Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Sviatoslav Richter:Στό Ζενίθ τής Ερμηνείας
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="simonb" data-source="post: 643082" data-attributes="member: 10653"><p>Μια απλοική ίσως εξήγηση. Για μένα οι σολίστ μπορούν (στον βαθμό που μπορούμε να τους βάλουμε σε κατηγορίες) είναι τριών ειδών. (α) Αυτοί που παίζουν καλά τις νότες sans plus (β) Αυτοί που παίζουν εξαιρετικά τις νότες βασισμένοι σε μια γενικά παραδεκτή άποψη του έργου, και (γ) αυτοί που έχουν την δική τους άποψη για το έργο και για τους οποίους το πόσο "καλά" παίζονται οι νότες είναι δευτερεύον. Ο Richter είναι για μένα κλασσικό παράδειγμα αυτής της κατηγορίας, όπως και ο Cortot (που μπορεί να τρώει τις "μισές" νότες και που δεν τον πτοούν τα φάλτσα σε χάρη του ύφους). Η τελευταία κατηγορία είναι αυτή στην οποία ανήκουν οι καλύτεροι μουσικοί και είναι εξαιρετικό όταν αυτή την άποψη την συνδυάζουν με τεχνική αρτιότητα. Ο Ροστροπόβιτς, ο Τορτελιέ, και ο Καζάλς είναι για μένα κορυφαίοι σ' αυτή την κατηγορία. Επίσης ο Πλετνιώφ μπορεί να μην είναι πιανίστας στο ύψος του Πολλίνι, αλλά για την ταπεινή μου γνώμη είναι πολύ πλουσιότερος σε "απόψεις".</p><p></p><p>Καμιά φορά λοιπόν συμβαίνει του σολίστ να "του λείπει" η ορχήστρα που θα εκφράσει την άποψή του. Η ορμή να διευθύνει πιστεύω πως μπορεί να είναι για αναπληρώσει ένα κενό του οράματός του. Καθώς όμως η τέχνη της διεύθυνσης δεν είναι και τόσο απλή - ούτε της ίδιας φύσης με την μοναχική δουλειά του σολίστα - δεν τους βγαίνει πάντα (η πρόθεση όμως είναι καλή).</p><p></p><p>Δεν θέλουν βέβαια όλοι οι σολίστ με άποψη να κάνουν κάτι τέτοιο. Του Gould για παράδειγμα μόνο άποψη δεν του λείπει. Ήταν όμως σε θέση να πείσει μαέστρους του ύψους του Bernstein να κάνουν το δικό του - έστω και διαφωνόντας.</p></blockquote><p></p>
[QUOTE="simonb, post: 643082, member: 10653"] Μια απλοική ίσως εξήγηση. Για μένα οι σολίστ μπορούν (στον βαθμό που μπορούμε να τους βάλουμε σε κατηγορίες) είναι τριών ειδών. (α) Αυτοί που παίζουν καλά τις νότες sans plus (β) Αυτοί που παίζουν εξαιρετικά τις νότες βασισμένοι σε μια γενικά παραδεκτή άποψη του έργου, και (γ) αυτοί που έχουν την δική τους άποψη για το έργο και για τους οποίους το πόσο "καλά" παίζονται οι νότες είναι δευτερεύον. Ο Richter είναι για μένα κλασσικό παράδειγμα αυτής της κατηγορίας, όπως και ο Cortot (που μπορεί να τρώει τις "μισές" νότες και που δεν τον πτοούν τα φάλτσα σε χάρη του ύφους). Η τελευταία κατηγορία είναι αυτή στην οποία ανήκουν οι καλύτεροι μουσικοί και είναι εξαιρετικό όταν αυτή την άποψη την συνδυάζουν με τεχνική αρτιότητα. Ο Ροστροπόβιτς, ο Τορτελιέ, και ο Καζάλς είναι για μένα κορυφαίοι σ' αυτή την κατηγορία. Επίσης ο Πλετνιώφ μπορεί να μην είναι πιανίστας στο ύψος του Πολλίνι, αλλά για την ταπεινή μου γνώμη είναι πολύ πλουσιότερος σε "απόψεις". Καμιά φορά λοιπόν συμβαίνει του σολίστ να "του λείπει" η ορχήστρα που θα εκφράσει την άποψή του. Η ορμή να διευθύνει πιστεύω πως μπορεί να είναι για αναπληρώσει ένα κενό του οράματός του. Καθώς όμως η τέχνη της διεύθυνσης δεν είναι και τόσο απλή - ούτε της ίδιας φύσης με την μοναχική δουλειά του σολίστα - δεν τους βγαίνει πάντα (η πρόθεση όμως είναι καλή). Δεν θέλουν βέβαια όλοι οι σολίστ με άποψη να κάνουν κάτι τέτοιο. Του Gould για παράδειγμα μόνο άποψη δεν του λείπει. Ήταν όμως σε θέση να πείσει μαέστρους του ύψους του Bernstein να κάνουν το δικό του - έστω και διαφωνόντας. [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Sviatoslav Richter:Στό Ζενίθ τής Ερμηνείας
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…