Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Συνάντηση Τιτάνων στό Σάλτσμπουργκ.
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="Κώστας Γκαβάκος" data-source="post: 1012809" data-attributes="member: 16244"><p>Αφού ευχαριστήσω, για μια ακόμη φορά, για την ανάλυση της σονάτας από τον Σπύρο Σούρλα παραθέτω τα ακόλουθα.</p><p> </p><p> Η σονάτα για βιολί Νο1 in Fa Minor op.80 (1946) είναι από τα πιο πρωτότυπα και γεμάτα πάθος έργα μουσικής δωματίου του Prokofiev. Τα προσχέδια της σονάτας, περιλαμβανόμενης της αρχής του πρώτου μέρους , της έκθεσης στο δεύτερο μέρος και του θέματος του τρίτου μέρους γράφτηκαν το 1938 ανάμεσα στην σύνθεση της μουσικής της ταινίας Alexander Nevsky και της όπερας Semion Kotko. Αυτός ήταν ο λόγος που ο συνθέτης την χαρακτήρισε σαν πρώτη σονάτα αν και ολοκληρώθηκε δύο χρόνια μετά την δεύτερη σονάτα op.94. </p><p> O Sergei Prokovief έλεγε ότι «η πρώτη σονάτα έχει εντονότερο συναισθηματικό περιεχόμενο από αυτό της δεύτερης σονάτας. Το πρώτο μέρος (Adante assai) έχει χαρακτήρα σκοτεινό, μελαγχολικό και αποτελεί μια εκτενή εισαγωγή για το δεύτερο θυελλώδες θέμα. Το τρίτο μέρος είναι αργό, πράο και ονειρικό. Το φινάλε είναι ρωμαλέο και περίπλοκο».</p><p> Οι δύο σονάτες για βιολί αντιπροσωπεύουν δύο διαφορετικές κατευθύνσεις της μουσικής σκέψης του Prokofiev. Ενώ η δεύτερη σονάτα έχει φωτεινή διάθεση με καλόκαρδο χιούμορ και απλοϊκό λυρισμό, η πρώτη σονάτα χαρακτηρίζεται από εντυπωσιακές αντιθέσεις και ισχυρά έως και ορισμένες στιγμές φρενήρη συναισθήματα. Ενώ η δεύτερη σονάτα ταυτίζεται με τις κλασσικές τάσεις του συνθέτη όπως είναι και η πρώτη του συμφωνία, στη πρώτη σονάτα εμφανίζεται μια νέα στροφή του συνθέτη προς το Ρωσικό έπος. Εδώ ο Prokofiev επεδίωξε να αναπαράγει χαρακτήρες και σκηνές που συναντιούνται σε παλιές ρωσικές μπαλάντες. Η μουσική της σονάτας έχει πολλά κοινά με την μουσική που συνέθεσε για τις ταινίες Ιβάν ο Τρομερός και Αλεξάντερ Νιέφσκι και σε κάποιο βαθμό με την όπερα Semion Kotko. </p><p> Τα τέσσερα μέρη τη σονάτας απεικονίζουν τέσσερεις εικόνες, εντυπωσιακές μέσα στην αντίθεση τους, που φαίνεται ότι αντλούν την έμπνευση τους από διαφορετικά θέματα που απαντώνται σε ρωσικές μπαλάντες ή σε παλαιούς θρύλους. Το πρώτο μουσικό θέμα εμπνέεται από μια μπαλάντα στην οποία ο βάρδος μιλά για την ιστορία της Ρωσίας. Το δεύτερο μέρος απεικονίζει μια σκηνή από μάχη. Το τρίτο μέρος αναφέρεται στην θλίψη μιας κοπέλας και το τέταρτο αποτελεί ύμνο στην ρωσική στρατιωτική ανδρεία, ένα πανηγυρικό τραγούδι που δοξάζει την δύναμη του λαού. Στο τέλος της σονάτας το αρχικό Adante επανέρχεται τονίζοντας τον συγγενή με την μπαλάντα χαρακτήρα του έργου. </p><p> Πολλές σελίδες της σύνθεσης ειδικά το δυναμικά μέρη του δεύτερου και τέταρτου μέρους ανακαλούν στην μνήμη του ακροατή σκηνές καταστροφής και κατορθώματα ανδρείας. Αξιοσημείωτη είναι η αφθονία καινοτόμων χρωματικών επινοήσεων που χρησιμοποιεί ο συνθέτης. O Prokovief εδώ, όπως και στο πρώτο κονσέρτο, χρησιμοποιεί μια ποικιλία χρωματισμών στο παίξιμο του βιολιού. Ο ήχος του βιολιού κλιμακώνεται από sul ponticello( το δοξάρι κινείται κοντά στην γέφυρα του βιολιού με αποτέλεσμα να παράγει βαθύτερο και ισχυρότερο τόνο) έως pizzicato. </p><p> Το πιο αξιοσημείωτο όμως χαρακτηριστικό αυτής της σονάτας είναι ότι ο Prokovief καταφέρνει να γεμίσει την μορφή μιας σονάτας για βιολί με ποιητικό και επικό περιεχόμενο, αντίστοιχο της ροής μιας συμφωνίας.</p><p> Η σονάτα πρωτοπαρουσιάστηκε από τον D. Oistakh, στον οποίο άλλωστε ήταν αφιερωμένη, στις 23 Οκτωβρίου του 1946 στην μικρή αίθουσα του Κονσερβατουάρ της Μόσχας μαζί με τον πιανίστα L. Oborin. Η πρώτη αυτή παράσταση είχε επιτυχία και απέσπασε θετικά έως ενθουσιώδη σχόλια από μουσικούς μεταξύ των οποίων και του Ν. Μiaskovsky, όπως και από την εφημερίδα Pravda. Αργότερα η σονάτα παρουσιαζόταν συχνά από τον Oistakh στην Σοβιετική Ένωση και στο εξωτερικό, αποσπώντας εξαιρετικές κριτικές σε Αγγλία, Γαλλία, Ιταλία Πολωνία, Τσεχοσλοβακία, Σουηδία και άλλες χώρες. </p><p> </p><p> Από το βιβλίο του Ι. Νestiev <Prokofiev> State Publishing House of Music, Moskow,1957</p><p> </p><p> Ακρόαση από δίσκο βινυλίου Μελόντια στέρεο 1983 (Oistrach-Richter). Η πρώτη πλευρά περιλαμβάνει την σονάτα Νο 2 του Brahms. Ζωντανή ηχογράφηση, ποιότητα εγγραφής πάρα πολύ καλή.</p></blockquote><p></p>
[QUOTE="Κώστας Γκαβάκος, post: 1012809, member: 16244"] Αφού ευχαριστήσω, για μια ακόμη φορά, για την ανάλυση της σονάτας από τον Σπύρο Σούρλα παραθέτω τα ακόλουθα. Η σονάτα για βιολί Νο1 in Fa Minor op.80 (1946) είναι από τα πιο πρωτότυπα και γεμάτα πάθος έργα μουσικής δωματίου του Prokofiev. Τα προσχέδια της σονάτας, περιλαμβανόμενης της αρχής του πρώτου μέρους , της έκθεσης στο δεύτερο μέρος και του θέματος του τρίτου μέρους γράφτηκαν το 1938 ανάμεσα στην σύνθεση της μουσικής της ταινίας Alexander Nevsky και της όπερας Semion Kotko. Αυτός ήταν ο λόγος που ο συνθέτης την χαρακτήρισε σαν πρώτη σονάτα αν και ολοκληρώθηκε δύο χρόνια μετά την δεύτερη σονάτα op.94. O Sergei Prokovief έλεγε ότι «η πρώτη σονάτα έχει εντονότερο συναισθηματικό περιεχόμενο από αυτό της δεύτερης σονάτας. Το πρώτο μέρος (Adante assai) έχει χαρακτήρα σκοτεινό, μελαγχολικό και αποτελεί μια εκτενή εισαγωγή για το δεύτερο θυελλώδες θέμα. Το τρίτο μέρος είναι αργό, πράο και ονειρικό. Το φινάλε είναι ρωμαλέο και περίπλοκο». Οι δύο σονάτες για βιολί αντιπροσωπεύουν δύο διαφορετικές κατευθύνσεις της μουσικής σκέψης του Prokofiev. Ενώ η δεύτερη σονάτα έχει φωτεινή διάθεση με καλόκαρδο χιούμορ και απλοϊκό λυρισμό, η πρώτη σονάτα χαρακτηρίζεται από εντυπωσιακές αντιθέσεις και ισχυρά έως και ορισμένες στιγμές φρενήρη συναισθήματα. Ενώ η δεύτερη σονάτα ταυτίζεται με τις κλασσικές τάσεις του συνθέτη όπως είναι και η πρώτη του συμφωνία, στη πρώτη σονάτα εμφανίζεται μια νέα στροφή του συνθέτη προς το Ρωσικό έπος. Εδώ ο Prokofiev επεδίωξε να αναπαράγει χαρακτήρες και σκηνές που συναντιούνται σε παλιές ρωσικές μπαλάντες. Η μουσική της σονάτας έχει πολλά κοινά με την μουσική που συνέθεσε για τις ταινίες Ιβάν ο Τρομερός και Αλεξάντερ Νιέφσκι και σε κάποιο βαθμό με την όπερα Semion Kotko. Τα τέσσερα μέρη τη σονάτας απεικονίζουν τέσσερεις εικόνες, εντυπωσιακές μέσα στην αντίθεση τους, που φαίνεται ότι αντλούν την έμπνευση τους από διαφορετικά θέματα που απαντώνται σε ρωσικές μπαλάντες ή σε παλαιούς θρύλους. Το πρώτο μουσικό θέμα εμπνέεται από μια μπαλάντα στην οποία ο βάρδος μιλά για την ιστορία της Ρωσίας. Το δεύτερο μέρος απεικονίζει μια σκηνή από μάχη. Το τρίτο μέρος αναφέρεται στην θλίψη μιας κοπέλας και το τέταρτο αποτελεί ύμνο στην ρωσική στρατιωτική ανδρεία, ένα πανηγυρικό τραγούδι που δοξάζει την δύναμη του λαού. Στο τέλος της σονάτας το αρχικό Adante επανέρχεται τονίζοντας τον συγγενή με την μπαλάντα χαρακτήρα του έργου. Πολλές σελίδες της σύνθεσης ειδικά το δυναμικά μέρη του δεύτερου και τέταρτου μέρους ανακαλούν στην μνήμη του ακροατή σκηνές καταστροφής και κατορθώματα ανδρείας. Αξιοσημείωτη είναι η αφθονία καινοτόμων χρωματικών επινοήσεων που χρησιμοποιεί ο συνθέτης. O Prokovief εδώ, όπως και στο πρώτο κονσέρτο, χρησιμοποιεί μια ποικιλία χρωματισμών στο παίξιμο του βιολιού. Ο ήχος του βιολιού κλιμακώνεται από sul ponticello( το δοξάρι κινείται κοντά στην γέφυρα του βιολιού με αποτέλεσμα να παράγει βαθύτερο και ισχυρότερο τόνο) έως pizzicato. Το πιο αξιοσημείωτο όμως χαρακτηριστικό αυτής της σονάτας είναι ότι ο Prokovief καταφέρνει να γεμίσει την μορφή μιας σονάτας για βιολί με ποιητικό και επικό περιεχόμενο, αντίστοιχο της ροής μιας συμφωνίας. Η σονάτα πρωτοπαρουσιάστηκε από τον D. Oistakh, στον οποίο άλλωστε ήταν αφιερωμένη, στις 23 Οκτωβρίου του 1946 στην μικρή αίθουσα του Κονσερβατουάρ της Μόσχας μαζί με τον πιανίστα L. Oborin. Η πρώτη αυτή παράσταση είχε επιτυχία και απέσπασε θετικά έως ενθουσιώδη σχόλια από μουσικούς μεταξύ των οποίων και του Ν. Μiaskovsky, όπως και από την εφημερίδα Pravda. Αργότερα η σονάτα παρουσιαζόταν συχνά από τον Oistakh στην Σοβιετική Ένωση και στο εξωτερικό, αποσπώντας εξαιρετικές κριτικές σε Αγγλία, Γαλλία, Ιταλία Πολωνία, Τσεχοσλοβακία, Σουηδία και άλλες χώρες. Από το βιβλίο του Ι. Νestiev <Prokofiev> State Publishing House of Music, Moskow,1957 Ακρόαση από δίσκο βινυλίου Μελόντια στέρεο 1983 (Oistrach-Richter). Η πρώτη πλευρά περιλαμβάνει την σονάτα Νο 2 του Brahms. Ζωντανή ηχογράφηση, ποιότητα εγγραφής πάρα πολύ καλή. [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Συνάντηση Τιτάνων στό Σάλτσμπουργκ.
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…