lazarefa
AVClub Addicted Member
- 18 October 2007
- 1,308
Προσωπικά νιώθω μεγάλη ικανοποίηση να βλέπω παλιά χρηστικά αντικείμενα (οικιακές συσκευές ή και αυτοκίνητα/μοτοσυκλέτες) σωστά συντηρημένα και σε καλή/προσεγμένη κατάσταση, να "υπηρετούν" τους κατόχους τους μετά από δεκαετίες. Θα τολμήσω να πω ότι η έννοια οικολογία (με ή χωρίς εισαγωγικά) αλλά και η έννοια "οικιακή οικονομία" (οι κάπως μεγαλύτεροι ίσως θυμούνται και το σχετικό μάθημα στο γυμνάσιο) βρίσκουν ουσιαστικό νόημα σε ανάλογες εικόνες σωστά συντηρημένων και λειτουργικών χρηστικών αντικειμένων.
Δυστυχώς τα τελευταία 20+ χρόνια το μάρκετινγκ και ο καταναλωτισμός μας (σε συνδυασμό βέβαια και με τη δραματική υποβάθμιση της ποιότητας υλικών και συναρμολόγησης καθώς και της διαθεσιμότητας/τιμών ανταλλακτικών επισκευής ανάλογων συσκευών) μας έχουν κάνει να πιστεύουμε (οι περισσότεροι) ότι τέτοιες συσκευές είναι λογικό και αναμενόμενο να αγοράζονται από τα νοικοκυριά με ορίζοντα ζωής δεκαετίας (βαριά 15ετίας).
Κι εγώ έχω μια απλή ηλεκτρική κουζίνα Πίτσος (ελληνικής κατασκευής, αρχών 2002, τότε που ακόμα παράγονταν στο εργοστάσιο του Ρέντη, θυμάμαι μάλιστα το 1995, ως τριτοετής φοιτητής των μηχανολόγων του Πολυτεχνείου, να έχουμε πάει εκπαιδευτική επίσκεψη στο συγκεκριμένο εργοστάσιο, για να δούμε στην πράξη πως είναι οργανωμένη μια ανάλογη βιομηχανική μονάδα, στο πλαίσιο αντίστοιχου μαθήματος).
Η κουζίνα θυμάμαι είχε αγοραστεί (τιμές 2002) κάπου στα 330 ευρώ. Πέρα από την αντίσταση του φούρνου που κάηκε πρόωρα στα 2,5 χρόνια (και με ελάχιστη χρήση, αλλάχθηκε από εμένα με ένα κόστος της τάξης των 20 ευρώ) και 2 μάτια (εμαγιέ) της εστίας που επίσης αλλάχθηκαν από εμένα (άλλα 25 ευρώ βαριά) λόγω σκουριάς (πλημμελής χρήση επί της ουσίας), η κουζίνα ζει και βασιλεύει 22 χρόνια (με ελάχιστη ως μηδαμινή αισθητική φθορά), και αν δεν την αλλάξω επειδή βαρέθηκα να τη βλέπω (που λέει ο λόγος), την κόβω να μου βγάζει μέχρι τη σύνταξη.
Δυστυχώς τα τελευταία 20+ χρόνια το μάρκετινγκ και ο καταναλωτισμός μας (σε συνδυασμό βέβαια και με τη δραματική υποβάθμιση της ποιότητας υλικών και συναρμολόγησης καθώς και της διαθεσιμότητας/τιμών ανταλλακτικών επισκευής ανάλογων συσκευών) μας έχουν κάνει να πιστεύουμε (οι περισσότεροι) ότι τέτοιες συσκευές είναι λογικό και αναμενόμενο να αγοράζονται από τα νοικοκυριά με ορίζοντα ζωής δεκαετίας (βαριά 15ετίας).
Κι εγώ έχω μια απλή ηλεκτρική κουζίνα Πίτσος (ελληνικής κατασκευής, αρχών 2002, τότε που ακόμα παράγονταν στο εργοστάσιο του Ρέντη, θυμάμαι μάλιστα το 1995, ως τριτοετής φοιτητής των μηχανολόγων του Πολυτεχνείου, να έχουμε πάει εκπαιδευτική επίσκεψη στο συγκεκριμένο εργοστάσιο, για να δούμε στην πράξη πως είναι οργανωμένη μια ανάλογη βιομηχανική μονάδα, στο πλαίσιο αντίστοιχου μαθήματος).
Η κουζίνα θυμάμαι είχε αγοραστεί (τιμές 2002) κάπου στα 330 ευρώ. Πέρα από την αντίσταση του φούρνου που κάηκε πρόωρα στα 2,5 χρόνια (και με ελάχιστη χρήση, αλλάχθηκε από εμένα με ένα κόστος της τάξης των 20 ευρώ) και 2 μάτια (εμαγιέ) της εστίας που επίσης αλλάχθηκαν από εμένα (άλλα 25 ευρώ βαριά) λόγω σκουριάς (πλημμελής χρήση επί της ουσίας), η κουζίνα ζει και βασιλεύει 22 χρόνια (με ελάχιστη ως μηδαμινή αισθητική φθορά), και αν δεν την αλλάξω επειδή βαρέθηκα να τη βλέπω (που λέει ο λόγος), την κόβω να μου βγάζει μέχρι τη σύνταξη.