Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Ξημέρωμα στα Ψαρά
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="Γιώργος Κουν." data-source="post: 487133" data-attributes="member: 383"><p>Μαγεία..</p><p>Ξημέρωμα. Τα χρώματα της αυγής πανέμορφα.</p><p>Μια μπουνάτσα απίστευτη, που όμοια της είχαν καιρό να δούν. Η θάλασσα, όπου έφτανε το μάτι, καθρέφτης. Ο φρέσκος αέρας πλημμύρισε τα πνευμόνια και έστειλε το οξυγόνο μέχρι τις φτέρνες. Ο όμορφος οικισμός με τα άσπρα σπιτάκια και την εκκλησιά πρόβαλε καθαρά μπροστά τους. Το φώς άλλαζε απο στιγμή σε στιγμή και μαζί του τα σχήματα και οι αποχρώσεις. </p><p>Θυμήθηκε ανάλογες στιγμές, όπως εκείνο το Αυγουστιάτικο Ξημέρωμα της Νύχτας που δεν Κοιμήθηκε Κανείς, με την παρέα στα ντουζένια της. Που νάναι και τι να σκέφτονταν τώρα....</p><p><em>προκοπή δεν έχω κι είμαι μοναχός</em></p><p><em>σ' αυτό τον κόσμο τον ζηλιάρη.</em></p><p><em>Είχα ένα φίλο, φίλο καρδιακό,</em></p><p><em>ξενύχτι, γλέντι και σεργιάνι,</em></p><p><em>πελώριο κι αχόρταγο θεριό,</em></p><p><em>τον ρούφηξε της πόλης το ποτάμι.</em></p><p></p><p>Ανοιγόκλεινε τα μάτια και νοερά τραβούσε φωτογραφίες, θέλοντας να φυλακίσει αυτήν την ομορφιά σε ένα άλμπουμ καλά φυλαγμένο. Στιγμές σπάνιες. Τότε που ένα μεγάλο «Ευχαριστώ» αναδύεται ασυναίσθητα απο τα σώψυχα του καθενός, και αναπέμπεται στο δικό του Θεό. Το νοιώθει κανείς στο αναπετάρισμα της καρδιάς του και στο αναίτιο πλατύ χαμόγελο που το συνοδεύει. Και την άλλη στιγμή πετάει το μυαλό σε σκέψεις όμορφες, γλυκές</p><p></p><p><em>Πήρα το γράμμα σου χθες βράδυ</em></p><p><em>μέσα στ' αμάξι, το διάβασα στα πεταχτά</em></p><p><em>κι ήρθες ακτίνα στο σκοτάδι</em></p><p><em>με τα τρελά σου, γιαπωνέζικα φιλιά.</em></p><p><em></em></p><p><em>Πήρα τη γεύση σου χθες βράδυ</em></p><p><em>την μυρωδιά σου, που πότισε το γκρι χαρτί</em></p><p><em>και έγινε το χαρτί καράβι</em></p><p><em>κι η μυρωδιά σου, τ' ανοιγμένο του πανί.</em></p><p></p><p>«Παρά τας θέσεις αγκυροβολίας δια της αριστεράς» ακούστηκε απο τα μεγάφωνα</p><p>Βημάτισε πάνω στην υγρασία του καταστρώματος και στάθηκε πίσω απο τον αριστερό «εργάτη» της πλώρης. Ο κολλητός συνήθιζε να του κάνει και τη σχετική πλάκα: </p><p>«Α, ρε Ινστρούχτορα που χειραγωγείς τον αριστερό εργάτη!»</p><p>«Ναι αλλά και το δεξιό γερανό, να μην ξεχνιόμαστε!» γελούσε ο Υπόλογος.</p><p></p><p>«Κήτος αριστερά!» ακούστηκε ξαφνικά η φωνή απο τη βαρδιόλα. «Κήτη» διόρθωσε αμέσως. Στρέψαν όλοι το βλέμμα προς τα κεί. </p><p>«Δελφίνια είναι ρε, τι κήτη λέει αυτός;», ακούστηκε να λέει κάποιος . Με μιάς, η μικρή ομάδα των νεαρών ανδρών άφησε τις θέσεις της και μαζεύτηκε στα αριστερά ρέλια της πλώρης. Τέσσερα δελφίνια διαφόρων μεγεθών ήρθαν και πλεύρισαν σχεδόν το πλοίο. Μετά άρχισαν με χάρη να πηδούν εναλλάξ έξω απο το νερό. Μερικοί πήραν όρκο πως τάδαν να γελούν κιόλας. Αιφνιδιασμένοι, κρατούσαν την ανάσα τους με την αναπάντεχη ατραξιόν. Για μιά στιγμή έκαναν πως απομακρύνονται αριστερά, μετά απότομα στρίψαν δεξιά , διασταυρώνοντας τη ρότα του πλοίου και περνώντας κάτω απο την πλώρη βγήκαν αυτή τη φορά στα δεξιά του. Η μικρή ομάδα σύσσωμη μετακινήθηκε προς αυτή την κατεύθυνση. Τους χάρισαν μερικές φιγούρες ακόμη και με μια φλασιά της γυαλιστερής τους πλάτης στον πρωϊνό ήλιο καταδύθηκαν σε βάθος, που όμως λόγω της διαφάνειας του νερού ήταν ακόμη ορατά. «Νάτα, νάτα!»</p><p><em>Θα 'θελα να θα 'θελα να 'μουν κηπουρός</em></p><p><em>σ' ένα κοραλλένιο κήπο στο βυθό</em></p><p><em>γερο-πουρός θαυματοποιός</em></p><p><em>με τα στοιχειά της νύχτας να μεθώ</em></p></blockquote><p></p>
[QUOTE="Γιώργος Κουν., post: 487133, member: 383"] Μαγεία.. Ξημέρωμα. Τα χρώματα της αυγής πανέμορφα. Μια μπουνάτσα απίστευτη, που όμοια της είχαν καιρό να δούν. Η θάλασσα, όπου έφτανε το μάτι, καθρέφτης. Ο φρέσκος αέρας πλημμύρισε τα πνευμόνια και έστειλε το οξυγόνο μέχρι τις φτέρνες. Ο όμορφος οικισμός με τα άσπρα σπιτάκια και την εκκλησιά πρόβαλε καθαρά μπροστά τους. Το φώς άλλαζε απο στιγμή σε στιγμή και μαζί του τα σχήματα και οι αποχρώσεις. Θυμήθηκε ανάλογες στιγμές, όπως εκείνο το Αυγουστιάτικο Ξημέρωμα της Νύχτας που δεν Κοιμήθηκε Κανείς, με την παρέα στα ντουζένια της. Που νάναι και τι να σκέφτονταν τώρα.... [I]προκοπή δεν έχω κι είμαι μοναχός σ' αυτό τον κόσμο τον ζηλιάρη. Είχα ένα φίλο, φίλο καρδιακό, ξενύχτι, γλέντι και σεργιάνι, πελώριο κι αχόρταγο θεριό, τον ρούφηξε της πόλης το ποτάμι.[/I] Ανοιγόκλεινε τα μάτια και νοερά τραβούσε φωτογραφίες, θέλοντας να φυλακίσει αυτήν την ομορφιά σε ένα άλμπουμ καλά φυλαγμένο. Στιγμές σπάνιες. Τότε που ένα μεγάλο «Ευχαριστώ» αναδύεται ασυναίσθητα απο τα σώψυχα του καθενός, και αναπέμπεται στο δικό του Θεό. Το νοιώθει κανείς στο αναπετάρισμα της καρδιάς του και στο αναίτιο πλατύ χαμόγελο που το συνοδεύει. Και την άλλη στιγμή πετάει το μυαλό σε σκέψεις όμορφες, γλυκές [I]Πήρα το γράμμα σου χθες βράδυ μέσα στ' αμάξι, το διάβασα στα πεταχτά κι ήρθες ακτίνα στο σκοτάδι με τα τρελά σου, γιαπωνέζικα φιλιά. Πήρα τη γεύση σου χθες βράδυ την μυρωδιά σου, που πότισε το γκρι χαρτί και έγινε το χαρτί καράβι κι η μυρωδιά σου, τ' ανοιγμένο του πανί.[/I] «Παρά τας θέσεις αγκυροβολίας δια της αριστεράς» ακούστηκε απο τα μεγάφωνα Βημάτισε πάνω στην υγρασία του καταστρώματος και στάθηκε πίσω απο τον αριστερό «εργάτη» της πλώρης. Ο κολλητός συνήθιζε να του κάνει και τη σχετική πλάκα: «Α, ρε Ινστρούχτορα που χειραγωγείς τον αριστερό εργάτη!» «Ναι αλλά και το δεξιό γερανό, να μην ξεχνιόμαστε!» γελούσε ο Υπόλογος. «Κήτος αριστερά!» ακούστηκε ξαφνικά η φωνή απο τη βαρδιόλα. «Κήτη» διόρθωσε αμέσως. Στρέψαν όλοι το βλέμμα προς τα κεί. «Δελφίνια είναι ρε, τι κήτη λέει αυτός;», ακούστηκε να λέει κάποιος . Με μιάς, η μικρή ομάδα των νεαρών ανδρών άφησε τις θέσεις της και μαζεύτηκε στα αριστερά ρέλια της πλώρης. Τέσσερα δελφίνια διαφόρων μεγεθών ήρθαν και πλεύρισαν σχεδόν το πλοίο. Μετά άρχισαν με χάρη να πηδούν εναλλάξ έξω απο το νερό. Μερικοί πήραν όρκο πως τάδαν να γελούν κιόλας. Αιφνιδιασμένοι, κρατούσαν την ανάσα τους με την αναπάντεχη ατραξιόν. Για μιά στιγμή έκαναν πως απομακρύνονται αριστερά, μετά απότομα στρίψαν δεξιά , διασταυρώνοντας τη ρότα του πλοίου και περνώντας κάτω απο την πλώρη βγήκαν αυτή τη φορά στα δεξιά του. Η μικρή ομάδα σύσσωμη μετακινήθηκε προς αυτή την κατεύθυνση. Τους χάρισαν μερικές φιγούρες ακόμη και με μια φλασιά της γυαλιστερής τους πλάτης στον πρωϊνό ήλιο καταδύθηκαν σε βάθος, που όμως λόγω της διαφάνειας του νερού ήταν ακόμη ορατά. «Νάτα, νάτα!» [I]Θα 'θελα να θα 'θελα να 'μουν κηπουρός σ' ένα κοραλλένιο κήπο στο βυθό γερο-πουρός θαυματοποιός με τα στοιχειά της νύχτας να μεθώ[/I] [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Ξημέρωμα στα Ψαρά
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…