- 17 June 2006
- 14,350
Zeitkratzer & Lou Reed: Metal Machine Music (Asphodel 2XCD, 2007)
Το Metal Machine Music είναι ένα θρυλικό διπλό άλμπουμ που κυκλοφόρησε ο Lou Reed το 1975.
Είναι το αρνητικό της σιωπής, το παραμορφωμένο -και κακό- δίδυμο αδελφάκι της: 4 πλευρές LP, που διαρκούν ακριβώς 16’.01’’ η καθεμία, το τελευταίο αυλάκι της 4ης πλευράς ήταν φτιαγμένο έτσι που ο δίσκος “κόλλαγε” στο άπειρο: ένα μπαράζ από ηλεκτρονικό “λευκό” θόρυβο και κιθαριστικό feedback, μιά ακουστική Μαύρη Τρύπα, κρύα όσο κι η σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού. Ετσι και το παίξεις από μεγάφωνα, αδειάζεις έναν τεράστιο κλειστό χώρο σε χρόνο ρεκόρ. Σαν έννοια και ιδέα και καλλιτεχνικό statement, το Metal Machine Music είναι ο απόλυτος punk δίσκος: δεν έχω νιώσει ποτέ ξανά τέτοια βουβή και σκοτεινή λύσσα και σαρκασμό και μοχθηρία και θράσος να ξεπηδούν μέσα από ένα δίσκο. Το “Unfinished Music No. 1: Two Virgins” του John Lennon ίσως πλησιάζει σαν avant garde σύλληψη, αλλά και πάλι είναι κάτι έτη φωτός πίσω.
Οπως κάθε γνήσιο πρωτοποριακό έργο τέχνης, το Metal Machine Music είναι αμφιλεγόμενο. Οταν είχε πρωτοκυκλοφορήσει, οι ελάχιστοι πιστοί το θεώρησαν τη λογική προέκταση των Velvet Underground εποχής White Light/White Heat. Ολοι οι υπόλοιποι το απέρριψαν, αφού πρώτα το εξευτέλισαν δεόντως.
Ο Ulrich Kreiger, σαξοφωνίστας των Zeitkratzer, ήταν ένας από αυτούς τους “ελάχιστους πιστούς”. To άκουγε φανατικά, πλάτη με πλάτη με μουσικές του Webern, του Schoenberg και του Stockhausen, μαζί με Throbbing Gristle και την πιό ακραία free jazz. Του ήρθε η τρελλή ιδέα να μεταγράψει αυτό που άκουγε σε μιά βερσιόν για 11μελές ακουστικό σύνολο, πιάνο, τσέλο, πνευστά κ.α. Το αποτέλεσμα, όπως προσφυώς παρατήρησε κάποιος, μοιάζει με Metal Machine Music ...Unplugged. Ο Lou Reed, που αρχικά πίστευε πως το εγχείρημα είναι αδύνατο άκουσε δείγματα και ενθουσιάστηκε τόσο που πρόσθεσε ηλεκτρική κιθάρα.
Το Metal Machine Music, πιστό στην κληρονομιά του, διχάζει τώρα τον κόσμο της σοβαρής μουσικής όπως ακριβώς κάποτε δίχαζε εκείνον την ποπ. Ο Τύπος φωνάζει “Ανάθεμα!”, ακόμα και οι πιο εξειδικευμένοι avant garde φωστήρες γράφουν πικρόχολα σχόλια.
Πρόσφατα κάποιος έγραψε: “ο John Cage είχε πεί πως τα πάντα είναι μουσική. Ε λοιπόν αυτό εδώ, Δεν είναι!”.
“Δεν μας πειράζει” είπαν οι Zeitkratzer. “Eμείς δεν είμαστε πρωτίστως μουσικοί: βασικά, είμαστε προβοκάτορες”.