Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Ξημέρωμα στα Ψαρά
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="Γιώργος Κουν." data-source="post: 487134" data-attributes="member: 383"><p>«Άνδρες! Παρά τας θέσεις αγκυροβολίας!» ακούστηκε αυστηρά αυτή τη φορά το παράγγελμα κι όλοι επανήλθαν στην πραγματικότητα. Έκαστος εφ’ ω ετάχθη λοιπόν.</p><p>«Ρε μανάρια μου, τι είναι αυτά;» ακούστηκε η φωνή του Ναύκληρου που κατέφθασε λαχανιασμένος. «Ρε, χθες βράδυ γιορτές, σήμερα ρομαντζάδα. Σε κρουαζιέρα με κανένα ποστάλι είμαστε και δεν το πήρα χαμπάρι; Ε; Πλάκα κάνετε; Είναι ο Άλλος στην κόντρα γέφυρα και κάνετε μαλακίες; Να βρούμε κανένα μπελά;»</p><p><em>Ξαπλώνω στο κατάστρωμα</em></p><p><em>πέφτει μια ήσυχη βροχή</em></p><p><em>ήσυχη σαν θλιμμένη κούκλα</em></p><p><em>σαν στοιχειωμένη στα πανιά και στα βαρούλκα</em></p><p></p><p>Κοίταξε τον κολλητό του, που τα μάτια του πέταγαν σπίθες</p><p></p><p><em>Βυθίζω με τ' αριστερό</em></p><p><em>ένα μαχαίρι στο νερό</em></p><p><em>τι να 'ναι αυτό που με κουρντίζει</em></p><p><em>για ποιο παιχνίδι τη ζωή μου προορίζει</em>Κανείς δεν ξέρει.ΤΝΚ</p><p></p><p>Το πλοίο τώρα γλυστρούσε απαλά στην αγκαλιά του μικρού όρμου, λες και δίσταζε να χαλάσει το αρυτίδωτο του νερού. Ο οικισμός μες το πρωινό φως έπαιρνε μορφή 3D, σαν σε viewmaster® .</p><p>Το όνειρο συνεχιζόταν. Η διαφάνεια νερού και αέρα απερίγραπτη.</p><p>Υπήρχαν βεβαίως πρακτικά προβλήματα προς επίλυση, αλλά ολη του η παρηγοριά μια χαραμάδα φως. Και δεν θα άφηνε κανέναν να τη φράξει.</p><p></p><p>«Αγκυροβολία, αγκυροβολία δια της αριστεράς» τα μεγάφωνα</p><p>«Προσεγγίζουμε Ναύκληρε!» </p><p>«Βάθος αγκυροβολίας;»</p><p>«Τρία Κλειδιά στη θάλασσα!»</p><p>Το πλοίο τώρα είχε ανακόψει εντελώς ταχύτητα καθώς πλησίαζε το σημείο. Όταν αρχισε να σφαδάζει ελαφρά ξέραμε πως στα μηχανοστάσια είχαν πάρει εντολή για «ανάποδα Δύο και οι δύο». Ένας κόκκορας λάλησε απο απέναντι και ένας σκύλος απάντησε γαυγίζοντας.</p><p>Η καδένα της άγκυρας γαντζωμένη στη γάφα με τον ίδιο τρόπο που τόσοι άνθρωποι καθημερινά απεγνωσμένα γαντζώνουν την ύστατη στιγμή τις τελευταίες τους ελπίδες σε κάτι. Έστω και στον τελευταίο κρίκο...</p><p></p><p>«Πόντισον!» ακούστηκε δυνατά και κοφτά. Μια δυνατή σφυριά απασφάλισε τη γάφα. Ελεύθερη πια απο δεσμεύσεις η άγκυρα χύμηξε και φουντάρισε με ορμή στα διάφανα νερά και η καδένα της σα σιδερένιο φίδι, με εκκωφαντικό κροτάλισμα, απο τα έγκατα του πλοίου, ξεχύθηκε ξωπίσω της στο κατάστρωμα, μέσα απο το όκιο κι απο κεί στο νερό, σκίζοντας την πρωϊνη γαλήνη. Ένας αχνός αντίλαλος ακούστηκε απο απέναντι.</p><p></p><p><em>Με βελόνες πυρωμένες τατουάζ θε να χτυπήσω</em></p><p><em>μια καρδιά και μ' αλυσίδες κι άγκυρες θα τη στολίσω</em></p><p><em>και τα μπράτσα με ξυράφι πόντο-πόντο θα μετρήσω</em></p><p><em>γιατί σε θέλω, ναι σε θέλω</em></p><p></p><p>Μικροσκοπικοί κόκκοι σκουριάς αναδύθηκαν στον αέρα καθώς το θηρίο σφάδαζε στο κατάστρωμα και οι κρίκοι του τρίβονταν και πολεμούσαν. Τα σημάδια του δεύτερου Κλειδιού πέρασαν απο το όκιο και ήδη άρχιζε η διαδικασία πέδησης. Με το πέρασμα του τρίτου Κλειδιού όλα τέλειωσαν. Ένα μικρό σκροτσάρισμα της καδένας σαν επιθανάτιος ρόγχος και τέλος.</p><p>«Βίρα λίγο αργά»</p><p>«Καλώς»</p><p>«Πέρας»</p><p>«Καλά είμαστε εδώ;»</p><p>«Μια χαρά»</p><p></p><p><em>Είν' η αγάπη μας απλά</em></p><p><em>μια σημαδούρα στ' ανοιχτά</em></p><p><em>και μια γοργόνα στην κορφή</em></p><p><em>της δίνει σχήμα και μορφή. </em></p></blockquote><p></p>
[QUOTE="Γιώργος Κουν., post: 487134, member: 383"] «Άνδρες! Παρά τας θέσεις αγκυροβολίας!» ακούστηκε αυστηρά αυτή τη φορά το παράγγελμα κι όλοι επανήλθαν στην πραγματικότητα. Έκαστος εφ’ ω ετάχθη λοιπόν. «Ρε μανάρια μου, τι είναι αυτά;» ακούστηκε η φωνή του Ναύκληρου που κατέφθασε λαχανιασμένος. «Ρε, χθες βράδυ γιορτές, σήμερα ρομαντζάδα. Σε κρουαζιέρα με κανένα ποστάλι είμαστε και δεν το πήρα χαμπάρι; Ε; Πλάκα κάνετε; Είναι ο Άλλος στην κόντρα γέφυρα και κάνετε μαλακίες; Να βρούμε κανένα μπελά;» [I]Ξαπλώνω στο κατάστρωμα πέφτει μια ήσυχη βροχή ήσυχη σαν θλιμμένη κούκλα σαν στοιχειωμένη στα πανιά και στα βαρούλκα[/I] Κοίταξε τον κολλητό του, που τα μάτια του πέταγαν σπίθες [I]Βυθίζω με τ' αριστερό ένα μαχαίρι στο νερό τι να 'ναι αυτό που με κουρντίζει για ποιο παιχνίδι τη ζωή μου προορίζει[/I]Κανείς δεν ξέρει.ΤΝΚ Το πλοίο τώρα γλυστρούσε απαλά στην αγκαλιά του μικρού όρμου, λες και δίσταζε να χαλάσει το αρυτίδωτο του νερού. Ο οικισμός μες το πρωινό φως έπαιρνε μορφή 3D, σαν σε viewmaster® . Το όνειρο συνεχιζόταν. Η διαφάνεια νερού και αέρα απερίγραπτη. Υπήρχαν βεβαίως πρακτικά προβλήματα προς επίλυση, αλλά ολη του η παρηγοριά μια χαραμάδα φως. Και δεν θα άφηνε κανέναν να τη φράξει. «Αγκυροβολία, αγκυροβολία δια της αριστεράς» τα μεγάφωνα «Προσεγγίζουμε Ναύκληρε!» «Βάθος αγκυροβολίας;» «Τρία Κλειδιά στη θάλασσα!» Το πλοίο τώρα είχε ανακόψει εντελώς ταχύτητα καθώς πλησίαζε το σημείο. Όταν αρχισε να σφαδάζει ελαφρά ξέραμε πως στα μηχανοστάσια είχαν πάρει εντολή για «ανάποδα Δύο και οι δύο». Ένας κόκκορας λάλησε απο απέναντι και ένας σκύλος απάντησε γαυγίζοντας. Η καδένα της άγκυρας γαντζωμένη στη γάφα με τον ίδιο τρόπο που τόσοι άνθρωποι καθημερινά απεγνωσμένα γαντζώνουν την ύστατη στιγμή τις τελευταίες τους ελπίδες σε κάτι. Έστω και στον τελευταίο κρίκο... «Πόντισον!» ακούστηκε δυνατά και κοφτά. Μια δυνατή σφυριά απασφάλισε τη γάφα. Ελεύθερη πια απο δεσμεύσεις η άγκυρα χύμηξε και φουντάρισε με ορμή στα διάφανα νερά και η καδένα της σα σιδερένιο φίδι, με εκκωφαντικό κροτάλισμα, απο τα έγκατα του πλοίου, ξεχύθηκε ξωπίσω της στο κατάστρωμα, μέσα απο το όκιο κι απο κεί στο νερό, σκίζοντας την πρωϊνη γαλήνη. Ένας αχνός αντίλαλος ακούστηκε απο απέναντι. [I]Με βελόνες πυρωμένες τατουάζ θε να χτυπήσω μια καρδιά και μ' αλυσίδες κι άγκυρες θα τη στολίσω και τα μπράτσα με ξυράφι πόντο-πόντο θα μετρήσω γιατί σε θέλω, ναι σε θέλω[/I] Μικροσκοπικοί κόκκοι σκουριάς αναδύθηκαν στον αέρα καθώς το θηρίο σφάδαζε στο κατάστρωμα και οι κρίκοι του τρίβονταν και πολεμούσαν. Τα σημάδια του δεύτερου Κλειδιού πέρασαν απο το όκιο και ήδη άρχιζε η διαδικασία πέδησης. Με το πέρασμα του τρίτου Κλειδιού όλα τέλειωσαν. Ένα μικρό σκροτσάρισμα της καδένας σαν επιθανάτιος ρόγχος και τέλος. «Βίρα λίγο αργά» «Καλώς» «Πέρας» «Καλά είμαστε εδώ;» «Μια χαρά» [I]Είν' η αγάπη μας απλά μια σημαδούρα στ' ανοιχτά και μια γοργόνα στην κορφή της δίνει σχήμα και μορφή. [/I] [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Ξημέρωμα στα Ψαρά
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…