Joni Mitchell: Shadows and light

Γιώργος Κουν.

Supreme Member
19 June 2006
8,026
Αιγάλεω
Δημήτριος Ντοκατζής said:
αμα σου πω ότι αυτό είναι το μόνο που δεν χώνεψα ποτέ ;

H εκπληκτική διάρθρωση των μελωδικών γραμμών της σε τόσο προφανή σε πρώτη ανάγνωση φολκ-ροκ μονοπάτια, που ξαφνικά στρίβουν και γίνονται λίγο τζάζυ και λίγο calypso οι γοητευτικές αυτοβιογραφικές ιστορίες με τι χίπι διάθεση ,για τον έρωτα, την αφοσίωση, την εγκατάλειψη, αυτό το όμορφο ταξίδι μέσα της και έξω και τέλος η ανυπέρβλητη ερνηνεία της...

Η αφαιρετικές ενορχηστρώσεις: μιάμιση κιθάρα -φωνή, πιάνο-φωνή να μεταδίδουν με συγκλονιστικό τρόπο το mood κάθε τραγουδιού...

Τίποτα απο όλα αυτά;

Εντάξει δεν μπορώ να είμαι αντικειμενικός, το παραδέχομαι.. Ήμουνα 20 χρονών όταν το άκουσα και "κόπηκα". ..
"Φέτες" όμως.. Χτύπησε κατευθείαν κέντρο..
Έμπαινε στο πλατώ μόνο όταν έκανα ακρόαση μόνος μου, ποτέ όταν ήταν και άλλοι παρόντες..
Που να κάθομαι να εξηγώ συναισθήματα.. έχει δίκιο ο Στέργιος (Κακαλιός)
Ιέρεια..
αλλά τό κρυβα καλά, περίπου σαν τον Έρωτα..
 

Γιώργος Κουν.

Supreme Member
19 June 2006
8,026
Αιγάλεω
I am on a lonely road and I am traveling
Looking for the key to set me free
Oh the jealousy, the greed is the unraveling
It's the unraveling
And it undoes all the joy that could be
I want to have fun, I want to shine like the sun
I want to be the one that you want to see
I want to knit you a sweater
Want to write you a love letter
I want to make you feel better
I want to make you feel free
I want to make you feel free

“All I Want”



My old man
He's a singer in the park
He's a walker in the rain
He's a dancer in the dark
We don't need no piece of paper
From the city hall
Keeping us tied and true
My old man
Keeping away my blues

“My old Man”



Born with the moon in Cancer
Choose her a name she will answer to
Call her green and the winters cannot fade her
Call her green for the children who've made her
Little green, be a gypsy dancer

“Little Green”



Blue here is a shell for you
Inside you'll hear a sigh
A foggy lullaby
There is your song from me

“Blue”


I'm so hard to handle
I'm selfish and I'm sad
Now I've gone and lost the best baby
That I ever had
I wish I had a river I could skate away on

“River”


Oh you're in my blood like holy wine
You taste so bitter and so sweet

Oh I could drink a case of you darling
Still I'd be on my feet
oh I would still be on my feet

“A case of you”
 
17 June 2006
62,722
Χολαργός
Γιώργος Κουνελάκης said:
H εκπληκτική διάρθρωση των μελωδικών γραμμών της σε τόσο προφανή σε πρώτη ανάγνωση φολκ-ροκ μονοπάτια, που ξαφνικά στρίβουν και γίνονται λίγο τζάζυ και λίγο calypso οι γοητευτικές αυτοβιογραφικές ιστορίες με τι χίπι διάθεση ,για τον έρωτα, την αφοσίωση, την εγκατάλειψη, αυτό το όμορφο ταξίδι μέσα της και έξω και τέλος η ανυπέρβλητη ερνηνεία της...

Η αφαιρετικές ενορχηστρώσεις: μιάμιση κιθάρα -φωνή, πιάνο-φωνή να μεταδίδουν με συγκλονιστικό τρόπο το mood κάθε τραγουδιού...

Τίποτα απο όλα αυτά;

Εντάξει δεν μπορώ να είμαι αντικειμενικός, το παραδέχομαι.. Ήμουνα 20 χρονών όταν το άκουσα και "κόπηκα". ..
"Φέτες" όμως.. Χτύπησε κατευθείαν κέντρο..
Έμπαινε στο πλατώ μόνο όταν έκανα ακρόαση μόνος μου, ποτέ όταν ήταν και άλλοι παρόντες..
Που να κάθομαι να εξηγώ συναισθήματα.. έχει δίκιο ο Στέργιος (Κακαλιός)
Ιέρεια..
αλλά τό κρυβα καλά, περίπου σαν τον Έρωτα..

Γιώργο τι ποιητική φλέβα είναι αυτή???
:grinning-smiley-043
 

Δημήτρης Ν.

AVClub Fanatic
17 June 2006
10,209
Θεσσαλονίκη
περίπου τόσο ήμουν κι εγώ όταν το αγόρασα , ίσως και μικρότερος - άρχισα να μαζεύω δίκους της από το hejira και μετά - ελέω ΗΧΟΥ η γνωριμία.
Γι αυτό και η άποψη μου ήταν εκ διαμέτρου αντίθετη από την δικιά σου .Τι να μου πεί τώρα στα 19 μιά γκόμενα που τραγουδάει φολκ με συνοδεία πιάνου ή κιθάρας ; Πλάκα με κάνεις ;:sleep:
 

Γιώργος Κουν.

Supreme Member
19 June 2006
8,026
Αιγάλεω
Δημήτριος Ντοκατζής said:
Τι να μου πεί τώρα στα 19 μιά γκόμενα που τραγουδάει φολκ με συνοδεία πιάνου ή κιθάρας ; Πλάκα με κάνεις ;:sleep:

Ελα ντέ...
Και να φανταστείς πως και γω περνούσα τη hard rock φάση μου σχεδόν ακόμη, ανάμικτη με .. New Wave....:music-smiley-006:
 

Γιώργος Κουν.

Supreme Member
19 June 2006
8,026
Αιγάλεω
....Και βέβαια η περίφημη επίσκεψη της στα Μάταλα στην Κρήτη

"Carey"

The wind is in from Africa
Last night I couldn't sleep
Oh, you know it sure is hard to leave here Carey
But it's really not my home
My fingernails are filthy, I got beach tar on my feet
And I miss my clean white linen and my fancy French cologne
……..
Come on down to the Mermaid Cafe and I will
Buy you a bottle of wine
And we'll laugh and toast to nothing and smash our empty glasses down
Let's have a round for these freaks and these soldiers
A round for these friends of mine
Let's have another round for the bright red devil
Who keeps me in this tourist town

Come on Carey get out your cane
I'll put on some silver
Oh you're a mean old Daddy
But I like you

Maybe I'll go to Amsterdam
Maybe I'll go to Rome
And rent me a grand piano
And put some flowers 'round my room
But let's not talk about fare-thee-wells now
The night is a starry dome
And they're playin' that scratchy rock and roll
Beneath the Matala Moon


Η δική μου επίσκεψη εκεί έγινε καμμιά 15 χρόνια μετά..
Περίμενα υπομονετικά να τελειώσει η μέρα...Να κοπάσει ο όρυμαγδός του όχλου...
Μήπως και ανακαλύψω το Mermaid cafe... Μπα..
Η βραδυά ήταν τόσο γλυκιά και όμορφη που σε πλήγωνε
Η γραφική παραλία με τις σπηλιές σχεδόν έρημη..
Σχεδόν.. .γιατί είμασταν εμείς εκεί..
Το πολύ ελαφρό αεράκι απο την Αφρική ήταν εκεί...
Ο καταπληκτικός έναστρος ουρανός ήταν εκεί..
Η θάλασσα ζεστή και προκλητική... Κανείς δεν αντιστάθηκε για πολύ..
Μια ενενηντάρα κασσέτα γραμένη ακριβώς για την περίσταση, ενα φορητό κασετόφωνο Silver και ενα τελάρο μπύρες ήταν επίσης εκεί....
Το φεγγάρι βγήκε πίσω απο τους λόφους και η μικρή παραλία φωτίστηκε μυστηριακά ....
Ένα ματζόρε ακόρντο απο μια κιθάρα και μια φλαουτιά ακούστηκαν κάπου πιό δίπλα...
Τιναχτήκαμε..
Πάω στη σκηνή να φέρω τη φυσαρμόνικα, είπα..
Παίρνουμε τις μπύρες και πάμε εκεί, είπαν οι άλλοι...
Γίναμε μιά παρέα..ΔΕΝ ξέρανε κάποιο κομμάτι απο Joni.. Ξέρανε όμως το Helpless (και πολλά άλλα)..
Blue, blue windows behind the stars
yellow moon on the rise
big birds flying across the sky
throwing shadows on our eyes...

Ίνα εκπληρωθεί το ρηθέν υπο Joni Mitchell:
The night is a starry dome
And they're playin' that scratchy rock and roll
Beneath the Matala Moon
 

supersonic

Μέλος Σωματείου
17 June 2006
49,351
Γιωργάρα.....
είναι να μη βρούμε το κουμπί σου....

α ρε μπαγάσα ακριβως έτσι είναι.
Εγώ άκουσα το blue πρόσφατα....
Πολύ πρόσφατα.
παραδόξως ήταν το μόνο που μου είχε διαφύγει.
Το πρώτο άκουσμα είναι αδιάφορο....
Μετά ανεβαίνει και σε κατακτά.
Ανήκει στην κατηγορία 3.
Και οι στίχοι είπαμε, η χαμένη εφηβεία και ό,τι κουβάλαγε μαζί της.

Ανακάλυψα και ΠΟΣΟ ΑΣΥΣΤΟΛΑ την κοπιάρησε η Tracy Chapman λίγα χρονάκια αργότερα.
 

Δημήτρης Ν.

AVClub Fanatic
17 June 2006
10,209
Θεσσαλονίκη
Δημήτριος Ντοκατζής said:
εχω πάνω από 20 χρόνια να το ακούσω . Θα το βάλω τώρα που το είπες να δω τι μου λέει σήμερα .

Λοιπόν , τώρα στα 46 μου , μπορώ να εκτιμήσω πολύ περισσότερο , κάποιον μου ψιθυρίζει τραγουδιστά τα εσώψυχα του , παρά στα 20 μου. Και για να πω την αλήθεια , η λιτή ενορχήστρωση ήταν απόλυτα εναρμονισμένη με την εποχή , την προσωπική πορεία της Joni μέχρι τότε , τον χώρο στον οποίο ανήκε και τελικώς επιβεβλημένη από το καίριο νόημα των στίχων/ιστοριών . Δεν θα γίνει τώρα ο αγαπημένος μου -πολύ θλίψη , άλλη τόση μελαγχολία κι ακινησία που προσδιορίζεται από την αναπόληση -και ούτως ή άλλως οι καιροί έχουν παρέλθει , παρ' όλα αυτά ...***1/2. ( μισό βαθμό κόβω για τις ψηλές νότες της φωνής της σε κάποια σημεία - διαπεραστικές για τα δικά μου αυτιά ).
Πάντως η ακρόαση όλου του δίσκου αφήνει μιά γλυκόπικρη γεύση , αμυδρό άρωμα γιασεμιού που χάνεται στον αέρα μαζί με την εποχή του .

Thanks George-bye-
 

supersonic

Μέλος Σωματείου
17 June 2006
49,351
ναι εξαιρετικά γλυκόπικρη.
Και ένα μεγάλο κενό.
πάντως δεν είναι μόνο η φωνή λεπτή και οξεία, είναι η όλη ενορχήστρωση, η έλλειψη μπάσου και άλλων τζερτζελοργάνων....
 

supersonic

Μέλος Σωματείου
17 June 2006
49,351
Επανέρχομαι με το Shadows and light dvd...

Δεν ξέρω ποιανού ιδέα ήταν η παραγωγή του εν λόγω dvd, πάντως η πλήρης ανυπαρξία σκηνοθεσίας αποδυναμώνει την συναυλία από το μοναδικό πράγμα που περιμένει ο θεατής. Το θέαμα.

Εμβόλιμες σκηνές από σινεμά των φίφτις, ασπρόμαυρη τιβί εποχής, χώνονται χωρίς την παραμικρή προειδοποίηση και αιτία ανάμεσα σε αυτά που θα ήταν οι καλύτερες στιγμές των μουσικών. Εκεί που περιμένεις να δεις ένα χέρι, ένα όργανο, μιά μουσική φράση η εικόνα φεύγει και βλέπεις ένα κογιότ (στο αντίστοιχο κομμάτι) να περιφέρεται σε ένα χιονισμένο τοπίο ενώ ο Jaco παίζει την παράσταση της ζωής του....ή αντίστοιχα ασπρόμαυρους ξεχασμένους ηθοποιούς να συζητάνε βουβά, ή χορευτές αν χορεύουν ροκ ν ρολλ.
Το ίδιο ισχύει και συνεχίζεται γιά το συνολο του dvd.
Ο ανύπαρκτος σκηνοθέτης περιστρέφεται γύρω από την τραγουδίστρια και δείχνει μόνο και μόνη την Joni ακόμα και όταν η ίδια ΔΕΝ τραγουδάει και αφήνει τους ταλαντούχους μουσικούς στο περιθώριο.
Η δε ίδια η Joni είναι σχεδόν απωθητική στο σύνολο της εικόνας της και προτιμάς κάλλιστα να κλείσεις τα μάτια και να την ακούς και μόνο, παρά να βλέπεις την κρύα, αντιερωτική περσόνα της να κάθεται αδέξια στη σκηνή με μιά κιθάρα ντουλάπα που στηρίζει στο σβέρκο της με μιά ζώνη πάχους τουλάχιστον 25 εκατοστών...
Ακόμα και η ίδια η αμφίεσή της είναι γιά τα σίδερα... Μώβ μπλούζα με μαύρη υφασμάτινη ζώνη και πετρόλ παντελόνι 3/4....
Κρίμα κρίμα κρίμα....

ΑΛΛΑ ο καλός θεός του μουσικού ευτυχώς αγαπάει και τον νοικοκύρη.
Υπάρχουν 5 λεπτά μουσικής και οπτικής πανδαισίας σε ένα μοναδικό, λιτό, απέριττο, ευφυές και χαρακτηριστικό σόλο του Jaco (που δεν υπάρχει στο cd).
Τα 5 αυτά λεπτά αξίζουν να πληρώσεις 2 και 3 φορές ένα dvd που κάτω από άλλες συνθήκες είναι περιττό.
5 λεπτά όπου βλέπεις ένα μουσικό, ένα σπάνιο ταλέντο, ένα άστρο που ήρθε έλαμψε γιά 5 χρόνια και έφυγε το ίδιο ξαφνικά όπως ήρθε.
Δεν μετανοιώνω, δεν μετανοιώνω, δεν μετανοιώνω.

(ιδίως με το blue sky που ό,τι του βάλεις, παίζει !)