φαινόμενο του ολοκληρωτισμού στις σοσιαλιστικές χώρες), στην Κατάσταση πολιορκίας και στον Αγνοούμενος (σκληρές καταγγελίες των επεμβάσεων των ΗΠΑ στις χώρες της Λατινικής Αμερικής), στο Μουσικό Κουτί και Το Στίγμα της Προδοσίας (για το ρατσιστικό φαινόμενο), μέχρι το Αμήν, το έργο του Κώστα Γαβρά είναι σταθερά προσανατολισμένο στην πολιτική και κοινωνική πραγματικότητα, προσεγγίζοντας τα θέματα του μέσα από μια οπτική ευαισθησίας, όπου στο κέντρο της πάντα είναι ο άνθρωπος.
Το παλμαρέ του, καταγράφει απίστευτες συνεργασίες και είναι γεμάτο επαγγελματικές και προσωπικές σχέσεις με ανθρώπους - μύθους για όλους εμάς... Τζέσικα Λανγκ, Σιμόν Σινιορέ, Τζακ Λέμον, Υβ Μοντάν, Ρόμι Σνάιντερ, Μισέλ Πικολί, Ζαν Λουί Τρεντινιάν, Φανί Αρντάν και τόσοι άλλοι.
Η φιλμογραφία του
• 1958: Les Rates (ταινία μικρού μήκους)
• 1965: Compartiment tueurs - Διαμέρισμα δολοφόνων
• 1967: Un homme de trop - Μακί, τα λιοντάρια της κολάσεως
• 1969: Z
• 1970: L'Aveu - Η Ομολογία
• 1973: Etat de siege - Κατάσταση Πολιορκίας
• 1975: Section spéciale - Ειδικό δικαστήριο
• 1979: Clair de femme - Η λάμψη μιας γυναίκας
• 1982: Missing - Ο Αγνοούμενος
• 1983: Hanna K
• 1986: Conseil de famille
• 1988: La main droite du diable (Betrayed) - Το στίγμα της προδοσίας
• 1989: Music box - Το Μουσικό Κουτί
• 1991: Pour Kim Song-Man
• 1991: Contre l'oubli
• 1992: La Petite Apocalypse
• 1995: Lumière et Compagnie
• 1995: A propos de Nice, la suite
• 1997: Mad City
• 2002: Amen. - Αμήν.
• 2005: Le Couperet - Το τσεκούρι
• 2009: Eden l'ouest - Παράδεισος στη Δύση
Ας του ευχηθούμε να είναι καλά και να μας χαρίζει απλόχερα τις δημιουργίες του :grinning-smiley-043
Last edited: