Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Το άρωμα του βινυλίου : Βρωμάει....blues
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="Νότης" data-source="post: 1215802" data-attributes="member: 19047"><p><strong><span style="color: Red">Chicken Shack - 100 Ton Chicken</span></strong></p><p><strong><img src="http://img27.imageshack.us/img27/3043/chickenshack100ton.jpg" alt="" class="fr-fic fr-dii fr-draggable " style="" /></strong></p><p><strong></strong></p><p><strong>Blue Horizon 1968</strong></p><p><strong></strong></p><p><strong>Stan Webb : </strong>guitar, vocals</p><p><strong>Paul Raymond : </strong>organ, piano</p><p><strong>Andy Silvester : </strong>bass</p><p><strong>Dave Bidwell : </strong>drums, congas</p><p></p><p>Η μυρωδιά που παίρνει το χαρτόνι στα εξώφυλλα των δίσκων, μετά από 40 χρόνια περίπου στη δισκοθήκη, είναι όπως λέμε : η μαμά μου μαγειρεύει!!!</p><p>Και μυρίζοντας σου ανοίγει η όρεξη. Βάζεις στο πλατώ το : Chicken Shack – 100 ton chicken, κρατάς το χοντρό εξώφυλλο στα χέρια και σερβίρεις την πρώτη πλευρά.</p><p>(The road of love) και μπαίνεις κατευθείαν στο πνεύμα του r & b σε mid tempo, με organ drives, fuzz κιθάρα από τον Stan Webb που δεν είναι και ο καλύτερος τραγουδιστής blues στην πιάτσα.!</p><p>(Look Ma, Iʼm cryinʼ) Blues με στυλ, θεματικά και μουσικά, γενικά ένα βούρκωμα, το δικαιούται.</p><p>(Evelyn) Τελικά, τα γυναικεία ονόματα, εμπνέουν τους μπλουζίστες. Καταπληκτική </p><p>εισαγωγή με κρουστά – πού δεν χάνουν το ρυθμό ως το τέλος – και το όργανο που </p><p>ντύνει το θέμα σα νύφη.! Έχεις την εντύπωση ότι ο δίσκος τώρα ξεκινάει.</p><p>(Reconsider baby) Αυτά δεν τα πιάνουμε στο στόμα μας, είναι ιεροσυλία. Απλώς </p><p>τραβάμε μια τζούρα από το εξώφυλλο.</p><p>(Weekend love) Μέτρια πράγματα, στη χαμηλότερη βαθμολογία του δίσκου, πού πάντως</p><p>άνετα μπαίνει σαν πρωτοκλασσάτο σε άλλους δίσκους του είδους.</p><p></p><p>Πλευρά Βʼ</p><p>(Midnighthour) Έτσι ξεκινάνε κανονικά οι περισσότεροι δίσκοι, τα παιδιά εδώ αντίθετα, μπαίνουν μ´ αυτή την κομματάρα μετά το break.</p><p>(Tearsinthewind) Το πανέμορφο αυτό slow ακουστικό τραγούδι, μικρή σχέση έχει με το συνολικό blues ύφος του δίσκου. Θα έμπαινε όμως άνετα σε ένα οποιοδήποτε best of των Chicken Shack με 10 επιλογές.!</p><p>(Horseandcart) Η διεθνής κριτική αξιολόγηση, ονόμασε αυτό το album ως ‛’Killer’’, η γνώμη μου είναι, πως και μόνο γι αυτό το εξαίσιο instrumental, αξίζει τον τίτλο.</p><p>(The way it is) Τι έγινε ρε παιδιά;! Έχουν guest τον Peter Green;! Ψάχνεις στους συμμετέχοντες και δε βλέπεις τίποτα, εσύ όμως είσαι σίγουρος. R&B απ´ αυτά που κουνάς το κεφάλι σαν τα τιγράκια στα παλιά Taxi.!Το ξαναβάζεις απ´ την αρχή και γεμίζεις ένα ποτήρι με παγωμένο κρασί – όλοι κοιμούνται στο σπίτι – κοιτάς τη δισκοθήκη σου και χαμογελάς (πονηρά) τι θα σου κάνω σήμερα μωρό μου.!!</p><p>O Stan Webb με την ηλεκτροακουστική κιθάρα στα χέρια, απογειώνει το δίσκο (για να πάρει τη θέση που του αξίζει) με το: (Anji) μέσα σε μόλις 1:25''. </p><p>Επανέρχομαι με περισσότερο British blues.</p></blockquote><p></p>
[QUOTE="Νότης, post: 1215802, member: 19047"] [B][COLOR=Red]Chicken Shack - 100 Ton Chicken[/COLOR] [IMG]http://img27.imageshack.us/img27/3043/chickenshack100ton.jpg[/IMG] Blue Horizon 1968 Stan Webb : [/B]guitar, vocals [B]Paul Raymond : [/B]organ, piano [B]Andy Silvester : [/B]bass [B]Dave Bidwell : [/B]drums, congas Η μυρωδιά που παίρνει το χαρτόνι στα εξώφυλλα των δίσκων, μετά από 40 χρόνια περίπου στη δισκοθήκη, είναι όπως λέμε : η μαμά μου μαγειρεύει!!! Και μυρίζοντας σου ανοίγει η όρεξη. Βάζεις στο πλατώ το : Chicken Shack – 100 ton chicken, κρατάς το χοντρό εξώφυλλο στα χέρια και σερβίρεις την πρώτη πλευρά. (The road of love) και μπαίνεις κατευθείαν στο πνεύμα του r & b σε mid tempo, με organ drives, fuzz κιθάρα από τον Stan Webb που δεν είναι και ο καλύτερος τραγουδιστής blues στην πιάτσα.! (Look Ma, Iʼm cryinʼ) Blues με στυλ, θεματικά και μουσικά, γενικά ένα βούρκωμα, το δικαιούται. (Evelyn) Τελικά, τα γυναικεία ονόματα, εμπνέουν τους μπλουζίστες. Καταπληκτική εισαγωγή με κρουστά – πού δεν χάνουν το ρυθμό ως το τέλος – και το όργανο που ντύνει το θέμα σα νύφη.! Έχεις την εντύπωση ότι ο δίσκος τώρα ξεκινάει. (Reconsider baby) Αυτά δεν τα πιάνουμε στο στόμα μας, είναι ιεροσυλία. Απλώς τραβάμε μια τζούρα από το εξώφυλλο. (Weekend love) Μέτρια πράγματα, στη χαμηλότερη βαθμολογία του δίσκου, πού πάντως άνετα μπαίνει σαν πρωτοκλασσάτο σε άλλους δίσκους του είδους. Πλευρά Βʼ (Midnighthour) Έτσι ξεκινάνε κανονικά οι περισσότεροι δίσκοι, τα παιδιά εδώ αντίθετα, μπαίνουν μ´ αυτή την κομματάρα μετά το break. (Tearsinthewind) Το πανέμορφο αυτό slow ακουστικό τραγούδι, μικρή σχέση έχει με το συνολικό blues ύφος του δίσκου. Θα έμπαινε όμως άνετα σε ένα οποιοδήποτε best of των Chicken Shack με 10 επιλογές.! (Horseandcart) Η διεθνής κριτική αξιολόγηση, ονόμασε αυτό το album ως ‛’Killer’’, η γνώμη μου είναι, πως και μόνο γι αυτό το εξαίσιο instrumental, αξίζει τον τίτλο. (The way it is) Τι έγινε ρε παιδιά;! Έχουν guest τον Peter Green;! Ψάχνεις στους συμμετέχοντες και δε βλέπεις τίποτα, εσύ όμως είσαι σίγουρος. R&B απ´ αυτά που κουνάς το κεφάλι σαν τα τιγράκια στα παλιά Taxi.!Το ξαναβάζεις απ´ την αρχή και γεμίζεις ένα ποτήρι με παγωμένο κρασί – όλοι κοιμούνται στο σπίτι – κοιτάς τη δισκοθήκη σου και χαμογελάς (πονηρά) τι θα σου κάνω σήμερα μωρό μου.!! O Stan Webb με την ηλεκτροακουστική κιθάρα στα χέρια, απογειώνει το δίσκο (για να πάρει τη θέση που του αξίζει) με το: (Anji) μέσα σε μόλις 1:25''. Επανέρχομαι με περισσότερο British blues. [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Το άρωμα του βινυλίου : Βρωμάει....blues
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…