- 20 May 2009
- 5,856
Netflix | Imdb | Facebook]
Κάθε επεισόδιο έχει διαφορετικό καστ, διαδραματίζεται σε διαφορετικό σκηνικό, ακόμα και σε διαφορετική πραγματικότητα,
”λέει ο αρθρογράφος του Guardian Τσάρλι Μπρούκερ για τη σειρά που δημιούργησε για το αγγλικό Channel 4. “Όμως όλα τους
έχουν να κάνουν με τον τρόπο που ζούμε τώρα - και με τον τρόπο που ίσως να ζούμε σε 10 λεπτά από τώρα αν είμαστε αδέξιοι.”
Αυτό το στοιχείο είναι και το πιο ενδιαφέρον κομμάτι του ”Black Mirror”, μια σειρά που προσεγγίζει την παλαιάς κοπής έννοια της
σειράς ανθολογίας επαναπροσδιορίζοντάς την για το σήμερα. Δηλαδή είναι σαφώς ένα σημερινό update του “Twilight Zone”, όμως
σε αντίθεση με όλες τις προηγούμενες αναβιώσεις της θρυλικής σειράς (εκείνες επίσημες μάλιστα, με το ίδιο όνομα), ετούτη εδώ
φοράει τη χρονιά της ως στοιχείο ταυτότητας. Το “Black Mirror” είναι σημερινό όσο δεν πάει άλλο.
Ακόμα κι ο τρόπος που κοιτάζει το μέλλον είναι βαθιά ριζωμένος στην ‛πρώιμα ‛10s’ αντίληψή μας. Δεν μιλάει για ένα μακρινό,
αγνώριστο μέλλον όπως άλλες σειρές επιστημονικής φαντασίας. Μιλάει για το ακριβώς “σε λιγάκι” ή έστω το ακριβώς τώρα
όπως θα μπορούσε κάλλιστα να είναι σε μια διαφορετική τροπή του σήμερα. Πράγματα όπως το Twitter και το facebook, η
κουλτούρα των youtube σχολίων, η τάση μας να θέλουμε όλο και πιο πολλά, όλο και πιο άμεσα, παίζουν κεντρικό ρόλο
στο τι προσπαθεί να πετύχει ο Μπρούκερ μέσα από αυτές τις ιστορίες τεχνολογικού τρόμου.
Με σημεία εκκίνησης μερικές από τις πιο απολαυστικά ακραίες ιδέες του πρόσφατου sci-fi, το “Black Mirror” κοιτάζει τον
διαστρεβλωμένο αντικατοπτρισμό της κοινωνίας μας, παρατηρεί και προειδοποιεί. Αυτό το τελευταίο γίνεται συχνά με
εντελώς παιδικό τρόπο (τα μισά από τα σενάρια της σειράς είναι λίγο λες και γράφτηκαν από υπερβολικό 15χρονο)
όμως η δύναμη των ιδεών και των εικόνων δεν μειώνεται. Εξάλλου, όταν η σειρά πετυχαίνει διάνα, το κάνει με
τρόπο που μετά σε στοιχειώνει.
Το “Black Mirror” έχει ολοκληρώσει δύο μικρές σεζόν στην αγγλική τηλεόραση, τριών επεισοδίων η κάθε μία. Στην ουσία
μιλάμε δηλαδή για 6 εντελώς ανεξάρτητες μεταξύ τους, αυτοτελείς τηλεταινίες, με μοναδικό κοινό τους στοιχείο, το πώς
αντλούν στοιχεία της καθημερινότητάς μας και από αυτά πλάθουν τεχνολογικούς εφιάλτες για τους οποίους θα ήταν
περήφανος ο Ροντ Σέρλινγκ, δημιουργός του “Twilight Zone”.
Last edited by a moderator: