Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Υπάρχει έντεχνο blues?
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="supersonic" data-source="post: 14190" data-attributes="member: 94"><p>Καθώς ο συγκρότημα είναι στην πιο παραγωγική εποχή του το καλοκαίρι του 1971 ξαναμπάινει στο στούντιο και αρχίζει να ηχογραφεί το 4ο lp. </p><p></p><p>Eat a peach. </p><p>Γράφουν τα πρώτα κομάτια. </p><p>Στις 29 Οκτώβρη ο Duane βγαίνει με τη Harley για μια επίσκεψη. Στο γυρισμό πήγε να αποφύγει ένα λεωφορείο, έπεσε και σύρθηκε κάπου 20 μέτρα. <em>Αργότερα στο νοσοκομείο πεθαίνει σε ηλικία μόλις 24.</em></p><p></p><p></p><p></p><p></p><p></p><p>Οι υπόλοιποι αποφασίζουν να μην τον αντικαταστήσουν. </p><p>Άλλωστε πως ήταν δυνατόν.</p><p>Ο δίσκος αποτελειώνει με τους υπόλοιπους και κυκλοφορεί με τον υπότιτλο Dedicated to a brother…</p><p>Ο ήχος είναι εξαιρετικά ραφιναρισμένος (καμία σχέση με τον πρώτο και δεύτερο άγριο και αξύριστο ήχο τους) ενώ η θλίψη είναι αποτυπωμένη στα κομμάτια που αποτέλειωσαν οι υπόλοιποι. (Ain’t wastin’ time no more – Melissa). Στα άλλα που ακούγεται ο Duane προσέξτε στο One Way out πως δένουν σιγά σιγά στην εισαγωγή οι δύο drums και ακολουθεί το ριφ από τους κιθαρίστες! Επίσης το ρυθμικό Standback και φυσικά το BlueSky ένα κομμάτι του Betts που τραγουδά ο ίδιος και χαρακτηρίζεται από τα σπάνια διπλα σόλο των δύο κιθαριστών.</p><p></p><p>Το 1972 το γκρουπ αποφασίζει να πάρει και έναν πιανίστα ακόμα. </p><p>O Chuck Leavell έρχεται και αρχίζουν την ηχογράφηση. </p><p>Το Νοέμβριο, ένα βράδυ ο Berry Oakley καβαλάει τη μοτοσυκλέτα του και καρφώνεται με τη σειρά του σε ένα λεωφορείο. <em>Πεθαίνει το ίδιο βράδυ.</em> </p><p></p><p></p><p></p><p></p><p></p><p></p><p></p><p>Το συγκρότημα αποτελειώνει για δεύτερη φορά ένα δίσκο με μια απώλεια και προσθέτει ξανά κάτω τον υπότιτλο <strong>Dedicated to a Brother…</strong>Ο δίσκος Brothers and Sisters (που κι αυτός αλλάζει όνομα λόγω της περίστασης).</p><p></p><p>Περιέχει όμως καταπληκτικά κομμάτια, αν και η ξυνοπικρη γέυση είναι εκεί.</p><p>Το ρυθμικό Wasted words, την επιτυχία Ramblin’man με την κλασική θεματολογία του west (όπως άλλωστε και το midnight rider), το πολύ δυνατό hit Southbound και φυσικά το γνωστό jessica ένα instrumental 7.5 λεπτών. Ο ήχος του Duane λείπει για τους βαθείς γνώστες. Για τους υπόλοιπους, που γενικά ήθελα να… boogie, και με κανά δύο τενεκεδάκια μπύρα, ήταν εκεί διά χειρός Dicky Betts που κατάφερε να ντουμπλάρει παντού όλα τα σόλο και τις διφωνίες που έκανε πρίν με το μακαρίτη. Οι νέοι Allmans ήταν εδώ και είχαν και επιτυχία μεγάλη με το Ramblin’ man. Κι όμως…τίποτα δεν ήταν ίδιο.</p><p></p><p>Το brothers and sisters ήταν μεγάλη επιτυχία. Το συγκρότημα που πάντα ήταν κάτω από τα ηνία του Gregg συνέχισε με πολλές αλλαγές μελών και φθίνουσα πορεία. Το ξανθό παληκάρι χρονια ήταν στις πρώτες σελίδες με ένα μπουκάλι στο χέρι ή στην αγκαλιά της Cher, μέχρι που βαρέθηκε κι εκείνη κι αποφάσισε να γίνει πρώτο όνομα και τον παράτησε.</p><p></p><p>Δεν αναφέρομαι επίτηδες σε τίποτα που έκαναν οι Allmans μετά το Brothers and Sisters.</p><p><strong><em>Απλά the magic is gone, the thrill is gone.</em></strong></p><p></p><p></p><p>Αν δεν έχετε τους ελάχιστους δίσκους που έβγαλε το συγκρότημα, αρκεστείτε μόνο στη συλλογή The road goes on forever που κυκλοφόρησε το 75 και ξανακυκλοφόρησε το 2001. Ήδη ο δίσκος όπως ήταν το 75 ηταν κανόνι. Το 2001 προστέθηκαν κι άλλα κομμάτια. Συνολικά 30 κομμάτια χρυσός.</p></blockquote><p></p>
[QUOTE="supersonic, post: 14190, member: 94"] Καθώς ο συγκρότημα είναι στην πιο παραγωγική εποχή του το καλοκαίρι του 1971 ξαναμπάινει στο στούντιο και αρχίζει να ηχογραφεί το 4ο lp. Eat a peach. Γράφουν τα πρώτα κομάτια. Στις 29 Οκτώβρη ο Duane βγαίνει με τη Harley για μια επίσκεψη. Στο γυρισμό πήγε να αποφύγει ένα λεωφορείο, έπεσε και σύρθηκε κάπου 20 μέτρα. [I]Αργότερα στο νοσοκομείο πεθαίνει σε ηλικία μόλις 24.[/I] Οι υπόλοιποι αποφασίζουν να μην τον αντικαταστήσουν. Άλλωστε πως ήταν δυνατόν. Ο δίσκος αποτελειώνει με τους υπόλοιπους και κυκλοφορεί με τον υπότιτλο Dedicated to a brother… Ο ήχος είναι εξαιρετικά ραφιναρισμένος (καμία σχέση με τον πρώτο και δεύτερο άγριο και αξύριστο ήχο τους) ενώ η θλίψη είναι αποτυπωμένη στα κομμάτια που αποτέλειωσαν οι υπόλοιποι. (Ain’t wastin’ time no more – Melissa). Στα άλλα που ακούγεται ο Duane προσέξτε στο One Way out πως δένουν σιγά σιγά στην εισαγωγή οι δύο drums και ακολουθεί το ριφ από τους κιθαρίστες! Επίσης το ρυθμικό Standback και φυσικά το BlueSky ένα κομμάτι του Betts που τραγουδά ο ίδιος και χαρακτηρίζεται από τα σπάνια διπλα σόλο των δύο κιθαριστών. Το 1972 το γκρουπ αποφασίζει να πάρει και έναν πιανίστα ακόμα. O Chuck Leavell έρχεται και αρχίζουν την ηχογράφηση. Το Νοέμβριο, ένα βράδυ ο Berry Oakley καβαλάει τη μοτοσυκλέτα του και καρφώνεται με τη σειρά του σε ένα λεωφορείο. [I]Πεθαίνει το ίδιο βράδυ.[/I] Το συγκρότημα αποτελειώνει για δεύτερη φορά ένα δίσκο με μια απώλεια και προσθέτει ξανά κάτω τον υπότιτλο [B]Dedicated to a Brother…[/B]Ο δίσκος Brothers and Sisters (που κι αυτός αλλάζει όνομα λόγω της περίστασης). Περιέχει όμως καταπληκτικά κομμάτια, αν και η ξυνοπικρη γέυση είναι εκεί. Το ρυθμικό Wasted words, την επιτυχία Ramblin’man με την κλασική θεματολογία του west (όπως άλλωστε και το midnight rider), το πολύ δυνατό hit Southbound και φυσικά το γνωστό jessica ένα instrumental 7.5 λεπτών. Ο ήχος του Duane λείπει για τους βαθείς γνώστες. Για τους υπόλοιπους, που γενικά ήθελα να… boogie, και με κανά δύο τενεκεδάκια μπύρα, ήταν εκεί διά χειρός Dicky Betts που κατάφερε να ντουμπλάρει παντού όλα τα σόλο και τις διφωνίες που έκανε πρίν με το μακαρίτη. Οι νέοι Allmans ήταν εδώ και είχαν και επιτυχία μεγάλη με το Ramblin’ man. Κι όμως…τίποτα δεν ήταν ίδιο. Το brothers and sisters ήταν μεγάλη επιτυχία. Το συγκρότημα που πάντα ήταν κάτω από τα ηνία του Gregg συνέχισε με πολλές αλλαγές μελών και φθίνουσα πορεία. Το ξανθό παληκάρι χρονια ήταν στις πρώτες σελίδες με ένα μπουκάλι στο χέρι ή στην αγκαλιά της Cher, μέχρι που βαρέθηκε κι εκείνη κι αποφάσισε να γίνει πρώτο όνομα και τον παράτησε. Δεν αναφέρομαι επίτηδες σε τίποτα που έκαναν οι Allmans μετά το Brothers and Sisters. [B][I]Απλά the magic is gone, the thrill is gone.[/I][/B] Αν δεν έχετε τους ελάχιστους δίσκους που έβγαλε το συγκρότημα, αρκεστείτε μόνο στη συλλογή The road goes on forever που κυκλοφόρησε το 75 και ξανακυκλοφόρησε το 2001. Ήδη ο δίσκος όπως ήταν το 75 ηταν κανόνι. Το 2001 προστέθηκαν κι άλλα κομμάτια. Συνολικά 30 κομμάτια χρυσός. [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Υπάρχει έντεχνο blues?
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…