- 16 December 2014
- 15,303
Ηταν χτες 2 Οκτωβριου που ο σημαντικος αυτος Βρετανός Σεφ ορχηστρας αλλα και σπουδαιος βιολοσελιστας (οπως ο Χαρνονκουρ), εφυγε απο αυτον τον κοσμο.
Ηταν αποτους μεγαλους Αγγλους διευθυντες, της χρυσης γενιας διπλα στον Colin Davis (που αυτος μας αφησε πριν 3 χρονια) και κρατησαν την σκυταλη της εξοχοτητος στην κλασσικη μουσικη για την Μεγαλη Βρετανία, σαν αξιοι διαδοχοι ενος Sir Beecham η ενος Sir George Solti. Αμα σκεφτουμε και τον χαμο του Christopher Hogwood (οχι ακριβως της ιδιας γεννιας, οντας νεοτερος του "κλασικου" διδυμου , αλλα που ελαμψε στην μουσικη Μπαροκ) τοτε αντιλαμβανομαστε οτι απωλεια που προερχεται απο την γηραια Αλβιωνα ειναι μεγαλη μεσα σε συντομο διαστημα και αφηνει σε πολλους απο εμας ενα κενό.
Ο Μαρινερ ηταν ενας οραματιστης του ηχου, ενας δημιουργος, ενας μαεστρος που διαισθανθηκε απο τους πρωτους την υσηχη και γοητευτικη δυναμη του μπαροκ, και μπορεσε να την περασει σε μεγαλα ορχηστρικα συμφονικα σχηματα, με την αναλογη πυγμη αλλα ταυτοχρονα με την λεπτοτητα και την ιδιαιτεροτητα της μπαροκ χροιας.
Ηταν ο πατερας της πολυ αξιολογης ορχηστρας, της Academy of St Martin-in-the-Fields που εδωσε τα καλυτερα αποτελεσματα σ'αυτην την εκφραση μπαροκ-συμφονικ.
Το εργο του πανω στον Μοτσαρτ και ηχογραφημενη στην εκδοση Φιλιπς, ειναι πραγματικα αριστουργηματικη και θα ελεγα απαραιτητη, χωρις βεβαια να ξεχναμε την κορυφαια απόδοση του στον Χαϋδν χωρις βεβαια η δουλεια του να περιοριζεται σε αυτους τους συνθετες.
Επισης οι οπερες του, ειδικα του Μοτσαρτ θεωρουνται επισης σαν αναφορας.
Un' gran' Mozartiano e partito.
Αντιο Μαεστρο. Οι ηχογραφησεις σου θα συνοδευουν την ζωη μας.
ΥΓ. Θυμηθειτε αυτους τους δισκους με την σειρα των απαντων του Μοτσαρντ στην Φιλιπς, με καποιο οργανο σε ασπρο φοντο. "Τα απαντα" λεγαμε τοτε... Του Σερ Μαρινερ ειναι.
--- Αυτόματη συγχώνευση μηνύματος ---
Ηταν αποτους μεγαλους Αγγλους διευθυντες, της χρυσης γενιας διπλα στον Colin Davis (που αυτος μας αφησε πριν 3 χρονια) και κρατησαν την σκυταλη της εξοχοτητος στην κλασσικη μουσικη για την Μεγαλη Βρετανία, σαν αξιοι διαδοχοι ενος Sir Beecham η ενος Sir George Solti. Αμα σκεφτουμε και τον χαμο του Christopher Hogwood (οχι ακριβως της ιδιας γεννιας, οντας νεοτερος του "κλασικου" διδυμου , αλλα που ελαμψε στην μουσικη Μπαροκ) τοτε αντιλαμβανομαστε οτι απωλεια που προερχεται απο την γηραια Αλβιωνα ειναι μεγαλη μεσα σε συντομο διαστημα και αφηνει σε πολλους απο εμας ενα κενό.
Ο Μαρινερ ηταν ενας οραματιστης του ηχου, ενας δημιουργος, ενας μαεστρος που διαισθανθηκε απο τους πρωτους την υσηχη και γοητευτικη δυναμη του μπαροκ, και μπορεσε να την περασει σε μεγαλα ορχηστρικα συμφονικα σχηματα, με την αναλογη πυγμη αλλα ταυτοχρονα με την λεπτοτητα και την ιδιαιτεροτητα της μπαροκ χροιας.
Ηταν ο πατερας της πολυ αξιολογης ορχηστρας, της Academy of St Martin-in-the-Fields που εδωσε τα καλυτερα αποτελεσματα σ'αυτην την εκφραση μπαροκ-συμφονικ.
Το εργο του πανω στον Μοτσαρτ και ηχογραφημενη στην εκδοση Φιλιπς, ειναι πραγματικα αριστουργηματικη και θα ελεγα απαραιτητη, χωρις βεβαια να ξεχναμε την κορυφαια απόδοση του στον Χαϋδν χωρις βεβαια η δουλεια του να περιοριζεται σε αυτους τους συνθετες.
Επισης οι οπερες του, ειδικα του Μοτσαρτ θεωρουνται επισης σαν αναφορας.
Un' gran' Mozartiano e partito.
Αντιο Μαεστρο. Οι ηχογραφησεις σου θα συνοδευουν την ζωη μας.
ΥΓ. Θυμηθειτε αυτους τους δισκους με την σειρα των απαντων του Μοτσαρντ στην Φιλιπς, με καποιο οργανο σε ασπρο φοντο. "Τα απαντα" λεγαμε τοτε... Του Σερ Μαρινερ ειναι.
--- Αυτόματη συγχώνευση μηνύματος ---
Last edited:
