Γενικές κι αφηρημένες σκέψεις περί μουσικής

[ΠΕΤΡΑΛΙΑΣ ΝΙΚΟΣ]

Η ανάγνωση κάποιων threads εδώ με έκανε ν' αναρωτηθώ τι ακριβώς είναι αυτό που συζητάμε, μοιραζόμαστε και μας αρέσει στη μουσική.

Τι ακριβώς συμβαίνει ακούγοντας μια ακολουθία από νότες, ήχους και παύσεις και γιατί αυτό μας δημιουργεί συναισθήματα?
Αλήθεια, τα δημιουργεί ή απλά ανασύρει αυτά που υπάρχουν ήδη μέσα στον καθένα?
Με αυτό το σκεπτικό δεν μας αρέσει η ίδια η μουσική αλλά αυτά που μας κάνει να νοιώθουμε, τα οποία προφανώς σχετίζονται με τις εμπειρίες και τις αναμνήσεις του καθενός που "ξυπνάνε" ακούγοντάς την, ενσυνείδητα η μή, εκούσια η μή.
Ίσως λοιπόν απλά να "πυροδοτεί" συναισθηματικές αναμνήσεις, αλλά και πάλι, υπάρχει αντίλογος:
Πως εξηγείται η ταύτιση των αποτελεσμάτων μιας σύνθεσης, δηλαδή η ταύτιση των συναισθημάτων που προκαλεί αυτή σε διαφορετικούς ανθρώπους?
Θα έπρεπε να έχουν κοινού τύπου βιώματα κι ερεθίσματα.
Κάποιος θα μπορούσε λοιπόν να ισχυριστεί ότι η ίδια η μουσική δημιουργεί πρωτογενή συναισθήματα και μάλιστα κοινά στην πλειοψηφία των ακροατών.
Δεν υπάρχουν όμως κομμάτια ή μελωδίες που είναι έστω και υποσυνείδητα συνδεμένα με πρόσωπα, εμπειρίες ή στιγμές; Αυτά είναι προσωπικά, δεν μπορεί να ταυτίζονται.

Περιπλέκοντας ακόμη περισσότερο τη σκέψη αυτή, τι σχέση έχουν τα συναισθήματα που προκαλούνται στον ακροατή κατά την ακρόαση, στον ερμηνευτή κατά την εκτέλεση και στο συνθέτη κατά τη διάρκεια της σύνθεσης? Υπάρχει ενδεχόμενο να είναι κοινά?
Αν είναι έτσι, τότε μπορούμε κάλλιστα να ορίσουμε τη μουσική ως μια γλώσσα κωδικοποίησης και καταγραφής συναισθημάτων.
Μάλλον όμως η πραγματικότητα είναι ακόμη πιο σύνθετη κι ο κάθε άνθρωπος που "παρεμβάλλεται" απ' τη σύνθεση ως την ακρόαση αλλοιώνει τα παραγόμενα συναισθήματα προσαρμόζοντας τη σύνθεση στα μέτρα, την αντίληψη και τις ιδιαιτερότητές του. Κι όχι μόνο ο κάθε άνθρωπος, αλλά και οι συνθήκες την ώρα της ακρόασης. Η ποιότητα του ήχου, η θερμοκρασία, η εικόνες που βλέπει, η ψυχολογική κατάσταση, το stress, ο διπλανός ακροατής...

Φυσικά και δεν πρόκειται να καταλήξω κάπου, πιθανότατα να είναι αδύνατο, αλλά αυτό ταυτόχρονα το κάνει νομίζω κι ένα καλό θέμα συζήτησης...

edit: ενδεχομένως να πρέπει να μπει στη "Συζήτηση" κι όχι εδώ...ότι νομίζετε...

 

[christos]

Ωραιες σκεψεις κανεις ...!
Σε τετοιες περιπτωσεις νομιζω πρεπει να κοιταμε προς τους Αρχαιους οι οποιοι μαλλον τα ειχαν εξαντλησει ολα ... !

Προχειρα βρηκα αυτο

Γράφει ο/η Οδυσσέας
11.11.06
ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΛΕΞΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗ
Η λέξη μουσική σύμφωνα με τα γραπτά των αρχαίων ελλήνων ποιητών και φιλοσόφων παράγεται από το «Μούσα».

Το Μούσα πάλι, παράγεται από το μα-ούσα = Μούσα. Το «μα» είναι ρίζα του ρήματος μάω - μω = επινοώ ή ψάχνω ή ζητώ διανοητικά. (Στη Δωρική διάλεκτο η λέξη «Μούσα» είναι «Μώσα»).

Η ΛΕΞΗ ΜΟΥΣΙΚΗ
Η λέξη μουσική, στη σημερινή εποχή, σημαίνει η τέχνη των ήχων, αντίθετα με τους αρχαίους έλληνες οι οποίοι έδιναν στη λέξη μουσική διαφορετικό νόημα, εννοούσαν την αδιάλυτη ενότητα ήχου και λόγου, κάτι που δεν υφίσταται στις μέρες μας.

Με την άθληση γυμνάζεται το σώμα, ενώ με την Μουσική το πνεύμα.

Η μουσική, το δώρο των Μουσών, στην αρχαία Ελλάδα προσδιόριζε και χαρακτήριζε τον άνθρωπο που πράττει, σκέφτεται και αισθάνεται. Έτσι ως μέσο πνευματικής ωρίμανσης, η λέξη που θα χαρακτήριζε την αρχαία ελληνική μουσική, δεν είναι η λέξη «τέχνη» αλλά οι λέξεις παιδεία και δύναμη. Αυτό φαίνεται και από το γεγονός ότι εκείνος που έπαιζε τον αυλό π.χ. ονομαζόταν αυλητής και όχι μουσικός δηλαδή θεωρούταν ένας απλός εκτελεστής. Όμως μετά τον διαχωρισμό της μουσικής από τον λόγο, την γλώσσα, ο οποίος έγινε λίγο μετά τον Πλάτωνα, βλέπουμε την χρήση της έννοιας μουσικός . Αυτή η μεταβολή έμελλε να είναι η γέννηση μιας αυτόνομης τέχνης που, όπως προαναφέρθηκε, ήταν ενταγμένη μέσα στον λόγο.


ΜΝΗΜΟΣΥΝΗ - ΩΔΗ - ΜΕΛΕΤΗ

Με τη Μελέτη προκαλείται ο στοχασμός (σκέψη), με τη Μνημοσύνη η ενθύμηση (μνήμη) και με την Ωδή το μέλος, το οποίο με τη φωνή του ανθρώπου ερμηνεύει τη Μελέτη και τη Μνημοσύνη


ΟΙ 9 ΜΟΥΣΕΣ

Οι Μούσες ήταν θεότητες της μουσικής, της ποίησης της ορχηστικής, του δράματος και γενικότερα προστάτιδες των Τεχνών και Γραμμάτων. (Κόρες του Δία και της Μνημοσύνης, που ήταν κόρη τ’ ουρανού και της γης).




ΘΕΩΡΙΕΣ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΓΙΑ ΤΗ ΜΟΥΣΙΚΗ

Η γνωστότερη θεωρία τους που οφείλεται στους Πυθαγόρειους και αναπτύχθηκε πρώτα απ’ τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη και αργότερα απ’ τη σχολή των Περιπατητικών και των Στρωϊκών, είναι αυτή του Ήθους. Παραδέχεται ότι τα ηχητικά φαινόμενα συνδέονται άμεσα με τις ψυχικές καταστάσεις κι ότι μια ορισμένη σειρά ήχων μπορεί να προκαλέσει ένα συγκεκριμένο συναίσθημα.

Το ήθος ενός τραγουδιού εξαρτιόταν πρώτ’ απ’ όλα από τον ρυθμό, και ύστερα απ’ τον τρόπο, τη συνοδεία, την υπόκρουση, κ.α.

Ο Δώριος τρόπος έλεγαν, δυναμώνει τον χαρακτήρα, διδάσκει θάρρος εμπρός στον κίνδυνο και καρτερικότητα στη δυστυχία.

Ο Φρύγιος (ο τρόπος του διθυράμβου) - όπως και ο ήχος του αυλού - έχει τη δύναμη να ξεσηκώνει και να φλογίζει τα πνεύματα. Κι αφού λοιπόν η μουσική έχει μια τέτοια ηθική δύναμη, πρέπει να χρησιμοποιείται για την αγωγή των νέων.

Κι εύκολα καταλαβαίνει κανείς πόσο πολύ ανώτερη είναι αυτή η αρχαία θεωρία απ’ την σύγχρονη που περιορίζεται, σχεδόν αποκλειστικά, στους τεχνικούς κανόνες.

Βέβαια, η σχετική απλότητα της μουσικής των Ελλήνων, τους επέτρεπε να διαπιστώνουν, με αυστηρό πειραματικό έλεγχο, την καλή ή κακή επίδραση των διάφορων ήχων, πράγμα που θα ´ταν αδύνατο σήμερα. Σίγουρα όμως, ως αρχή, η θεωρία του ήθους είναι σωστή και μπορεί και στην εποχή μας ακόμη να μας διδάξει πολλά.


....."

http://www.maqamechos.com/content/view/20/36/

 

[Δαμιανός Δημητριάδης]

Φυσικά και δεν πρόκειται να καταλήξω κάπου, πιθανότατα να είναι αδύνατο, αλλά αυτό ταυτόχρονα το κάνει νομίζω κι ένα καλό θέμα συζήτησης...

Αγαπητέ συγχωριανέ του avclub, ορισμένα από τα ερωτήματα που θέτεις είναι θεμελιώδη και αντικείμενο μιας διαρκούς αναζήτησης. Σε άλλα, κατά τη γνώμη μου είναι άσκοπο να αναζητά κανείς απάντηση και αποπροσανατολίζει από την ουσία της επικοινωνίας μας μέσω της μουσικής.

Κατά τη γνώμη μου, αυτό που μπορούμε να κάνουμε, είναι με ανοιχτή καρδιά και μυαλό, ν' αφήσουμε τη μουσική ν' αποκαλύψει μέσα μας άγνωστες ή κρυμμένες αλήθειες. Ξέρω πως αυτό ακούγεται ασαφές, ή και κάπως πομπώδες στα αυτιά κάποιων, αλλά ειλικρινά, η καλύτερη επεξήγηση που μπορώ να φανταστώ, είναι τα κείμενα που παιδεύουμε κατά καιρούς στις παρουσιάσεις μας.

Η προθέσεις του συνθέτη θα παραμείνουν, στην καλύτερη περίπτωση ομιχλώδεις. Άσε που πιθανότατα, δεν αποτελούν και μια παγιωμένη και αμετάβλητη οντότητα, αλλά κάτι πολύπλευρο και ζωντανό, που εξελίσσεται μαζί τους και κάθε φορά αλλάζει το εστιακό του βάθος. Εδώ ο μακαρίτης ο Μητρόπουλος έλεγε πως δύο ερμηνείες του ίδιου ερμηνευτή δεν είναι ποτέ ίδιες, φαντάσου να μιλάμε για συνθέσεις.

Αν σε ενδιαφέρουν όντως οι προθέσεις του συνθέτη η συμβουλές μου είναι οι ακόλουθες:

1. Εμπιστεύσου τ' αυτιά σου και την καρδιά σου.
2. Διάβασε για το συνθέτη, τη δημιουργία και την περίοδο, αλλά όχι εγκυκλοπαιδικά. Προσπάθησε να δεις αν μπορείς να σχηματίσεις τομή με τα βιώματα σου.
3. Άκουσε τα έργα πολλές φορές, καθώς περνούν τα χρόνια και αλλάζεις. Και τέλος:
4. Εμπιστεύσου τ' αυτιά και την καρδιά σου.

 

[Haagenti]

Δαμιανε :grinning-smiley-043

 

[Emilot]

Δαμιανε :grinning-smiley-043

+1:award:

 

[Stephania Gk.]

Kαλημέρα
Ωραίοι προβληματισμοί Νίκο...!

Είχα διαβάσει κάποτε το εξής:
'' Η μεγάλη μουσική είναι μια δυνατή θύελλα, που ταράζει τα απύθμενα βάθη του μυστηρίου του παρελθόντος'' ....και ακόμα αναρωτιέμαι τι θέλει να πει ο ποιητής..!!!!

 

[Γιωργος Δανοχρηστος]

Οπως ειναι καταγεγραμμενο απο αρχαιοτατων χρονων η μουσικη απευθυνεται μεν στο Πνευμα με την αρμονια, αλλα και στο Σωμα με το χορο. Για να εχεις νου υγιη χρειαζονται και τα δυο. Το δευτερο επειδη με τον καιρο "το μεν πνευμα προθυμον αλλα ...η σαρξ ασθενης" (δημωδες), κοιταχτε να το εξασκειτε οσο ειναι καιρος. Γιατι μολις φτασει κανεις στα ..."αντα", αντε γεια.

Και επειδη δικαιολογιες τυπου, "μα εγω δεν ξερω να χορευω" ειναι πολυ φτηνες, παρτε και τις οδηγιες μου:

http://www.youtube.com/watch?v=nLKvViL8y_E&feature=related

Αντε γιατι ολο για τσιμπουσια διαβαζω εδω μεσα. Ηχειτε σαν ...κοιλαραδες!

 

[Γιωργος Δανοχρηστος]

Εκθεση hi-end (βλεπε σαλονατα μηχανηματα), "μουσικουλα τωρα", μεταλλαδες που βλεπουνε το γκρουπ σε γιγαντο-οθονες, αριθμημενες θεσεις στο Μεγαρο, 27αρηδες με 80s ρετρο, κοπελλιτσες με αχαλινωτη εφεση στο ...γιουτιουμπι. Μονο ο back door man πεταξε ενα "Erwache" αλλα τι να σου κανει κι αυτος. Ετσι οπως παει, πρωτος στα κοψιδια, κοιλαρα τον βλεπω.

Αν δε δω φωτο με action στο περιπτερο της hi-end, θα μετακομισω οριστικα στη Φωτο.

 

[Γιωργος Δανοχρηστος]

[...βασικα θα ειμαι και γω στην εκθεση ελπιζοντας ν'ακουσω νεα νεα Μαγκνεπαν 1.7]-bye-

 

[Δημήτρης Δ.]

Οπως ειναι καταγεγραμμενο απο αρχαιοτατων χρονων η μουσικη απευθυνεται μεν στο Πνευμα με την αρμονια, αλλα και στο Σωμα με το χορο. Για να εχεις νου υγιη χρειαζονται και τα δυο. Το δευτερο επειδη με τον καιρο "το μεν πνευμα προθυμον αλλα ...η σαρξ ασθενης" (δημωδες), κοιταχτε να το εξασκειτε οσο ειναι καιρος. Γιατι μολις φτασει κανεις στα ..."αντα", αντε γεια.

Και επειδη δικαιολογιες τυπου, "μα εγω δεν ξερω να χορευω" ειναι πολυ φτηνες, παρτε και τις οδηγιες μου:

http://www.youtube.com/watch?v=nLKvViL8y_E&feature=related

Αντε γιατι ολο για τσιμπουσια διαβαζω εδω μεσα. Ηχειτε σαν ...κοιλαραδες!

Και μένα πάντως το "τσιμπούσι" δε μου αρέσει σαν λέξη.
Θα προτιμούσα, "συμπόσιο" ή "συνεστίαση " ...

 

[Κωστας Λυμπεροπουλος]

Και μένα πάντως το "τσιμπούσι" δε μου αρέσει σαν λέξη.
Θα προτιμούσα, "συμπόσιο" ή "συνεστίαση " ...

συμφωνώ μεχρι κεραίας.
αν όντως υπάρχουν ...χυδαίες λέξεις, θεωρώ πως τούτη είναι μία απο αυτές: ακούγεται σκέτη φρίκη. :speechless-smiley-0
αλλά δεν λέω τίποτα να μη με πούν ελιτιστή

 

[Magellan]

[...βασικα θα ειμαι και γω στην εκθεση ελπιζοντας ν'ακουσω νεα νεα Μαγκνεπαν 1.7]-bye-

Δεν πρόκειται να ακούσεις κανένα Magnepan δυστυχώς..
Το Studio Genesis που είναι ο αντιπρόσωπος, δεν πρόκειται να κατέβει
στην έκθεση...

Συγγνώμη για το fftopic:

 

[Skakinen]

Απάντηση: Re: Γενικές κι αφηρημένες σκέψεις περί μουσικής

συμφωνώ μεχρι κεραίας.
αν όντως υπάρχουν ...χυδαίες λέξεις, θεωρώ πως τούτη είναι μία απο αυτές: ακούγεται σκέτη φρίκη.
αλλά δεν λέω τίποτα να μη με πούν ελιτιστή

Συμφωνώ κι εγώ μαζί σας. Δεν μου αρέσει. Την χρησιμοποιώ σπάνια έως ποτέ. Απλώς χρησιμοποιήθηκε και φέτος (στο νήμα που εγώ άνοιξα) μιας και είχε χρησιμοποιηθεί και τις προηγούμενς χρονιές. (αν θυμάμαι καλά βέβαια).

Από του χρόνου θα αλλάξουν τα πράγματα. Πώς σας φαίνονται:

- Συνεστίασις των Φίλων της Μουσικής του AvClub
- Συμπόσιον των Φιλομούσων Μελών του AvClub
- Δείπνος των εραστών της Μουσικής του AvClub
Δειπνοκλητόρια θα αποσταλλούν εγκαίρως.

 

[opsim]

Σε πιο ροκ εκδοχή μπορούμε να το πούμε και "Beggars' Banquet" .

 

[Στέλιος Π.]

Χωρις να παραξηγηθω...

Πιστευω οτι η λεξη τσιμπουσι (το εκλαϊκευμενο συμποσιο) δεν ειναι καθολου "προστυχη".
Αντιλαμβανομαι την υπερβολη της, αλλα ας μην ξεχναμε οτι, οι περισσοτεροι εδω μεσα ειμαστε "μαυρα προβατα", με δεδομενη τη ροπη προς την καταστροφη και την υπερβολη και οχι "παρθενες" καποιου κολεγιου... Ετσι τουλαχιστον θελω να πιστευω και για αυτο σεβομαι πολυ αυτη την κατηγορια, λογω αυτης της "παστας" των ανθρωπων της.
Το ξεσκισμα της σαρκας γινεται μεσα απο ακραιες καταστασεις και οχι απο φιλικες συνεστιασεις, απο τις τελευταιες λειπει το παθος...

Δεν φοβηθηκα ποτε μια λεξη, everything lays in the eye of the beholder...

 

[Σπύρος Σούρλας]

Απόδειπνο και νά βαράει κάποιος και τήν καμπάνα.:flipout::flipout::flipout:

 

[Κωστας Λυμπεροπουλος]

Re: Απάντηση: Re: Γενικές κι αφηρημένες σκέψεις περί μουσικής

Συμπόσιον

μια χαρά είναι. χωρίς το 'ν' στο τέλος :2thumb22sup:

 

[Back Door Man]

Εκθεση hi-end (βλεπε σαλονατα μηχανηματα), "μουσικουλα τωρα", μεταλλαδες που βλεπουνε το γκρουπ σε γιγαντο-οθονες, αριθμημενες θεσεις στο Μεγαρο, 27αρηδες με 80s ρετρο, κοπελλιτσες με αχαλινωτη εφεση στο ...γιουτιουμπι. Μονο ο back door man πεταξε ενα "Erwache" αλλα τι να σου κανει κι αυτος. Ετσι οπως παει, πρωτος στα κοψιδια, κοιλαρα τον βλεπω.

Αν δε δω φωτο με action στο περιπτερο της hi-end, θα μετακομισω οριστικα στη Φωτο.

Μπα. Έτσι είναι η φυσιολογική ροή των πραγμάτων.
Να σου πω πόσο φυσιολογικός είμαι κι εγώ.Cb=2,070.-bye-

 

[Κωστας Λυμπεροπουλος]

Δεν φοβηθηκα ποτε μια λεξη,

ούτε εγώ ...φοβάμαι τη λέξη.
απλά τη θεωρώ πολύ κακόηχη.

όσο για τους διαχωρισμούς 'Ασπρο/Μαύρο' παραπάνω, καλέ μας φίλε :ernaehrung004:, να σου θυμίσω ότι υπάρχουν και μαύρα πρόβατα με περιβολή παρθένας . Ενδιαφέρουσες περιπτώσεις...to say the least

 

[Στέλιος Π.]

όσο για τους διαχωρισμούς 'Ασπρο/Μαύρο' παραπάνω, καλέ μας φίλε :ernaehrung004:, να σου θυμίσω ότι υπάρχουν και μαύρα πρόβατα με περιβολή παρθένας. Ενδιαφέρουσες περιπτώσεις...to say the least

Φιλε Κωστα I couldn't agree more! Και του σαλονιου και του αλωνιου προφανως

Απλα επειδη, οπως λεει και ο λαος, "τα ρασα δεν κανουν τον παπα", δεν υπολογισα ποτε την περιβολη