Κάποιες σκέψεις σχετικά με τα αστεράκια, επειδή τα έχω μελετήσει κάπως…
1. Η βασική αρχή είναι ότι οι λαμπάτοι ως πιο audiophile παίρνουν καλύτερες βαθμολογίες. Δεν ενδιαφέρει τον κριτικό πού θα βρεις εσύ ηχείο να ταιριάξεις έναν κινέζο του χιλιάρικου… Τραβήξου!
2. Όσο πηγαίνουμε προς τα πίσω στα τεύχη, η βαθμολογία είναι πιο αυστηρή. Πρέπει να κοιτάει κανείς πότε έγινε η κριτική.
3. Πολλές φορές χάνεται ο έλεγχος, γιατί ο καιρός περνάει και τα κριτήρια αλλάζουν. Στο τελευταίο συγκριτικό ηχείων κατηγορίας 3000 συγκέντρωσαν τη βαθμολογία πολύ ψηλά. Τώρα θα δυσκολευτούν να τα εντάξουν στον κατάλογό τους με τις «παλιότερες» βαθμολογίες.
4. Όταν ένα μηχάνημα έχει διθυραμβικές κριτικές έξω δεν μπορεί να το θάψουν στον Ήχο, ακόμα και όταν δεν τους ενθουσιάζει. Ο azur πήρε ΕΙΖΑ, άρα σίγουρα επηρεάζονται. Παρ’ όλα αυτά τολμούν μερικές φορές. Στον Cyrus 8 έδιναν 3,3 αστέρια παρά τους έξω διθυράμβους. To player της advance το στηρίζουν ενώ έξω το θάβουν. Γενικά η advance έχει πολύ καλή υποδοχή στην Ελλάδα σε σχέση με το εξωτερικό. Ενδεχομένως να παίζουν και διάφορες ισορροπίες. Σου λέει αποθεώνουμε το player, σπρώχνουμε τα ηχεία του αντιπροσώπου, ε, ας κρατηθούμε λίγο στον ενισχυτή. Σενάρια φτιάχνω, έτσι;
5. Η είσοδος phono δεν φαίνεται να προσμετράται στην τελική αποτίμηση, ίσως επειδή οι περισσότεροι το έχουν καταργήσει. Το σημειώνουν μόνο όταν πρόκειται για κάτι εξαιρετικό, όπως στην περίπτωση του Marantz.
6. Βασικό κριτήριό τους φαίνεται να είναι τα ηχοχρώματα, οι ποιότητες των ήχων. Ο ενισχυτής μπορεί να είναι μόλις 2x50 βατάκια, να μην έχει phono, αλλά να έχει ζεστές και πλούσιες μεσαίες. Άμα έχει και τίποτα υγρασίες στις φωνές, ε, βάλε 4,2 και πάνω! Οι "σφίχτες" δεν μετράνε.
7. Οι κλασικές υλοποιήσεις NAD, MARANTZ, ROTEL, DENON κλπ ακριβώς λόγω της εμπορικότητας των ονομάτων τους συνήθως συνωστίζονται στο 3,4 με 3,8. Δεν θεωρούνται audiophile.
(η πλάκα πάντως είναι ότι αυτή η μία γραμμή κριτικής δίπλα στα αστεράκια, για όσα μηχανήματα έχω ακούσει, τη βρήκα ως τώρα εύστοχη.)