Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Τσαϊκόφσκυ Συμφωνία υπ’ αριθμ. 4
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="Δημοκηδής" data-source="post: 372934" data-attributes="member: 522"><p>Έχω την εντύπωση ότι όλοι οι ασχολούμενοι με το αντικείμενο φίλοι μου είχαν μια κοινή και αντίστροφη πορεία προτίμησης των τριών τελευταίων συμφωνιών του Πιότρ Ίλιτς. </p><p></p><p>Στην αρχή έλκονται από την παθητική. Τέλεια από δομικής πλευράς, υπέροχα μελωδικά θέματα (ειδικά το θείο δεύτερο μέρος), σοφή κλιμάκωση της πορείας προς την κορύφωση, σαφής περιγραφικότητα των σκέψεων του δημιουργού. </p><p></p><p>Στην συνέχεια παρασύρονται σιγά σιγά, από την 5η. Μυστικιστική, σε αιχμαλωτίζει με τα σκοτεινά της θέματα και εκεί που υπάρχει μόνον αδιέξοδο, πουφ, να το ιλαρό φως, να η τελειότητα της γραφής, κλπ.κλπ.</p><p></p><p>Στο τέλος καταλήγουν στην 4η. Ίσως άνιση σε σχέση με τις άλλες, (τα τελευταία δύο μέρη υστερούν συγκριτικά σε ευρηματικότητα, ένταση, μελωδική γραμμή, κλπ. σε σχέση με τις άλλες δύο αλλά και με τα δύο πρώτα μέρη). Αρκούν ωστόσο αυτά τα δύο πρώτα. Μάλλον αρκεί και μόνον το δεύτερο. Ίσως ίσως αρκεί και μόνον αυτή η μουσική φράση, 14 νότες όλο και όλο από τα έγχορδα, ριγμένες ξαφνικά πάνω στο αγωνιώδες οικοδόμημα που έχτιζαν για λίγη ώρα τα πνευστά. Αυτές οι …άτιμες 14 νότες, έτσι τοποθετημένες ώστε να διαλύουν το θυμικό, να κάνουν φραπέ το αίμα στα μηνίγγια σου, ικανές να αλλάξουν την ζωή σου ως ακροατή. Ένα φαινομενικά πάν-απλο μελωδικό θεματάκι, εκπέμπει αλησμόνητη, ανείπωτη ομορφιά, τόσο υπερβολική θα έλεγα, που εν τέλει δεν την μπορείς, δεν την αντέχεις, γιατί μεταμορφώνεται σε κρύα ατσαλένια λεπίδα, που ξεσχίζει σάρκες, σωθικά, μνήμες, επιδιώξεις, αναζητήσεις, οδηγώντας σε στην απόλυτη μελαγχολία ….</p><p>Σε μελαγχολία όμοια με αυτή που ακολουθεί την ερωτική κορύφωση με ένα κορμί που ποτέ δεν θα σου ανήκει, αλλά δεν θα ήθελες κιόλας να σου ανήκει …. </p><p>Σε μελαγχολία όμοια με αυτή που αφήνει το ταμείο ζωής που ενίοτε κάνεις, με βάση τις κρίσιμες επιλογές σου, με βάση αυτά που διάλεξες και τα άλλα που άφησες …. </p><p>Το ταμείο που πάντα είναι μείον, αλλά μέσα σου ξέρεις ότι έτσι θα ήταν ακόμη και αν τα αντίθετα είχες πράξει …… </p><p></p><p>Δεν νομίζω ότι υπάρχει πιο ‛σκληροπυρηνική’ μουσική από αυτή … Ούτε οι πανκ μπάντες της νιότης μας, ούτε τίποτε. </p><p></p><p>Και οι τρεις αυτές συμφωνίες (4η, 5η και 6η) υπάρχουν σε σετάκι δύο cds της DG με τον Μραβίσνσκυ σε εξευτελιστική τιμή. Δεν υπάρχουν καλύτερες εκτελέσεις (που τουλάχιστον εγώ να έχω ακούσει / γνωρίζω ή έστω έχω διαβάσει σχετικά). Στοιχηματίζω ότι συμφωνούν και οι γνωστοί ύποπτοι ……</p></blockquote><p></p>
[QUOTE="Δημοκηδής, post: 372934, member: 522"] Έχω την εντύπωση ότι όλοι οι ασχολούμενοι με το αντικείμενο φίλοι μου είχαν μια κοινή και αντίστροφη πορεία προτίμησης των τριών τελευταίων συμφωνιών του Πιότρ Ίλιτς. Στην αρχή έλκονται από την παθητική. Τέλεια από δομικής πλευράς, υπέροχα μελωδικά θέματα (ειδικά το θείο δεύτερο μέρος), σοφή κλιμάκωση της πορείας προς την κορύφωση, σαφής περιγραφικότητα των σκέψεων του δημιουργού. Στην συνέχεια παρασύρονται σιγά σιγά, από την 5η. Μυστικιστική, σε αιχμαλωτίζει με τα σκοτεινά της θέματα και εκεί που υπάρχει μόνον αδιέξοδο, πουφ, να το ιλαρό φως, να η τελειότητα της γραφής, κλπ.κλπ. Στο τέλος καταλήγουν στην 4η. Ίσως άνιση σε σχέση με τις άλλες, (τα τελευταία δύο μέρη υστερούν συγκριτικά σε ευρηματικότητα, ένταση, μελωδική γραμμή, κλπ. σε σχέση με τις άλλες δύο αλλά και με τα δύο πρώτα μέρη). Αρκούν ωστόσο αυτά τα δύο πρώτα. Μάλλον αρκεί και μόνον το δεύτερο. Ίσως ίσως αρκεί και μόνον αυτή η μουσική φράση, 14 νότες όλο και όλο από τα έγχορδα, ριγμένες ξαφνικά πάνω στο αγωνιώδες οικοδόμημα που έχτιζαν για λίγη ώρα τα πνευστά. Αυτές οι …άτιμες 14 νότες, έτσι τοποθετημένες ώστε να διαλύουν το θυμικό, να κάνουν φραπέ το αίμα στα μηνίγγια σου, ικανές να αλλάξουν την ζωή σου ως ακροατή. Ένα φαινομενικά πάν-απλο μελωδικό θεματάκι, εκπέμπει αλησμόνητη, ανείπωτη ομορφιά, τόσο υπερβολική θα έλεγα, που εν τέλει δεν την μπορείς, δεν την αντέχεις, γιατί μεταμορφώνεται σε κρύα ατσαλένια λεπίδα, που ξεσχίζει σάρκες, σωθικά, μνήμες, επιδιώξεις, αναζητήσεις, οδηγώντας σε στην απόλυτη μελαγχολία …. Σε μελαγχολία όμοια με αυτή που ακολουθεί την ερωτική κορύφωση με ένα κορμί που ποτέ δεν θα σου ανήκει, αλλά δεν θα ήθελες κιόλας να σου ανήκει …. Σε μελαγχολία όμοια με αυτή που αφήνει το ταμείο ζωής που ενίοτε κάνεις, με βάση τις κρίσιμες επιλογές σου, με βάση αυτά που διάλεξες και τα άλλα που άφησες …. Το ταμείο που πάντα είναι μείον, αλλά μέσα σου ξέρεις ότι έτσι θα ήταν ακόμη και αν τα αντίθετα είχες πράξει …… Δεν νομίζω ότι υπάρχει πιο ‛σκληροπυρηνική’ μουσική από αυτή … Ούτε οι πανκ μπάντες της νιότης μας, ούτε τίποτε. Και οι τρεις αυτές συμφωνίες (4η, 5η και 6η) υπάρχουν σε σετάκι δύο cds της DG με τον Μραβίσνσκυ σε εξευτελιστική τιμή. Δεν υπάρχουν καλύτερες εκτελέσεις (που τουλάχιστον εγώ να έχω ακούσει / γνωρίζω ή έστω έχω διαβάσει σχετικά). Στοιχηματίζω ότι συμφωνούν και οι γνωστοί ύποπτοι …… [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Τσαϊκόφσκυ Συμφωνία υπ’ αριθμ. 4
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…