- 17 June 2006
- 14,350
Η 3η Σονάτα Op. 5 είναι ίσως το πιό φιλόδοξο από όλα τα έργα για σόλο πιάνο του Brahms. Είναι ένα έργο που του πάει ο στόμφος, η μεγαλοστομία ενώ το φινάλε του φλέγεται από νεανική παραφορά. Εδώ ισχύει μέχρι κεραίας αυτό που είχε παρατηρήσει όλο θαυμασμό ο Schumann, μόλις ο 20χρονος Brahms του έπαιξε τη μουσική του, το φθινόπωρο του 1853, πως οι σονάτες του νεαρού είναι «μεταμφιεσμένες συμφωνίες». Στη συγκεκριμένη ο σολίστας πρέπει να είναι αστέρι στο pianissimo και το Ιntermezzo στο 4ο μέρος είναι πολύ «ζόρικο»: σε σωστά χέρια, το αργό προηγούμενο μέρος μεταμορφώνεται εδώ σε πένθιμο εμβατήριο με ήχους τυμπάνων (!).
Ο Ρίχτερ είναι εξαιρετικός στον Brahms αλλά, απ όσο ξέρω, δεν έχει ηχογραφήσει την 3η Σονάτα. Ο Κάτσεν είναι επιβλητικός: σπουδαία ζύμωση δύναμης, σφρίγους, ποίησης και τρυφερότητας και μιά παλέτα μ ένα απέραντο φάσμα από ηχητικές αποχρώσεις – αλλά δεν μου αρέσει ο τρόπος που διεκπεραιώνει το Andante.
Για μένα οι πιανίστες par excellence στον Brahms παραμένουν ο Curzon και ο Solomon: δεν έχω ακούσει κανέναν άλλο να εκθέτει το νευρικό σύστημα αυτού του τόσο απαιτητικού έργου με τον τρόπο που το κάνουν αυτοί – χώρια που η ρυθμική εκζήτηση και η τονική ευαισθησία εδώ απαιτούν πεντακάθαρη άρθρωση, στοιχείο που ταλαιπωρεί τους λιγότερο σίγουρους για τον εαυτό τους μουσικούς στο συγκεκριμένο έργο. Σταθερή αξία -πάντα- η Annie Fischer (BBC Legends).
Απ τους καινούργιους έχω ακούσει μια πολύ καλή εκδοχή από τον Sokolov στη Naive-Opus 111. Ο Kissin επίσης έχει βγάλει τον καλύτερο δίσκο του στην RCA, ένα ρεσιτάλ Brahms που περιέχει το έργο.
Last edited: