Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Τραγούδια για τα Νεκρά Παιδιά (Kindertotenlieder)
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="Δημοκηδής" data-source="post: 1056745209" data-attributes="member: 522"><p>Χαίρομαι που ολοκλήρωσες την παρουσίαση που τριβέλιζε το μυαλό σου τον τελευταίο καιρό, με εξαιρετικά -όπως πάντοτε- αποτελέσματα !!! </p><p>Ο Ρύκερτ έχασε και τα δύο του παιδιά, εκ των οποίων το ένα λεγόταν Ερνστ, γεγονός που συγκίνησε βαθύτατα τον Μάλερ ο οποίος είχε χάσει το 1874 τον πλέον αγαπημένο του εκ των αδελφών του με το ίδιο όνομα... Η σύνθεση των τελευταίων λίντερ ολοκληρώθηκε, όπως ήδη αναφέρθηκε, το καλοκαίρι του 1904, λίγο μετά την γέννηση και της 2ης κόρης του και ενώ ο Μάλερ τα απογεύματα έβλεπε την Πούτζι να παίζει κάθε απόγευμα των θερινών διακοπών με την νεογέννητη Γκούκι... Ο μύθος το φέρει ότι καθημερινά η Άλμα τον ''έλουζε'' με προειδοποιήσεις να μην προκαλεί την μοίρα... Η όλη ιστορία είναι απόλυτα ενδεικτική της ψυχοσύνθεσης του συνθέτη, και ίσως της ψευδαίσθησης του ότι θα αψηφεί τον θάνατο όσο αναπτύσσει την εμμονή του γιαυτόν ...</p><p>Βέβαια, στις κοινωνίες του 19ου αιώνα ήταν απόλυτα 'συνειδησιακά' ενσωματωμένη, αλλά και στατιστικά σταθμισμένη και αποδεκτή η πιθανότητα πως κάποια από τα (πολλά ανά οικογένεια) παιδιά δεν θα καταφέρουν να ενηλικιωθούν... ως επακόλουθο, η στωική αντιμετώπιση της απώλειας σε συνδυασμό με τις θρησκευτικές (προορισμένες να ανακουφίζουν) δοξασίες για το επέκεινα αντανακλάται στα έργα της εποχής, τα οποία έρχονται όχι μόνον σαν μια αγκαλιά παρηγοριάς για τον χαμό, αλλά συνηθέστατα ως είδος προληπτικής και ομοιοπαθητικής θεραπείας που θα συμφιλιώσει ομαλότερα τον γονέα με την ιδέα ... </p><p>Στην δική μας κοινωνία, όπου το παιδί ενέχει κεντρική θέση θεοποιούμενης οντότητος, παίζοντας στο μυαλό του πατέρα /μητέρας, πέραν του πρωταρχικού και κυριολεκτικού και τους γνωστούς πολλαπλούς ρόλους που δεν το αφορούν (τελεολογώντας το ίδιο το νόημα ζωής των γονέων, όταν οι ίδιοι συντρίβονται από τις επιλογές τους και την απαξίωση αλλήλων), αυτά τα τραγούδια φαντάζουν σαν τους εγκλωβισμένους ανέμους ενός ιδιότυπου ασκού ενός γρουσούζη Αιόλου που καλό θα ήταν να παραμένουν μέσα, για να κατευνάσουμε τις Άλμα-ερινύες του μυαλού μας... εγώ από τότε που απέκτησα τα παιδιά μου, τα ακούω όλο και λιγότερο, με μια αλλόκοτη διάθεση πάντοτε να αναμετρηθώ με τις φοβίες μου, εξορκίζοντας το τυχόν κακό ... είναι όμως εξαιρετικά ψυχοφθόρο...</p></blockquote><p></p>
[QUOTE="Δημοκηδής, post: 1056745209, member: 522"] Χαίρομαι που ολοκλήρωσες την παρουσίαση που τριβέλιζε το μυαλό σου τον τελευταίο καιρό, με εξαιρετικά -όπως πάντοτε- αποτελέσματα !!! Ο Ρύκερτ έχασε και τα δύο του παιδιά, εκ των οποίων το ένα λεγόταν Ερνστ, γεγονός που συγκίνησε βαθύτατα τον Μάλερ ο οποίος είχε χάσει το 1874 τον πλέον αγαπημένο του εκ των αδελφών του με το ίδιο όνομα... Η σύνθεση των τελευταίων λίντερ ολοκληρώθηκε, όπως ήδη αναφέρθηκε, το καλοκαίρι του 1904, λίγο μετά την γέννηση και της 2ης κόρης του και ενώ ο Μάλερ τα απογεύματα έβλεπε την Πούτζι να παίζει κάθε απόγευμα των θερινών διακοπών με την νεογέννητη Γκούκι... Ο μύθος το φέρει ότι καθημερινά η Άλμα τον ''έλουζε'' με προειδοποιήσεις να μην προκαλεί την μοίρα... Η όλη ιστορία είναι απόλυτα ενδεικτική της ψυχοσύνθεσης του συνθέτη, και ίσως της ψευδαίσθησης του ότι θα αψηφεί τον θάνατο όσο αναπτύσσει την εμμονή του γιαυτόν ... Βέβαια, στις κοινωνίες του 19ου αιώνα ήταν απόλυτα 'συνειδησιακά' ενσωματωμένη, αλλά και στατιστικά σταθμισμένη και αποδεκτή η πιθανότητα πως κάποια από τα (πολλά ανά οικογένεια) παιδιά δεν θα καταφέρουν να ενηλικιωθούν... ως επακόλουθο, η στωική αντιμετώπιση της απώλειας σε συνδυασμό με τις θρησκευτικές (προορισμένες να ανακουφίζουν) δοξασίες για το επέκεινα αντανακλάται στα έργα της εποχής, τα οποία έρχονται όχι μόνον σαν μια αγκαλιά παρηγοριάς για τον χαμό, αλλά συνηθέστατα ως είδος προληπτικής και ομοιοπαθητικής θεραπείας που θα συμφιλιώσει ομαλότερα τον γονέα με την ιδέα ... Στην δική μας κοινωνία, όπου το παιδί ενέχει κεντρική θέση θεοποιούμενης οντότητος, παίζοντας στο μυαλό του πατέρα /μητέρας, πέραν του πρωταρχικού και κυριολεκτικού και τους γνωστούς πολλαπλούς ρόλους που δεν το αφορούν (τελεολογώντας το ίδιο το νόημα ζωής των γονέων, όταν οι ίδιοι συντρίβονται από τις επιλογές τους και την απαξίωση αλλήλων), αυτά τα τραγούδια φαντάζουν σαν τους εγκλωβισμένους ανέμους ενός ιδιότυπου ασκού ενός γρουσούζη Αιόλου που καλό θα ήταν να παραμένουν μέσα, για να κατευνάσουμε τις Άλμα-ερινύες του μυαλού μας... εγώ από τότε που απέκτησα τα παιδιά μου, τα ακούω όλο και λιγότερο, με μια αλλόκοτη διάθεση πάντοτε να αναμετρηθώ με τις φοβίες μου, εξορκίζοντας το τυχόν κακό ... είναι όμως εξαιρετικά ψυχοφθόρο... [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Τραγούδια για τα Νεκρά Παιδιά (Kindertotenlieder)
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…