Η ηχητική αναπαράσταση της ευτυχίας ...

[DIPIE]

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Η ηχητική αναπαράσταση της ευτυχίας ...

Δεν έκανα καμμία παρατήρηση προσωπικού χαρακτήρα. Το πως προσλαμβάνεις εσύ ένα μουσικό έργο είναι δική σου υπόθεση, αλλά κάποια έργα έχουν συγκεκριμένο χαρακτήρα και πρόθεση, πολλές φορές (όπως εδώ) αποδεδειγμένη με εξωμουσικά ντοκουμέντα. Η συγκεκριμένη μουσική είναι ένα πένθιμο εμβατήριο εις μνήμην του Wagner, αυτή ήταν η πρόθεση του συνθέτη. Aν εσύ την εκλαμβάνεις αλλιώς με γειά σου με χαρά σου.
Δεν σημαίνει ότι έχεις δίκιο. Σημαίνει ότι παρανόησες το έργο.
Αν θεωρείς, για παράδειγμα, ότι το 4ο μέρος της 9ης του Beethoven είναι έκφραση πένθους, είναι πάλι δικαίωμά σου. Είναι όμως και πάλι παρανόηση του έργου.

Εν πάση περιπτώσει, κουβέντα περί τέχνης κάνουμε, και μας έλειψε πολύ τώρα τελευταία. Ας μη χαλάμε τις καρδιές μας χρονιάρες μέρες.

Όταν προβάλεις σαν μοναδική αλήθεια την δική σου θέση,σε σχέση με την αντίληψη άλλου,προσωπική παρατήρηση κάνεις.

To συγκεκριμένο μέρος-ξέρουν κι οι άλλοι ανάγνωση-έχει να κάνει με την αγαλλίαση από την επαφή με το θείο,τον Μεσσία ..γραμμένο από έναν συνθέτη με έντονη θρησκευτική πίστη... Έντονα συναισθήματα χαράς κι οδύνης περιπλέκονται με έκδηλο τρόπο...

Μάλιστα κάποιοι διατείνονται,ότι όταν γράφτηκε δεν ήξερε κάν ο συνθέτης ότι πέθανε ο Βάγκνερ-λόγω ακριβώς του διττού του χαρακτήρα...πέρα απο το γεγονός των πολλαπλών έξωθεν άσχετων παρεμβάσεων σ' όλα τα έργα του,που βέβαια καμία σχέση δεν είχαν με τις αρχικές προθέσεις του συνθέτη.

Για να μην χαλάμε τις καρδιές μας,φρόντισε να είσαι πιό ευγενής.

 

[by proxy]

Εάν λοιπόν ο Μπρούκνερ έγραψε το β' μέρος της 7ης ως ένδειξη πένθους για τον Βάγκνερ, κι ο Dipie( ή οποιοσδήποτε άλλος) το αντιλαμβάνεται ως ένδειξη ευτυχίας και παρ' όλα αυτά πρέπει να ανατρέξουμε σε ντοκουμέντα για να αποδείξουμε τον πένθιμο χαρακτήρα του έργου, τότε μάλλον ο Μπρούκνερ απέτυχε οικτρά.

 

[ΚΩΣΤΑΣ ΖΑΓΓΟΓΙΑΝΝΗΣ]

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Η ηχητική αναπαράσταση της ευτυχίας ...

To συγκεκριμένο μέρος-ξέρουν κι οι άλλοι ανάγνωση-έχει να κάνει με την αγαλίαση απο την επαφή με το θείο,τον Μεσία...γραμμένο απο έναν συνθέτη με έντονο θρησκευτικό συναίσθημά...Μάλιστα κάποιοι διατείνονται,ότι όταν γράφτηκε δεν ήξερε κάν ο συνθέτης ότι πέθανε ο Βάγκνερ.

Για να μην χαλάμε τις καρδιές μας,φρόντισε να είσαι πιό ευγενής.

Σίγουρα το έμαθε κατά τη διάρκεια της συγγραφής του μέρους. Η ερμηνεία ως φόρος τιμής για το Wagner και κατ' επέκταση, πένθιμο εμβατήριο για τον Δάσκαλο, (τον οποίο ο Bruckner θαύμαζε απεριόριστα) ενισχύεται από την συμπερίληψη των Wagnertuben, του μουσικού οργάνου που εφεύρε ο Wagner για την Τετραλογία του Δαχτυλιδιού και που δεν συναντάται σε κανένα άλλο έργο κανενός συνθέτη.
Δεν ήμουν αγενής, διαφώνησα μαζί σου (δεν είναι το ίδιο).

 

[ΚΩΣΤΑΣ ΖΑΓΓΟΓΙΑΝΝΗΣ]

Εάν λοιπόν ο Μπρούκνερ έγραψε το β' μέρος της 7ης ως ένδειξη πένθους για τον Βάγκνερ, κι ο Dipie( ή οποιοσδήποτε άλλος) το αντιλαμβάνεται ως ένδειξη ευτυχίας και παρ' όλα αυτά πρέπει να ανατρέξουμε σε ντοκουμέντα για να αποδείξουμε τον πένθιμο χαρακτήρα του έργου, τότε μάλλον ο Μπρούκνερ απέτυχε οικτρά.

Μπορεί να απέτυχε και ο μαέστρος της ηχογράφησης που άκουσε ο Dipie.

 

[by proxy]

Σημαντικό προτέρημα της μουσικής σε σχέση με άλλες τέχνες είναι η δυνατότητα του ακροατή να αντανακλά δικές του σκέψεις και συναισθήματα πάνω σε αυτά που αρχικά (πιθανώς) θα ήθελε να εκφράσει ο συνθέτης /δημιουργός, ακόμη και αν τα πρώτα είναι συχνά κάθε άλλο παρά ‛συμφασικά’ με τα δεύτερα, ή και τελείως ασυνάρτητα, ασύμβατα και αντιφατικά….

Εκεί που προφανώς ο δημιουργός εκφράζει οδύνη, θλίψη, απελπισία, εμείς μπορεί να αρεσκόμεθα να αντλούμε αξιοπρέπεια για την αντιμετώπιση της καθημερινότητας, εκεί που εκφράζεται καταστροφική μανία, εμείς θέλουμε να βλέπουμε ασύλητο ερωτικό πάθος, φιλήδονες εκμυστηρεύσεις, και υπογάστρια που κοχλάζουν, υπαγορεύοντας στο αίμα τους χτύπους και ‛τρόπους’ παγανιστικών χορών…..

Αυτή η ‛ελευθεριότητα’ ερμηνείας και μετάφρασης των κωδικών των δημιουργών ασκεί ιδιαίτερη γοητεία σε αρκετούς αλλά ιδιαίτερα σε εμένα, που καημό έχω ότι δεν γνωρίζω μουσική και το παίξιμο κάποιου οργάνου, οπότε μου απομένει απλώς να επιτρέπω στις μουσικές φράσεις να πυροβολούν λυσσωδώς το συναισθηματικό μου ολόγραμμα, κομματιάζοντας το σε άλλοτε πολύχρωμες άλλοτε μαύρες ξεφτισμένες λουρίδες, σύρματα και ηλεκτρικά ψίχουλα, που αρέσκομαι να επανασυνθέτω σε σάρκινες κορδέλες και κομφετί , για να δημιουργήσω το δικό μου παζλ, που θα μου επιτρέψει να ερμηνεύσω και κατανοήσω την δική μου πραγματικότητα.

Την μεγαλύτερη δε πλάκα, έχουν οι περιπτώσεις προγραμματικής μουσικής, όπως οι πρώτες συμφωνίες, πχ. του Μάλερ, ή του Μπρούκνερ, όπου παρά τις δεδηλωμένες προθέσεις του δημιουργού, είναι αδύνατον να μην νοιώσω αυτά που τελικά εγώ νομίζω και γουστάρω….

Τι ωραία που τα λέει ο κ. Δημοκηδής στο παλιό νήμα που μας υπενθύμισε ο ίδιος λίγο πιό πάνω. Δεν είδα κανέναν βέβαια να τον επιπλήττει ότι παρανοεί αυτά που ακούει. Ισως επειδή οι αναφορές του ήταν in abstracto. Ισως πάλι επειδή θεωρείται ότι ανήκει στο κλαμπ των επαϊόντων...

Αντε καλά Χριστούγεννα και λιγότερη έπαρση μέρες που είναι.

 

[DIPIE]

Στο σπίτι και στο σύστημά μου,δεν ακούω απο u-tube...Αλλά ότι έχω σπίτι,δεν διατίθεται και στο διαδίκτυο,ούτε(πάλι προσβάλεις) εμβαθύνει σε μουσικά έργα κανείς μουσικόφιλος ακούγοντας απο το γιουτούμπ...

 

[Δημοκηδής]

Διονύση, χαλάρωσε ... σαν τρίτος και ουδέτερος παρατηρητής νομίζω ότι εκφράζεις περισσότερη επιθετικότητα από όση αναλογεί στην περίπτωση ...

μην κοιτάς τον θεσσαλονικέα νομικό που ψοφάει για χαβαλέ ... στο μόνο θέμα που είμαι επαΐων είναι στις επιστραγαλίδες του Jumbo ...

 

[ΚΩΣΤΑΣ ΖΑΓΓΟΓΙΑΝΝΗΣ]

Που ανέφερα εγώ το youtube; Πως σε προσέβαλα (μη) αναφέροντάς το; Είπα ότι μπορεί να απέτυχε ο μαέστρος της ηχογράφησης που άκουσες, δεν έγραψα πουθενά ότι άκουσες τη συμφωνία στο youtube. To video που παράθεσες δεν το άνοιξα καν, δεν ξέρω ποιά ερμηνεία είναι.

 

[DIPIE]

Απάντηση: Re: Η ηχητική αναπαράσταση της ευτυχίας ...

Διονύση, χαλάρωσε ... σαν τρίτος και ουδέτερος παρατηρητής νομίζω ότι εκφράζεις περισσότερη επιθετικότητα από όση αναλογεί στην περίπτωση ...

μην κοιτάς τον θεσσαλονικέα νομικό που ψοφάει για χαβαλέ ... στο μόνο θέμα που είμαι επαΐων είναι στις επιστραγαλίδες του Jumbo ...

Αμυνα θάλεγα...τέλος...

 

[ΚΩΣΤΑΣ ΖΑΓΓΟΓΙΑΝΝΗΣ]

τέλος κι από μένα, είμαστε ήδη πολύ οφ τόπικ.

 

[schubert]

Πολλή βαγκνερική ένταση διαβάζω στο φόρουμ. Βεβαίως αν σκεφτεί κανείς ότι είναι παραμονή Χριστουγέννω προχωρημένη κι εμείς τυρβάζουμε περί άλλων... Μάλλον για το Ορατόριο των Χριστουγέννων του παμμέγιστου Μπαχίου έπρεπε να διαπληκτιζόμαστε. Χρόνια Πολλά από την επαρχία...

 

[Skakinen]

.. στο μόνο θέμα που είμαι επαΐων είναι στις επιστραγαλίδες του Jumbo ...

...και στον αρακά (τοπικού παραγωγού; ) ως ψυχρό επίθεμα...

Κατά τ'άλλα, ηρεμήστε παίδες μέρες που είναι, αφεθείτε στη δύναμη της Μουσικής και ας την προσλαμβάνει όπως θέλει ο καθένας.
http://www.youtube.com/watch?v=QFoIpYWRCeE

 

[schubert]

...και στον αρακά (τοπικού παραγωγού; ) ως ψυχρό επίθεμα...

Κατά τ'άλλα, ηρεμήστε παίδες μέρες που είναι, αφεθείτε στη δύναμη της Μουσικής και ας την προσλαμβάνει όπως θέλει ο καθένας.
http://www.youtube.com/watch?v=QFoIpYWRCeE

Αυτό εννοούσα. Ευχαριστώ για την άμεση αντίδραση!

 

[Δημοκηδής]

...και στον αρακά (τοπικού παραγωγού; ) ως ψυχρό επίθεμα...

α παπα, δεν θα σου ξαναπώ τα μυστικά μου ....

Καλά Χριστούγεννα ....

 

[Skakinen]

Καλά Χριστούγεννα ....

Καλά Χριστούγεννα και σε σένα!!! :smile:

 

[Κώστας Γκαβάκος]

Λοιπόν μόλις ολοκλήρωσα την ακρόαση του cd με τον Beecham. Είναι απλώς αναφορά είχε δίκιο ο Κ. Ζαγγογιάννης.
Zηλεύω την ζωντάνια και την φρεσκάδα της ερμηνείας του έργου από έναν μαέστρο στα ογδόντα του χρόνια. Πρέπει να είναι ένας ευτυχισμένος άνθρωπος χάρις στην δύναμη της μουσικής.
Είναι στην σειρά της EMI "Great Recordings of the Century".



Ας είναι καλά ο πολύτιμος φίλος από την Θεσσαλονίκη που μου το έστειλε. Μαζί μου έστειλε και μια μικρή ιστορία με την άποψη του Barenboim για την ερμηνεία του Beecham
"… but when Daniel Barenboim listened to this recording on the eve of the making one of his own of this music, his producer recalled him turning to him and saying simply: ' Perhaps we should pack up and go home' "



ΥΓ τα χρόνια μου πολλά στον @schubert και σε όλους τους άλλους εκλεκτούς μουσικόφιλους

 

[ΚΥΡΙΤΣΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ]

..... Perhaps we should pack up and go home' "

Αυτό είναι πολιτισμός, ωριμότητα, μεγαλείο......... Χρόνια Πολλά και καλά σε όλους!!!

 

[schubert]

Χρόνια πολλά σε όλους! Οι μεγάλοι καλλιτέχνες, προεξαρχόντων των μεγάλων μουσικών, έχουν φροντίσει για μας, παρέχοντάς μας τέχνη που ξεπερνά τις αντικειμενικές μας δυνατότητες να την εξαντλήσουμε απολαμβάνοντάς την. Μας έχουν δώσει το πλαίσιο για τη χαρά και τον θρήνο, για τον έρωτα- δημιουργία και την απώλεια. Τούτο δε το φόρουμ μας έχει δώσει τη δυνατότητα να συναντιώμαστε ηλεκτρονικά και να συνομιλούμε, να ανταλλάσσουμε απόψεις και να καλλιεργούμε περισσότερη τη γνώση, την αισθητική μας αλλά και δίνοντας στους λιγότερο εξωστρεφείς από μας ένα βήμα εξωστρέφειας. Με την ευκαιρία λοιπόν θα ήθελα, μαζί με τις ευχές, να εκφράσω και τις θερμές μου ευχαριστίες τόσο στους συνομιλητές όσο και στους διαχειριστές του φόρουμ.
Διαβάζοντας χθες την επίκαιρη συζήτηση, ήρθε στον νου μου ένας στοχασμός ενός σπουδαίου Γερμανού τεχνοκριτικού του 19ου αι., του Hermann Bahr: "Αυτό που η μεγαλοφυία χρειάστηκε είκοσι χρόνια για να συλλάβει και να διαμορφώσει, το κοινό θεωρεί ότι μπορεί να το κατανοήσει σε πέντε λεπτά". Είναι απαραίτητα τα "πεντάλεπτα" όλων μας για να προσεγγίσουμε το μεγαλείο της καλλιτεχνικής δημιουργίας, είναι μάλιστα χρήσιμη τόσο η γνώση των πιο ειδικών όσο και η πιο αθώα ματιά των απλώς φιλοτέχνων, οι οποίοι διακρίνουν σε ένα έργο τέχνης αυτό που εκείνο γεννά μέσα τους και το καθιστά διπλά επιτυχημένο. Διότι πέρα από τη φόρμας της, την οποία κατανοούν καλά οι γνώστες, υπάρχει και μια άυλη ουσία στην τέχνη, την οποία το κοινό μπορεί, δικαιούται, να την μορφοποιήσει στο δικό του μέγεθος, στις δικές του διαστάσεις, στις δικές του ανάγκες.
Προσωπικά, μια βασική απαγόρευση απευθύνω στους μαθητές μου, όταν προσεγγίζουμε ποιητικά έργα: την ερώτηση "τι εννοεί ο ποιητής".
Να είστε καλά!

 

[Δημοκηδής]

Λοιπόν μόλις ολοκλήρωσα την ακρόαση του cd με τον Beecham. Είναι απλώς αναφορά είχε δίκιο ο Κ. Ζαγγογιάννης.
Zηλεύω την ζωντάνια και την φρεσκάδα της ερμηνείας του έργου από έναν μαέστρο στα ογδόντα του χρόνια. Πρέπει να είναι ένας ευτυχισμένος άνθρωπος χάρις στην δύναμη της μουσικής.
Είναι στην σειρά της EMI "Great Recordings of the Century".

...και γω αυτό άκουσα χθες βράδυ ... όντως πρόκειται για την κορυφαία ερμηνεία, όπως και ο Δαμιανός είχε πει προ 5ετίας ... ενθουσιάσθηκα και με τις αρλεσιανές σουίτες, που με αυτήν την ανάγνωση απέβαλαν αρκετό από το πομπώδες που κατσικώνονται συνήθως από άλλους μαέστρους και απέμεινε αστραφτερή η δίψα για ζωή ...

 

[Κώστας Γκαβάκος]

Η προηγηθείσα συζήτηση δημιουργεί την υποχρέωση να αποφασίσουμε με ποιον συνθέτη θα κάνουμε Ρεβεγιόν του χρόνου.
Φιλιά από την Μαγνησία.

Κ.Ζαγγογιάννη δεν παίρνεις τον Κυρίτση και έναν άδειο σκληρό δίσκο να έρθετε επίσκεψη, τον δρόμο τον ξέρεις.
Schubert ούτε εσύ είσαι μακριά.