Η ταινία περιέγραψε, όπως πολύ σωστά αναφέρθηκε, με τρόπο ντοκυμαντερίστικο, τι συμβαίνει ή τι θα συνέβαινε... οι ηθοποιοί έπαιξαν καλά, οι επιλογές των ηθοποιών καλές...παρόλα αυτά...
εκείνο που απέτυχε να δείξει πραγματικά η ταινία, και ο Χολυγουντιανός κινηματογράφος πάντα το κάνει αυτό, είναι την πραγματική φρίκη... την γροθιά στο στομάχι, την πλευρά της ματαιότητας, της αποτυχίας της παντελούς έλλειψης ελπίδας κλπ...
Ναι έδειξε φόβο, έδειξε πεθαμένους, έδειξε ερείπια... δεν κατάφερα να αποδώσει το ΜΕΓΕΘΟΣ μιας τέτοιας κατάστασης... τουλάχιστον όχι σε εμένα... που είμαι συναφούς επαγγέλματος και έχω σαφή ιδέα τι σημαίνει πανδημία τέτοιου είδους...
Η τέχνη του κινηματογράφου δεν είναι πάντοτε η γρήγορη εναλλαγή των πλάνων... ή το μοντάζ... ή οι ηθοποιοί... θέλει και λίγο χρόνο να χωνέψει ο θεατής αυτό που προσπαθεί να μας δείξει ο σκηνοθέτης, και πιστεύω ότι δεν μας τον έδωσε αυτόν το χρόνο...
Θέλει σιγή και χρόνο για να χωνέψει κανείς τα εκατομμύρια εκατομμυρίων που πέθαναν...με πλάνα είτε άμεσα, είτε έμμεσα...
Ψήφισα μέτρια...