Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Τέσσερις αυτοτελείς ιστορίες και ένα υστερόγραφο....
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΠΑΙΡΑΧΤΑΡΗΣ" data-source="post: 1057505763" data-attributes="member: 1876"><p><img src="http://jazztimes.com/images/content/articles/0011/4903/20120429-DaveDouglas-0151_depth1.jpg?1350845163" alt="" class="fr-fic fr-dii fr-draggable " style="" /><img src="http://cdn.discogs.com/NsvWWH_Lq9eFZ4mQGH7D_krfttY=/fit-in/300x300/filters:strip_icc():format(jpeg):mode_rgb()/discogs-images/R-2592737-1313982315.jpeg.jpg" alt="" class="fr-fic fr-dii fr-draggable " style="" /></p><p></p><p><strong><u>Η Διάθλαση.....</u></strong></p><p><strong></strong></p><p><strong>Dave Douglas – Traveler there is no road (Freak in , RCA Bluebird 2002)</strong></p><p></p><p>Κάποτε σε μία συζήτηση που είχα με φίλο διαφωνήσαμε για το<strong> Dub be good to me</strong>! Θεωρούσε πως το<strong> dub be good to me</strong> είναι πολύ καλύτερο από το original<strong> just be good to me</strong>. Στον δικό μου κόσμο δεν υπάρχει καμία σύγκριση! Παίρνοντας ένα επιτυχημένο r&b και προσθέτοντας sample από <strong>Μοrricone </strong>και <strong>Clash</strong> ο καθένας μπορεί να έχει ένα όμορφο αποτέλεσμα. Το original από την άλλη δεν το είδα ποτέ ως ένα chart topper r&b αλλά κάτι πολύ περισσότερο. Η θέαση της Νέας Υόρκης από ελικόπτερο.</p><p>Αντιγράφω λοιπόν τον εαυτό μου! Στον κόσμο της τρομπέτας ο<strong> Dave Douglas </strong>είναι περίπου μύθος και οποιαδήποτε σύγκριση με άλλον ατυχής! Μπορεί η experimental πλευρά του <strong>Nate Wooley</strong> να εναρμονίζεται συχνά με την σήψη του αστικού τοπίου, και η υπερκόσμια αντίληψη του <strong>Arve Henriksen </strong>να υφαίνει έναν οπερετικό μανδύα στις δημιουργίες του αλλά ο πραγματικός “σκηνοθέτης” είναι ο <strong>Dave Douglas</strong>! Και η μουσική του όσο εμβαθύνω τόσο μου θυμίζει την αίσθηση της πανοραμικής απεικόνισης των φωτεινών επιγραφών μια πόλης από ψηλά. Ο καλλιτέχνης (Douglas) που φέτος πειραματίστηκε με ηλεκτρονικούς ήχους και σε άλλες δουλειές έκανε σήμα κατατεθέν του την επιτηδευμένα κουρασμένη και πνιγηρή αίσθηση παιξίματος, εδώ στο <strong>freak in </strong>αναλαμβάνει ρόλο μέντορα της διάθλασης της <strong>free jazz </strong>σε παραλλήλους αλλά μη συμβατούς δρόμους! <strong>Funk, post punk </strong>και<strong> blues</strong>….</p><p>To Traveler.... είναι <strong>fusion</strong> τελικά, αλλά <strong>ναι</strong> με την στρεβλωμένη έννοια του όρου .....</p><p></p><p><img src="http://www.xlr8r.com/wp-content/uploads/files/news/roberthood_120414.jpg" alt="" class="fr-fic fr-dii fr-draggable " style="" /><img src="http://www.marlbank.net/images/BreakStuff.jpg" alt="" class="fr-fic fr-dii fr-draggable " style="" /></p><p></p><p><strong><u>Η τόλμη.........</u></strong></p><p></p><p><strong>Vijay Iyer Trio - Hood (Break Stuff, ECM 2015)</strong></p><p></p><p></p><p>O <strong>Robert Hood </strong>υπήρξε από τους πρωτεργάτες της <strong>Underground techno soulful</strong> σκηνής από τις αρχές της δεκαετίας του 90 και μετά. Οι κυκλοφορίες του (κατά 90% maxi singles) έμοιαζαν με μινιμαλιστικά ρυθμοκουτια που υμνούσαν την τέχνη τα ναρκωτικά και το παράνομο sex. O Πύρινος Robert “προσκαλείται” το 2015 στα παγωμένα τοπία της ECM! Το <strong>Hood </strong>από τον φετινό δίσκο του <strong>Vijay Iyer</strong> είναι αφιερωμένο σε αυτόν. Έξι λεπτά φλεγόμενης κυκλωτικής ρυθμολαγνείας, με τον <strong>Vijay</strong> να θέτει το πιάνο του στην υπηρεσία μίας υπνωτικής ατμόσφαιρας και όλους τους υπόλοιπους μουσικούς συνολικά να υμνούν τον ιδρώτα και τα καταγώγια του<strong> Detroit</strong>! </p><p>Μην παίρνετε θάρρος! Δύσκολο τεχνικά, δύστροπο λόγο έλλειψης βασικής μελωδίας και πολύ τολμηρό εγχείρημα στο σύνολο του! </p><p>Κάποιοι μιλάνε ακόμα για την ψυχρότητα της ECM αλλά κανείς για την τόλμη της!</p><p></p><p><img src="http://images.popmatters.com/reviews_art/0/032012-of-montreal_small.jpg" alt="" class="fr-fic fr-dii fr-draggable " style="" /><img src="http://sites.google.com/site/sagethyme800/images/mdo889497.jpg" alt="" class="fr-fic fr-dii fr-draggable " style="" /></p><p></p><p><strong><u>Η Μεταμόρφωση</u></strong></p><p></p><p><strong>Of Montreal - She's a Rejecter ("Hissing Fauna, Are You The Destroyer?" 2007)</strong></p><p></p><p>Το <strong>"Hissing Fauna, Are You The Destroyer?</strong> Όγδοο lp των<strong> Of Montreal</strong> διαπραγματεύεται την μετάλλαξη του front man <strong>Kevin Barnes </strong>στον σκοτεινό και μάλλον απροσάρμοστο ρομποτικό ποιητή <strong>Georgie Fruit</strong>. Ισχυρό concept με γδαρμένες κιθάρες, γδαρμένες μελωδίες, επιτηδευμένο lo_fi, To <strong>glam rock</strong> σε συνάρτηση με το χάος και το πανκ με την ηχώ! Το <strong>She's a Rejecter</strong> προτελευταίο κομμάτι του δίσκου, ιδανική περίπτωση για μεταμεσονύκτιες ακροάσεις σε παγωμένο τοπίο με κοντομάνικο και κερασμένα ποτά….</p><p>(Όχι πως έχει ιδιαίτερη σημασία αλλά η πρώτη μου συνάντηση με την “απόρριψη” έγινε σε μπαρ που οι τουαλέτες του ήταν στολισμένες με δεκάδες πολύχρωμα παιδικά παιχνίδια)</p><p></p><p><em>My, my</em></p><p><em>You busted me</em></p><p><em>Like a Robocop, strike me……………</em></p><p></p><p><img src="http://www.pixbear.com/wp-content/uploads/2014/06/do_tournee_nouvel_album.jpg" alt="" class="fr-fic fr-dii fr-draggable " style="" /></p><p></p><p><strong><u>Ο Ακρωτηριασμός.....</u></strong></p><p></p><p><strong>The Do – Dust it of (I Origins Soundtrack)</strong></p><p></p><p>Τα όνειρα μπορεί να είναι πιο σύντομα και από τρίλεπτο folktronica. Η μοναδικότητα των χρωμάτων της Ίριδας, η ιδιοτροπία ενός επιστήμονα και μια ταινία b movie που φιλοδοξεί να γίνει Α! Είναι τα μάτια το παράθυρο της ψυχής? Ναι ή όχι, οι <strong>The Do </strong>δάνεισαν την δημιουργία τους στην ταινία με στόχο την προοικονομία της αρχής, της εξέλιξης και του τέλους μιας σχέσης που ξεκίνησε από μία εμμονή. Εμμονή του άθεου επιστήμονα για την ανατομία των ματιών της αγαπημένης του. Εμμονή για μία άγνωστη! Όταν ο πρωταγωνιστής την συνάντησε όχι τυχαία μέσα σε ένα λεωφορείο θέλησε να μοιραστεί μαζί της το κομμάτι που άκουγε εκείνη την στιγμή στο mp3 του.</p><p>Το<strong> Dust it off</strong> σημάδευσε έτσι την έναρξη μιας μη αναμενόμενης σχέσης. Η μελωδία του έγινε η καθημερινότητα της αλλά τελικά έμελε να εξελιχθεί στον χειρότερο εφιάλτη της με το βίαιο τέλος της πρωταγωνίστριας που ακρωτηριάστηκε από πτώση ανελκυστήρα ........</p><p></p><p><em>Hold your memory for a moment with a blind hand</em></p><p><em>Write some stories for tomorrow</em></p><p><em>From the bottle of amnesia</em></p><p></p><p></p><p>ΥΓ....... <strong>The Durutti Column – Smile in the crowd (Another Setting 1983)</strong></p><p></p><p>Το υστερόγραφο σε μια ακρόαση μπορεί να είναι ξεχωριστό για τον καθένα. Στην δική μου περίπτωση μοιάζει με γρίλιες! Γρίλιες που έμειναν ερμητικά κλειστές την προηγούμενη μέρα ή γρίλιες από αυτές που δειλά θα τρυπώσουν οι πρώτες ηλιαχτίδες της επόμενης</p><p></p><p><img src="http://thedurutticolumn.com/discography/images/fact74_350.jpg" alt="" class="fr-fic fr-dii fr-draggable " style="" /></p><p></p><p>… You burnt yourself out</p><p>In that silence</p><p>I have to tell you</p><p>I ache for you still</p><p>The sound of my words</p><p>Is always so shocking</p><p>They get much louder</p><p>Each time I speak</p></blockquote><p></p>
[QUOTE="ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΠΑΙΡΑΧΤΑΡΗΣ, post: 1057505763, member: 1876"] [IMG]http://jazztimes.com/images/content/articles/0011/4903/20120429-DaveDouglas-0151_depth1.jpg?1350845163[/IMG][IMG]http://cdn.discogs.com/NsvWWH_Lq9eFZ4mQGH7D_krfttY=/fit-in/300x300/filters:strip_icc():format(jpeg):mode_rgb()/discogs-images/R-2592737-1313982315.jpeg.jpg[/IMG] [B][U]Η Διάθλαση.....[/U] Dave Douglas – Traveler there is no road (Freak in , RCA Bluebird 2002)[/B] Κάποτε σε μία συζήτηση που είχα με φίλο διαφωνήσαμε για το[B] Dub be good to me[/B]! Θεωρούσε πως το[B] dub be good to me[/B] είναι πολύ καλύτερο από το original[B] just be good to me[/B]. Στον δικό μου κόσμο δεν υπάρχει καμία σύγκριση! Παίρνοντας ένα επιτυχημένο r&b και προσθέτοντας sample από [B]Μοrricone [/B]και [B]Clash[/B] ο καθένας μπορεί να έχει ένα όμορφο αποτέλεσμα. Το original από την άλλη δεν το είδα ποτέ ως ένα chart topper r&b αλλά κάτι πολύ περισσότερο. Η θέαση της Νέας Υόρκης από ελικόπτερο. Αντιγράφω λοιπόν τον εαυτό μου! Στον κόσμο της τρομπέτας ο[B] Dave Douglas [/B]είναι περίπου μύθος και οποιαδήποτε σύγκριση με άλλον ατυχής! Μπορεί η experimental πλευρά του [B]Nate Wooley[/B] να εναρμονίζεται συχνά με την σήψη του αστικού τοπίου, και η υπερκόσμια αντίληψη του [B]Arve Henriksen [/B]να υφαίνει έναν οπερετικό μανδύα στις δημιουργίες του αλλά ο πραγματικός “σκηνοθέτης” είναι ο [B]Dave Douglas[/B]! Και η μουσική του όσο εμβαθύνω τόσο μου θυμίζει την αίσθηση της πανοραμικής απεικόνισης των φωτεινών επιγραφών μια πόλης από ψηλά. Ο καλλιτέχνης (Douglas) που φέτος πειραματίστηκε με ηλεκτρονικούς ήχους και σε άλλες δουλειές έκανε σήμα κατατεθέν του την επιτηδευμένα κουρασμένη και πνιγηρή αίσθηση παιξίματος, εδώ στο [B]freak in [/B]αναλαμβάνει ρόλο μέντορα της διάθλασης της [B]free jazz [/B]σε παραλλήλους αλλά μη συμβατούς δρόμους! [B]Funk, post punk [/B]και[B] blues[/B]…. To Traveler.... είναι [B]fusion[/B] τελικά, αλλά [B]ναι[/B] με την στρεβλωμένη έννοια του όρου ..... [IMG]http://www.xlr8r.com/wp-content/uploads/files/news/roberthood_120414.jpg[/IMG][IMG]http://www.marlbank.net/images/BreakStuff.jpg[/IMG] [B][U]Η τόλμη.........[/U][/B] [B]Vijay Iyer Trio - Hood (Break Stuff, ECM 2015)[/B] O [B]Robert Hood [/B]υπήρξε από τους πρωτεργάτες της [B]Underground techno soulful[/B] σκηνής από τις αρχές της δεκαετίας του 90 και μετά. Οι κυκλοφορίες του (κατά 90% maxi singles) έμοιαζαν με μινιμαλιστικά ρυθμοκουτια που υμνούσαν την τέχνη τα ναρκωτικά και το παράνομο sex. O Πύρινος Robert “προσκαλείται” το 2015 στα παγωμένα τοπία της ECM! Το [B]Hood [/B]από τον φετινό δίσκο του [B]Vijay Iyer[/B] είναι αφιερωμένο σε αυτόν. Έξι λεπτά φλεγόμενης κυκλωτικής ρυθμολαγνείας, με τον [B]Vijay[/B] να θέτει το πιάνο του στην υπηρεσία μίας υπνωτικής ατμόσφαιρας και όλους τους υπόλοιπους μουσικούς συνολικά να υμνούν τον ιδρώτα και τα καταγώγια του[B] Detroit[/B]! Μην παίρνετε θάρρος! Δύσκολο τεχνικά, δύστροπο λόγο έλλειψης βασικής μελωδίας και πολύ τολμηρό εγχείρημα στο σύνολο του! Κάποιοι μιλάνε ακόμα για την ψυχρότητα της ECM αλλά κανείς για την τόλμη της! [IMG]http://images.popmatters.com/reviews_art/0/032012-of-montreal_small.jpg[/IMG][IMG]http://sites.google.com/site/sagethyme800/images/mdo889497.jpg[/IMG] [B][U]Η Μεταμόρφωση[/U][/B] [B]Of Montreal - She's a Rejecter ("Hissing Fauna, Are You The Destroyer?" 2007)[/B] Το [B]"Hissing Fauna, Are You The Destroyer?[/B] Όγδοο lp των[B] Of Montreal[/B] διαπραγματεύεται την μετάλλαξη του front man [B]Kevin Barnes [/B]στον σκοτεινό και μάλλον απροσάρμοστο ρομποτικό ποιητή [B]Georgie Fruit[/B]. Ισχυρό concept με γδαρμένες κιθάρες, γδαρμένες μελωδίες, επιτηδευμένο lo_fi, To [B]glam rock[/B] σε συνάρτηση με το χάος και το πανκ με την ηχώ! Το [B]She's a Rejecter[/B] προτελευταίο κομμάτι του δίσκου, ιδανική περίπτωση για μεταμεσονύκτιες ακροάσεις σε παγωμένο τοπίο με κοντομάνικο και κερασμένα ποτά…. (Όχι πως έχει ιδιαίτερη σημασία αλλά η πρώτη μου συνάντηση με την “απόρριψη” έγινε σε μπαρ που οι τουαλέτες του ήταν στολισμένες με δεκάδες πολύχρωμα παιδικά παιχνίδια) [I]My, my You busted me Like a Robocop, strike me……………[/I] [IMG]http://www.pixbear.com/wp-content/uploads/2014/06/do_tournee_nouvel_album.jpg[/IMG] [B][U]Ο Ακρωτηριασμός.....[/U][/B] [B]The Do – Dust it of (I Origins Soundtrack)[/B] Τα όνειρα μπορεί να είναι πιο σύντομα και από τρίλεπτο folktronica. Η μοναδικότητα των χρωμάτων της Ίριδας, η ιδιοτροπία ενός επιστήμονα και μια ταινία b movie που φιλοδοξεί να γίνει Α! Είναι τα μάτια το παράθυρο της ψυχής? Ναι ή όχι, οι [B]The Do [/B]δάνεισαν την δημιουργία τους στην ταινία με στόχο την προοικονομία της αρχής, της εξέλιξης και του τέλους μιας σχέσης που ξεκίνησε από μία εμμονή. Εμμονή του άθεου επιστήμονα για την ανατομία των ματιών της αγαπημένης του. Εμμονή για μία άγνωστη! Όταν ο πρωταγωνιστής την συνάντησε όχι τυχαία μέσα σε ένα λεωφορείο θέλησε να μοιραστεί μαζί της το κομμάτι που άκουγε εκείνη την στιγμή στο mp3 του. Το[B] Dust it off[/B] σημάδευσε έτσι την έναρξη μιας μη αναμενόμενης σχέσης. Η μελωδία του έγινε η καθημερινότητα της αλλά τελικά έμελε να εξελιχθεί στον χειρότερο εφιάλτη της με το βίαιο τέλος της πρωταγωνίστριας που ακρωτηριάστηκε από πτώση ανελκυστήρα ........ [I]Hold your memory for a moment with a blind hand Write some stories for tomorrow From the bottle of amnesia[/I] ΥΓ....... [B]The Durutti Column – Smile in the crowd (Another Setting 1983)[/B] Το υστερόγραφο σε μια ακρόαση μπορεί να είναι ξεχωριστό για τον καθένα. Στην δική μου περίπτωση μοιάζει με γρίλιες! Γρίλιες που έμειναν ερμητικά κλειστές την προηγούμενη μέρα ή γρίλιες από αυτές που δειλά θα τρυπώσουν οι πρώτες ηλιαχτίδες της επόμενης [IMG]http://thedurutticolumn.com/discography/images/fact74_350.jpg[/IMG] … You burnt yourself out In that silence I have to tell you I ache for you still The sound of my words Is always so shocking They get much louder Each time I speak [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Τέσσερις αυτοτελείς ιστορίες και ένα υστερόγραφο....
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…