- 23 June 2006
- 9,974
Με αφορμή μία πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση στο νήμα ''solitude'', θεώρησα χρέος μου να παρουσιάσω κάτι πραγματικά σούπερ-ντούπερ καλτ ... ένα κομμάτι με μια hands down αφοπλιστική αθωότητα άλλων εποχών ...
Καταρχήν στήνεται το σκηνικό, με την παλλόμενη από την ένταση φωνή του αφηγητή, που μας προδιαθέτει για την επερχόμενη τραγική εικόνα.... το ντουέτο που ακολουθεί, παρά την προσπάθεια ελάφρυνσης της ατμόσφαιρας, αδυνατεί να ξεσφίξει την καρδιά μας και να αποτρέψει την ζοφερή αίσθηση του κακού που σαν αδιόρατο πέπλο με μυρουδιά καμμένης σάρκας μαλακά απλώνεται ολόγυρα ... ο αφηγητής, ομιλώντας πλέον, προσπαθεί να καλμάρει -με γλυκύτητα στην φωνή- πρώτιστα την δική του ταραχή ... η μουσική εγκαταλείπει τον απλό συνοδευτικό ρόλο της, γίνεται απαιτητική με ανελικτική κλιμάκωση, σπείροντας ψήγματα ασφυξίας .... ο ακολουθών συγκλονιστικός διάλογος πατέρα - παιδιού (που κατά την γνησιότερη Μαλερική παράδοση ερμηνεύεται από γυναικεία φωνή, καθώς είναι αδύνατον ένα πραγματικό παιδί να αντέξει την συγκινησιακή φόρτιση) καταλύει όλες τις αντοχές μας και επιτρέπει σε όλους τους αδένες μας να μετατραπούν σε δακρυγόνους .... έχει χαραχθεί στο μυαλό μου από τότε που για πρώτη φορά το άκουσα ... ουδέποτε ξέχασα τους στίχους...
http://www.youtube.com/watch?v=QAwvCfbXbzs
Καταρχήν στήνεται το σκηνικό, με την παλλόμενη από την ένταση φωνή του αφηγητή, που μας προδιαθέτει για την επερχόμενη τραγική εικόνα.... το ντουέτο που ακολουθεί, παρά την προσπάθεια ελάφρυνσης της ατμόσφαιρας, αδυνατεί να ξεσφίξει την καρδιά μας και να αποτρέψει την ζοφερή αίσθηση του κακού που σαν αδιόρατο πέπλο με μυρουδιά καμμένης σάρκας μαλακά απλώνεται ολόγυρα ... ο αφηγητής, ομιλώντας πλέον, προσπαθεί να καλμάρει -με γλυκύτητα στην φωνή- πρώτιστα την δική του ταραχή ... η μουσική εγκαταλείπει τον απλό συνοδευτικό ρόλο της, γίνεται απαιτητική με ανελικτική κλιμάκωση, σπείροντας ψήγματα ασφυξίας .... ο ακολουθών συγκλονιστικός διάλογος πατέρα - παιδιού (που κατά την γνησιότερη Μαλερική παράδοση ερμηνεύεται από γυναικεία φωνή, καθώς είναι αδύνατον ένα πραγματικό παιδί να αντέξει την συγκινησιακή φόρτιση) καταλύει όλες τις αντοχές μας και επιτρέπει σε όλους τους αδένες μας να μετατραπούν σε δακρυγόνους .... έχει χαραχθεί στο μυαλό μου από τότε που για πρώτη φορά το άκουσα ... ουδέποτε ξέχασα τους στίχους...
http://www.youtube.com/watch?v=QAwvCfbXbzs
Last edited: