Ο διαγωνισμός, παραμένει διαγωνισμός τραγουδιού. Εφόσον ψηφίζει το κοινό, είναι δεδομένο πως δεν θα κερδίσει απαραίτητα η καλύτερη φωνή, η καλύτερη μουσική, η σκηνική παρουσία αλλά τα κριτήρια των πιο ένθερμων fan του συγκεκριμένου διαγωνισμού που δεν έχουν πρόβλημα να πληρώσουν για να ψηφίσουν. Εάν δεν υπήρχε το paywall πιστεύω πως τα αποτελέσματα θα ήταν σημαντικά διαφοροποιημένα.
Από εκεί και πέρα τώρα, στον ίδιο διαγωνισμό που έχουν κερδίσει ο Duncan Laurence και ο Mans Zelmerlow πρόσφατα, ενώ παλαιότερα θυμάμαι ως ευχάριστα όλα της περιόδου 09-13, έχουν κερδίσει υπέρ του δέοντος περισσότερες φορές κομμάτια που πουλάει το story του καλλιτέχνη, σε σημείο ορισμένες χρονιές που και χαλασμένο μικρόφωνο να είχε, πάλι θα κέρδιζε. Αυτό ότι και να κάνουμε, μια φορά νορμάλ δεν είναι.
Τώρα στα φετινά, εγώ δεν έχω ακούσει τα υπόλοιπα, ίσως δω τον τελικό οπότε εκεί θα σχηματίσω άποψη. Το δικό μας όμως, με το οποίο σίγουρα θα ταυτίζεται μέρος του κόσμου -δεν σταμάτησαν ξαφνικά να χορεύουν τσιφτετέλια στα τραπέζια και να χτυπάνε τα ντέφια, προφανώς έχει σημεία αναφοράς στη κοινωνία. Αυτό δεν αναιρεί πως πρόκειται για decadence σημεία αναφοράς με μια μουσική επένδυση που είναι προφανώς επίτηδες αυτό που είναι και ένα στοίχο επιπέδου του να τσακώνεται η Δρούτσα για το "τατατα" στα πρωινάδικα.
Η δική μου προσωπική γνώμη -που δεν χρειάζεται να την ενστερνιστεί κανείς, παραμένει πως καλύτερα να στείλεις κάτι αξιοπρεπές και ας μην κερδίσει. Όπως δεν ανακαλώ εκείνο τον Verka με χαρά παρότι δημιούργησε αίσθηση -και πάρα πολλά ακόμα- στο ίδιο πάνθεον θα προστεθεί και το δικό μας.
