Αποκωδικοποίηση Αποχής-Λευκού-Άκυρου

[more peers]

Συνονόματε, αναλύεις τη θέση σου με όρους ιδεολογικούς και τοποθετείσαι απέναντι σε ακροδεξιούς (φαντάζομαι θεωρείς εαυτόν ακροαριστερό, όσο δόκιμη μπορεί να είναι μια τέτοια τοποθέτηση). Δηλαδή, αν κατάλαβα καλά την ανάλυσή σου, πρεσβεύεις ότι ακόμα και αν ο αντιμνημονιακός χαρακτήρας των δύο άκρων έχει κοινά χαρακτηριστικά, πρέπει να θεωρείται περιστασιακή η σύμπτωση των απόψεων. Σ' αυτό δεν υπάρχει καμμία διαφωνία, είναι ηλίου φαεινότερο στον καθένα ότι ιδεολογικά τους χωρίζει μια ''θάλασσα''.

Από την άλλη, δεν δέχεσαι επουδενί να ''συμπορεύεσαι'', ούτε καν κατά διάνοια, με τους όψιμους πανηγυρτζίδες και υποστηρικτές της αντιμνημονιακής δράσης. Αν μου επιτρέπεις......προσωπικά, προτιμώ πρώτα να σβήσω τη φωτιά στο σπίτι μου παρέα με δεκάδες πυροσβέστες και μετά να πλακωθώ με το γαύρο πυροσβέστη που μου τη σπάει γιατί είμαι βάζελος.

Θέλω να πω, ότι η προτεραιότητα στην ανάγκη για δράση ή τρόπο δράσης κρίνεται ανάλογα με τον κίνδυνο. Επανερχόμενος, λοιπόν, στο παραπάνω παράδειγμα, δεν είναι δυνατόν να μην δεχτώ την εθελοντική βοήθεια του γαύρου πυροσβέστη και να τον αποκλείσω από την κοινή προσπάθεια για τη διάσωση της οικίας μου, επειδή έβρισε κάποτε τη θύρα 13. Όποιος προσέλθει σε βοήθεια για να σώσω το σπίτι μου είναι ευπρόσδεκτος και ας με χωρίζει μαζί του μια ιδεολογική θάλασσα (που δεν είναι ούτε καν ποταμάκι, αλλά, αυτό είναι άλλο θέμα και τελείως καραοφτόπικ).

Για μένα οι ιδεολογικοί διαχωρισμοί, τοποθετήσεις και ταμπέλες είναι μία αυταπάτη και ένας τρόπος για να εφαρμόζεται στην πράξη το ''διαίρει και βασίλευε'' από αυτούς που κατέχουν τα γένια και τα χτένια. Αλλά, ας μείνουμε εδώ γιατί ήδη είμαι off topic....

Να μου ζήσεις τσολιά μου...
:grinning-smiley-043 -bye-

 

[McZab]

Re: Απάντηση: Αποκωδικοποίηση Αποχής-Λευκού-Άκυρου

Συνονόματε, αναλύεις τη θέση σου με όρους ιδεολογικούς και τοποθετείσαι απέναντι σε ακροδεξιούς (φαντάζομαι θεωρείς εαυτόν ακροαριστερό, όσο δόκιμη μπορεί να είναι μια τέτοια τοποθέτηση). Δηλαδή, αν κατάλαβα καλά την ανάλυσή σου, πρεσβεύεις ότι ακόμα και αν ο αντιμνημονιακός χαρακτήρας των δύο άκρων έχει κοινά χαρακτηριστικά, πρέπει να θεωρείται περιστασιακή η σύμπτωση των απόψεων. Σ' αυτό δεν υπάρχει καμμία διαφωνία, είναι ηλίου φαεινότερο στον καθένα ότι ιδεολογικά τους χωρίζει μια ''θάλασσα''.

Από την άλλη, δεν δέχεσαι επουδενί να ''συμπορεύεσαι'', ούτε καν κατά διάνοια, με τους όψιμους πανηγυρτζίδες και υποστηρικτές της αντιμνημονιακής δράσης. Αν μου επιτρέπεις......προσωπικά, προτιμώ πρώτα να σβήσω τη φωτιά στο σπίτι μου παρέα με δεκάδες πυροσβέστες και μετά να πλακωθώ με το γαύρο πυροσβέστη που μου τη σπάει γιατί είμαι βάζελος.

Θέλω να πω, ότι η προτεραιότητα στην ανάγκη για δράση ή τρόπο δράσης κρίνεται ανάλογα με τον κίνδυνο. Επανερχόμενος, λοιπόν, στο παραπάνω παράδειγμα, δεν είναι δυνατόν να μην δεχτώ την εθελοντική βοήθεια του γαύρου πυροσβέστη και να τον αποκλείσω από την κοινή προσπάθεια για τη διάσωση της οικίας μου, επειδή έβρισε κάποτε τη θύρα 13. Όποιος προσέλθει σε βοήθεια για να σώσω το σπίτι μου είναι ευπρόσδεκτος και ας με χωρίζει μαζί του μια ιδεολογική θάλασσα (που δεν είναι ούτε καν ποταμάκι, αλλά, αυτό είναι άλλο θέμα και τελείως καραοφτόπικ).

Για μένα οι ιδεολογικοί διαχωρισμοί, τοποθετήσεις και ταμπέλες είναι μία αυταπάτη και ένας τρόπος για να εφαρμόζεται στην πράξη το ''διαίρει και βασίλευε'' από αυτούς που κατέχουν τα γένια και τα χτένια. Αλλά, ας μείνουμε εδώ γιατί ήδη είμαι off topic....

Μέχρι την τελευταία παράγραφο ήμουν έτοιμος να φωνάξω κι εγώ "να μου ζήσεις τσολιά μου" παρόλο που οι τσολιάδες παραπέμπουν αλλού...:flipout:

Σοβαρά τώρα, είμαι σίγουρος ότι θυμάσαι ότι σε αρκετά παλαιότερο ποστ μου απευθυνόμενο στον Σπύρο, είχα γράψει ότι μπροστά στην γενικευμένη επίθεση που δεχόμαστε, παραμερίζουμε ιδεολογικές και άλλες διαφορές ώστε να ενώσουμε δυνάμεις μπροστά στον κοινό εχθρό. Άρα ουδεμία διαφωνία υπάρχει στο θέμα της πυρόσβεσης από "13" και "7" από κοινού...

Εγώ όμως άλλο έγραψα. Ας είναι όλοι ειλικρινείς εξαρχής και ας δηλώνουν αυτό που είναι στην πραγματικότητα και κανένα πρόβλημα δεν υπάρχει. Το πρόβλημα ξεκινά όταν ένας από τους δύο αισθάνεται την ανάγκη να υιοθετήσει μια ταυτότητα η οποία είναι ψεύτικη, κάλπικη με μοναδικό στόχο να γίνει συμμέτοχος της προσπάθειας και να πιστωθεί την όποια επιτυχία οσφραίνεται.
Με ανησυχεί λοιπόν όταν ένας πυροσβέστης έρχεται δήθεν να με βοηθήσει να σβήσω τη φωτιά στο σπίτι μου (που είμαι γαύρος) δηλώνοντας ότι είναι και αυτός γαύρος ενώ εμένα κάτι μου λέει ότι τον θυμάμαι στο γήπεδο να κάθεται με τους βάζελους...
Πες μας από την αρχή "είμαι βάζελος" να το συζητήσουμε. Όταν όμως "το παίζεις" γαύρος για να γίνει συμπαθέστερος ή για να καρπωθείς την εκτίμηση, τότε με βάζεις σε υποψίες και με ενοχλείς. Δεν πείθεις και για τις καλές σου προθέσεις σε τελική ανάλυση ειδικά αν έχεις και ελαφρώς αμαρτωλό παρελθόν. Σκέφτομαι κι εγώ, "ήρθε για να σβήσει τη φωτιά, ή αν βρει και κανένα ασημένιο κηροπήγιο στο δρόμο του θα το βουτήξει και θα κυνηγιόμαστε?"
Με εννοείς φαντάζομαι...

Και τελειώνω με την τελευταία σου παράγραφο η οποία με εμπόδισε και να σε αποκαλέσω τσολιά (μου)...
Οι ιδεολογίες και οι ταμπέλες Γιάννη υπάρχουν είτε το θέλουμε είτε όχι, και προσθέτω υπάρχουν ευτυχώς. Διότι ούτε τα ίδια συμφέροντα έχουμε όλοι, ούτε την ίδια θέση στην κοινωνία, ούτε στον κόσμο, ούτε τις ίδιες προελεύσεις και ρίζες, κτλ. Το μείγμα αυτών των πραγμάτων μας κατατάσσει θέλοντας και μη σε κατηγορίες, πολιτικές, κοινωνικές, εθνικές, κτλ. Κάποιες τις επιλέγουμε εμείς, αλλά οι περισσότερες μας επιλέγουν εκείνες. Αυτό συμβαίνει και με τις λεγόμενες τάξεις και την επονομαζόμενη ταξική πάλη. Οι μόνοι που την αρνούνται είναι αυτοί που έχουν να χάσουν από ενδεχόμενη ήττα. Είναι ακριβώς αυτοί που σωστά έγραψες έχουν τα "γένια και τα χτένια". Ας δεχθούμε λοιπόν τουλάχιστον δυο μεγάλες κατηγορίες. Εξουσιαστές και εξουσιαζόμενους.

 

[Budda]

Δεν θυμαμαι( διαβαζω με προσοχη τα οσα γραφετε) αν ρωτησα εδω η στο αλλο νημα ,στους καιρους που ζουμε η Αριστερα που ειναι ;Πως ειναι ;Γιατι δεν συσπειρωνεται αλλα διαιρειται ακομη περισσοτερο ;; Ο καθενας το μαγαζακι του και τους "πελατες" του σε τετοιους καιρους ;;Περιμενα κατι να δω .........αλλα τελικα δεν ειμαι εγω ο βολεμενος

 

[vasada]

H παρουσια της Αριστερας οντως δεν απεχει πολυ απο το να χαρακτηριστει ανυπαρκτη.

Αυτο δεν δικαιολογει την μη συμμετοχη. Απο τις διαθεσιμες κακες λυσεις, καποια θα ειναι λιγοτερο κακη.

 

[more peers]

@Μc

Γιάννη μου κανείς δεν έγραψε να μην υπάρχουν ιδεολογίες... Αν θες υπόδειξέ μου το αντίθετο...

Ο άλλος Γιάννης, ο "Τσολιάς μου", και προσυπέγραψα κι εγώ, αναφέρεται στην συσπείρωση όλων των δυνάμεων απέναντι σε αυτούς που καταστρέφουν το τόπο μας... nothing more - nothing less...

Για τα υπόλοιπα πάει αλλού η κουβέντα... Σε κάποιο άλλο θέμα/νήμα ευχαρίστως... θα συμπορευθούμε πάντως να το έχεις υπόψιν σου... και σαφώς είμαι υπέρ, ο καθένας μας να εκφράζει την όποια ιδεολογία του... η οποία μάλιστα θα πρέπει να γίνεται σεβαστή... εφόσον είναι σύμφωνη με τα ήθη μας...

YΓ. Η αναφορά "γειά σου τσολιά μου" έχει σαφή αναφορά στους τσολιάδες που έδωσαν και την τελευταία ικμάδα των δυνάμεών τους για να αποτρέψουν τα σχέδια των επίδοξων κατακτητών... στη λεβεντιά τους και το παράστημά τους (παντού φαντάσματα βλέπεις βρε συ...)
Οι άλλοι τσολιάδες, με τα γερμανικά εθνόσημα, μακριά από μένα... ούτε για αστείο...

 

[vasada]

Re: Απάντηση: Αποκωδικοποίηση Αποχής-Λευκού-Άκυρου

....Ας δεχθούμε λοιπόν τουλάχιστον δυο μεγάλες κατηγορίες. Εξουσιαστές και εξουσιαζόμενους.

Υπαρχει μια αλλη αποψη περι αυτου, που εχει αναφερθει κι εδω στο παρελθον.

Αν δεχτεις δυο μονο κατηγοριες, θα πρεπει να ορισεις μια συγκεκριμενη διαχωριστικη γραμμη μεταξυ τους. Προσωπικα αδυνατω να το κανω, αφου συνεχως βλεπω οτι στους εξουσιαστες μεταβαινουν ανθρωποι που κατατασσονταν στους εξουσιαζομενους.

Με το παραδειγμα των τοπικων εκλογων πολυ επικαιρο, σκεφτομαι πληθος τετοιων περιπτωσεων. Ενας απλος δημοτικος συμβουλος που κατατασσεται? Ενας τοπικος επιχειρηματιας που παιρνει δουλειες απο το δημο, με τη μεσολαβηση του δημοτικου συμβουλου, που κατατασσεται? Το απλο προσωπικο που δουλευει σε τοπικες επιχειρησεις που παιρνουν δουλειες απο το δημο?

Τα πραγματα δεν ειναι Μαυρο - Ασπρο. Σχεδον πουθενα, αλλα ουτε κι εδω. Το πιο κοντινο που μπορω να σκεφτω ειναι η "κανονικη κατανομη".

Μπορει να διαφωνησουμε στο ποσο κλειστη ή ανοιχτη ειναι η καμπυλη, αλλα νομιζω οχι στη μορφη της.

 

[hasp]

Όλος ο παραπάνω συλλογισμός είναι λάθος. Ούτε όλοι οι μπλε, ούτε όλοι οι πράσινοι είναι κλέφτες, εκτός αν έχεις αδιάσειστα στοιχεία περί του αντιθέτου. Εγώ ξέρω πάντως και άτομα αυτών των χώρων, που είναι έντιμα άτομα, ασχέτως αν διαφωνώ κάθετα με τις αντιλήψεις τους. Όσο για τους εν δυνάμει, όπως λες, κλέφτες των άλλων χρωμάτων, το συμπέρασμα προκύπτει από που και πάλι? Από την γνωστή και χιλιοειπωμένη αντίληψη περί πολιτικών. Όλως παραδόξως, εμείς πάλι είμαστε καλοί και άγιοι, για όλα αυτοί οι κερατάδες οι πολιτικοί φταίνε. Και όταν λέω πολιτικούς αναφέρομαι σε χιλιάδες κόσμου, που συμμετέχει στην πολιτική, και όχι μόνο στους 300 της Βουλής. Το πράγμα, όμως, είναι απλό. Το ποσοστό των διεφθαρμένων πολιτικών είναι ίσο με το ποσοστό διεφθαρμένων πολιτών, άντε λίγο μεγαλύτερο. Εκτός και αν πιστεύεις ότι το σύνολο των ελλήνων πολιτών είναι διεφθαρμένο, οπότε έχουμε ουσιαστικά τους πολιτικούς που μας αξίζουν..

Να απαντήσω αρχικά με την πρώτη τοποθέτηση που έκανα (μάλλον δεν τη διάβασες γιατί ήταν αρκετά πρίν) :

Να γράψω κι εγώ τη γνώμη μου για ένα θέμα που με ενδιαφέρει :

Δεν ψήφιζα (ουτε που θυμάμαι την τελευταία φορά, θυμάμαι όμως οτι έριξα άκυρο).
Δεν ψηφίζω.
Δεν θα ξαναψηφίσω μέχρι να δω οτι κάποιος αποδεδειγμένα αξίζει.

Στο ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, που έχουν κάνει απίστευτα τέρατα κατά της δημοκρατίας, της οικονομίας και της εθνικής κυριαρχίας της χώρας και που συνεχίζουν να θεωρούν οτι το εκλογικό σώμα αποτελείται από κάφρους που πάσχουν από τη νόσο του alzheimer, δεν καταδέχομαι να δώσω ούτε τη ροχάλα μου. Δεν ξέρω αν χρειάζεσαι περαιτέρω ανάλυση. Αν διαφωνείς να αναφέρω συγκεκριμένα παραδείγματα, πέραν των γνωστών (χρηματιστήριο, υπερδανεισμός, Siemens, C4I, Bατοπέδι, ομόλογα κλπ κλπ κλπ).
Δεν θα σηκωθώ από τον καναπέ μου σε καμία περίπτωση για να πάω να τους ψηφίσω κυρίως διότι φοβάμαι οτι οταν επιστρέψω δεν θα τον βρώ στη θέση του.
Οσον αφορά το όλοι, τη γενίκευση και το τσουβάλιασμα νομίζω τεκμαίρεται από τα παρακάτω :
Οσο για την αριστερά...
Τι να πεί κανείς γι'αυτή την ανεκδιήγητη αριστερά.
Είναι τόσο διψασμένη(οι) για καρέκλα και τόσο ψώνια που είναι ικανοί -αυτά τα φωτισμένα προοδευτικά μυαλά- να κατεβάσουν ένα κομμα για κάθε ψηφοφόρο. Τους ακους και λες : πω πω ρε παιδί μου τι δημοκράτες, πόσο πολύ σκέφτονται το "λαό", πόσο προχωρημένη σκέψη και διανόηση.
Και οταν έρχεται η ώρα της πράξης ?
Και δεν εννοώ για τις λύσεις και τις προτάσεις σε πολιτικά θέματα που πολλάκις έχουν κατηγορηθεί ως ανεφάρμοστες έως και επικίνδυνες.
Εννοώ την εφαρμογή στην πράξη των θέσεων και των ιδεών -που χαρακτηρίζουν τον αριστερό λόγο- στις λίγες περιπτώσεις που απέκτησε τα ηνία της εξουσίας. Και εξηγούμαι :
Υπάρχουν πολλά παραδείγματα που άνθρωποι της πεφωτισμένης αριστεράς ανέλαβαν καθήκοντα δημάρχου. Περίμενα οτι θα εφαρμόσουν τις -κατά τα άλλα εύηχες- αριστερές ιδέες τους, αφού τους δόθηκε επιτέλους η ευκαιρία να μας δείξουν περίτρανα τι σημαίνει αριστερά. Περίμενα οτι θα παρουσίαζαν ένα έργο που θα ζήλευαν όλοι. Τους ιδανικούς δήμους. Πράσινους, ανθρώπινους, χωρίς γκέτο, ρατσισμό, εγκληματικότητα κλπ. Αντ' αυτού όπου αναμίχθηκαν απέκτησαν τη φήμη των μεγαλύτερων μιζαδόρων και λαμογιών. Λιγούρια της κακιάς ώρας που περίμεναν σαν όρνεα την εξουσία για να φτιαχτούν. Κάφροι και αυτοί αφού προέρχονται από την ίδια μεγάλη δεξαμενη απο την οποία προερχόμαστε όλοι...

Συμπέρασμα : δεν έχω κάποιο σοβαρό άνθρωπο να τον ψηφίσω και να τον υποστηρίξω. Για πλάκα δεν πάω. Απέχω συνειδητά και όχι από αδιαφορία ή ανία. Αυτά είναι για τους βολεμένους και εγώ δεν είμαι τέτοιος.

Το κομματικό πολιτικό μας σύστημα νοσεί βαριά. Δεν μου αρέσει και δεν θέλω να συμμετέχω ως παυσίπονο για την αντιμετώπιση του καρκίνου που το αποτελειώνει. Πιστεύω οτι η αποχή σε επίπεδα 70-80% θα σημάνει εξελίξεις σε μια τέτοια κατεύθυνση, μέσω της αδυναμίας νομιμοποίησης μιας κυβέρνησης με τόσο ισχνή πλειοψηφία.
Αλλάζουμε...

Αυτά που γράφω τα βλέπω ο ίδιος προσωπικά, καθημερινά να εξακολουθούν να συμβαίνουν. Λες και δεν συμβαίνει τίποτα. Οι αποφάσεις αφορούν αυτούς που δεν έχουν περιθώρια ελιγμών ενώ οι έχοντες στοιχειώδη εξουσία εξακολουθούν να κατέχουν τα προνόμιά τους πάντα εις βάρος των προηγουμένων.

Οποιος εξακολουθεί να συμμετέχει στην πολιτική το κάνει για ίδιον όφελος (αριστεροί ή δεξιοί δεν τους διαχωρίζω πλέον) και για να αποκομίσει υλικά αγαθά ο ίδιος προσωπικά. Θέλει πολύ δρόμο για να με πείσει για το αντίθετο.
Εγώ πάλι δεν ξέρω κανέναν έντιμο που να ανακατεύεται με πολιτική ή κόμματα χωρίς να σκέφτεται ιδιοτελώς. Αν ανακατεύονται μέσα σ' αυτή τη σαπίλα και δεν φεύγουν τρέχοντας από τους χώρους αυτούς δύο μπορεί να συμβαίνουν. Η είναι βλάκες και δεν τα βλέπουν ή συμμετέχουν και συνεργάζονται και ανέχονται προφανώς για ίδιον όφελος.
Δεν θεωρώ οτι υπάρχουν βλάκες. Οι βλάκες τελείωσαν.

Θεωρώ εν δυνάμει κλέφτες το μεγαλύτερο μέρος όχι των πολιτικών αλλά των πολιτών. Η αξία και ο πραγματικός χαρακτήρας ενός ανθρώπου φαίνεται σε δύο περιπτώσεις :
1) Οταν αναλαμβάνει εξουσία και εννοώ την οποιαδήποτε από υψηλή πολιτική θέση μέχρι τη μονιμότητα του δημοσίου υπαλλήλου (είναι ένας τύπος εξουσίας η μονιμότητα σε σχέση με την αβεβαιότητα του ιδιωτικού τομέα). Ολοι όποτε τους δοθεί η ευκαιρία θα την εκμεταλλευτούν στο έπακρο. Ειναι τόσο λίγοι αυτοί που δεν θα το κάνουν που τους μνημονεύω ως φωτεινά παραδείγματα. Επειδή όμως είναι ελάχιστοι (αν υπάρχουν, εγω προσωπικά τους αναζητώ ακόμα) η συμμετοχή τους δεν μπορεί να βοηθήσει το σύστημα να βελτιωθεί.
2) Οταν βρίσκεται υπό πίεση.

Στην πρώτη περίπτωση ο έλληνας έχει δείξει οτι μπορεί να γίνει ο χειρότερος δυνατός χαρακτήρας ενώ στη δεύτερη λειτουργώντας υπό πραγματική πίεση και αντίξοες συνθήκες (μετανάστευση, πόλεμος κλπ) μπορεί να μεγαλουργήσει. Ενας τρόπος για να διορθωθεί η κατάσταση πιστεύω οτι είναι αυτή η γενικότερη πίεση που μπορεί να δεχθούμε όλοι μέσω των δύσκολων συνθηκών που έρχονται αλλά έχουμε δρόμο ακόμα.
Στα παραπάνω δεν εξαιρώ τον εαυτό μου.

 

[McZab]

Re: Απάντηση: Αποκωδικοποίηση Αποχής-Λευκού-Άκυρου

@Μc

Γιάννη μου κανείς δεν έγραψε να μην υπάρχουν ιδεολογίες... Αν θες υπόδειξέ μου το αντίθετο...

Ο άλλος Γιάννης, ο "Τσολιάς μου", και προσυπέγραψα κι εγώ, αναφέρεται στην συσπείρωση όλων των δυνάμεων απέναντι σε αυτούς που καταστρέφουν το τόπο μας... nothing more - nothing less...

Για τα υπόλοιπα πάει αλλού η κουβέντα... Σε κάποιο άλλο θέμα/νήμα ευχαρίστως... θα συμπορευθούμε πάντως να το έχεις υπόψιν σου... και σαφώς είμαι υπέρ, ο καθένας μας να εκφράζει την όποια ιδεολογία του... η οποία μάλιστα θα πρέπει να γίνεται σεβαστή... εφόσον είναι σύμφωνη με τα ήθη μας...

YΓ. Η αναφορά "γειά σου τσολιά μου" έχει σαφή αναφορά στους τσολιάδες που έδωσαν και την τελευταία ικμάδα των δυνάμεών τους για να αποτρέψουν τα σχέδια των επίδοξων κατακτητών... στη λεβεντιά τους και το παράστημά τους (παντού φαντάσματα βλέπεις βρε συ...)
Οι άλλοι τσολιάδες, με τα γερμανικά εθνόσημα, μακριά από μένα... ούτε για αστείο...

Τη συμπόρευση εγώ δεν τη θεωρώ αυτοσκοπό ούτε και προαπαιτούμενο. Αυτό ακούγεται μεν ελιτίστικο αλλά πίστεψέ με δεν είναι. Είναι απλά ρεαλιστικό διότι θεωρώ ότι δεν υπάρχει πλέον χρόνος για αυτά. Φαντάσου μια παρέα πέντε ατόμων που κανονίζει να πάει σινεμά που αρχίζει στις οκτώ το βράδυ. Εγώ φίλε στις οκτώ παρά πέντε θα κάθομαι στη θεσούλα μου ακόμα και αν οι άλλοι με έχουν αφήσει μόνο μου, έχουν καθυστερήσει ή αποφάσισαν τελευταία στιγμή να πάνε θέατρο. Τόσο απλά.

Στα υπόλοιπα όμως είναι το νόημα βρε Dalanik, και δεν θα είμαστε off topic αν το αναλύσουμε εδώ διότι η συζήτηση αυτή είναι. Ποιος και τι κερδίζει από την αποχή ή από τη συμμετοχή. Αν δεν το συζητήσουμε εδώ, τότε πού;

Για το "τσολιάς" πάρε το σαν αποτυχημένη απόπειρα χιούμορ, χωρίς ουρές και συμπεράσματα. Έβαλα και φατσούλα, τι άλλο να κάνω;

 

[alfaalfa]

Στη σημερινή Ελλάδα υπάρχει μόνο ψέμα και υποκρισία .

Οποία αλήθεια αρχίζει δειλά να σιγο-ψιθυρίζεται ισχύει το παρακάτω.

All truth passes through three stages:

•
First, it is ridiculed.
•
Second, it is violently opposed.
•
Third, it is accepted as being self-evident.

– ARTHUR SCHOPENHAUER (1788-1860)

Νομίζω ότι είμαστε στη Φάση 2

 

[more peers]

Τη συμπόρευση εγώ δεν τη θεωρώ αυτοσκοπό ούτε και προαπαιτούμενο. Αυτό ακούγεται μεν ελιτίστικο αλλά πίστεψέ με δεν είναι. Είναι απλά ρεαλιστικό διότι θεωρώ ότι δεν υπάρχει πλέον χρόνος για αυτά. Φαντάσου μια παρέα πέντε ατόμων που κανονίζει να πάει σινεμά που αρχίζει στις οκτώ το βράδυ. Εγώ φίλε στις οκτώ παρά πέντε θα κάθομαι στη θεσούλα μου ακόμα και αν οι άλλοι με έχουν αφήσει μόνο μου, έχουν καθυστερήσει ή αποφάσισαν τελευταία στιγμή να πάνε θέατρο. Τόσο απλά.

Στα υπόλοιπα όμως είναι το νόημα βρε Dalanik, και δεν θα είμαστε off topic αν το αναλύσουμε εδώ διότι η συζήτηση αυτή είναι. Ποιος και τι κερδίζει από την αποχή ή από τη συμμετοχή. Αν δεν το συζητήσουμε εδώ, τότε πού;

Για το "τσολιάς" πάρε το σαν αποτυχημένη απόπειρα χιούμορ, χωρίς ουρές και συμπεράσματα. Έβαλα και φατσούλα, τι άλλο να κάνω;

:a0210: (μάλλον εγώ ψάχνω για φαντάσματα... )

Το θέμα που αναφέρθηκα για περαιτέρω συζήτηση είναι η συμπόρευση διαφορετικών ιδεολογιών για την επίτευξη κοινών στόχων...

Υπάρχουν περιπτώσεις εθνικής ανάγκης που απαιτούνται οι "συμπορεύσεις", χωρίς βέβαια, όπως λές, να είναι αυτοσκοπός... αλλά και άλλες περιπτώσεις όπου δεν δικαιολογείται...

Στη περίπτωση που συζητάμε διακυβεύεται η πορεία της πατρίδας μας...

Θες δε θες, θα διαδηλώσεις και θα διεκδικήσεις παρεούλα και με άλλες ιδεολογίες...
Το τελευταίο που θα έπρεπε να ενδιαφέρει αυτή τη στιγμή τη συζήτησή μας είναι η θέληση για κυριαρχία κάποιων (ποιων και πως?)...
Αν κάποιος ενδιαφερόταν για αυτό, απλά θα συντασσόταν με την εξουσία... εδώ δεν βλέπω κάποιον να το έπραξε...

Όλοι, μα ΟΛΟΙ έχουμε κοινό στόχο και διαφορετικές ιδεολογίες.

-bye-

 

[Γιάννης Χατζηγεωργίου]

Απάντηση: Re: Απάντηση: Αποκωδικοποίηση Αποχής-Λευκού-Άκυρου

Τη συμπόρευση εγώ δεν τη θεωρώ αυτοσκοπό ούτε και προαπαιτούμενο. Αυτό ακούγεται μεν ελιτίστικο αλλά πίστεψέ με δεν είναι. Είναι απλά ρεαλιστικό διότι θεωρώ ότι δεν υπάρχει πλέον χρόνος για αυτά. Φαντάσου μια παρέα πέντε ατόμων που κανονίζει να πάει σινεμά που αρχίζει στις οκτώ το βράδυ. Εγώ φίλε στις οκτώ παρά πέντε θα κάθομαι στη θεσούλα μου ακόμα και αν οι άλλοι με έχουν αφήσει μόνο μου, έχουν καθυστερήσει ή αποφάσισαν τελευταία στιγμή να πάνε θέατρο. Τόσο απλά.

Δεν ξέρω αν είναι ελιτίστικο αυτό που ξέρω είναι ότι θα είναι σίγουρα αναποτελεσματικό μπροστά στον κοινό εχθρό. Μιας και μιλάγαμε με παραδείγματα για φωτιές, ας συνεχίσουμε....ξέρεις ποιος είναι ο πιο γρήγορος τρόπος να σβήσεις μια φωτιά? Απομάκρυνε τα κούτσουρα που καίνε το ένα δίπλα από το άλλο. Πως σπας δέκα ξύλινες τάβλες? Σπάσ' τες μία-μία.....

Η ισχύς εν τη ενώσει, Γιάννη.......δεν υπάρχει άλλος τρόπος όταν οι ''κακοί'' έχουν προβλέψει κάθε βήμα και στην έχουν στημένη σε κάθε γωνιά. Ο μόνος τρόπος να πολεμήσεις είναι ο απρόβλεπτος της μαζικής αντίδρασης. Μου φαίνεται δε, και λιγάκι οξύμωρο το γεγονός όταν για παράδειγμα σε κάθε κινητοποίηση ''ειδοποιείς'' τον κόσμο να κατέβει στο πεζοδρόμιο, να μιλάς ''για το χρόνο που δεν υπάρχει πια''.

Ο Νίκος εξήγησε αυτό που έγραψα περί ιδεολογιών. Δεν νομίζω ότι είναι αργά, έτσι και αλλιώς είμαστε γενικώς λαός της τελευταίας στιγμής. Απλώς, πρέπει στη συγκεκριμένη φάση κάποια πράγματα που μας χωρίζουν (καλώς ή κακώς) να μπουν για ένα διάστημα στο ψυγείο. Αν δεν επιβιώσω για να τσακωθώ αύριο με σένα για τις ιδεολογικές μας διαφορές που είναι ήσσονος σημασίας στην παρούσα φάση, να τις βράσω τις ιδεολογίες μας. Όταν, δε, νιώθω ότι το καλύτερο όπλο στον ''κακό'' το προσφέρω εγώ ο ίδιος με την ιδεολογική μου προσκόλληση που με απομακρύνει από έναν εν δυνάμει συνοδοιπόρο και συστρατιώτη στον κοινό αγώνα αποδυναμώνοντάς με και ενδυναμώνοντας ταυτόχρονα τον εχθρό, να τις βράσω και να τις τηγανίσω κιόλας τις ιδεολογίες.

Η Ελληνική Ιστορία έχει άπειρα παραδείγματα αυτών που αναφέρω. Από τους Περσικούς πολέμους μέχρι το '40.

 

[Σπύρος Σούρλας]

Απάντηση: Re: Αποκωδικοποίηση Αποχής-Λευκού-Άκυρου

Αισθάνομαι την ανάγκη να κάνω ένα σχόλιο γενικότερης φύσεως με αφορμή αυτό που συζητάμε και πιθανά να φωτίσει μια λίγο διαφορετική πλευρά.
Το έκανε ο Σπύρος αλλά θα προσπαθήσω να γίνω λίγο πιο σαφής και πιο ευθύς μιας και αναφέρθηκε και το όνομά μου.

Φυσικά συμφωνώ ότι το να τσουβαλιάσει κανείς την προέλευση και την πολιτική ταυτότητα αυτών που απέχουν είναι εντελώς λάθος, ως και επικίνδυνα λάθος. Ταυτόχρονα η ταμπέλα της "αντιμνημονιακής" στάσης ουδεμία σχέση έχει ή δεν θα έπρεπε να έχει με το ζήτημα της αποχής. Άλλωστε πολλά κόμματα που συμμετέχουν στις εκλογές είναι κατά τη μνημονίου (π.χ. ΚΚΕ) και φαντάζομαι άλλα τόσα που δεν συμμετέχουν είναι υπέρ.
Άρα αναγκαστικά επαναφέρω την αρχική μου ανάλυση και αναρωτιέμαι ποια είναι η στάση ορισμένων που δηλώνουν ότι απείχαν, όχι απέναντι στα στενά πολιτικά δρώμενα αυτής της συγκεκριμένης περιόδου αλλά γενικά απέναντι στο πολιτικό σύστημα. Διότι προσωπικά η συγκυριακή στάση άρνησης η οποία μεθαύριο μπορεί ωραιότατα να μετατραπεί σε εξίσου συγκυριακή στάση αποδοχής, δεν μου λέει τίποτα πολιτικά.
Δηλαδή σέβομαι περισσότερο αυτούς που με πάθος υπερασπίζονται την πάγια στάση τους υπέρ των εκλογών και της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας παρά τους καιροσκόπους που σήμερα δηλώνουν αναφανδόν ενάντια στο σύστημα και "έξω οι κλέφτες" που έλεγε και ο Ντίνος Ηλιόπουλος αλλα σε άλλη φάση ρίχνουν και κανένα ψηφουλάκι...

Εδώ θα κάνω και μια άλλη "στάση" για να διαχωρίσουμε και κάτι ακόμα. Κατά καιρούς (θα μιλήσω για Ελλάδα) διάφορες ακροδεξιές οργανώσεις και διάφορα μεμονωμένα φασιστόμουτρα έχουν εκδηλώσει την αγανάκτησή τους για το σύστημα, το μίσος τους για τους ξεπουλημένους πολιτικούς (με άλλες αφετηρίες βέβαια) και συνολικά μια αντι-εξουσιαστική στάση. Το πλέον πρόσφατο παράδειγμα είναι και το "βολικό" σύνθημα περί εμπρησμού της Βουλής (ωραία το είπα έτσι?) και η ύποπτη υιοθέτησή του από αυτόν τον χώρο ο οποίος όμως κατά τα άλλα εκπροσωπείται νομιμότατα πλέον και στον Δήμο Αθηναίων αλλά και πολύ θα ήθελε να εκπροσωπείται και στη Βουλή.
Δεν πιστεύω ότι κάνει εντύπωση σε κανένα η διπροσωπία και ο καιροσκοπισμός αυτός μιας και είναι εγγενές στοιχείο της ακροδεξιάς (και όχι μόνο) αλλά ωφείλω να το εντοπίσω.
Καταλήγω λοιπόν στο συμπέρασμα πως η επιφανειακή συμφωνία ορισμένων χώρων και ατόμων επάνω στην "αντιεξουσιαστική" στάση είναι αυτό ακριβώς, επιφανειακή. Για άλλους είναι μέρος μια συνολικής, συνεπούς στάσης και ιδεολογικής τοποθέτησης, για άλλους είναι ένα απλό, τυχοδιωκτικό εργαλείο επίτευξης άλλων στόχων.
Χρήσιμο είναι θεωρώ να ξεκαθαρίζει κανείς εν συνόλω τα πιστεύω του ώστε να μην παρεξηγείται αλλά και να μην τσουβαλιάζεται η άποψή του. Αλλιώς δεν έχουν οι άλλοι την ευθύνη αλλά ο ίδιος.

Α γειά σου και τά σέβη μου..:grinning-smiley-043

Θυμάμαι τον Γεωργαλά νά γράφει πύρινα άρθρα επί Χούντας στόν ''Ελεύθερο Κόσμο'' γιά τόν ''κομματισμό και τήν σαπίλα του''..Αντί τής ''σαπίλας'' τότε ,ως γνωστόν πλάκωσε ο γύψος.

 

[nikosGX]

http://polis-agora.blogspot.com/

ΟΙ ΟΛΙΓΑΡΧΙΕΣ ΑΜΥΝΟΝΤΑΙ – ΟΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΙ ΕΡΧΟΝΤΑΙ
Η ΕΛΛΑΔΑ ΣΕ ΜΕΤΑΒΑΣΗ
του Μιχάλη Χαραλαμπίδη

Όταν ο λαός, οι πολίτες είναι αναγκασμένοι να επιλέγουν την αποχή, το άκυρο, το λευκό, την στιγμιαία ψήφιση ενός κόμματος που δεν είναι της σταθερής επιλογής τους, τότε βρισκόμαστε σε συνθήκες ολοκληρωτισμού όχι Δημοκρατίας. Ακόμη και όταν ψηφίζουν αυτούς που όχι μόνο δεν αποδέχονται και δεν αγαπούν, αλλά περιφρονούν. Η δημοκρατία είναι συνώνυμη της ελεύθερης έκφρασης, της θέλησης των πολιτών όχι του καταναγκασμού τους.
Στην Ελλάδα εδώ και δεκαετίες η δημοκρατία, ο ισότιμος πολιτικός ανταγωνισμός, η εθνική δημοκρατική διαλεκτική ακυρώθηκε, μπλοκαρίστηκε. Εμποδίστηκε η ανανέωση των υπαρκτών κομμάτων, κύρια του ΠΑΣΟΚ και η εμφάνιση αυθεντικά νέων πολιτικών πρωταγωνιστών διάρκειας, επάρκειας και σχεδίου. Οι πολίτες δεν έχουν ικανές, αξιόπιστες εναλλακτικές λύσεις. Λύσεις που να εμπνέουν και να κινητοποιούν την καρδιά και το μυαλό τους. Γι αυτό επιλέγουν τελικά αυτές τις μορφές αντίδρασης στον ολοκληρωτισμό και τις ολιγαρχικές παρέες. Παρέες, όχι πολιτικά κόμματα. Μορφές αντίδρασης στην πολιτική ως Εμπαιγμό, ως Απάτη με τους επιφανείς επίσημους εκπροσώπους της.
Η διαίρεση της χώρας στους πολίτες που δεν ψηφίζουν, που ακυρώνουν με τη στάση τους μια νοθευμένη και διεφθαρμένη διαδικασία και σε αυτούς που ψηφίζουν τις χρεοβόρες κάστες, τα λόμπυ, τους μικρούς και μεγάλους διαπλεκόμενους πελάτες που υπερασπίζονται τις ολιγαρχικές δομές, εκφράζει μια μεγάλη αντιδημοκρατική παθολογία. Έχω μιλήσει, προειδοποιήσει, γράψει γι αυτό *.
Εκφράζει όμως ταυτόχρονα μια μεγάλη δυναμική μετάβαση. Μια Νέα Κοινωνία Πολιτών η οποία κυοφορείται και θέλει να μορφοποιηθεί σε Νέα Πολιτική Κοινωνία.
Βρισκόμαστε στην μετάβαση από τις καθεστωτικές ολιγαρχικές δομές στη Δημοκρατία. Στην ανάκτηση της Εθνικής Πολιτικής Κληρονομιάς της Αγοράς και της Πόλης. Στην επιστροφή της Πολιτικής, του Πολιτικού Ανθρώπου, της Δημοκρατίας.
Οι ολιγαρχίες, οι κομματικές, οι προσωπικές παρέες, οι ένοχες για την μεταπολιτευτική παρακμή, είπαν ότι νίκησαν. Αντέδρασαν όπως αντιδρούν πάντοτε οι ολιγαρχίες. Ξέρουν όμως ότι ηττήθηκαν. Ότι έκλεισε ο κύκλος τους και δεν μπορούν να αναπαραχθούν, να τους αναπαράγουν. Επί σαράντα χρόνια δεν οικοδόμησαν τίποτε δημιουργικό ούτε είδαν καμία πρόβλεψη τους να δικαιώνεται. Γιατί δεν είχαν προβλέψεις. Η μόνη πρόβλεψη τους ήταν η καριέρα, η καρέκλα, ο προσωπικός πλουτισμός.
Τελευταίο παράδειγμα της αποτυχίας, ένας κουτσός Καλλικράτης – Προκρούστειο τον ονόμασα – χωρίς συμμετοχή. Ο εκφυλισμός μιας μεγάλης μου ιδέας. Όπως συνέβη με άλλες.
Το ιστορικό αίτημα είναι η Επαναθεμελίωση του Πολιτικού Συστήματος και η εμφάνιση στο πολιτικό τοπίο αυθεντικά νέων, υγιών και έξυπνων πολιτικών πρωταγωνιστών. Όχι εξωθεσμική και εξωελλαδική βάφτιση του παλιού, του ανεπαρκούς και του διεφθαρμένου σε νέο και σωτήριο, όπως γίνεται. Αρκετά με τους διεφθαρμένους σωτήρες, τους χρόνιους διαφθορείς της μεταπολίτευσης. Σε ώριμες δημοκρατίες και φυσιολογικές χώρες αυτό θα μπορούσε να επιταχυνθεί εδώ και καιρό με τη δημιουργία κυβέρνησης τεχνοκρατών, που θα σήμαινε επίσης την αποστράτευση και αποπομπή του πλέον ανίκανου κα διεφθαρμένου στην Ευρώπη Πολιτικού Προσωπικού.
Η χώρα όμως στερείται υπεύθυνων και ικανών οικονομικών, πολιτικών, πνευματικών ελίτ. Αυτές οφείλουμε να τις αναδείξουμε, να τις συγκροτήσουμε. Ήταν θλιβερή η χθεσινή τηλεοπτική εικόνα ορισμένων που εμφανίστηκαν σε αυτό το ρόλο. Φτωχοί ιδιώτες της παρέας, της κάστας, παρά άνθρωποι του Έθνους, του Κράτους, της Πολιτείας.
Η Ελλάδα όμως μπήκε σε κίνηση. Ετοιμάζει τις δυνάμεις που θα την οδηγήσουν στον νέο αιώνα.
Πολίτες ελεύθερους όχι δούλους, όχι κάστες, λόμπυ, παρέες και διεφθαρμένες οικογένειες. Έλληνες όχι μισέλληνες. Ο μισελληνισμός είναι ξένη υποτέλεια, δουλεία και βαρβαρότητα.
Γεννιέται κάτι πολύ μεγάλο, πολύ μεγαλύτερο από τις καλύτερες στιγμές της σύγχρονης ιστορίας μας.


* Μιχάλης Χαραλαμπίδης
«Από το ΠΑΣΟΚ στο ΚΚΚΑΣΟΡ, ο εκφυλισμός ενός ιστορικού εγχειρήματος» Εκδόσεις Στράβων
Γλυφάδα 08.11.2010
Ιστοσελίδα Μιχάλη Χαραλαμπίδη : polis-agora.blogspot.com

 

[ΚΥΡΙΤΣΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ]

Πόσο εύκολο είναι σε ένα συνειδοτοποιημένο νεοδημοκράτη ή έναν πασοκτζή που είναι απογοητευμένος απο την ΝΔ ή το ΠΑΣΟΚ να ψηφίσει ένα άλλο κόμμα που δεν τον εκφράζει; Οταν τόσα χρόνια συμπορεύεται με το κόμμα του και πέρασε ένα σωρό καταστάσεις γιατί κάθε κόμμα είχε τα πέτρινά του χρόνια; Αυτό μπορεί να το λένε πολλοί πολιτική ανωριμότητα αλλά όμως είναι μια πραγματικότητα και αυτή η ανωριμότητα έχει τις ρίζες της έχει τους αγώνες της υπέρ του κόμματος του και εναντίον των άλλων κομμάτων, τώρα πως να πάει να τα ψηφίσει; μέχρι πρότινος(αν όχι μέχρι και σήμερα) ντοπάραμε τον λαό με ιδεολογίες κομμάτων ταχαμ σοσιαλιστικά, φιλευλευθερα κλπ, ακόμα υπάρχουν χωριά που τα καφενεία είναι χωρισμένα, πως λοιπόν απαιτούμε απο μία μεγάλη μερίδα του λαού που απο ότι φαίνεται αγγίζει το 40% να ψηφίσει κάτι που σχεδόν μισεί;
Σήμερα όντως πρέπει ο λαός να αλλάξει τα κριτήριά του για την επιλογή κυβερνήσεων, αλλά όμως τους πολιτικούς δεν τους βολεύει αυτό και αυτό φαίνεται απο τις τακτικές που ακολουθούν απο τα συνθήματα που υιοθετούν (μην ξεχνάμε ότι τώρα πρόσφατα στις εκλογές του 2009 ακούγαμε το "ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει δεξιά") και όποτε χανόμαστε το κάθε κόμμα ανατρέχει στη κλασσική συνταγή της συσπείρωσης.
Αρα λοιπόν ας μην κατηγορούμε έτσι εύκολα την αποχή ή το λευκό ή το άκυρο, έχουν τους λόγους τους και την σημασία τους και τον ελληνικό χαρακτήρα τους.

 

[vasada]

Αν θεωρησεις οτι το ΠΑΣΟΚ - ΝΔ, ειναι σαν το Ολυμπιακος - Παναθηναικος (που δυστυχως ετσι ειναι) εξηγειται πολυ ευκολα αυτο που γραφεις.

 

[Voreios]

Πάντως σε επίπεδο δημοτικών εκλογών έχει ξεπεραστεί σε μεγάλο βαθμό το κομματικό (παραμένει στις νομαρχιακές). Άλλωστε η λογική των διπλών εκλογών εξυπηρετεί μόνιμα και το ΠΑΣΟΚ και την ΝΔ, γιατι δίνει διέξοδο διαμαρτυρίας στην μία κάλπη (συνήθως την πιο ασήμαντη) και συσπειρώνει τους οπαδούς στην πιο σημαντική κάλπη! Στο μέλλον θα βλέπουμε συχνότερα δίδυμες εκλογές. Ηδη οι επόμενες δημοτικές-περιφερειακές έχουν προγραμματιστεί σε 3.5 χρόνια, μαζί με τις ευρωεκλογές, οπότε και λογικά η ψήφος διαμαρτυρίας θα πέσει....στις ευρωεκλογές!
Τυχαίο; Δεν νομίζω....

 

[Lepton]

Αυτή η οπαδοποίηση είναι μια σημαντική παθογένεια που δεν κατανοώ. Με ποια λογική ένας πολίτης κρίνει με βάση το συμφέρον ενός κόμματος και όχι με το δικό του; Η λογική αυτή διαποτίζει και τα σοβαρότερα μέσα ενημέρωσης:

Λαμβάνει χώρα ένα γεγονός και έχουμε μία σειρά αναλύσεων για το τι αντίκτυπο θα έχει αυτό στο κόμμα, στην εικόνα του αρχηγού, τι στρατηγική πρέπει να ακολουθήσει στη συνέχεια κ.λπ.

Μα, κύριοι δημοσιογράφοι, αυτά δεν μας απασχολούν - τουλάχιστον όχι άμεσα. Μας ενδιαφέρει τι σημαίνει το γεγονός για εμάς, για τη χώρα. "Το νομοσχέδιο", για παράδειγμα, δεν έχει σημασία αν "αναμένεται να προκαλέσει αντιδράσεις από την τάδε πτέρυγα του κόμματος", αλλά αν "επιφέρει μείωση της ανεργίας στον τάδε κλάδο, με μείωση των αποδοχών" ή "επιχειρεί την τόνωση της αγοράς, με αρνητικές όμως συνέπειες στο ισοζύγιο εξαγωγών".

Δεν ξέρω αν νοιώθουμε περισσότερο μέσα στα πράγματα όταν ερευνούμε περισσσότερο τι συμβαίνει στο κέντρο αποφάσεων παρά στην κοινωνία την ίδια, αλλά η συμπεριφορά θυμίζει την παροιμία με το δάχτυλο και το φεγγάρι.

 

[Γιάννης Χατζηγεωργίου]

Απάντηση: Re: Αποκωδικοποίηση Αποχής-Λευκού-Άκυρου

Πόσο εύκολο είναι σε ένα συνειδοτοποιημένο νεοδημοκράτη ή έναν πασοκτζή που είναι απογοητευμένος απο την ΝΔ ή το ΠΑΣΟΚ να ψηφίσει ένα άλλο κόμμα που δεν τον εκφράζει; Οταν τόσα χρόνια συμπορεύεται με το κόμμα του και πέρασε ένα σωρό καταστάσεις γιατί κάθε κόμμα είχε τα πέτρινά του χρόνια;

Ας ξυπνήσει....-bye-

 

[Budda]

Η αποχή ήταν η νικήτρια των δημοτικών εκλογών ..............
Επισημανση , σε δημους με ανεξαρτητους υποψηφιους ,ανθρωπους του τοπου ,η αποχη ηταν μικρη ,σε δημους με φιναλιστ ανεξαρτητο κοντρα σε χρισμένο υποψηφιο ,ο ανεξαρτητος επικρατησε ,αν αυτο κατι λεει...........


ΥΓ Δημος Σπατων-Αρτεμιδος επικρατησε ο Χρηστος Μαρκου ,πολιτικος μηχανικος ,ασχολειται για πρωτη φορα με τα κοινα ,ηγηθηκε του ανεξαρτητου συνδυασμου Νεα Πολη ,συμβουλοι απο Συνασπισμο-Πασοκ -ΝΔ (Η ΣΕΙΡΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΥΧΑΙΑ) -bye-

 

[NNOW]

Απόσπασμα από τον κορυφαίο Καστοριάδη .

Είμαστε υπεύθυνοι για την ιστορία μας»

Έχετε αφιερώσει μέρος του έργου σας στην ανάλυση των πρώην
ανατολικών καθεστώτων. Εξ ίσου όμως σας έχει απασχολήσει η
κατάσταση του δυτικού κόσμου. Θα ήθελα να σας ζητήσω να
σκιαγραφήσετε τον σημερινό δυτικό άνθρωπο. Ποια είναι τα
χαρακτηριστικά του; Ποιός είναι ο homo occidentalis των ημερών μας;

ΚΟΡΝΗΛΙΟΣ ΚΑΣΤΟΡΙΑΔΗΣ. Σε μια πρώτη προσέγγιση, ο σημερινός
δυτικός άνθρωπος-συμπεριλαμβανομένου και του νεοέλληνα- είναι ένα
άτομο περιορισμένο στην καθαρά ιδιωτική του σφαίρα, ενδιαφέρεται
μόνον για το βιοτικό του επίπεδο. Προσπαθεί με τα διάφορα
καταναλωτικά«αγαθά» να συγκαλύψει την έλλειψη κάθε νοήματος
αναφορικά με τη ζωή και τη θνητότητα του. Χειραγωγείται από τους
δήθεν πολιτικούς ή είναι τόσο αποκαρδιωμένος από την πολιτική
κατάσταση, ώστε απέχει. Αποχαυνώνεται από τα μέσα μαζικής
επικοινωνίας. Χαζεύει τα σήριαλ και χάφτει, κατά το μάλλον ή ήττον,
αυτά που του σερβίρουν ως«νέα» οι τηλεοπτικοί συνάδελφοι σας.

και πιο κάτω λέει :
Κ.Κ.: Ξέρετε, τον Μάρτιο του'68 θα έλεγε κανείς με σιγουριά ότι ο γαλλικός πληθυσμός ήταν εντελώς αποχαυνωμένος. Όμως δύο μήνες μετά ήρθε ο Μάης....






Αναφερθήκατε κυρίως στον ισλαμικό φανατισμό. Χριστιανικός φανατισμός, τηρουμένων των αναλογιών, δεν υπάρχει; Κ.Κ.: Δεν υπάρχει τίποτα ανάλογο, αλλά αξίζει τον κόπο να επισημανθούν δύο περιπτώσεις. Η μία περίπτωση είναι η Σερβία του Μιλόσεβιτς. Εκεί, η Ορθοδοξία χρησιμοποιείται ως όπλο διαχωρισμού και έξαψης μίσους εναντίον των «απαίσιων παπιστών» της Κροατίας και των εξ ίσου «απαίσιων μουσουλμάνων» της Βοσνίας. Είναι αστείο όμως να μιλάμε στην προκειμένη περίπτωση για πραγματικά θρησκευτικά αισθήματα. Έχουμε να κάνουμε με μιαν εντελώς δημαγωγική χρησιμοποίηση της θρησκείας, για λόγους εθνικιστικούς και πολιτικούς. Η άλλη περίπτωση αφορά την Ελλάδα. Εδώ, επίσης, δεν υπάρχει καμία πραγματική αναζωπύρωση της θρησκευτικής πίστης. Υπάρχει όμως η δημαγωγική χρησιμοποίηση της Ορθοδοξίας από τους πολιτικούς αρχηγούς, οι οποίοι, ταυτόχρονα, υποχωρούν μπροστά στους εκβιασμούς της Εκκλησίας, επαναφέροντας ή διατηρώντας μεσαιωνικές και αντιδημοκρατικές διατάξεις, όπως είναι η εξίσωση του θρησκευτικού με τον πολιτικό γάμο και η αναγραφή του θρησκεύματος στις ταυτότητες





Και το καλύτερο για το τέλος



K.K.: Σύμφωνα με την παραδοσιακή «αριστερή»άποψη, όλα αυτά τα επέβαλαν η Δεξιά, οι κυρίαρχες τάξεις και η μαύρη αντίδραση. Μπορούμε όμως να πούμε ότι όλα αυτά τα επέβαλαν στον ελληνικό λαό ερήμην του ελληνικού λαού; Μπορούμε να πούμε ότι ο ελληνικός λαός δεν καταλάβαινε τι έκανε; Δεν ήξερε τι ήθελε, τι ψήφιζε, τι ανεχόταν; Σε μιαν τέτοια περίπτωση αυτός ο λαός θα ήταν ένα νήπιο... Εάν όμως είναι νήπιο, τότε ας μη μιλάμε για δημοκρατία. Εάν ο ελληνικός λαός δεν είναι υπεύθυνος για την ιστορία του, τότε, ας του ορίσουμε έναν κηδεμόνα... Εγώ λέω ότι ο ελληνικός λαός-όπως και κάθε λαός- είναι υπεύθυνος για την ιστορία του, συνεπώς, είναι υπεύθυνος και για την κατάσταση, στην οποία βρίσκεται σήμερα. Πώς την εννοείτε αυτήν την ευθύνη; Κ.Κ.: Δεν δικάζουμε κανέναν. Μιλάμε για ιστορική και πολιτική ευθύνη. Ο ελληνικός λαός δεν μπόρεσε έως τώρα να δημιουργήσει μια στοιχειώδη πολιτική κοινωνία. Μια πολιτική κοινωνία, στην οποία, ως ένα μίνιμουμ, να θεσμισθούν και να κατοχυρωθούν στην πράξη τα δημοκρατικά δικαιώματα τόσο των ατόμων όσο και των συλλογικοτήτων. Θέλετε να πείτε ότι αντιθέτως σε άλλες χώρες, στη Δυτική Ευρώπη... Κ.Κ.: Εκεί, αυτό έγινε! Ο μακαρίτης ο Γιώργος Καρτάλης έλεγε κάνοντας μου καζούρα στο Παρίσι το 1956: «Κορνήλιε, ξεχνάς ότι στην Ελλάδα δεν έγινε Γαλλική Επανάσταση». Πράγματι, στην Ελλάδα δεν έχει υπάρξει εποχή που ο λαός να έχει επιβάλει, έστω και στοιχειωδώς, τα δικαιώματα του. Και η ευθύνη, για την οποία μίλησα, εκφράζεται με την ανευθυνότητα της παροιμιώδους φράσης:«εγώ θα διορθώσω το ρωμέικο;». Ναι, κύριε, εσύ θα διορθώσεις το ρωμέικο, στον χώρο και στον τομέα όπου βρίσκεσαι.