Νιώθω σαν να ετοιμάζομαι να πεθάνω!
Country Joe And The Fish -
I-Feel-Like-I'm-Fixin'-To-Die (Νοέμβριος 1967, Vanguard)
Τραγούδια: A1 The Fish Cheer & I-Feel-Like-I'm-Fixin'-To-Die Rag - 3:39, A2 Who Am I - 4:05, A3 Pat's Song - 5:22, A4 Rock Coast Blues - 3:42, A5 Magoo - 4:56, B1 Janis - 2:34, B2 Thought Dream - 6:11, B3 Thursday - 3:45, B4 Eastern Jam - 4:23, B5 Colors For Susan - 5:57
Μουσικοί: Country Joe McDonald: (στίχοι, μουσική, φωνητικά, ακουστική κιθάρα, ρυθμική κιθάρα, όργανο), Barry Melton (δωδεκάχορδη κιθάρα, ρυθμική κιθάρα, ληντ κιθάρα, καζού, φωνητικά), David Cohen (όργανο, calliope, αρπίχορδο, ληντ κιθάρα, ρυθμική κιθάρα, ακουστική κιθάρα, καμπανάκια, φωνητικά), Bruce Barthol (μπάσο, φυσαρμόνικα, φωνητικά), Gary "Chicken" Hirsh (τύμπανα, κόνγκα, καμπανάκια)
Παραγωγή / Μηχανικός: Samuel Charters / Ed Friedner
Ηχογραφήθηκε τον Ιούλιο μέχρι τον Σεπτέμβριο του 1967 στα
Vanguard Studios, Νέα Υόρκη
σινγκλ και το ένθετο παιχνίδι στις πρώτες εκδόσεις του βινυλίου
Αυτός είναι ο ήχος του πολλαπλού κόσμου των Fish. Μερικές φορές είναι απλώς ο Country Joe - μερικές φορές είναι μόνο οι Fish - ο καθένας στο δικό του πράγμα - παίρνοντας το χρόνο που χρειάζονται για να μπουν σε ό,τι προσπαθούν να κάνουν - αλλά ως επί το πλείστον είναι οι Country Joe and The Fish μαζί στο δικό τους κόσμο, τον δικό τους ήχο και τη δική τους μουσική
Το δεύτερο άλμπουμ των
Country Joe And The Fish ξεκινά, παράξενα, με μια φτιαγμένη, ανατρεπτική, τρελή παρωδία από μαζορέτες γυμνασίου. Παρά αυτή την εφήμερη αλλά εύλογη για την εποχή, επιλογή, στην πραγματικότητα είχαν τις ρίζες τους στις παραδοσιακές αμερικάνικες μπάντες με αυτοσχέδια μουσικά όργανα και στη φολκ σκηνή, πριν αναπτύξουν τον ήχο τους για να γίνουν οι πιο γνωστοί ψυχεδελικοί εξερευνητές της περιοχής του κόλπου του Σαν Φρανσίσκο, ανακατεύοντας άσιντ ροκ, σάτιρα, επαναστατική πολιτική και σκανταλιά.
Το θορυβώδες τραγούδι του τίτλου, ένα σατιρικό, αντιπολεμικό αριστούργημα, γράφτηκε καθώς η εμπλοκή της Αμερικής στο Βιετνάμ βάθαινε καταστροφικά. Το «
Γίνετε πρώτοι στο τετράγωνό σας που θα 'χετε το αγόρι σας να έρθετε σπίτι σ' ένα φέρετρο» είναι χαρακτηριστικό των στίχων, τραγουδιέται σε ένα ανήσυχο παιχνιδιάρικο κομμάτι, ενώ το γκρουπ επαναλαμβάνει κεφάτα στο παρασκήνιο, «
Ψυχεδελικό, ψυχεδελικό!». Το τραγούδι παραμένει προσωπικό αγαπημένο του ακτιβιστή
Country Joe McDonald. «
Επηρέασε τη ζωή πολλών ανθρώπων και την ιστορία. Δεν ξέρω αν μπορώ να ισχυριστώ ότι το έγραψα επειδή απλώς ξέφυγε μια μέρα από το κεφάλι μου, αλλά είμαι πολύ περήφανος που το διευκόλυνα».
Στη ζωή μου ήρθε πάνω σε κύματα ηλεκτρικού ήχου
Και παλλόμενου φωτός
Στη ζωή μου με την περιστροφή ενός καντράν
Το γνέψιμο του χεριού της, η ζεστασιά του χαμόγελου της
Και παρόλο που ξέρω ότι εσύ και εγώ
Δεν θα μπορούσαμε ποτέ να βρούμε το είδος της αγάπης που θα θέλαμε μαζί
Πιάvω τov εαυτό μoυ να μου λείπεις,
Εσύ και εγώ
Δεν συμβαίνει πολύ συχνά κάτι ιδιαίτερο
Και τυχαίνει να είσαι κάτι ξεχωριστό για μένα
Και περπατώντας στο γρασίδι όπου κυλήσαμε και γελάσαμε στο φως του φεγγαριού
Πιάvω τov εαυτό μoυ vα σε σκέφτεται,
Εσύ και εγώ
Στο μάτι μου έρχονται οράματα μοτίβων
Σκίτσα της εικόνα της που βλέπω
Στο μυαλό μου η μυρωδιά των μαλλιών της
Ο ήχος της φωνής της, κάποτε ήμασταν εκεί
...
Το "
Janis" είναι ένα τρυφερό τραγούδι αγάπης για την πρώην φίλη του
Joe,
Janis Joplin, ενώ ανάμεσα στον πολιτικό σχολιασμό του εξάλεπτου σουρεαλιστικού "
Thought Dream", που ενσωματώνει το "
Bomb Song", με τον αντιπυρηνικό στίχο και τη φολκ ροκ μπαλάντα καλοκαιρινής αγάπης "
Thursday" υπάρχει το "
The Acid Commercial", χωρίς να αναφέρεται πουθενά στον δίσκο, ένα διασκεδαστικό διαφημιστικό τραγουδάκι για τις λυσεργικές αναζητήσεις: «
Αν είσαι κουρασμένος ή λίγο εξαντλημένος / Δεν μπορείς να πάρεις τα πόδια σου από το έδαφος / Ίσως θα έπρεπε να δοκιμάσεις λίγο Ελ Ες Ντι!». Η εξωφρενικότητα του "
The Acid Commercial" εξακολουθεί να ξαφνιάζει. «
Το κατεστημένο δεν έδινε προσοχή σε αυτό που κάναμε, έτσι μπορούσαμε να κάνουμε ό,τι θέλαμε», εξηγεί ο
McDonald. «
Ήμασταν το καλύτερο ψυχεδελικό συγκρότημα ποτέ».
οι
Country Joe and the Fish το 1967 - Δεξιόστροφα, από αριστερά: ο ντράμερ
Gary "Chicken" Hirsh, ο κιθαρίστας
Barry "the Fish" Melton (κορυφή), ο κιθαρίστας-μπασίστας
Bruce Barthol, ο κιθαρίστας
Joe McDonald (φορώντας κολιέ) και ο κιθαρίστας-οργανίστας-πιανίστας
David Cohen (κάτω αριστερά)
Και φυσικά η παραπάνω δήλωση υποστηρίζεται από το υλικό του άλμπουμ που η ποικιλομορφία του, για άλλη μια φορά, εντυπωσιάζει και κάνει την ακρόαση απολαυστική. Όλα βρίσκονται εδώ, ο στοχασμός της απαλής μπαλάντας "
Who Am I" με την ηλεκτροακουστική κιθάρα, το όμορφο "
Pat's Song" με τις απαλές ψυχεδελικές γραμμές, τις έξοχες φράσεις των πλήκτρων, το ξυλόφωνο και την παραμορφωμένη κιθάρα και το "γλίστρημα" σαν συγκοπτόμενο μπλουζ του "
Rock Coast Blues", με την εξαιρετική και ευχάριστη ρυθμική γραμμή των τύμπανων και του μπάσου.
Ακόμη, το ονειρικό "
Magoo" ξεκινά θορυβώντας, με τις ακουστικές και ηλεκτρικές κιθάρες και την φωνή του
Joe να οδηγούν αμέσως σ' ένα εξαιρετικό άσιντ ροκ κλίμα, που στο τελευταίο μέρος ενισχύεται σε καθαρή ψυχεδέλεια. Το σπουδαίο οργανικό "
Eastern Jam", χωρίς εδώ την παρουσία του
Joe, ένα τραχύ ροκ κομμάτι που υπογραμμίζεται από μπάσο, ντραμς και κόνγκας, γεμίσματα από ηλεκτρικές κιθάρες και τμήματα στη μελωδία του, που θυμίζουν το "
East-West" του
Paul Butterfield. Το ακουστικό οργανικό "
Colors for Susan" κλείνει το άλμπουμ, ένα εξάλεπτο απαλό φολκ τραγούδι με εξαιρετικά αρπέτζιο και σοφή χρήση πιατινιών και ξυλόφωνου.
Φυσικά και πήραν σοβαρά τον ρόλο τους σαν άσιντ πρωτοπόροι, αλλά ήταν καλοί μουσικοί αν και κάπως τρελαμένοι. Σίγουρα, το καλύτερο, μεταφυσικό ψυχεδελικό ντεμπούτο
Electric Music For The Mind And Body ήταν ενδεδειγμένο για την εποχή, αλλά το δεύτερο άλμπουμ τους, η επιστροφή στις ρίζες, η φολκ και η σατυρική επιθεώρηση, έδειξαν ότι ο
Joe McDonald κοιτούσε έναν διαφορετικό δρόμο, ας πούμε, από τους
Barry Melton και
David Cohen, πράγμα που φάνηκε και στους προσωπικούς του δίσκους. Και τα δύο άλμπουμ των
Country Joe & The Fish του 1967, παρότι είναι μάρτυρες και μνημεία μιας περασμένης εποχής, συνεχίζουν να ακούγονται φρέσκα καθώς και να συναρπάζουν και να συγκινούν με τη μουσική τους ευφυΐα, τουλάχιστον κάποιους από μας και βέβαια είμαστε χαρούμενοι γι' αυτό...
(****1/2, πηγές: εξώφυλλο, recordcollectormag.com, Alec Palao - σημειώσεις της επανέκδοσης της Ace Records, 2013)