Οι Computed Axial Tomography δημιουργήθηκαν το 1981 στην Ιταλία (να θυμίσω πως ήταν η χρονιά που έσκασε μύτη το θεικο απ' ούλες τις απόψεις Peter Pan Hits The Suburbs των Αμερικανών The Astronauts) και το A Circle Of Limbs (1993) ήταν το μοναδικό άλμπουμ της μπάντας που κυκλοφόρησε από το Γερμανικό label ''Cthulhu rec.'' , το οποίο άφησε μια μικρή ιστορία πισω του στην πειραματική μουσική.
Τo παρακάτω άλμπουμ αποτελεί μια μύηση στην μυρωδιά του ακατανόητου μέσα από μινωταυρικούς (ας μου επιτραπεί η έκφραση) ρυθμούς ,μια περιπλάνηση στις παρυφές των εγκεφαλικών κυττάρων του Νέρωνα πριν το μοιραίο , μια απρόσμενη νεκρανάσταση του δωματίου που κλειδαμπαρώθηκε ο Ταρτίνι ,τη νύχτα που ονειρεύτηκε τη συμφωνία με τον διάβολο , τις σειρήνες που ανάγκασαν τον πολυμήχανο να εξασκήσει την μηχανική του ρεαλισμού , το σουρεαλιστικό τοπίο που αναδεικνύει η απλότητα που δεν γίνεται πιστευτή επειδή στερείται πολυπλοκότητας , τις τρίτες σκέψεις που καλύπτουν την αμεσότητα της κάθαρσης , την εξομολόγηση στο έρεβος των απύθμενων ψυχών , τον θάνατο που τρομάζει τους υγιείς αλλά λειτουργεί λυτρωτικά στους αρρώστους , τον πειραματισμό που αδυνατεί να συλλάβει η γκλάβα του χιπστερά στον υπέρτατο βαθμό και ένα σωρό άλλα, εξίσου αυθαίρετα.
Πάμε στην ουσία.
Μα αλήθεια. Πιστεύετε πως υπάρχει ουσία στις τέχνες;
Βγαίνει ο κάθε απίθανος (βάζω και τον εαυτό μου μέσα) και σου κοτσάρει ένα ΄΄πολύ νόημα΄΄ σαν χαρακτήρας από το αλαλούμ.
Κι όμως..Art is the highest form of hope που λέει και ο σκεπτόμενος που τον σκεπάζει η ανωνυμία.
Τίποτα λιγότερο , τίποτα περισσότερο.
Ελπίδα για τους συνεσταλμένους ονειροπόλους που αψηφούν τις δυστοπικές εποχές και φτιάχνουν κράματα ζωτικών παραστάσεων που παραπέμπουν σε ποθητές ενοχές από εγκόσμιους σατράπηδες.
Τα περσικά χαλιά προφέρονται για στρώσιμο σε ιλουστρασιόν σαλόνια αλλά και σαν μέσα ατομικής μεταφοράς στα παραμύθια με τα Τζίνια τα τζιμάνια να αψηφούν κάθε γνωστή όσο και άγνωστη πρακτική πτητικής θεωρίας.
Κατά τα άλλα πρόκειται για ένα παραμυθι που στερείται φιλευσπλαχνίας και που αποκηρύττει κάθε μορφή ύπαρξης της Πρώτης Παρουσίας.
Προτεινόμενο. (Και να μην το ακούσετε δεν χάλασε ο κόσμος).
Τo παρακάτω άλμπουμ αποτελεί μια μύηση στην μυρωδιά του ακατανόητου μέσα από μινωταυρικούς (ας μου επιτραπεί η έκφραση) ρυθμούς ,μια περιπλάνηση στις παρυφές των εγκεφαλικών κυττάρων του Νέρωνα πριν το μοιραίο , μια απρόσμενη νεκρανάσταση του δωματίου που κλειδαμπαρώθηκε ο Ταρτίνι ,τη νύχτα που ονειρεύτηκε τη συμφωνία με τον διάβολο , τις σειρήνες που ανάγκασαν τον πολυμήχανο να εξασκήσει την μηχανική του ρεαλισμού , το σουρεαλιστικό τοπίο που αναδεικνύει η απλότητα που δεν γίνεται πιστευτή επειδή στερείται πολυπλοκότητας , τις τρίτες σκέψεις που καλύπτουν την αμεσότητα της κάθαρσης , την εξομολόγηση στο έρεβος των απύθμενων ψυχών , τον θάνατο που τρομάζει τους υγιείς αλλά λειτουργεί λυτρωτικά στους αρρώστους , τον πειραματισμό που αδυνατεί να συλλάβει η γκλάβα του χιπστερά στον υπέρτατο βαθμό και ένα σωρό άλλα, εξίσου αυθαίρετα.
Πάμε στην ουσία.
Μα αλήθεια. Πιστεύετε πως υπάρχει ουσία στις τέχνες;
Βγαίνει ο κάθε απίθανος (βάζω και τον εαυτό μου μέσα) και σου κοτσάρει ένα ΄΄πολύ νόημα΄΄ σαν χαρακτήρας από το αλαλούμ.
Κι όμως..Art is the highest form of hope που λέει και ο σκεπτόμενος που τον σκεπάζει η ανωνυμία.
Τίποτα λιγότερο , τίποτα περισσότερο.
Ελπίδα για τους συνεσταλμένους ονειροπόλους που αψηφούν τις δυστοπικές εποχές και φτιάχνουν κράματα ζωτικών παραστάσεων που παραπέμπουν σε ποθητές ενοχές από εγκόσμιους σατράπηδες.
Τα περσικά χαλιά προφέρονται για στρώσιμο σε ιλουστρασιόν σαλόνια αλλά και σαν μέσα ατομικής μεταφοράς στα παραμύθια με τα Τζίνια τα τζιμάνια να αψηφούν κάθε γνωστή όσο και άγνωστη πρακτική πτητικής θεωρίας.
Κατά τα άλλα πρόκειται για ένα παραμυθι που στερείται φιλευσπλαχνίας και που αποκηρύττει κάθε μορφή ύπαρξης της Πρώτης Παρουσίας.
Προτεινόμενο. (Και να μην το ακούσετε δεν χάλασε ο κόσμος).
