Κώστας Τουρνάς – Απέραντα Χωράφια
Polydor (1973)
Polydor (1973)
Αυτοβιογραφία σε στίχους, με τη συνοδεία της ορχήστρας της Εθνικής Λυρικής Σκηνής και το ροκ συγκρότημα Ρούθ.
Το έργο αυτό του Κώστα Τουρνά, πρωτοπορεί και σκάβει τις ατραπούς της ελληνικής ροκ μουσικής στην δύσκολη εποχή του.
Τις πρώτες μέρες κυκλοφορίας του το 1973, αγόρασα το δίσκο, που με καθήλωσε από το πρώτο άκουσμα, και με κάθε
επανάλληψη, ανακάλυπτα όλο και καινούργια στοιχεία, που με μόρφωναν, αλλά ταυτοχρόνως με διασκέδαζαν.
Πιστεύοντας σήμερα, ότι πολύς κόσμος αγνοεί την ύπαρξή του, θεώρησα κάτι σαν καθήκον μου να τον παρουσιάσω
ή άν θέλετε, να τον ξεθάψω! Και τι έχουμε εδώ; Πολύ απλά, ο ανύσηχος Τουρνάς, μετά τη διάλυση των Poll, γράφει
σε στίχους τη ζωή του και συνθέτει μία ροκ όπερα, πολύ πιό μπροστά από την εποχή του.Παίρνει την ορχήστρα της
Λυρικής στο στούντιο και τους Ρούθ για rhythm section. (3 χρόνια μετά οι Queen, θα χρησιμοποιήσουν συμφωνική
ορχήστρα στο περίφημο Bohemian Rhapsody). Ο ίδιος, στίς κιθάρες και το τραγούδι. Όλα ακούγονται στρωτά και με
σωστή σειρά, οι στίχοι, - γιά μένα πραγματικά υπέροχοι - δυναμώνουν την γενική εικόνα, αφού πρόκειται γιά ολοκληρωμένο,
ενιαίο και συμπαγές έργο. Ένα προοδευτικοψυχεδελικό αριστούργημα και μάλιστα ελληνικό, που μαζί με το 666 πάνε χέρι χέρι.
Θεωρήθηκε τότε και θεωρείται ακόμα, ένα από τα 10 σημαντικότερα άλμπουμς της ελληνικής ποπ-ροκ σκηνής.
Οι Ρουθ είναι:
ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΤΕΦΑΝΑΚΗΣ – οργανο
ΓΙΩΡΓΟΣ ΦΙΛΙΠΠΙΔΗΣ – μπασσο
ΧΡΗΣΤΟΣ ΣΤΑΣΙΝΟΠΟΥΛΟΣ - ντραμς
Αποσπάσματα
Τούτον τον κόσμο μικρός τον ενόμιζα αλλιώς,
τούτον τον κόσμο μικρός τον φαντάστηκα αλλιώς.
Και συ που στο στόμα φέρνεις το τσιγάρο μ’ ηδονή
κάπως έτσι έχεις ζήσει μιαν ολόκληρη ζωή.
Και νομίζεις πως θ’ αλλάξει αν μ’ αυτήν συμβιβαστείς
ψευδαισθήσεις όμως θα ‛χεις, ψευδαισθήσεις θα γευτείς.
Γιατί αν έβλεπες για λίγο τι συμβαίνει γύρω μου,
θα πνιγόσουν απ’ το άγχος που γεννιέται μέσα μου.
Γέρος είμαι από τώρα που ‛μαι 23 χρονών
και συ ανάβεις άλλο ένα εις υγείαν των κουτών.
Πόσες φορές πριν φτάσω εδώ δεν κάθισα να γράψω
λέξεις που, μα την πίστη μου, θ’ αλλάζαν το μυαλό.
Και τότε κάποιος έξυπνος του Τύπου και των Μέσων
μού ‛λεγε «αυτό είναι ποίηση, δεν είν’ εμπορικό».
Και συ που στο στόμα φέρνεις το τσιγάρο μ’ ηδονή
κάπως έτσι έχεις ζήσει μιαν ολόκληρη ζωή.
Και νομίζεις πως θ’ αλλάξει αν μ’ αυτήν συμβιβαστείς
ψευδαισθήσεις όμως θα ‛χεις, ψευδαισθήσεις θα γευτείς.
Γιατί αν έβλεπες για λίγο τι συμβαίνει γύρω μου,
θα πνιγόσουν απ’ το άγχος που γεννιέται μέσα μου.
Γέρος είμαι από τώρα που ‛μαι 23 χρονών
και συ ανάβεις άλλο ένα εις υγείαν των κουτών.
Last edited: