Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Το Τρίτο Ράιχ και το ροκ εν ρολ . . .
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="Δημήτρης Ν." data-source="post: 36206" data-attributes="member: 79"><p><img src="http://image.allmusic.com/00/amg/cov200/drh000/h047/h04733hpqhn.jpg" alt="" class="fr-fic fr-dii fr-draggable " style="" /></p><p></p><p><span style="font-family: 'Times New Roman'"><span style="font-size: 15px"><strong>THE RESIDENTS / THE THIRD REICH ‛N’ ROLL ( digitally remastered 2005)</strong></span></span></p><p><span style="font-family: 'Times New Roman'"><span style="font-size: 15px">Το Τρίτο Ράϊχ εν ρολ ; Ο τίτλος από μόνος του εύγλωττος αλλά και προβοκατόρικος , πόσω δε μάλλον όταν συνδυάζεται με τον <strong>Dick Clarke </strong>στο εξώφυλλο ντυμένο με στολή των SS και κρατώντας ένα καρότο στο χέρι , περιβαλλόμενο από μικρές φιγούρες -καρικατούρες του Αδόλφου σε ένα άκρως δημιουργικό , χιουμοριστικό , προκλητικό και όπως πάντα ανοιχτό σε πολλαπλές ερμηνείες εικαστικό κολλάζ .</span></span></p><p><span style="font-family: 'Times New Roman'"><span style="font-size: 15px"></span></span></p><p><span style="font-family: 'Times New Roman'"><span style="font-size: 15px">Οι ίδιοι οι <strong>Residents </strong>, στο πολυτελές βιβλιαράκι που συνοδεύει την άκρως επιμελημένη και με χοντρό , σκληρό , laminated κάλυμμα , επανέκδοση του τρίτου – τουλάχιστον κατά σειράν ηχογραφήσεως – έργου τους , προσφέρουν την δική τους εκδοχή . Ο φασισμός στο ρόκ εν ρόλ και δη στην δεκαετία του 70 ; Οξύμωρον , βεβαίως σε πρώτη φάση. Πως είναι δυνατόν το anti – establishment επαναστατικό , νεανικό , ορμητικό , σαρωτικό κίνημα της νέας μουσικής να σχετίζεται με τον φασισμό ; Και μάλιστα τα επικίνδυνα αυτά στοιχεία να είναι τόσο έντονα ώστε να απαιτείται η κατά μέτωπον επίθεση εναντίον τους από τους Residents , την μπάντα που όπως χαρακτηριστικά αλλά και σκωπτικά αναφέρεται στο εν λόγω booklet είχε αποφασίσει να μην κυκλοφορήσει το δεύτερο LP της , το γνωστό με τίτλο “<strong>Not Available</strong>” , ενώ η αποθήκη τους ήταν γεμάτη με 900 από τα 1000 αντίτυπα που είχαν συνολικά τυπώσει για το πρώτο τους LP . </span></span></p><p><span style="font-family: 'Times New Roman'"><span style="font-size: 15px"></span></span></p><p><span style="font-family: 'Times New Roman'"><span style="font-size: 15px">Οι <strong>Residents </strong>λοιπόν απαντούν καταφατικά στο ερώτημα εάν υπάρχει φασισμός στο ροκ εν ρολ και υπονοούν , ή μάλλον σηκώνουν το δάχτυλο και δείχνουν , την δικτατορική συμπεριφορά των Μέσων ( μουσικός τύπος , ραδιόφωνο , εκπομπές στην tv ) και την μέσω αυτών επιβολή καλλιτεχνών που ανερυθρίαστα αναμασούν την ίδια μουσική , ανενδοίαστα χρησιμοποιούν την ίδια φόρμα – φόρμουλα . «<em>Η κουλτούρα της γενιάς τους είχε αγκαλιάσει το ροκ ως βασικό εκφραστικό όχημα και ατυχώς όχι το επιθετικό ροκ εν ρολ των Berry , Diddley ή έστω Prisley , αλλά το πράο , αδιάφορο , μαλθακό «ροκ» των Frampton , Three Dog Night , Aerosmith , Deep Purple</em>» ( δικά τους λόγια ) . Εξ ού και η επιλογή του προσώπου του Dick Clarke να ενδυθεί την χιτλερική στολή , αφού αυτός ήταν υπεύθυνος τόσο για το πρώτο τηλεοπτικό σόου σε πανεθνική κλίμακα για το ροκ ‛ ν’ ρολ , όσο και για το ότι ήταν ο άνθρωπος χάρη στον οποίο οι περισσότεροι ροκ αστέρες εμφανίστηκαν στην τηλεόραση και έγιναν διάσημοι , αλλά και για το ότι υπάρχει ηχογραφημένη η φωνή του να παραδέχεται ότι το έκανε για τα λεφτά . </span></span></p><p><span style="font-family: 'Times New Roman'"><span style="font-size: 15px"></span></span></p><p><span style="font-family: 'Times New Roman'"><span style="font-size: 15px">Επίθεση λοιπόν κατά μέτωπο στην μουσική βιομηχανία , στην μουσική βλακεία , στις νόρμες που οριζαν το ροκ στερέωμα . Πιστοί , όσο σχεδόν κανένας άλλος , στο πνεύμα του ροκ εν ρολ , δηλαδή στην ανεξαρτησία σκέψεως , δράσεως , επιλογών , θεματολογίας , εκφραστικής φόρμας , και ακραιφνείς πειραματιστές με ιδεολογικό υπόβαθρο , οι Residents από την αρχή της «καρριέρας» τους έχουν αποκτήσει δικό τους στούντιο ηχογραφήσεων και εκεί έχουν την δυνατότητα να πειραματίζονται με τον «ηχογραφημένη» ήχο , ως τέτοιον και τις ατέλειωτες δυνατότητες του στούντιο ηχογραφήσεων ως οργάνου . Μπορεί βεβαίως κάτι τέτοιο να έχει υποστηριχθεί και για τους Beatles και τις 700 ώρες ηχογράφησης που απαιτήθηκαν για να γίνει πραγματικότητα το “Sgt Peppers” , αλλά οι Residents ως μη πραγματικοί μουσικοί , ως μη πραγματικό γκρούπ , «<em>δεν εκκινούν από την γνώση των διαφόρων μορφών και κανόνων της μουσικής κατασκευής , αλλά από μια λίαν ανεπτυγμένη ακουστική συγγένεια και αυτό ακριβώς είναι το καινούργιο</em>» , όπως πολύ σωστά επισημαίνει ο Chris Cutler στο βιβλίο του “File Under Popular” συνεχίζοντας πιο κάτω «<em>Ηρθαν , όχι ως συνθέτες ή εκτελεστές που είχαν σκοπό να διευρύνουν τις ικανότητες τους , αλλά ως καλλιτέχνες , μουσικά αποστασιοποιημένοι με έναν κομβικής σημασίας τρόπο αλλά έχοντας την δυνατότητα να αντιληφθούν – όπερ και έπραξαν – το ευρέως αγνοηθέν μέχρι τούδε δυναμικό της νέας τεχνολογίας </em>.»</span></span></p><p><span style="font-family: 'Times New Roman'"><span style="font-size: 15px"></span></span></p><p><span style="font-family: 'Times New Roman'"><span style="font-size: 15px">Ως εκ τούτου ήταν επόμενη η απογοήτευση τους με την μουσική σκηνή των 70’ς και ο τρόμος που ένοιωσαν όταν σήκωσαν το κεφάλι έξω από το στούντιο ηχογράφησης και είδαν τα τεκταινόμενα . Βέβαια το ότι σήκωσαν κεφάλι έξω από το στούντιο είχε ως αποτέλεσμα την επαφή τους με την Γερμανική πρωτοπορία της εποχής ( <em><strong>Faust , Can </strong></em>κλπ ) , αλλά όταν « <em>το έψαξαν βαθύτερα , τρόμαξαν </em>. . .» Η επαφή όμως με την γερμανική πρωτοπορία που με την σειρά της είχε επηρεαστεί από την πρωτοποριακή μουσική των τελευταίων ετών σοβαρών συνθετών ( «συγκεκριμένη μουσική» , ηχητικά κολλάζ κλπ ) είχε ως αποτέλεσμα την γέννηση της σκέψης ότι όλα αυτά , όλη αυτή η υπέροχη «αποδομηστική ευαισθησία» μπορούσαν ίσως να εφαρμοστούν και στο κλασικό αμερικάνικο garage ροκ . </span></span></p><p><span style="font-family: 'Times New Roman'"><span style="font-size: 15px"></span></span></p><p><span style="font-family: 'Times New Roman'"><span style="font-size: 15px">Ετσι άρχισε να υλοποιείται η μουσική πλευρά του «<span style="color: Red"><strong>Third Reich ‛ n ‛ roll</strong></span>” που μπορεί μεν χρονικά να έπεται της συλλήψεως του εικαστικού μέρους του , όμως για δογματικούς σκοπούς την εξετάζουμε μετεγενέστερα. Πήραν λοιπόν περίπου 29 τραγούδια , πολλά από αυτά γνωστά χιτς ( από James Brown και Papa’s got a brand new bag” έως “Satisfaction” ) και άλλα τελείως ξεχασμένα , και τα απεδόμησαν . Η αποδόμηση βέβαια , δεν έχει , όπως με πρωτη ματιά μπορεί να υποθέσει κανείς αρνητικό χαρακτήρα , « <em>δεν είναι συνώνυμη με την καταστροφή . Στην πραγματικότητα είναι πιο κοντά στο αρχικό νόημα της λέξης ανα-λυσις , σχετίζεται δηλαδή με την ανακατασκευή. Εάν κάτι καταστρέφεται σε μια αποδομηστική ανάγνωση , δεν είναι το ίδιο το κείμενο – εδώ τα τραγούδια – αλλά ο ένας και μοναδικός τρόπος ερμηνείας του κειμένου και ο ισχυρισμός της ανέκκλητης κυριαρχίας της επί όλων των υπολοίπων</em>» ( <strong>Barbara Johnson / The Critical Difference</strong>).</span></span></p><p><span style="font-family: 'Times New Roman'"><span style="font-size: 15px"></span></span></p><p><span style="font-family: 'Times New Roman'"><span style="font-size: 15px">Η όλη διαδικασία είχε ως ακολούθως : αρχικά παίχθηκαν τα τραγούδια στις αυθεντικές τους εκτελέσεις και ηχογραφήθηκαν σε ένα κανάλι . Ακολούθως οι <strong>Residents </strong>άρχισαν να παίζουν ταυτόχρονα μαζί τους , προσθέτοντας κομμάτι – κομμάτι την δική τους ερμηνεία , ανάλυση και κατόπιν σβήστηκε τελείως το αρχικό μέρος με τις αυθεντικές εκτελέσεις . Μετά ήρθε το απαραίτητο κόψιμο και τελικά το μοντάζ , η συρραφή σε ένα ενιαίο έργο με την κάθε ερμηνεία εκάστου τραγουδιού να διαδέχεται την άλλη χωρίς διακοπή. </span></span></p><p><span style="font-family: 'Times New Roman'"><span style="font-size: 15px"></span></span></p><p><span style="font-family: 'Times New Roman'"><span style="font-size: 15px">Στο “Margins of Philosophy” ( «Περιθώρια Φιλοσοφίας » ) o <strong>Jacques Derrida </strong>προτείνει ότι το περιθώριο που υποχρεωτικά αφήνει η τυπογραφία στο τυπωμένο κείμενο , μπορεί να είναι εξ ίσου σημαντικό με το ίδιο το κείμενο , αφού στο περιθώριο γράφονται παρατηρήσεις , αναγράφεται ο θαυμασμός του αναγνώστη για τα όσα διαβάζει , σημειώνονται οι παρατηρήσεις του , τίθενται οι απορίες του με τελικό αποτέλεσμα να δημιουργείται ένα δεύτερο βιβλίο , μέσα και δίπλα στο ήδη υπάρχον , το οποίο μπορεί να μετατραπεί και σε πρώτο , ανατρέποντας έτσι την παραδοσιακή τάξη , διότι εν τέλει τα ερωτήματα που τίθενται στο περιθώριο μπορεί να αποσπάσουν την προσοχή του αναγνώστη από το κείμενο και να την στρέψουν αλλού . </span></span></p><p><span style="font-family: 'Times New Roman'"><span style="font-size: 15px"></span></span></p><p><span style="font-family: 'Times New Roman'"><span style="font-size: 15px">Με τον ίδιο μηχανισμό λειτουργού και οι Residents στο “<span style="color: Red"><strong>Third Reich’ n’ roll</strong></span>” . Το πρώτο κείμενο – τα τραγούδια στις αυθεντικές τους εκτελέσεις - , ουσιαστικά υποκαθίσταται από τις σημειώσεις και τις παρατηρήσεις τους – το παίξιμο ταυτόχρονα με αυτές - στο περιθώριο , εξαφανίζοντας το πρωτότυπο , αφού η νέα ερμηνεία που προτείνουν δια μέσου των αποριών , του θαυμασμού , αποκτά την δική της οντότητα , υποσκελίζοντας το αρχικό κείμενο , ανατρέποντας έτσι την παραδοσιακή τάξη . Ηθελημένα ή αθέλητα δηλαδή οι <strong>Residents </strong>εφαρμόζουν με απόλυτη επιτυχία στην μουσική την μετα- στρουκτουραλιστική θεωρία της φιλοσοφίας και της ερμηνείας των κειμένων . Απλά ιδιοφυές ( ***** ) </span></span></p></blockquote><p></p>
[QUOTE="Δημήτρης Ν., post: 36206, member: 79"] [IMG]http://image.allmusic.com/00/amg/cov200/drh000/h047/h04733hpqhn.jpg[/IMG] [FONT="Times New Roman"][SIZE="4"][B]THE RESIDENTS / THE THIRD REICH ‛N’ ROLL ( digitally remastered 2005)[/B] Το Τρίτο Ράϊχ εν ρολ ; Ο τίτλος από μόνος του εύγλωττος αλλά και προβοκατόρικος , πόσω δε μάλλον όταν συνδυάζεται με τον [B]Dick Clarke [/B]στο εξώφυλλο ντυμένο με στολή των SS και κρατώντας ένα καρότο στο χέρι , περιβαλλόμενο από μικρές φιγούρες -καρικατούρες του Αδόλφου σε ένα άκρως δημιουργικό , χιουμοριστικό , προκλητικό και όπως πάντα ανοιχτό σε πολλαπλές ερμηνείες εικαστικό κολλάζ . Οι ίδιοι οι [B]Residents [/B], στο πολυτελές βιβλιαράκι που συνοδεύει την άκρως επιμελημένη και με χοντρό , σκληρό , laminated κάλυμμα , επανέκδοση του τρίτου – τουλάχιστον κατά σειράν ηχογραφήσεως – έργου τους , προσφέρουν την δική τους εκδοχή . Ο φασισμός στο ρόκ εν ρόλ και δη στην δεκαετία του 70 ; Οξύμωρον , βεβαίως σε πρώτη φάση. Πως είναι δυνατόν το anti – establishment επαναστατικό , νεανικό , ορμητικό , σαρωτικό κίνημα της νέας μουσικής να σχετίζεται με τον φασισμό ; Και μάλιστα τα επικίνδυνα αυτά στοιχεία να είναι τόσο έντονα ώστε να απαιτείται η κατά μέτωπον επίθεση εναντίον τους από τους Residents , την μπάντα που όπως χαρακτηριστικά αλλά και σκωπτικά αναφέρεται στο εν λόγω booklet είχε αποφασίσει να μην κυκλοφορήσει το δεύτερο LP της , το γνωστό με τίτλο “[B]Not Available[/B]” , ενώ η αποθήκη τους ήταν γεμάτη με 900 από τα 1000 αντίτυπα που είχαν συνολικά τυπώσει για το πρώτο τους LP . Οι [B]Residents [/B]λοιπόν απαντούν καταφατικά στο ερώτημα εάν υπάρχει φασισμός στο ροκ εν ρολ και υπονοούν , ή μάλλον σηκώνουν το δάχτυλο και δείχνουν , την δικτατορική συμπεριφορά των Μέσων ( μουσικός τύπος , ραδιόφωνο , εκπομπές στην tv ) και την μέσω αυτών επιβολή καλλιτεχνών που ανερυθρίαστα αναμασούν την ίδια μουσική , ανενδοίαστα χρησιμοποιούν την ίδια φόρμα – φόρμουλα . «[I]Η κουλτούρα της γενιάς τους είχε αγκαλιάσει το ροκ ως βασικό εκφραστικό όχημα και ατυχώς όχι το επιθετικό ροκ εν ρολ των Berry , Diddley ή έστω Prisley , αλλά το πράο , αδιάφορο , μαλθακό «ροκ» των Frampton , Three Dog Night , Aerosmith , Deep Purple[/I]» ( δικά τους λόγια ) . Εξ ού και η επιλογή του προσώπου του Dick Clarke να ενδυθεί την χιτλερική στολή , αφού αυτός ήταν υπεύθυνος τόσο για το πρώτο τηλεοπτικό σόου σε πανεθνική κλίμακα για το ροκ ‛ ν’ ρολ , όσο και για το ότι ήταν ο άνθρωπος χάρη στον οποίο οι περισσότεροι ροκ αστέρες εμφανίστηκαν στην τηλεόραση και έγιναν διάσημοι , αλλά και για το ότι υπάρχει ηχογραφημένη η φωνή του να παραδέχεται ότι το έκανε για τα λεφτά . Επίθεση λοιπόν κατά μέτωπο στην μουσική βιομηχανία , στην μουσική βλακεία , στις νόρμες που οριζαν το ροκ στερέωμα . Πιστοί , όσο σχεδόν κανένας άλλος , στο πνεύμα του ροκ εν ρολ , δηλαδή στην ανεξαρτησία σκέψεως , δράσεως , επιλογών , θεματολογίας , εκφραστικής φόρμας , και ακραιφνείς πειραματιστές με ιδεολογικό υπόβαθρο , οι Residents από την αρχή της «καρριέρας» τους έχουν αποκτήσει δικό τους στούντιο ηχογραφήσεων και εκεί έχουν την δυνατότητα να πειραματίζονται με τον «ηχογραφημένη» ήχο , ως τέτοιον και τις ατέλειωτες δυνατότητες του στούντιο ηχογραφήσεων ως οργάνου . Μπορεί βεβαίως κάτι τέτοιο να έχει υποστηριχθεί και για τους Beatles και τις 700 ώρες ηχογράφησης που απαιτήθηκαν για να γίνει πραγματικότητα το “Sgt Peppers” , αλλά οι Residents ως μη πραγματικοί μουσικοί , ως μη πραγματικό γκρούπ , «[I]δεν εκκινούν από την γνώση των διαφόρων μορφών και κανόνων της μουσικής κατασκευής , αλλά από μια λίαν ανεπτυγμένη ακουστική συγγένεια και αυτό ακριβώς είναι το καινούργιο[/I]» , όπως πολύ σωστά επισημαίνει ο Chris Cutler στο βιβλίο του “File Under Popular” συνεχίζοντας πιο κάτω «[I]Ηρθαν , όχι ως συνθέτες ή εκτελεστές που είχαν σκοπό να διευρύνουν τις ικανότητες τους , αλλά ως καλλιτέχνες , μουσικά αποστασιοποιημένοι με έναν κομβικής σημασίας τρόπο αλλά έχοντας την δυνατότητα να αντιληφθούν – όπερ και έπραξαν – το ευρέως αγνοηθέν μέχρι τούδε δυναμικό της νέας τεχνολογίας [/I].» Ως εκ τούτου ήταν επόμενη η απογοήτευση τους με την μουσική σκηνή των 70’ς και ο τρόμος που ένοιωσαν όταν σήκωσαν το κεφάλι έξω από το στούντιο ηχογράφησης και είδαν τα τεκταινόμενα . Βέβαια το ότι σήκωσαν κεφάλι έξω από το στούντιο είχε ως αποτέλεσμα την επαφή τους με την Γερμανική πρωτοπορία της εποχής ( [I][B]Faust , Can [/B][/I]κλπ ) , αλλά όταν « [I]το έψαξαν βαθύτερα , τρόμαξαν [/I]. . .» Η επαφή όμως με την γερμανική πρωτοπορία που με την σειρά της είχε επηρεαστεί από την πρωτοποριακή μουσική των τελευταίων ετών σοβαρών συνθετών ( «συγκεκριμένη μουσική» , ηχητικά κολλάζ κλπ ) είχε ως αποτέλεσμα την γέννηση της σκέψης ότι όλα αυτά , όλη αυτή η υπέροχη «αποδομηστική ευαισθησία» μπορούσαν ίσως να εφαρμοστούν και στο κλασικό αμερικάνικο garage ροκ . Ετσι άρχισε να υλοποιείται η μουσική πλευρά του «[COLOR="Red"][B]Third Reich ‛ n ‛ roll[/B][/COLOR]” που μπορεί μεν χρονικά να έπεται της συλλήψεως του εικαστικού μέρους του , όμως για δογματικούς σκοπούς την εξετάζουμε μετεγενέστερα. Πήραν λοιπόν περίπου 29 τραγούδια , πολλά από αυτά γνωστά χιτς ( από James Brown και Papa’s got a brand new bag” έως “Satisfaction” ) και άλλα τελείως ξεχασμένα , και τα απεδόμησαν . Η αποδόμηση βέβαια , δεν έχει , όπως με πρωτη ματιά μπορεί να υποθέσει κανείς αρνητικό χαρακτήρα , « [I]δεν είναι συνώνυμη με την καταστροφή . Στην πραγματικότητα είναι πιο κοντά στο αρχικό νόημα της λέξης ανα-λυσις , σχετίζεται δηλαδή με την ανακατασκευή. Εάν κάτι καταστρέφεται σε μια αποδομηστική ανάγνωση , δεν είναι το ίδιο το κείμενο – εδώ τα τραγούδια – αλλά ο ένας και μοναδικός τρόπος ερμηνείας του κειμένου και ο ισχυρισμός της ανέκκλητης κυριαρχίας της επί όλων των υπολοίπων[/I]» ( [B]Barbara Johnson / The Critical Difference[/B]). Η όλη διαδικασία είχε ως ακολούθως : αρχικά παίχθηκαν τα τραγούδια στις αυθεντικές τους εκτελέσεις και ηχογραφήθηκαν σε ένα κανάλι . Ακολούθως οι [B]Residents [/B]άρχισαν να παίζουν ταυτόχρονα μαζί τους , προσθέτοντας κομμάτι – κομμάτι την δική τους ερμηνεία , ανάλυση και κατόπιν σβήστηκε τελείως το αρχικό μέρος με τις αυθεντικές εκτελέσεις . Μετά ήρθε το απαραίτητο κόψιμο και τελικά το μοντάζ , η συρραφή σε ένα ενιαίο έργο με την κάθε ερμηνεία εκάστου τραγουδιού να διαδέχεται την άλλη χωρίς διακοπή. Στο “Margins of Philosophy” ( «Περιθώρια Φιλοσοφίας » ) o [B]Jacques Derrida [/B]προτείνει ότι το περιθώριο που υποχρεωτικά αφήνει η τυπογραφία στο τυπωμένο κείμενο , μπορεί να είναι εξ ίσου σημαντικό με το ίδιο το κείμενο , αφού στο περιθώριο γράφονται παρατηρήσεις , αναγράφεται ο θαυμασμός του αναγνώστη για τα όσα διαβάζει , σημειώνονται οι παρατηρήσεις του , τίθενται οι απορίες του με τελικό αποτέλεσμα να δημιουργείται ένα δεύτερο βιβλίο , μέσα και δίπλα στο ήδη υπάρχον , το οποίο μπορεί να μετατραπεί και σε πρώτο , ανατρέποντας έτσι την παραδοσιακή τάξη , διότι εν τέλει τα ερωτήματα που τίθενται στο περιθώριο μπορεί να αποσπάσουν την προσοχή του αναγνώστη από το κείμενο και να την στρέψουν αλλού . Με τον ίδιο μηχανισμό λειτουργού και οι Residents στο “[COLOR="Red"][B]Third Reich’ n’ roll[/B][/COLOR]” . Το πρώτο κείμενο – τα τραγούδια στις αυθεντικές τους εκτελέσεις - , ουσιαστικά υποκαθίσταται από τις σημειώσεις και τις παρατηρήσεις τους – το παίξιμο ταυτόχρονα με αυτές - στο περιθώριο , εξαφανίζοντας το πρωτότυπο , αφού η νέα ερμηνεία που προτείνουν δια μέσου των αποριών , του θαυμασμού , αποκτά την δική της οντότητα , υποσκελίζοντας το αρχικό κείμενο , ανατρέποντας έτσι την παραδοσιακή τάξη . Ηθελημένα ή αθέλητα δηλαδή οι [B]Residents [/B]εφαρμόζουν με απόλυτη επιτυχία στην μουσική την μετα- στρουκτουραλιστική θεωρία της φιλοσοφίας και της ερμηνείας των κειμένων . Απλά ιδιοφυές ( ***** ) [/SIZE][/FONT] [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Το Τρίτο Ράιχ και το ροκ εν ρολ . . .
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…