Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
"Some Blues But Not The Kind That's Blue"
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="Κωστας Λυμπεροπουλος" data-source="post: 1057748702" data-attributes="member: 62"><p><img src="http://serhurbano.com.br/wp-content/uploads/2014/06/sun-ra-1.jpg" alt="" class="fr-fic fr-dii fr-draggable " style="" /></p><p></p><p></p><p></p><p><span style="font-size: 12px">Ο Sun Ra φυσικά και δεν ήταν εξωγήινος. Τον έχω στο νού μου σαν κάτι αντίστοιχο με αυτό που ήταν για το ροκ ο Captain Beefheart: μία φιγούρα που βρισκόταν πάντα μπροστά ή πίσω ή απέναντι, στην άλλη πλευρά από τη μόδα. Το «παραμύθι» του είναι μία αλληγορία πάνω στο ρατσισμό και την αποξένωση. Πίστευε ότι η Ιστορία έχει φερθεί αμείλικτα στους λαούς της Γης. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Alabama στα μέσα της δεκαετίας του 1910 και ήξερε πολύ καλά για Τι ακριβώς μιλούσε.</span></p><p><span style="font-size: 12px">Το “Live At The Hackney Empire”, ηχογραφημένο live στο Λονδίνο το 1990, έχει συλλάβει το πολυφωνικό κροτάλισμα της τερατώδους μηχανής της Arkestra σε όλο του το μεγαλείο. Εδώ το πιάνο αρχίζει κάτι που θυμίζει πρελούδιο του Σοπέν, διακόπτουν οι οιμωγές από τα σαξόφωνα του Marshall Allen και του John Gilmore, ο μαίτρ περνάει στο Moog που ηχεί σαν κομπρεσέρ, εξωτικά κρουστά διακοσμούν το ακρόαμα που καταλήγει σε ουρλιαχτά Γκοτζίλα. Εκεί γρατζουνάει η ομάδα εγχόρδων –βιολί(India Cook), τσέλο(Kash Killian), κοντραμπάσο(John Ore)- ενώ λεπτοφυείς μελωδίες πάνε κι έρχονται περατζάδα μέσα στο συλλογικό οργανικό χάος. Ενα πανδαιμόνιο μέσα στο οποίο δυσκολεύεσαι πολύ να ξεχωρίσεις τις περιπεπλεγμένες, πολυμήχανες οργανικές υφές καθώς συγχωνεύονται στα σπλάχνα του. Η μαστοριά του Sun Ra δεν είναι εύκολα ακουστή στον ευκαιριακό ακροατή. Ερχεται από τις μεγάλες μπάντες του Fletcher Henderson και του Duke Ellington και ατενίζει στο Υπερ-πέραν. </span></p><p><span style="font-size: 12px">Αυστηρά για αφοσιωμένους ή πολύ προσεκτικούς ακροατές.</span></p><p><span style="font-size: 12px">(<strong>Sun Ra And The Year 2000 Myth Science Arkestra: “Live At The Hackney Empire”-Leo Records, 1995</strong></span>)</p><p></p><p></p><p>Πηγές: The Wire: Issue 132, February 1995</p></blockquote><p></p>
[QUOTE="Κωστας Λυμπεροπουλος, post: 1057748702, member: 62"] [IMG]http://serhurbano.com.br/wp-content/uploads/2014/06/sun-ra-1.jpg[/IMG] [SIZE=3]Ο Sun Ra φυσικά και δεν ήταν εξωγήινος. Τον έχω στο νού μου σαν κάτι αντίστοιχο με αυτό που ήταν για το ροκ ο Captain Beefheart: μία φιγούρα που βρισκόταν πάντα μπροστά ή πίσω ή απέναντι, στην άλλη πλευρά από τη μόδα. Το «παραμύθι» του είναι μία αλληγορία πάνω στο ρατσισμό και την αποξένωση. Πίστευε ότι η Ιστορία έχει φερθεί αμείλικτα στους λαούς της Γης. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Alabama στα μέσα της δεκαετίας του 1910 και ήξερε πολύ καλά για Τι ακριβώς μιλούσε. Το “Live At The Hackney Empire”, ηχογραφημένο live στο Λονδίνο το 1990, έχει συλλάβει το πολυφωνικό κροτάλισμα της τερατώδους μηχανής της Arkestra σε όλο του το μεγαλείο. Εδώ το πιάνο αρχίζει κάτι που θυμίζει πρελούδιο του Σοπέν, διακόπτουν οι οιμωγές από τα σαξόφωνα του Marshall Allen και του John Gilmore, ο μαίτρ περνάει στο Moog που ηχεί σαν κομπρεσέρ, εξωτικά κρουστά διακοσμούν το ακρόαμα που καταλήγει σε ουρλιαχτά Γκοτζίλα. Εκεί γρατζουνάει η ομάδα εγχόρδων –βιολί(India Cook), τσέλο(Kash Killian), κοντραμπάσο(John Ore)- ενώ λεπτοφυείς μελωδίες πάνε κι έρχονται περατζάδα μέσα στο συλλογικό οργανικό χάος. Ενα πανδαιμόνιο μέσα στο οποίο δυσκολεύεσαι πολύ να ξεχωρίσεις τις περιπεπλεγμένες, πολυμήχανες οργανικές υφές καθώς συγχωνεύονται στα σπλάχνα του. Η μαστοριά του Sun Ra δεν είναι εύκολα ακουστή στον ευκαιριακό ακροατή. Ερχεται από τις μεγάλες μπάντες του Fletcher Henderson και του Duke Ellington και ατενίζει στο Υπερ-πέραν. Αυστηρά για αφοσιωμένους ή πολύ προσεκτικούς ακροατές. ([B]Sun Ra And The Year 2000 Myth Science Arkestra: “Live At The Hackney Empire”-Leo Records, 1995[/B][/SIZE]) Πηγές: The Wire: Issue 132, February 1995 [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
"Some Blues But Not The Kind That's Blue"
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…