- 17 June 2006
- 14,350
ΝΕΟΣ ΠΑΝΙΩΝΙΟΣ said:
Ασε Ευθύμιε, αυτοί πάνε για θώκο στο συμβούλιο της ενορίας τους.
Προτείνω πάντως μετά τους ...διεστραμμένους, να καίμε κι αυτούς που τους ακουνε
Δισκοι με ...Δόντια.
- Thread starter Κωστας Λυμπεροπουλος
- Start date
Ασε Ευθύμιε, αυτοί πάνε για θώκο στο συμβούλιο της ενορίας τους.
Προτείνω πάντως μετά τους ...διεστραμμένους, να καίμε κι αυτούς που τους ακουνε
nikos 1850
AVClub Addicted Member
Απάντηση: Re: Δισκοι με ...Δόντια.
:award: :award: :award: :award:
Κωστας Λυμπεροπουλος said:
Pearls Before Swine – Balaklava (ESP-Disk 1968)
:award: :award: :award: :award:
Δαμιανός Δημητριάδης
Supreme Member
Βρε παιδιά, η Τέχνη είναι απόσταξη και το έργο τέχνης η συγχώρεση του δημιουργού για τις αμαρτίες του, ακόμη και όταν το ίδιο τις κουβαλάει.
Ξεκίνησα θέλοντας κάτι άλλο να γράψω και θα σκάσω αν δεν το κάνω: Ποτέ μου δεν 'ψώνισα' την Μπαλακλάβα και τον αποδεκατισμό της Ελαφράς Ταξιαρχίας. Ανέκαθεν ήμουν με το πυροβολικό! :beee:
Φύλαξα το θρήνο μου για τους φουκαράδες του πρώτου κύματος που πηδούσαν από τα χαρακώματα για ν' ανοίξουν δρόμο με τα πτώματα τους για τους επόμενους. Ή αντίστοιχα για τους φουκαράδες της πρώτης γραμμής άμυνας που γνωρίζουν ότι ο ρόλος τους είναι να απορροφήσουν την ορμή της επίθεσης και να την εξασθενήσουν με τη θυσία τους.
Ξεκίνησα θέλοντας κάτι άλλο να γράψω και θα σκάσω αν δεν το κάνω: Ποτέ μου δεν 'ψώνισα' την Μπαλακλάβα και τον αποδεκατισμό της Ελαφράς Ταξιαρχίας. Ανέκαθεν ήμουν με το πυροβολικό! :beee:
Φύλαξα το θρήνο μου για τους φουκαράδες του πρώτου κύματος που πηδούσαν από τα χαρακώματα για ν' ανοίξουν δρόμο με τα πτώματα τους για τους επόμενους. Ή αντίστοιχα για τους φουκαράδες της πρώτης γραμμής άμυνας που γνωρίζουν ότι ο ρόλος τους είναι να απορροφήσουν την ορμή της επίθεσης και να την εξασθενήσουν με τη θυσία τους.
supersonic
Μέλος Σωματείου
- 17 June 2006
- 49,356
- 17 June 2006
- 14,350
Re: Απάντηση: Δισκοι με ...Δόντια.
Cannon fodder = τροφή για τα κανόνια.
Η Αγγλική κοσμοκρατορία χτίστηκε από τέτοιους.
Δαμιανός Δημητριάδης said:
Cannon fodder = τροφή για τα κανόνια.
Η Αγγλική κοσμοκρατορία χτίστηκε από τέτοιους.
- 17 June 2006
- 14,350
Δ. Παναγιωτίδης said:
είναι ένας άχρηστος και μισός: ούτε μιά εταιρεία της προκοπής δεν κατάφερε να συμπήξει:Banane0:
- 17 June 2006
- 14,350
Re: Απάντηση: Δισκοι με ...Δόντια.
να υποθέσω ότι ήσουνα και με τα Αγγλικά ''τετράγωνα'' στο Βατερλώ όταν οι θωρακοφόροι του Νέϋ επιτέθηκαν στο οροπέδιο του Αγιου Ιωάννη;
Δαμιανός Δημητριάδης said:
να υποθέσω ότι ήσουνα και με τα Αγγλικά ''τετράγωνα'' στο Βατερλώ όταν οι θωρακοφόροι του Νέϋ επιτέθηκαν στο οροπέδιο του Αγιου Ιωάννη;
Δαμιανός Δημητριάδης
Supreme Member
Απάντηση: Re: Απάντηση: Δισκοι με ...Δόντια.
Κώστα δεν μπορώ τους τσάμπα μάγκες και ιδιαίτερα αυτούς που νομίζουν πως κέρδισαν το παιχνίδι πριν καν αρχίσει. Η ελαφρά ταξιαρχία χύμηξε γεμάτη αλαζονεία προς κάτι που πίστεψε πως θα ήταν 'καθιστή πάπια'. Κατέληξε σε κινούμενο στόχο για το ρώσικο πυροβολικό.
Αν και εκεί ήμουν με τον κοντό, ανέκαθεν θαύμαζα το κουράγιο και την γενναιότητα των πεζικάριων στα 'τετράγωνα'. Ο Νέυ είχε τόλμη αλλά δεν είχε μυαλό. :dead:
Κωστας Λυμπεροπουλος said:να υποθέσω ότι ήσουνα και με τα Αγγλικά ''τετράγωνα'' στο Βατερλώ όταν οι θωρακοφόροι του Νέϋ επιτέθηκαν στο οροπέδιο του Αγιου Ιωάννη;
Κώστα δεν μπορώ τους τσάμπα μάγκες και ιδιαίτερα αυτούς που νομίζουν πως κέρδισαν το παιχνίδι πριν καν αρχίσει. Η ελαφρά ταξιαρχία χύμηξε γεμάτη αλαζονεία προς κάτι που πίστεψε πως θα ήταν 'καθιστή πάπια'. Κατέληξε σε κινούμενο στόχο για το ρώσικο πυροβολικό.
Αν και εκεί ήμουν με τον κοντό, ανέκαθεν θαύμαζα το κουράγιο και την γενναιότητα των πεζικάριων στα 'τετράγωνα'. Ο Νέυ είχε τόλμη αλλά δεν είχε μυαλό. :dead:
- 17 June 2006
- 14,350
Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Δισκοι με ...Δόντια.
Ελειπε βλέπεις ο Μυρά...:grandpa:
κι ο Γκρουσύ...κατώτερος των περιστάσεωνopcorn:
Δαμιανός Δημητριάδης said:
Ελειπε βλέπεις ο Μυρά...:grandpa:
κι ο Γκρουσύ...κατώτερος των περιστάσεων
opcorn:
Δημήτρης Ν.
AVClub Fanatic
Απάντηση: Re: Δισκοι με ...Δόντια.
Ολοι αυτοί ήταν παιδεραστές ; Δεν το ήξερα . Αν και δεν ξέρω και τον Τρακλ .
ΝΕΟΣ ΠΑΝΙΩΝΙΟΣ said:
Ολοι αυτοί ήταν παιδεραστές ; Δεν το ήξερα . Αν και δεν ξέρω και τον Τρακλ .
Δημήτρης Ν.
AVClub Fanatic
Δαμιανός Δημητριάδης said:
Ρε Δαμιανέ , πολύ μεταφυσικός ιδεαλιστής δεν είσαι για αριστερός ; -bye-
Σπύρος Σούρλας
AVClub Fanatic
Απάντηση: Re: Δισκοι με ...Δόντια.
Ο Tράκλ πέθανε πολύ νέος και εάν προέβη σε διαστροφικές πράξεις αυτό οφειλόταν στήν βαρειά ψυχική νόσο απο την οποία έπασχε.Ποιητής ,αυστριακός,νομίζω, πέθανε πρίν τα 30.Απο τούς γνήσιους ´καταραμένους´.
Δημήτριος Ντοκατζής said:
Ο Tράκλ πέθανε πολύ νέος και εάν προέβη σε διαστροφικές πράξεις αυτό οφειλόταν στήν βαρειά ψυχική νόσο απο την οποία έπασχε.Ποιητής ,αυστριακός,νομίζω, πέθανε πρίν τα 30.Απο τούς γνήσιους ´καταραμένους´.
Δαμιανός Δημητριάδης
Supreme Member
Σπύρος Σούρλας
AVClub Fanatic
Δημήτριος Ντοκατζής said:
Μα η γνήσια αριστερά μοιάζει με μονοφυσίτες χριστιανούς.Εσύ τούς μπερδεύεις με τούς άλλους τούς ευρωλιγούρηδες ,τους´ερωτευμένους´με τον εκσυγχρονιστικό διαφωτισμό.Αυτοί τί ξέρουν για πτωση ,αμαρτία και συγχώρεση???Μονον απο ασπρο -μαυρο καταλαβαίνουν.
Γιώργος Κουν.
Supreme Member
Συνοπτικά:
Pearls Before Swine – Balaklava
Σε μένα-γνωστό τυμβωρύχο-δως μου τέτοια και ξερό ψωμί...-bye-
Πάρα πολύ καλός, πράγματι..
Bonnie 'Prince' Billy – The Letting Go
Ο δίσκος δεν συστήνεται σε Κανέναν
και
Cecil Taylor – The Tree Of Life
Ενας εξαιρετικός δίσκος - και για πάρα πολύ λίγους.
Τα σχόλια λειτούργησαν αποτρεπτικά..Οπότε..:nounder:
Pearls Before Swine – Balaklava
Σε μένα-γνωστό τυμβωρύχο-δως μου τέτοια και ξερό ψωμί...-bye-
Πάρα πολύ καλός, πράγματι..
Bonnie 'Prince' Billy – The Letting Go
Ο δίσκος δεν συστήνεται σε Κανέναν
και
Cecil Taylor – The Tree Of Life
Ενας εξαιρετικός δίσκος - και για πάρα πολύ λίγους.
Τα σχόλια λειτούργησαν αποτρεπτικά..Οπότε..:nounder:
supersonic
Μέλος Σωματείου
- 17 June 2006
- 49,356
Τσάκωνας Βασίλης
Supreme Member
Απάντηση: Re: Δισκοι με ...Δόντια.
Τον Bonnie Prince Billy τον γνώρισα μέσα από το Sings Greatest Palace Music του 2004. Βινύλιο, με τις τρείς μόνο πλευρές του τυπωμένες τραγούδια και στη τέταρτη ανάγλυφο με προϊστορικά φανταστικά τέρατα (μοιάζουν με ίαινα, κροκόδειλο, βάτραχο, αγριογούρουνο, και έχιδνα), που το ένα αρπάζει το επόμενο.
Είναι μείνει έκπληκτος από το χαμηλό προφίλ της πονεμένης φωνής του, την άριστη ενορχήστρωση και το εσωτερικό μεγαλείο των τραγουδιών του. Ο BPB είναι απ'αυτούς που χωρίς γραβάτα, χωρίς ζώνη, αχτένιστος, με γκριμάτσα ιδιοτροπίας, χωρίς το επώνυμο blend στο ποτήρι, χωρίς καν ποτήρι, με την στάχτη να κρέμεται λυγισμένη μπροστά στην καύτρα του αδιαφορώντας αν πέσει στο παντελόνι. Που όμως αυτόν θα ψάξεις να τα πείτε, προσπερνώντας το καλογυαλισμένο στριμωξίδι.
Ήθελα βέβαια να ακούσω περισσότερα, αλλά τον τελευταίο καιρό μόνο την ηχώ μου βρίσκω στην τσέπη.
Η προτροπή όμως του Κώστα Ο δίσκος δεν συστήνεται σε Κανέναν. με έσπρωξε αμέσως στη αγορά του.
Στο rateyourmusic το The Letting Go κάποιος το χαρακτήρισε Boring. Κρίμα που δεν του μοιάζουμε, μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι!
Ο BPB εδώ, είναι ακόμη πιο εσωτερικός, άνευ φρουφρού και αρώματος. Απλός, γεμάτος, ζεστός, ήρεμα ορθός μεσ'το αλαλάζων πλήθος, απέναντι στο μποτιλιάρισμα. Με μπαλάντες που δεν καταντούν γλυκερές, με υποδόριο σκυφτό μπλούζ που αδυνατεί να δακρύσει και R'n'R που δεν έχει ανάγκη ατάκες και ρεφρέν.
Στο βινύλιο που το πήρα, λείπει ένα τραγούδι, το τελευταίο του cd, το πεντάλεπτο Untitled Track. Δυστυχώς! Ελπίζω να μην είναι καμιά από τις extra προτεινόμενες κομματάρες και τρέχω…, γιατί θα κάνω το πικάπ πλυντήριο γιά cd!
Στο The Letting Go δεν θα νιώσετε να σας παγώνει το κρύο του βορρά, ούτε την κάψα του καλοκαιριού να σας ζώνει. Δίσκος πραγματικό κλιματιστικό, σε κάνει να αγνοείς τα τετριμμένα, σου δίνει την αίσθηση πως μόλις έβαλες adsl στην καρδιά.
Όλα τα τραγούδια δεν μοιάζουν με τίποτε συνηθισμένο και γνωστό έως τώρα. Μοναδική εξαίρεση το the seedling, που νομίζεις πως είναι βγαλμένο από το Atom Heart Mother των Floyd, ένα κύμα αγωνίας που συνεχώς γιγαντώνεται και πλησιάζει.
Ο BPB είναι ο μονάζων Τράβις στην δια βίου πορεία στο μονοπάτι προς το αληθινό νόημα της ύπαρξης, την αναζήτηση των ριζών μας, στο Παρίσι Τέξας,
Είναι ο Σέρκιν που αγωνιά για την επανενσωμάτωση, για την επιστροφή στην μήτρα της ζωής, στο πρόσωπο που λατρεύουμε στο ερωτικές ιστορίες καθημερινής τρέλας (Μπουκόφσκι).
Τον Bonnie Prince Billy τον γνώρισα μέσα από το Sings Greatest Palace Music του 2004. Βινύλιο, με τις τρείς μόνο πλευρές του τυπωμένες τραγούδια και στη τέταρτη ανάγλυφο με προϊστορικά φανταστικά τέρατα (μοιάζουν με ίαινα, κροκόδειλο, βάτραχο, αγριογούρουνο, και έχιδνα), που το ένα αρπάζει το επόμενο.
Είναι μείνει έκπληκτος από το χαμηλό προφίλ της πονεμένης φωνής του, την άριστη ενορχήστρωση και το εσωτερικό μεγαλείο των τραγουδιών του. Ο BPB είναι απ'αυτούς που χωρίς γραβάτα, χωρίς ζώνη, αχτένιστος, με γκριμάτσα ιδιοτροπίας, χωρίς το επώνυμο blend στο ποτήρι, χωρίς καν ποτήρι, με την στάχτη να κρέμεται λυγισμένη μπροστά στην καύτρα του αδιαφορώντας αν πέσει στο παντελόνι. Που όμως αυτόν θα ψάξεις να τα πείτε, προσπερνώντας το καλογυαλισμένο στριμωξίδι.
Ήθελα βέβαια να ακούσω περισσότερα, αλλά τον τελευταίο καιρό μόνο την ηχώ μου βρίσκω στην τσέπη.
Η προτροπή όμως του Κώστα Ο δίσκος δεν συστήνεται σε Κανέναν. με έσπρωξε αμέσως στη αγορά του.
Στο rateyourmusic το The Letting Go κάποιος το χαρακτήρισε Boring. Κρίμα που δεν του μοιάζουμε, μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι!
Ο BPB εδώ, είναι ακόμη πιο εσωτερικός, άνευ φρουφρού και αρώματος. Απλός, γεμάτος, ζεστός, ήρεμα ορθός μεσ'το αλαλάζων πλήθος, απέναντι στο μποτιλιάρισμα. Με μπαλάντες που δεν καταντούν γλυκερές, με υποδόριο σκυφτό μπλούζ που αδυνατεί να δακρύσει και R'n'R που δεν έχει ανάγκη ατάκες και ρεφρέν.
Στο βινύλιο που το πήρα, λείπει ένα τραγούδι, το τελευταίο του cd, το πεντάλεπτο Untitled Track. Δυστυχώς! Ελπίζω να μην είναι καμιά από τις extra προτεινόμενες κομματάρες και τρέχω…, γιατί θα κάνω το πικάπ πλυντήριο γιά cd!
Στο The Letting Go δεν θα νιώσετε να σας παγώνει το κρύο του βορρά, ούτε την κάψα του καλοκαιριού να σας ζώνει. Δίσκος πραγματικό κλιματιστικό, σε κάνει να αγνοείς τα τετριμμένα, σου δίνει την αίσθηση πως μόλις έβαλες adsl στην καρδιά.
Όλα τα τραγούδια δεν μοιάζουν με τίποτε συνηθισμένο και γνωστό έως τώρα. Μοναδική εξαίρεση το the seedling, που νομίζεις πως είναι βγαλμένο από το Atom Heart Mother των Floyd, ένα κύμα αγωνίας που συνεχώς γιγαντώνεται και πλησιάζει.
Ο BPB είναι ο μονάζων Τράβις στην δια βίου πορεία στο μονοπάτι προς το αληθινό νόημα της ύπαρξης, την αναζήτηση των ριζών μας, στο Παρίσι Τέξας,
Είναι ο Σέρκιν που αγωνιά για την επανενσωμάτωση, για την επιστροφή στην μήτρα της ζωής, στο πρόσωπο που λατρεύουμε στο ερωτικές ιστορίες καθημερινής τρέλας (Μπουκόφσκι).
