Ένα ζώο της Ν. Υόρκης

[supersonic]

και ο μακαρίτης ο Ρόνσον, μεγάλη φάτσα....
Πρέπει μιά φορά να παρουσιάσω εκείνο το Slaughter on 10th ave....

 

[Stergito]

αυτόν το τίτλο τον κρατά και θα τον κρατά ο αλογομούρης της φοινικιάς...

Ποιος είναι αυτός ο αλογομούρης; Ο Iggy Pop;

 

[Κωστας Λυμπεροπουλος]

Ο Iggy Pop;

:bang:

 

[Γιωργος Δανοχρηστος]

Ο πειρατης ο Keith (ποιος επινοει αραγε τα AVclub smiles να μας τον κανει να πεφτει απ'τη φοινικια!).

 

[supersonic]

υπάρχει σίγουρα διεθνής συνομωσία...:guitarist:

 

[Stergito]

Keith Richards?

 

[Γιωργος Δανοχρηστος]

Οσον αφορα το controversy βεβαια αν ακουσει κανεις τα Sweet Jane και Rock 'n' Roll στο λιγα μολις χρονια πριν Loaded (VU, 1970), καταλαβαινει πολλα πραγματα, και για το rhythm guitar παιξιμο του Ρηντ.

 

[Γιωργος Δανοχρηστος]

when all is said and done Εξαιρετικός.

Για να το λες αυτο ειδικα για το συγκεκριμενο δισκο, και εχοντας σε παρακολουθησει παλαιοτερα στον Ηχο, παει να πει οτι τελικα τον αγαπας ΠΑΡΑ πολυ.

 

[Stergito]

Τελικά θα μου πει κανείς ποιος είναι ο αλογομούρης τέλος πάντων;:huh2:

 

[Κωστας Λυμπεροπουλος]

Aυτός εδώ ο λεβέντης

 

[Κωστας Λυμπεροπουλος]

τελικα τον αγαπας ΠΑΡΑ πολυ.

it goes without sayin'.:blush:
The Man:grandpa:

 

[Κωστας Λυμπεροπουλος]

...αλλά τον αγαπούσα περισσότερο τότε που ήταν αδερφή και πρεζόνι.
Τελευταία μου τα χαλάει. Νιώθει πως έχει κοινωνική αποστολή σαν καλλιτέχνης:lehrer: . Προσπαθεί να μπεί και ...στον ορθό δρόμο: παντρεύτηκε:bang: κιόλας. Αυτή την κρυόμπλαστη τη Laurie Anderson:speechless-smiley-0 . Δεν έχω καμμία αμφιβολία ποιός είναι ο άντρας σ αυτό το γάμο. :icon15:
Τέλοσπάντων...
Εγώ θα τον αγαπώ στον αιώνα τον άπαντα. Ο τι και να κάνει :grinning-smiley-043

 

[Σπύρος Σούρλας]

Τώρα εμένα που μού άρεσε η παλιά Laurie και έχω και τον Lou κορώνα στο κεφάλι μου τι να κάμνω ο δόλιος???:BDGBDGB53:
Κατι τέτοια γράφεις και με βλέπω να προσπαθώ να ξαναανακαλύψω τούς Deep Purple.:speechless-smiley-0

 

[petros_m]

Τώρα εμένα που μού άρεσε η παλιά Laurie και έχω και τον Lou κορώνα στο κεφάλι μου τι να κάμνω ο δόλιος???

Κι εμενα!!! Το Superman και μερικα ακομα:ernaehrung004:

 

[Κωστας Λυμπεροπουλος]

...δε μπορώ να την ακούσω, εδώ και χρόνια.
ενώ το Sweet Jane... :worshippy:

 

[Σπύρος Σούρλας]

Κι εμενα!!! Το Superman και μερικα ακομα:ernaehrung004:

Kαι το Strange Angels του 1989.Για κάποιο λόγο το ακούω και σήμερα πολύ ευχάριστα.Ισως το πιό ´μουσικό´της άλμπουμ.
Aγόρασα και το Life on a String τού 2001,αλλά εκεί με μπέρδεψε.Είχα και έχω πολύ αντιφατικά συναισθήματα.

 

[petros_m]

Kαι το Strange Angels του 1989

To εχω κι εγω αυτο, σε βινυλιο. Το ομώνυμο τραγουδι το ειχα λιωσει τοτε αλλα πλεον εχω χρονια να το ακουσω.

 

[Γιωργος Δανοχρηστος]

αυτό και η λατρεία του riff.
Greatest rhythm guitarist ever :BDGBDGB53: και ροκ'ν'ρολ, στην ουσία, σημαίνει riff. :grandpa:

αυτόν το τίτλο τον κρατά και θα τον κρατά ο αλογομούρης της φοινικιάς...

Δεν ειναι καθολου τυχαιο οτι ο κολλητος φωτογραφος (μετεπειτα συγγραφεας) των Warhοl/VU, Victor Bockris εχει γραψει μεταξυ αλλων και μια πρωτη βιογραφια του Richards. Αν και ο Μποκρις ειναι γνωστη κουτσομπολα στα undergound κυκλωματα, περισσοτερο κι απο τον Udo Kier, το βιβλιο του ειναι απολαυστικο και το συστηνω ανεπιφυλακτα (πρωτη εκδοση Hutchinson, UK/1992, ISBN-0-09-174397-4).

Μετα απο μια ξεκαρδιστικη εισαγωγη οπου μαθαινει κανεις οτι το σπιτι των Ριτσαρντς στο Β'-ΠΠ επληγει απο πυραυλο V-1, ευτυχως οταν ειχαν βγει εξω, μενεις αναυδος απ'το τι εχει επιζησει αυτος ο ανθρωπος. Απ'το οπισθοφυλλο: "what struck me as being in some weird almost mystical way - and you find these people in jazz too - someone who gave himself up so completely to the rock life, who identified with it so completelly, who did so little to protect himself from its dangers and its traps, that he eventualy developed a strange purity amidst filth. He obtained a kind of blessedness in the gutter".

Περα απο rhythm guitars, κλπ. το κοινο μ'αυτον και το Ρηντ ειναι οτι πανω απ'ολα ειναι Survivors εκει που καποιους αλλους "θρυλους" τους εφαγε η μαρμαγκα στην πλακα.

 

[supersonic]

40 χρόνια μετά....
ο πανδαμάτωρ χρόνος ή αυτός που τα παίρνει όλα στο διάβα του?
ή τελικά μήπως δεν τα παίρνει όλα?
διότι η μουσική και ο δίσκος τελικά μένει....

40 χρόνια μετά....
Ο Lou μας άφησε....(αφού μας έκανε την καρδιά περιβόλι για τους Beatles και τους Doors....)
Ο Dick Wagner πέθανε τον Ιούλιο
Ο Steve Hunter έχει χάσει το φως του από γλαύκωμα
Oι Ray Colcord, Prakash John, Pentti Glan έχουν αποσυρθεί από την μουσική....

απέσβετο και λάλον ύδωρ.....