Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Skronk
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="Κωστας Λυμπεροπουλος" data-source="post: 1056829536" data-attributes="member: 62"><p><img src="http://www.instantjazz.com/uploads/cds/resonancebox.jpg" alt="" class="fr-fic fr-dii fr-draggable " style="" /></p><p></p><p><strong>Ken Vandermark: Resonance (NotTwo 10xCD, 2009)</strong></p><p></p><p>Ενα κουτί-«τούβλο» με 10 CDs, ταξίδι εξερεύνησης στις δυνατότητες ενός μεγάλου ορχηστρικού συνόλου (big band) μέσα από το πρίσμα της macho jazz του Ken Vandermark. Πολυεθνικό cast με μουσικούς από την Πολωνία και την Ουκρανία συν τον (Σουηδό) τρομπετίστα Marcus Broo και, φυσικά, τις παλιές καραβάνες (Tim Daisy, Michael Zerang-drums, percussion, Steve Swell, Davis Rempis-πνευστά). </p><p>O Vandermark αναδιφεί ολόκληρη την ιστορία της jazz ψάχνοντας τη δική του θέση σε αυτή. Δείχνει εικονοκλάστης αλλά, στην ουσία, είναι ένας ευλαβικός προσκυνητής. Καταφέρνει να τη γιορτάζει και να τη βανδαλίζει ταυτόχρονα . Σφοδρή, ζωηρή, μουσική, τραχειά και κακόφωνη - στατική καταιγίδα και συλλογική εφόρμηση, το άκουσμα φέρνει στο νού μεθυσμένη πεταλούδα. Η παράφορη ζέση σε συνδυασμό με την ηδυπαθή, φιλήδονη απανεμιά που απαυγάζει κατοικείται από λογής φαντάσματα –από τον Rahsaan Roland Kirk μέχρι τον Julius Hemphil, από απόκοσμα spirituals, αλαζονικό R&B, παράφωνα multiphonics. Αν είχε κιθάρες θα με παρέπεμπε στους Painkiller ή σε ένα φανταστικό session του Sonny Sharrock με τους Last Exit. Δεν έχει - αλλά οι γνώστες με πιάνουν φαντάζομαι.</p><p></p><p></p><p></p><p></p><p></p><p><img src="http://www.jadfair.org/images/album_640/300halfgentlemen.jpg" alt="" class="fr-fic fr-dii fr-draggable " style="" /></p><p></p><p><strong>Half Japanese: Half Gentlemen/Not Beasts (Fire 3xCD/DL/4xLP – Re-release 2013)</strong></p><p></p><p>Ο αγαπημένος μου δίσκος τους, είναι το 'We Are They Who Ache With Amorous Love' (1990), αλλά αυτό εδώ είναι ίσως ο πιο σημαντικός τους. Οι αδελφοί Jad και Dave Fair το κυκλοφόρησαν στην εταιρία Armageddon το 1980 και έγινε στιγμιαία Κλασσικό στους underground κύκλους. Ο Jad παίζει ως επί το πλείστον ξεκούρδιστη ηλεκτρική κιθάρα με μπόλικη παραμόρφωση, ο αδελφός του ένα μικρό set drums και οι δύο εναλλάσσονται στα φωνητικά. Το άλμπουμ επανακυκλοφορεί σαν τριπλό CD ή κουτί με 4 LP – έχω το original με τα 3 βινύλια και το εκπληκτικό artwork, εδώ έχει προστεθεί έν ακόμα βινύλιο με bonus tracks. Ο χρόνος δεν έχει μετριάσει στο παραμικρό τον απόηχό του. Σκέτο καυστικό οξύ, το 'Half Gentlemen/Not Beasts' είναι αρτίστικο statement μεγατόνων: ανυπόφορο proto punk στα καραντουζένια του.</p><p>To καλύτερο πράγμα που διάβασα ποτέ για τους Half Japanese το παραθέτω αυτούσιο: "η μουσική τους είναι ένας από τους πιο λαμπερούς πυρσούς αυτής της εικονοκλαστικής κουλτούρας της αμφισβήτησης: μέσα στις φλέβες της κυλάει το ίδιο Πνεύμα που διατρέχει την απόσταση από τους Velvet Underground μέχρι τους Stooges, από τους Red Krayola μέχρι τους Sonic Youth, με γερές δόσεις από Tortoise και Gastr’ Del Sol." </p><p>Δεν θα μπορούσα να το πώ καλύτερα. </p><p></p><p></p><p></p><p></p><p></p><p><img src="http://i2.wp.com/pocketjury.net/wp-content/uploads/2013/05/theexcover.jpg" alt="" class="fr-fic fr-dii fr-draggable " style="" /></p><p></p><p><strong>The Ex with Brass Unbound: Enormous Door (Ex Records CD/LP, 2013)</strong></p><p></p><p>Τα παιδιά της squatting community του Αμστερνταμ. Ξεκίνησαν το 1979, έχουν παίξει κάμποσες φορές παλιότερα στη χώρα μας, οι συναυλίες τους ήταν εκπληκτικές. Εχουν συνεργασθεί με φάρους της Σύγχρονης Μουσικής, από τον μακαρίτη Tom Cora μέχρι τον Getatchew Mekuria, τη θεατρική κομπανία d’ Electrique και τους Βέλγους κωμικούς Kamagurka και Herr Seele, την Ολανδική κομμούνα αυτοσχεδιαζόμενης μπουσικής και άπειρους άλλους. Εδώ συμπράττουν με τα πνευστά των Brass Unbound - Ken Vandermark (saxes, clarinet), Roy Paci (trumpet), Mats Gustafsson (baritone sax), Wolter Wierbos (trombone). </p><p>Οι έντονα αδρές μελωδικές γραμμές απ τις κιθάρες γδέρνουν κόκκαλα. Στήνουν το σκηνικό μέσα στο οποίο τα πνευστά κάνουν τα δικά τους. ‛αγγελικές τρομπέτες και διαβολικά τρομπόνια’ έλεγε ο Αλεξ στο Κουρδιστό Πορτοκάλι. Μόνο που εδώ, το σύνολο του Vandermark αφήνει για λίγο παράμερα τη δική του ταυτότητα και συνεπικουρεί σε μιά βίαιη όσο και πολύχρωμη ηχητική πανδαισία.</p><p></p><p>Στη μεγάλη και συνεχώς αυξανόμενη δισκογραφία των Ex, αυτό εδώ στρογγυλοκάθεται άνετα στα πάνω πάνω ράφια. </p><p></p><p></p><p></p><p></p><p>Πηγές: The Wire, 352, June 2013</p></blockquote><p></p>
[QUOTE="Κωστας Λυμπεροπουλος, post: 1056829536, member: 62"] [IMG]http://www.instantjazz.com/uploads/cds/resonancebox.jpg[/IMG] [B]Ken Vandermark: Resonance (NotTwo 10xCD, 2009)[/B] Ενα κουτί-«τούβλο» με 10 CDs, ταξίδι εξερεύνησης στις δυνατότητες ενός μεγάλου ορχηστρικού συνόλου (big band) μέσα από το πρίσμα της macho jazz του Ken Vandermark. Πολυεθνικό cast με μουσικούς από την Πολωνία και την Ουκρανία συν τον (Σουηδό) τρομπετίστα Marcus Broo και, φυσικά, τις παλιές καραβάνες (Tim Daisy, Michael Zerang-drums, percussion, Steve Swell, Davis Rempis-πνευστά). O Vandermark αναδιφεί ολόκληρη την ιστορία της jazz ψάχνοντας τη δική του θέση σε αυτή. Δείχνει εικονοκλάστης αλλά, στην ουσία, είναι ένας ευλαβικός προσκυνητής. Καταφέρνει να τη γιορτάζει και να τη βανδαλίζει ταυτόχρονα . Σφοδρή, ζωηρή, μουσική, τραχειά και κακόφωνη - στατική καταιγίδα και συλλογική εφόρμηση, το άκουσμα φέρνει στο νού μεθυσμένη πεταλούδα. Η παράφορη ζέση σε συνδυασμό με την ηδυπαθή, φιλήδονη απανεμιά που απαυγάζει κατοικείται από λογής φαντάσματα –από τον Rahsaan Roland Kirk μέχρι τον Julius Hemphil, από απόκοσμα spirituals, αλαζονικό R&B, παράφωνα multiphonics. Αν είχε κιθάρες θα με παρέπεμπε στους Painkiller ή σε ένα φανταστικό session του Sonny Sharrock με τους Last Exit. Δεν έχει - αλλά οι γνώστες με πιάνουν φαντάζομαι. [IMG]http://www.jadfair.org/images/album_640/300halfgentlemen.jpg[/IMG] [B]Half Japanese: Half Gentlemen/Not Beasts (Fire 3xCD/DL/4xLP – Re-release 2013)[/B] Ο αγαπημένος μου δίσκος τους, είναι το 'We Are They Who Ache With Amorous Love' (1990), αλλά αυτό εδώ είναι ίσως ο πιο σημαντικός τους. Οι αδελφοί Jad και Dave Fair το κυκλοφόρησαν στην εταιρία Armageddon το 1980 και έγινε στιγμιαία Κλασσικό στους underground κύκλους. Ο Jad παίζει ως επί το πλείστον ξεκούρδιστη ηλεκτρική κιθάρα με μπόλικη παραμόρφωση, ο αδελφός του ένα μικρό set drums και οι δύο εναλλάσσονται στα φωνητικά. Το άλμπουμ επανακυκλοφορεί σαν τριπλό CD ή κουτί με 4 LP – έχω το original με τα 3 βινύλια και το εκπληκτικό artwork, εδώ έχει προστεθεί έν ακόμα βινύλιο με bonus tracks. Ο χρόνος δεν έχει μετριάσει στο παραμικρό τον απόηχό του. Σκέτο καυστικό οξύ, το 'Half Gentlemen/Not Beasts' είναι αρτίστικο statement μεγατόνων: ανυπόφορο proto punk στα καραντουζένια του. To καλύτερο πράγμα που διάβασα ποτέ για τους Half Japanese το παραθέτω αυτούσιο: "η μουσική τους είναι ένας από τους πιο λαμπερούς πυρσούς αυτής της εικονοκλαστικής κουλτούρας της αμφισβήτησης: μέσα στις φλέβες της κυλάει το ίδιο Πνεύμα που διατρέχει την απόσταση από τους Velvet Underground μέχρι τους Stooges, από τους Red Krayola μέχρι τους Sonic Youth, με γερές δόσεις από Tortoise και Gastr’ Del Sol." Δεν θα μπορούσα να το πώ καλύτερα. [IMG]http://i2.wp.com/pocketjury.net/wp-content/uploads/2013/05/theexcover.jpg[/IMG] [B]The Ex with Brass Unbound: Enormous Door (Ex Records CD/LP, 2013)[/B] Τα παιδιά της squatting community του Αμστερνταμ. Ξεκίνησαν το 1979, έχουν παίξει κάμποσες φορές παλιότερα στη χώρα μας, οι συναυλίες τους ήταν εκπληκτικές. Εχουν συνεργασθεί με φάρους της Σύγχρονης Μουσικής, από τον μακαρίτη Tom Cora μέχρι τον Getatchew Mekuria, τη θεατρική κομπανία d’ Electrique και τους Βέλγους κωμικούς Kamagurka και Herr Seele, την Ολανδική κομμούνα αυτοσχεδιαζόμενης μπουσικής και άπειρους άλλους. Εδώ συμπράττουν με τα πνευστά των Brass Unbound - Ken Vandermark (saxes, clarinet), Roy Paci (trumpet), Mats Gustafsson (baritone sax), Wolter Wierbos (trombone). Οι έντονα αδρές μελωδικές γραμμές απ τις κιθάρες γδέρνουν κόκκαλα. Στήνουν το σκηνικό μέσα στο οποίο τα πνευστά κάνουν τα δικά τους. ‛αγγελικές τρομπέτες και διαβολικά τρομπόνια’ έλεγε ο Αλεξ στο Κουρδιστό Πορτοκάλι. Μόνο που εδώ, το σύνολο του Vandermark αφήνει για λίγο παράμερα τη δική του ταυτότητα και συνεπικουρεί σε μιά βίαιη όσο και πολύχρωμη ηχητική πανδαισία. Στη μεγάλη και συνεχώς αυξανόμενη δισκογραφία των Ex, αυτό εδώ στρογγυλοκάθεται άνετα στα πάνω πάνω ράφια. Πηγές: The Wire, 352, June 2013 [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Skronk
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…