Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Υψικάμινος
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="Δαμιανός Δημητριάδης" data-source="post: 979799" data-attributes="member: 206"><p>Το έργο είναι εξαιρετικά απαιτητικό από μουσικούς και μαέστρο. Όταν το φθινόπωρο του 1936 η Φιλαρμονική του Λένινγκραντ υπό το Φριτς Στίντρυ ξεκίνησε τις πρόβες για την πρεμιέρα, λέγεται πως πολλοί μουσικοί διαμαρτυρήθηκαν πως αυτό το έργο δεν είναι δυνατόν να παιχθεί. Τελικά η πρεμιέρα αυτή δε δόθηκε ποτέ. Ούτε φυσικά η πρεμιέρα στο εξωτερικό, για την οποία είχε συμφωνήσει ο Όττο Κλέμπερερ (!!!), που είχε εντυπωσιαστεί από την ακρόαση του έργου στο πιάνο, στο σπίτι του Σοστακόβιτς, το Μάιο της ίδιας χρονιάς.</p><p></p><p>Ο Σοστακόβιτς απέσυρε το έργο, για αδιευκρίνιστους λόγους, που ακόμη αποτελούν αντικείμενο διαμάχης. Οι δηλώσεις του ιδίου σχετικά με το βαθμό ικανοποίησης του από το έργο είναι αντικρουόμενες. Η χρονιά εκείνη ήταν έτσι κι’ αλλιώς πολύ δύσκολη γι’ αυτόν, μετά την καταδίκη της Λαίδης Μακμπέθ του Μτσένσκ από την Πράβδα τον Ιανουάριο. Εξάλλου οι δίκες της Μόσχας είχαν μόλις αρχίσει, τον Αύγουστο του 1936 και η απομάκρυνση από τη γραμμή, ήταν εξαιρετικά ανθυγιεινή. Η πρεμιέρα της συμφωνίας, που ανασυστάθηκε από την έκδοση για δύο πιάνα και τις παρτιτούρες που είχαν μείνει στο αρχείο της Φιλαρμονικής του Λένινγκραντ, γιατί η πρωτότυπη παρτιτούρα είχε χαθεί στον πόλεμο, έγινε στις 30 Δεκεμβρίου του 1961, υπό τον Κύριλλο Κοντράσιν και τη Φιλαρμονική της Μόσχας. Στη Δύση η πρεμιέρα δόθηκε το καλοκαίρι του 1962 στο Φεστιβάλ του Εδιμβούργου, υπό το Γκενάντι Ραζντιέστβενσκυ και τη Φιλαρμόνια, παρουσία του ίδιου του συνθέτη.</p><p></p><p>Το έργο είναι εξαιρετικά απαιτητικό και από τους ακροατές. Τον περασμένο Σεπτέμβριο, όταν είχα την ευτυχία να τ’ ακούσω από τη Φιλαρμονική του Βερολίνου, στο τέλος της συναυλίας ήμουν εξουθενωμένος, από την ένταση που μου μετάδωσε και την εγρήγορση που έπρεπε να επιδείξω για μια ώρα. </p><p></p><p>Είναι πολύ συνηθισμένο να βλέπουν οι κριτικοί το έργο όχι μόνο μέσα από την εποχή του, αλλά και καθηλωμένο εκεί, ως υπενθύμιση του Μεγάλου Τρόμου. Μια από αυτές τις προσεγγίσεις που στέκεται όμως σε αξιοπρεπή επίπεδα, είναι και του μουσικολόγου Τζέραρντ Μακμπέρνυ στο ντοκιμαντέρ <em>Is music dangerous?</em> (<a href="http://www.youtube.com/view_play_list?p=720C166321D6E624&search_query=%22is+music+dangerous%3F%22" target="_blank">δείτε την playlist του στο youtube</a>) που συνοδεύει το bonus DVD της νέας ηχογράφησης του Χάιτινγκ με τη Συμφωνική του Σικάγου. </p><p></p><p>Όμως αυτή η «αρχειακή» προσέγγιση περιορίζει και σχηματοποιεί το έργο. Είναι ενδιαφέρον πως στο ίδιο bonus DVD υπάρχει η συνέντευξη του μαέστρου Χάιτινγκ που ακολουθεί μια άλλη προσέγγιση. Προσεγγίζει το έργο με βάση τη μουσική και την παρτιτούρα, κρατά απόσταση απ’ αυτές τις σχηματοποιήσεις και καταλήγει πως είναι <em>“…a very, very gripping music!”</em> και καταλήγει πως <em>ο συνθέτης που μπορεί να γράψει αυτό το φινάλε, αξίζει τη θέση που έχει κερδίσει!</em></p></blockquote><p></p>
[QUOTE="Δαμιανός Δημητριάδης, post: 979799, member: 206"] Το έργο είναι εξαιρετικά απαιτητικό από μουσικούς και μαέστρο. Όταν το φθινόπωρο του 1936 η Φιλαρμονική του Λένινγκραντ υπό το Φριτς Στίντρυ ξεκίνησε τις πρόβες για την πρεμιέρα, λέγεται πως πολλοί μουσικοί διαμαρτυρήθηκαν πως αυτό το έργο δεν είναι δυνατόν να παιχθεί. Τελικά η πρεμιέρα αυτή δε δόθηκε ποτέ. Ούτε φυσικά η πρεμιέρα στο εξωτερικό, για την οποία είχε συμφωνήσει ο Όττο Κλέμπερερ (!!!), που είχε εντυπωσιαστεί από την ακρόαση του έργου στο πιάνο, στο σπίτι του Σοστακόβιτς, το Μάιο της ίδιας χρονιάς. Ο Σοστακόβιτς απέσυρε το έργο, για αδιευκρίνιστους λόγους, που ακόμη αποτελούν αντικείμενο διαμάχης. Οι δηλώσεις του ιδίου σχετικά με το βαθμό ικανοποίησης του από το έργο είναι αντικρουόμενες. Η χρονιά εκείνη ήταν έτσι κι’ αλλιώς πολύ δύσκολη γι’ αυτόν, μετά την καταδίκη της Λαίδης Μακμπέθ του Μτσένσκ από την Πράβδα τον Ιανουάριο. Εξάλλου οι δίκες της Μόσχας είχαν μόλις αρχίσει, τον Αύγουστο του 1936 και η απομάκρυνση από τη γραμμή, ήταν εξαιρετικά ανθυγιεινή. Η πρεμιέρα της συμφωνίας, που ανασυστάθηκε από την έκδοση για δύο πιάνα και τις παρτιτούρες που είχαν μείνει στο αρχείο της Φιλαρμονικής του Λένινγκραντ, γιατί η πρωτότυπη παρτιτούρα είχε χαθεί στον πόλεμο, έγινε στις 30 Δεκεμβρίου του 1961, υπό τον Κύριλλο Κοντράσιν και τη Φιλαρμονική της Μόσχας. Στη Δύση η πρεμιέρα δόθηκε το καλοκαίρι του 1962 στο Φεστιβάλ του Εδιμβούργου, υπό το Γκενάντι Ραζντιέστβενσκυ και τη Φιλαρμόνια, παρουσία του ίδιου του συνθέτη. Το έργο είναι εξαιρετικά απαιτητικό και από τους ακροατές. Τον περασμένο Σεπτέμβριο, όταν είχα την ευτυχία να τ’ ακούσω από τη Φιλαρμονική του Βερολίνου, στο τέλος της συναυλίας ήμουν εξουθενωμένος, από την ένταση που μου μετάδωσε και την εγρήγορση που έπρεπε να επιδείξω για μια ώρα. Είναι πολύ συνηθισμένο να βλέπουν οι κριτικοί το έργο όχι μόνο μέσα από την εποχή του, αλλά και καθηλωμένο εκεί, ως υπενθύμιση του Μεγάλου Τρόμου. Μια από αυτές τις προσεγγίσεις που στέκεται όμως σε αξιοπρεπή επίπεδα, είναι και του μουσικολόγου Τζέραρντ Μακμπέρνυ στο ντοκιμαντέρ [I]Is music dangerous?[/I] ([URL="http://www.youtube.com/view_play_list?p=720C166321D6E624&search_query=%22is+music+dangerous%3F%22"]δείτε την playlist του στο youtube[/URL]) που συνοδεύει το bonus DVD της νέας ηχογράφησης του Χάιτινγκ με τη Συμφωνική του Σικάγου. Όμως αυτή η «αρχειακή» προσέγγιση περιορίζει και σχηματοποιεί το έργο. Είναι ενδιαφέρον πως στο ίδιο bonus DVD υπάρχει η συνέντευξη του μαέστρου Χάιτινγκ που ακολουθεί μια άλλη προσέγγιση. Προσεγγίζει το έργο με βάση τη μουσική και την παρτιτούρα, κρατά απόσταση απ’ αυτές τις σχηματοποιήσεις και καταλήγει πως είναι [I]“…a very, very gripping music!”[/I] και καταλήγει πως [I]ο συνθέτης που μπορεί να γράψει αυτό το φινάλε, αξίζει τη θέση που έχει κερδίσει![/I] [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Υψικάμινος
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…